ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ : Γιατί δεν αγκαλιάσαμε νωρίτερα τα μνημόνια ;

Γράφει ο Κώστας Τζαναβάρας *

 Η ερώτηση του τίτλου, προκύπτει αβίαστα από την «χαρμόσυνη» δήλωση του α­περχομένου Προέδρου του EuroWorking Group: «Μό­νο ο όψιμος ΣΥΡΙΖΑ αγκάλιασε πραγματικά τα μνημόνια», σε συνδυασμό με την πληροφο­ρία του: «Τα πράγματα βελτιώ­θηκαν ανέλπιστα μόνο τον τε­λευταίο χρόνο». 

Ως τεχνοκράτης, ο Αμερικα­νο-Αυστριακός Thomas Wieser, προφανώς, στερείται των απαι­τουμένων εκφραστικών προ­σόντων, ώστε να αποδώσει α­κριβέστερα λεπτομέρειες του φλογερού –και γόνιμου!– ενα­γκαλισμού. Όθεν, δεν μας δι­αφωτίζει πώς έγινε και προέ­κυψε αίσθημα μετά εναγκαλι­σμών, μετά από τους γνωστούς ολονύκτιους «εκβιασμούς». 

Ακόμη, ούτε λίγο ούτε πολύ, μαθαίνουμε ότι όχι μόνον η πε­ρί ης κυβέρνηση «ενστερνίσθη­κε τους στόχους του προγράμ­ματος», αλλά και «εξηγήθηκε πειστικά στους πολίτες η ανα­γκαιότητά του προγράμματος». Και τώρα –τι χαρά!– έχουμε «α­νέλπιστη βελτίωση», ενώ όχι μόνον δεν έχουν γίνει «πραγ­ματικά βαθιές τομές στην κοι­νωνία», αλλά χρειάζεται και «να ασκήσουν αυτοκριτική και να αναζητήσουν τις αιτίες της κρί­σης» –ποιοί;– «οι πολιτικοί και οι πολίτες της χώρας». 

Όταν υπάρχει τόση λογική ανακολουθία, και με τόσο προ­φανείς αντιφάσεις προς την πραγματικότητα, και από υψη­λόβαθμους τεχνοκράτες, ίσως είναι πολύ αργά για αλήθειες. Ας το ρίξουμε, λοιπόν, κι εμείς στα παραμύθια. 

Μια φορά κι έναν καιρό, ή­ταν δύο φιλαράκια μπασκε­τμπολίστες. Συνομήλικοι, ισο­ϋψείς, ισοβαρείς. Άριστοι στην συνεργασία τους, και παικτα­ράδες, «ζωγράφιζαν» στο παρ­κέ. Η στενή φιλία τους ήταν καύχημα των αντιρατσιστών. 

Ατυχώς, έσπασε το πόδι του ο λευκός. «Δύο μήνες στο γύ­ψο», ήταν η αγωγή που επέβα­λε ο ονομαστός γιατρός που τον ανέλαβε. Και, πριν προλά­βει να στεγνώσει καλά-καλά ο γύψος, να που σπάει –λέμε τώ­ρα– και ο έτερος του διδύμου των επιτυχιών το πόδι του. Στο ίδιο ακριβώς σημείο, μάλιστα. 

Αυτή τη φορά, η αγωγή, του ίδιου γιατρού, είχε κάτι πιο α­ληθοφανές για παραμύθια: «Έ­να μήνα στο γύψο». Στην εύλο­γή απορία του νεαρού ασθε­νούς του, η ολέθρια απάντηση ήταν «Γιατί εσύ είσαι μαύρος». 

Πάραυτα, ο ρατσιστής για­τρός έγινε viral στα περιώνυμα social media. Είχε κιόλας κατα­στραφεί η καριέρα του, όταν κάποιος κατάφερε να ψελλίσει ότι οι μαύροι έχουν καλύτερα οστά. Και γίνονται γρηγορότε­ρα καλά. 

Πάνω στην ώρα, «προέκυ­ψε» νέο θύμα της ακρίδας: έ­νας σεξιστής, που –λέει– φλερ­τάριζε. 

Μιαν άλλη φορά κι έναν άλ­λο καιρό, ήταν ένα κακομα­θημένο βουτυρόπαιδο. Σε συ­μπαιγνία με την ευτυχή μαμά, έπεισαν τον εύπορο μπαμπά ό­τι ο διάδοχος είχε πια ηλικία για ευκαιρίες πρωτοβουλίας και α­νάληψης ευθυνών. 

