ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : Η Μεγάλη Επανάσταση του 1821

Του Θεόδωρου Ν. Σαρτζετάκη *

Το παιδομάζωμα και η βίαιη στρατολο­γία είναι η επαχθέστερα μορφή εξισλαμι­σμού, διαρκής αιμορραγία   Η απόδοση της εποποιίας του 1821 δεν είναι έργον ευχε­ρές, Απαιτείται γραφίδα δυνατή και μάλιστα πιστεύω ότι, χρειά­ζεται ποίηση και όχι πεζός λό­γος. Ενώ δε ξένοι και δικοί μας ποιητές ύμνησαν τον Αγώνα, δεν ευρέθη ακόμη ποιητής να τον αποδώσει σε έμμετρον έ­πος, όπως ο Όμηρος τον Τρωι­κό Πόλεμο.
Το 1838 που καθιερώθηκε στο διηνεκές τη 25η Μαρτίου, ως επίσημος εθνικοθρησκευ­τικός εορτασμός της ενάρξε­ως του Αγώνος, ώστε να συν­δυάζεται το άγγελμα της λυ­τρώσεως του ανθρώπου από την αμαρτίαν, με αυτό της λυ­τρώσεως του Ελληνισμού από τα δεσμά της δουλείας, γράφο­νται και εκφωνούνται πανηγυ­ρικοί λόγοι και οι Έλληνες δεν αυτοκουράζονται να τους δέ­χονται, αφού το ΄21 είναι μέγα γεγονός της νεώτερας ιστορίας μας, αλλά και μια των ωραιότε­ρων σελίδων της παγκόσμιας ι­στορίας.
Κατ΄έτος στις εθνικές επε­τείους αναδιφούμε τις σελίδες της ιστορίας μας, την ιστορί­αν που κατά τον Ρωμαίο ρήτο­ρα Κικέρωνα είναι δασκάλα της ζωής και ζωή της μνήμης. Λαός δε και μάλιστα η νεολαία του, χωρίς ιστορική μνήμη είναι λα­ός εις παρακμήν, χωρίς συνεί­δηση του παρόντος, μακράν α­πό κάθε εγρήγορση και ευθύ­νη. Ακόμη χωρίς μνήμην λαός «άγεται και φέρεται ως κάρφος και αιτία διηνε­κούς δυστυχίας.
Η ληστεία η πειρατεία, η αρπαγή αιχμα­λώτων, ερημώνουν κατά περιόδους νησιά ολόκληρα και ανθούσες πολιτείες, το αν­θρώπνο δυναμικό γεμίζει τα κάτεργα, η δι­οχετεύεται στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύ­πτου και του κόσμου.
Οι Τούρκοι όχι σπανίως χρησιμοποιούν τους Χριστιανούς ως σκοπόσημα για άσκη­ση στην βολήν.
Ατιμώσεις, βιασμοί, αρπαγές παρθένων, τα όργια στους πύργους και τα κονάκια υ­περβαίνουν τα όρια της πιο νοσηράς φα­ντασίας. Έφθασαν να συλλαμβάνουν παι­διά για σεξουαλική συνεύρεση και να παίρ­νουν βρέφη για περιτομή.
Όλα αυτά συνέβαλαν στην επικίνδυνη συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού. Το γένος διέτρεξε έσχατον κίνδυνον να α­φανισθεί, από την σκηνήν της ιστορίας.
Και ερωτάται μετά την φθοράν των αιώ­νων αυτών πως επέζησε το Έθος;
Το Έθνος επεβίωσε γιατί δεν απέβαλε την θρησκείαν, τη γλώσσαν και γραφήν, διότι αντέστη όπως επί κοσμοκρατίας των Ρωμαίων, οι οποίοι ομολόγησαν ότι εκπο­λιτίσθηκαν από τους ιδίους τους κατακτη­τές Έλληνες. Τα κρυφά σχολεία, τα ολί­γα γράμματα του Παππά, τα κλέφτικα τρα­γούδια, οι θούριοι του Ρήγα, του Κοραή «οι φυλλάδες», αυτά ημπόδισαν το θάνατον της ελληνικής ψυχής και διατήρησαν το Έθνος επί 4 αιώνες εις απατηλήν νεκρο­φάνειαν και η νεκροφάνεια δεν είναι θά­νατος.
Η φυλή μας αψήφησε τον αιώνιον νό­μον της φθοράς, πιστοποίησις της εθνικής μας αντοχής υπήρξε η Επανάστασις του ‘ 21.
Μετά την δυστυχίαν των δύο πρώτων αιώνων της σκλαβιάς, από τον ΙΖ΄ παρατη­ρείται σημαντική πληθυσμιακή, οικονομική και πολιτιστική πρόοδος, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις και ενισχύονται οι συντε­λεστές της Επαναστάσεως.
Η επί τι διάστημα Βενετοκρατία (1684-1718) και τα Ορλωφικά δηλαδή η επανά­σταση του 1770 με την ελπί­δα ρωσικής υποστηρίξεως εν­δυνάμωσαν την εθνικήν αφύ­πνιση.
Μερικοί από τους προδρομι­κούς συντελεστές και παράγο­ντες του ‘ 21, που διετήρησαν άσβεστη σπίθα, κρυμμένη στην στάκτη της ελληνικής ιστορι­κής πίστεως υπήρξαν: Η Εθναρ­χούσα Εκκλησία, η στρατιωτι­κή δύναμις (Αρματολοί και Κλέ­φτες), το Ελληνικό Ναυτικό (οι Ναμάχοι του Αιγαίου), η Φιλική Εταιρία, ο κοινοτισμός. Ο Ελλη­νισμός της διασποράς, η εδραί­α πεποίθησις της ενότητος του Ελληνισμού, η πίστις ότι ο αγώ­νας είναι εθνικός και όχι ταξικός και τελευταία Όχι ελάχιστος, ο Φιλελληνισμός.
Με αυτήν την προετοιμασί­αν και τις προϋποθέσεις επε­τεύχθη η Παλλιγενεσία της Πα­τρίδος μας.
Αλλά και σήμερα ο τουρκι­κός Δούρειος Ίππος, εάν δεν είναι εντός των τειχών ευρίσκε­ται προ των πυλών αυτών. Και δεν απαιτούνται προφητικές ι­κανότητες να προβλέψουμε το βάρβαρον και αγριάνθρωπο πλήθος που μπορεί να εξέλθει του κύτους του αλόγου. 

* Ο κ. Θεόδωρος Ν. Σαρτζετάκης, είναι Ανώτερος Αξ/κός ε.α. των Ειδικών Δυνάμε­ων Καταδρομών

Αλεξιπτωτιστών, διαμένων στην Αθήνα.