Από τα μυθικά μέρη που γέννησαν τη Δημοκρατία, το δράμα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στα βήματα της παράδοσης και του σύγχρονου πολιτισμού

ΓΡΑΦΕΙ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Η ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΕΛΕΑΝΝΑ

Το ταξίδι κάποιου στην Ελλάδα είναι ένα ταξίδι σε μια ιστορία 5.000 ετών. Σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο μας, μύθος και πραγματικότητα γίνονται ένα. Οι 300 του Λεωνίδα δεν είναι η ταινία, η Οδύσσεια δεν είναι το βιβλίο, ο Δίας δεν είναι ένας πλανήτης. Εδώ, όλα αυτά είναι ιστορία, που αντανακλά την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους και αναδεικνύει το μεγαλείο της ψυχής.

Στην αφετηρία, στέκει ο αρχαίος πολιτισμός: η Ακρόπολη και οι αρχαιολογικοί χώροι γύρω της. Ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Η Αρχαία Ολυμπία, γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι Δελφοί, ο «ομφαλός της γης». Το μοναδικό αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Η Βεργίνα και τα μινωικά ανάκτορα της Κνωσού στην Κρήτη. Τα ιερά των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη και στη Λήμνο. Η Κορινθία με την Αρχαία Κόρινθο, την Αρχαία Νεμέα, τη Σικυώνα, τη Στυμφαλία με τους Άθλους του Ηρακλή, τα Ίσθμια και το Ηραίο, την Αρχαία Φενεό και τους πολλούς Θρησκευτικούς προορισμούς, το πέρασμα της Διώρυγας με το Δίολκο στην Αρχαιότητα και τη Διώρυγα Κορίνθου στη σύγχρονη εποχή. Τόποι ευλογημένοι από τη φύση, που καλούν να βιώσετε την ενέργειά τους σε ναούς, στάδια, θέατρα, Ναούς και Μοναστήρια, βουνό και Θάλασσα σε αρμονία μπροστά από αγάλματα και μνημεία τέχνης.

Οι Έλληνες έχουν μάθει να τιμούν την κληρονομιά τους. Σήμερα, το πολιτιστικό στίγμα των περασμένων εποχών είναι ζωντανό σε διαχρονικές παραδόσεις. Αυτή τη γνήσια Ελλάδα θα βιώσετε και εσείς, συμμετέχοντας στα τοπικά έθιμα: πανηγύρια, διονυσιακές αποκριάτικες παραδόσεις και μυσταγωγική ατμόσφαιρα το ερχόμενο Πάσχα. Η Κορινθία και οι Επιχειρήσεις προσφοράς υπηρεσιών, διασκέδασης, χαλάρωσης, γνωριμίας με την Ιστορία και τη φύση.

Δεν είναι, όμως, μόνο ο αρχαίος πολιτισμός, που θα μαγέψει κάθε μας επίσκεψη. Ο σύγχρονος πολιτισμός και οι τέχνες δίνουν ραντεβού σε μουσεία, μέγαρα μουσικής, γκαλερί. Στις σύγχρονες μητροπόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, της Κορινθίας. Στις χιλιάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις που οργανώνονται όλο τον χρόνο σε ανοιχτά θέατρα, κάστρα και πλατείες σε όλη τη χώρα.

Στην Ελλάδα, ανακαλύψτε την ιστορία του πολιτισμού και φτιάξτε τη δική σας προσωπική ιστορία.

Στα βορειοδυτικά του Λουτρακίου και μετά το καταπράσινο χωριό της Περαχώρας, κοντά στο Φάρο του ακρωτηρίου Μαλαγκάβι σώζονται τα ερείπια του περίφημου ιερού της Ήρας.

Το Ηραίο της Περαχώρας αποτελείται από δύο τμήματα και για το λόγο αυτό πιστευόταν μέχρι πρόσφατα ότι επρόκειτο για δύο ιερά, αφιερωμένα στην Ήρα Ακραία (=στο άκρο της στεριάς) και στην Ήρα Λιμενία (=του λιμανιού). Νεότερες ανασκαφές έχουν οδηγήσει σήμερα τους ερευνητές στην άποψη ότι υπήρχε ένα και μόνο ιερό, της Ήρας Ακραίας - Λιμενίας.

Στο νοτιότερο τμήμα του ιερού -γνωστού παλαιότερα ως ιερό της Ήρας Ακραίας - η λατρεία άρχισε κατά τη γεωμετρική περίοδο. Γύρω στο 800π.Χ οικοδομήθηκε ο πρώτος αψιδωτός ναός της Ήρας, από τον οποίο σήμερα δε σώζεται τίποτα. Κατά τον 6ο αι. π.Χ. ένας καινούριος ναός της Ήρας κτίστηκε λίγο δυτικότερα. Ήταν δωρικού ρυθμού, με ορθογώνια κάτοψη και διαστάσεις 10,30Χ31μ. Συνοδευόταν από βωμό στα ανατολικά, ο οποίος ήταν επιμήκης και έφερε διακόσμηση τριγλύφων.

Τον 4ο αι. πΧ προστέθηκαν γύρω από το βωμό 8 ιωνικοί κίονες, που βαστούσαν ένα στέγαστρο για την προστασία των ιερέων και της ιερής φωτιάς από τους ισχυρούς ανέμους της περιοχής. Ανατολικότερα οικοδομήθηκε κατά τον 4ο αι. π.Χ μια διώροφη στοά σχήματος Γ, με δωρικούς κίονες στο ισόγειο και ιωνικούς στον πρώτο όροφο. Ένα κτίριο που αποκαλύφθηκε στα δυτικά του δωρικού ναού έχει ερμηνευθεί ως αγορά με θρησκευτική και εμπορική χρήση.

Σε απόσταση 200μ ανασκάφτηκε το δεύτερο τμήμα του ιερού, που είχε αρχικά ταυτιστεί με το λεγόμενο ιερό της Ήρας Λιμενίας. Η άποψη αυτή, που εκφράστηκε από τον καθηγητή H. Payne, βασίστηκε στην ύπαρξη ενός ορθογώνιου οικοδομήματος των αρχαϊκών χρόνων, που θεωρήθηκε ως ναός της Ήρας. Ο επόμενος ανασκαφέας, καθηγητής R. Tomlison, ερεύνησε το χώρο συστηματικά και ερμήνευσε το εν λόγω κτίριο ως εστιατόριο για τις λατρευτικές ανάγκες των πιστών. Φαίνεται λοιπόν ότι η βασική λατρεία θα ασκείτο στο νότιο τμήμα, στο λιμάνι, ενώ στην περιοχή του εστιατορίου θα βρίσκονταν βοηθητικές εγκαταστάσεις για τους λατρευτές.

Ανάμεσα στους δύο χώρους υπήρχε μια ιερή λιμνούλα, που συγκρατούσε τα βρόχινα νερά. Επιχώσθηκε ήδη τον 4ο αι. π.Χ.και κατά τις ανασκαφές αποκαλύφθηκαν μέσα στην επίχωση γύρω στις 200 χάλκινες φιάλες (ιερά τελετουργικά σκεύη). Πολύ κοντά ήλθε στο φως και μια υδατοδεξαμενή, με αψιδωτές τις στενές πλευρές της και με μία στήριξη της στέγης. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον υδροσυλλεκτικό έργο του 4ου αι. πΧ με άριστη στεγανότητα.

Από Αρχαία Ελληνικά