Το σερβίρισμα της ιδέας ή­ταν περίτεχνο: η ανάθεση κα­θηκόντων ήταν σε ύφος δια­ταγής. Ο πατέρας επέβαλε δε­σποτικώς στον γιόκα του να πάει να αναλάβει το βάψιμο του εξοχικού της οικογένει­ας. «Ήσουνα σωστά αυστηρός» του είπε το βράδυ στο κρεβάτι η συμβία του… 

Με το εύλογο παραδάκι στην τσέπη, ο διάδοχος παίρ­νει τον δρόμο για το χωριό. Εί­χε κάνει κιόλας τα κουμάντα του με τους μαστόρους, όταν του πέρασε και μια ακόμη κα­λύτερη ιδέα: θα αύξανε αυθη­μερόν το κεφάλαιο. Ποντάρο­ντας στον Ιππόδρομο, από το σύγχρονο «μαγαζί» του χωριού. Σε ένα «σιγουράκι» –βεβαίως- βεβαιως... 

Τι θα έκανε τώρα που έχα­σε; Με το υπόλοιπο του κεφα­λαίου να μην φτάνει πλέον για τους μαστόρους; Να πει την α­λήθεια στον μπαμπά; Να την πει στην μαμά, να την πει αυ­τή στον μπαμπά; 

Βρήκε καλύτερη λύση. Έ­βαλε φωτιά στο εξοχικό. Υπο­στήριξε στον μπαμπά ότι κά­ποιος κακός γείτονας ζήλε­ψε, και έβαλε φωτιά στα πεύ­κα τους. Υποτίθεται ότι το βά­ψιμο είχε τελειώσει, και είχαν πληρωθεί και οι μαστόροι. Και –φευ!– πώς να φανεί η άριστη δουλειά στο βάψιμο, τώρα που είχε μαυρίσει όλο το σπίτι; 

Η μαμά βόηθησε αυθορμή­τως. Πίστεψε το παραμύθι του γιόκα της. Του έδωσε και πα­νωχαρτζιλίκι, μάλιστα. Ο διάδο­χος είχε διαπρέψει στο βασικό της αληθοφάνειας: timing. Ό­λα σατανικά και αναπάντεχα έ­να πράμα... 

Κάπως έτσι, λόγου χάριν, ας ρωτήσουμε νοερώς τον [απρό­σιτο για κοινούς θνητούς] herr Wieser: 

Ξέρει τις αιτίες της κρίσης και μας τις κρύβει, ή τώρα άρ­χισαν να καταλαβαίνουν ακόμη και οι ευρωπαίοι φωστήρες ότι η Ελλάδα είναι «περίπτωση»; 

Ξέρει αν τα μνημόνια εφαρ­μόσθηκαν επιλεκτικά; Μήπως ξέρει ότι «το βάρος της δημο­σιονομικής προσαρμογής επω­μίστηκαν περισσότερο ορισμέ­νες κοινωνικές ομάδες, και ιδι­αίτερα οι εργαζόμενοι»; Ή α­πλώς ξέχασε τι έγραφε η πρό­ταση των δανειστών που τέθη­κε σε δημοψήφισμα; 

Μήπως ξέχασε το «Οι αρ­χές δεσμεύονται στην εφαρμο­γή μεταρρυθμίσεων που έπρε­πε να είχαν εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό για την κατα­πολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και τη βελ­τίωση της αποτελεσματικότη­τας της δημόσιας διοίκησης»; Ή δεν ήταν στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015; 

Τι έλεγαν οι εκθέσεις του υ­πό την προεδρία του EWG το ’14; Πήγαινε καλά το φιλόδοξο «ειδύλλιο», ενώ –όπως μαθαί­νουμε τώρα– δεν είχαμε ούτε καν «αγκαλιές» από τα κακομα­θημένα βουτυρόπαιδα; 

Κόρινθος 11 Φεβρουαρίου 2018 

* Ο κ. Κώστας Τζαναβάρας Α.Τ.Μ. – Ε.Μ.Π., σύμβουλος μη­χανικός και μελετητής δημο­σίων έργων, πάροχος γενικών τεχνικών και επιστημονικών συμβουλών, 

ktzanavaras@ otenet.gr.