ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : Η ιστορία του Βρέννου επαναλαμβάνεται στη Μακεδονία...

ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΩΣΤΑΡΑ*

Ο Βρέννος ήταν ένας Γα­λάτης στρατηγός που έ­φτιαξε δικό του στρατό, για να επιτίθεται στις γειτονικές με την Γαλατία περιοχές και να τις λαφυραγωγεί. Όταν ο στρατός του μεγάλωσε αρ­κετά και έγινε πολύ ισχυ­ρός, συνέλαβε την ιδέα να επιτεθεί εναντίον της Ρώ­μης, που βρισκόταν εκείνη την εποχή σε παρακμή. Έ­τσι, στις αρχές του 3ου π.χ. αιώνα ξεκίνησε για την υλο­ποίηση του σχεδίου του και τα στρατεύματά του βρέθη­καν προ των πυλών της Ρώ­μης, την οποία πολιορκού­σε επί μέρες, για να την κα­ταλάβει. Βλέποντας ο Ρω­μαίος στρατηγός, που ηγεί­το των αμυντικών δυνάμε­ων της πόλης, ότι έσφιγγε ο κλοιός των πολιορκητών γύρω από αυτήν και φοβού­μενος, μήπως η Ρώμη πέσει τελικά στα χέρια του Βρέν­νου, ήλθε σε διαπραγμα­τεύσεις μαζί του, για να δεί, εάν ο Γαλάτης επιδρομέας ήταν διατεθειμένος να λύ­σει την πολιορκία του ένα­ντι κάποιου ανταλλάγματος που θα του έδιναν. Ο Βρέν­νος δέχθηκε την πρόταση των Ρωμαίων και ζήτησε ως αντάλλαγμα, για να απο­σύρει τα στρατεύματά του, μια τεράστια ποσότητα χρυ­σού. Ας πούμε με τα σημε­ρινά δεδομένα ζήτησε 5 τό­νους χρυσού. Φέρανε τότε οι Ρωμαίοι την μεγάλη ζυ­γαριά στην αγορά της πό­λης και όλα ήσαν έτοιμα για να αρχίσει το ζύγισμα του χρυσού. Μάλιστα ο Βρέν­νος, όταν ετοποθετούντο τα σταθμά στη ζυγαριά, έ­βαλε επάνω σε αυτά το με­γάλο σιδερένιο σπαθί του, προφανώς για να έχει να παίρνει περισσότερο χρυ­σάφι. Έκτοτε η πράξη του αυτή συμβολίζει την «ζαβο­λιά». 
Αξίζει να σημειωθεί εν παρενθέσει ότι με την «ρομ­φαία του Βρένου» στον «ζυ­γό» της Δικαιοσύνης παρο­μοιάζει ο Αναστάσιος Πο­λυζωίδης την παρέμβαση της Αντιβασιλείας στη δίκη του Κολοκοτρώνη, που ζη­τούσε την αντί πάσης θυσί­ας θανατική του καταδίκη. Ας δούμε όμως την συνέ­χεια και την κατάληξη της ι­στορίας με τον Βρέννο. Ε­νώ λοιπόν πηγαινοέρχοντο στην αγορά οι άμαξες φορ­τωμένες με χρυσάφι, για να συμπληρωθεί η ποσότητα που ζητούσε ο Βρέννος, έ­νας από τους Υπάτους, που αντιλήφθηκε τα δρομολό­για με τις άμαξες, πλησία­σε στον τόπο του ζυγίσμα­τος και ζήτησε να μάθει, τι ακριβώς συνέβαινε. Όταν πληροφορήθηκε τα καθέ­καστα, επέπληξε οργισμέ­νος τους παρισταμένους αξιωματούχους: «Ντροπή σας! Την Πατρίδα δεν την υ­περασπίζονται με το χρυσά­φι, αλλά με το σίδερο». Τό­τε αναθάρρησαν οι Ρωμαί­οι. Παράτησαν στη μέση το ζύγισμα του χρυσού, πήραν τα όπλα, πολέμησαν ψυχω­μένοι τον Βρέννο και τον έ­τρεψαν σε φυγή. 
Ανάλογη επιδρομή έχουν εξαπολύσει σήμερα εναντί­ον της ιστορίας και της πο­λιτιστικής μας κληρονομιάς οι Σκοπιανοί, τους οποίους εμπνέει προφανώς η στρα­τηγική του πλιάτσικου που ακολουθούσε ο Βρέννος. Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν και αυτοί τις παρακμιακές συνθήκες, που επικρατούν στη χώρα μας, πολιορκούν στενά την Μακεδονία και θέλουν να την κάνουν δι­κή τους. Ήδη αυτοπροβάλ­λονται προ πολλού ως Μα­κεδόνες. Και δεν είναι δια­τεθειμένοι να λύσουν την πολιορκία, εάν δεν πάρουν «χρυσάφι». Γίνεται επομέ­νως σαφές ότι η ιστορία του Βρέννου επαναλαμβά­νεται σήμερα στη Μακεδο­νία με τρεις όμως σπουδαί­ες διαφοροποιήσεις: Πρώ­τον. Η πολιορκία της Μακε­δονίας εκ μέρους των μιμη­τών του Βρέννου διαρκεί 75 χρόνια. Δεύτερον. Οι πολι­ορκητές έχουν συμμάχους. Εκείνους μάλιστα που θα έπρεπε να ήσαν με το μέ­ρος των πολιορκουμένων, αφού γνωρίζουν πολύ κα­λά, τι χρωστούν στην σφε­τεριζόμενη από τους επι­δρομείς πολιτιστική κληρο­νομιά των Ελλήνων και πό­σο αυτή τους βοήθησε να βγουν από τα σπήλαια και τις τρώγλες, ώστε να απο­λαμβάνουν σήμερα το φως του πολιτισμού. Και τρίτον. Το «χρυσάφι» ως αντάλλαγ­μα για τη λήξη της πολιορ­κίας δεν το απαιτούν οι πο­λιορκητές, αλλά οι μεγάλοι σύμμαχοί τους, «άσπονδοι» κατά τα άλλα και αχάριστοι φίλοι μας. Βλέπουμε επίσης την «ρομφαία του Βρέννου» στη «ζυγαριά» της Μακεδο­νίας. Είναι η αναιδής προς την ιστορία αναγνώριση των Σκοπίων από τους ισχυ­ρούς υποστηρικτές τους ως «Μακεδονίας». Ψεύτικη και ζαβολιάρικη αύξηση του α­ντίβαρου, για να αυξηθεί α­ντιστοίχως η ποσότητα του μακεδονικού «χρυσού» που θα προκύψει από την στάθ­μιση και θα δοθεί ως α­ντάλλαγμα στον σύγχρονο «Βρέννο», για να λύσει την πολιορκία της Μακεδονίας. 
Προ αυτής της καταστά­σεως ο Ελληνικός Λαός, κα­θώς βλέπει με έκπληξη να ξαναβγαίνει η «ζυγαριά» στο προσκήνιο για χάρη του σύγχρονου «Βρέννου», ανή­μπορος να αντιδράσει και να προφυλάξει αλλιώς τα «χρυσαφικά» του, περιμένει με αγωνία να φανεί στον ο­ρίζοντα κάποιος σώφρων Ύπατος, σαν εκείνον της Ρώμης, για να σταματήσει την παροχή των «χρυσαφι­κών» μας στους επιδρομείς Σκοπιανούς και να δείξει σε όλους μας, πώς πρέπει να υπερασπιζόμαστε την Πα­τρίδα. Προ παντός να διδά­ξει στους σημερινούς αρνη­σιπάτριδες κυβερνώντες ό­τι τα «χυσαφικά» της Πατρί­δας, δηλ. η ιστορία και η πολιτιστική της κληρονο­μιά, δεν είναι ποτέ βάρος, για να θέλει κάποιος να τα ξεφορτωθεί. Και δεν παρα­χωρούνται σε κανένα ού­τε αποτελούν αντικείμενο μοιρασιάς με τους εκάστο­τε «Βρέννους». Όποιος δε ε­πιχειρήσει να τα πάρει με τη βία, ο δρόμος του περνάει υποχρεωτικά από τις Θερ­μοπύλες. 
Σε κάθε περίπτωση όλα ανεξαιρέτως τα «χρυσαφι­κά» της Πατρίδας, επομέ­νως και της Μακεδονίας, α­νήκουν στον Ελληνικό Λαό. Αυτός μόνο μπορεί να απο­φασίσει για την τύχη τους. Εάν λοιπόν οι Κυβερνώντες θέλουν να έχει νομιμοποίη­ση η «ζυγαριά» τους, οφεί­λουν να απευθυνθούν στον λαό και να του ζητήσουν να εκφράσει με δημοψήφισμα τη βούλησή του, κατά πόσο δηλ. συμφωνεί να μοιρα­στεί η Μακεδονία τα «χρυ­σαφικά» της με τον σημερι­νό «Βρέννο». Ας έχουν όμως υπ’ όψη τους όσοι μαζεύτη­καν αυθαίρετα γύρω από τη «ζυγαριά» της Μακεδονίας και συζητούν για την «στάθ­μιση» του «χρυσού» της ε­ρήμην του Ελληνικού Λαού ότι όλος ο κόσμος να ανα­γνωρίσει τους Σκοπιανούς ως «Μακεδονία», εμείς την Μακεδονία δεν πρόκειται να την χάσουμε ποτέ, πα­ρά μόνον όταν την πουλή­σουμε. 

* Ο Αλέξανδρος Π. Κω­στάρας, είναι καθηγητής Πανεπιστημίου Θράκης, α­πό την Κόρινθο.