Αρχίζει ένα πρωτάθλημα, που ουδείς κατάλαβε γιατί διακόπηκε

Πέρασαν τα μέτρα αλ­λά ισχύουν από του χρό­νου, αφού λοιπόν η εφαρ­μογή τους αφορά την επό­μενη χρονιά, για ποιο λόγο έγινε η διακοπή φέτος; 

Λευτέρης Δούκας - 28/03/2018 

Πρώτη μούρη στο Καβού­ρι ήταν χθες ο Βασιλειάδης, μετά την απόφασή του να δώσει το ΟΚ για να αρχίσει και πάλι το πρωτάθλημα. 

Διθυραμβικοί τίτλοι στις ιστοσελίδες που σε πρώτη ανάγνωση σε έκαναν να νο­μίζεις πως ζεις εποχές μετα­πολίτευσης, τότε που ο Κα­ραμανλής είχε επιστρέψει από….εξορία στο άγονο Πα­ρίσι, για να σώσει τη χώρα. 
Επανέναρξη του πρωτα­θλήματος λοιπόν, με απα­ραίτητη λεζάντα φωτογρα­φία του δυναμικού υπουρ­γού να ατενίζει το μέλλον με απλανές βλέμμα, που θα ζήλευε και ο Σταλόνε. 
Επειδή ο ενδεδειγμένος τρόπος δεν είναι να ξεκινά­με από το τέλος, ας το πιά­σουμε από την αρχή. 
Τώρα που όλα τελείωσαν κι επανήλθαμε στην κανονι­κότητα, μπορεί κάποιος να εξηγήσει για ποιο λόγο έγι­νε η διακοπή; 
Τι είναι αυτό που συνέ­βη στις σχεδόν 20 ημέρες που δεν υπήρχε πρωτάθλη­μα; Χρησιμοποιώ ενικό, για­τί μου αρκεί μια και μόνο πράξη άξια αναφοράς, για να πιάσω το νόημα… 
Για να τεκμηριωθεί κάθε διακοπή πρέπει πάντα να υ­πάρχει αιτία και κάτι που με­σολαβεί προς αυτήν την κα­τεύθυνση, διακόπτεις μια θεραπεία επειδή τα φάρμα­κα προκαλούν παρενέργει­ες, ο δικηγόρος ζητά διακο­πή της δίκης για να προσκο­μίσει ένα απαραίτητο έγ­γραφο. 
Στην περίπτωσή μας, ποιο ήταν το «επειδή» και κυρίως, ποιο το αποτέλεσμα του «ε­πειδή»; 
Θα απαντήσει ο μιντιό­πληκτος αφελής, πως «πέ­ρασαν οι προτάσεις του υ­πουργού περί υποβιβασμού των ομάδων σε περίπτωση επεισοδίων, απομάκρυνσης της αστυνομίας από το γή­πεδα κλπ-κλπ». 
Πέρασαν τα μέτρα βέβαια αλλά ισχύουν από του χρό­νου αφού η εφαρμογή τους αφορά την επόμενη χρονιά, οπότε για ποιο λόγο έγινε η διακοπή φέτος; 
Ας τα συζητούσαν το κα­λοκαίρι που δε θα υπήρχε η πίεση του χρόνου, να δι­οργάνωνε ο υπουργός και μια ημερίδα στη Μύκονο, να συνδύαζε τις ρηξικέλευ­θες αλλαγές στο ποδόσφαι­ρο με δωρεάν διακοπές. Το άξιζε και με το παραπάνω, τόση φαιά ουσία ξόδεψε για να στοχαστεί.. 
Η λύση στο γρίφο είναι απλή και υπάρχει στο εξής ρητορικό ερώτημα, «στο ε­πόμενο πρωτάθλημα θα εί­ναι υπουργός ο Βασιλειά­δης, ώστε να καμαρώνει για τα αποτελέσματα των απο­φάσεών του;» 
Αν όχι σίγουρα, το πιθα­νότερο είναι να υπάρχει άλ­λος υπουργός, οπότε κάπως έπρεπε να αφήσει το στίγμα του, να κρατήσει αρχεία για να δείχνει στα εγγόνια του, πόσο στιβαρός και αποφασι­στικός υπουργός ήταν στα νιάτα του. 
Υπάρχει και κάτι πιο βρα­χυπρόθεσμο όμως, με τι μούτρα θα εμφανιστεί αύρι­ο μεθαύριο ως τέως υπουρ­γός ή αντιπολίτευση στην εκπομπή του Παπαδάκη, για να κατακεραυνώσει το διά­δοχό του προβάλλοντας το δικό του έργο; 
Τώρα όμως, θα έχει να κοκορεύεται στα κανάλια πως «διέκοψα το πρωτάθλη­μα άθλο που θα ζήλευε κι ο μυθικός ήρωας Ηρακλής, έφερα κοσμογονικές αλλα­γές, ανάγκασα τους αξιω­ματούχους της ΦΙΦΑ να κά­τσουν κλαρίνο, τι να σας λέ­ω, υπερωρίες δούλευαν οι καθαρίστριες στο γραφείο, για να μαζεύουν την τεστο­στερόνη που άφηνα στο πέ­ρασμά μου…». 
Μήπως θα θυμάται ο Πα­παδάκης και κάθε yes man παρουσιαστής, ποιες ήταν οι διατάξεις που έφερε; 
Στο «μάλιστα κύριε υ­πουργέ μου» θα είναι. 
Αυτό συμβαίνει διαχρο­νικά άλλωστε, κάθε πρώην που παρελαύνει από τα κα­νάλια, καμαρώνει για τα νο­μοσχέδια που κατέβασε και τις αλλαγές που προσπά­θησε να επιφέρει, τις οποί­ες κατά διαβολική σύμπτω­ση ουδείς μπόρεσε να ολο­κληρώσει. 
Κάθε πυροβολημένος υ­πουργός το ίδιο κάνει, κατε­βάζει νομοσχέδιο και διατά­ξεις, το οποίο αντικαθίστα­νται από άλλα που φέρνει ο επόμενος και καταργούν τον προηγούμενο, κι ας εί­ναι από το ίδιο κόμμα. 
Κάποτε ο Ορφανός για να παραστήσει το σκληρό έ­φερε το ιδιώνυμο το οποί­ο κατάργησε ο Ιωαννίδης για να κάνει τον καλό. Στο ί­διο κόμμα ήταν αμφότεροι, στην ίδια κυβέρνηση, την ί­δια περίοδο. 
Καμία οργάνωση λοιπόν, κανένα πλάνο και σχέδιο, όποιος γίνεται υπουργός, πρέπει να φτιάχνει κι από έ­να νομοσχέδια για να δικαι­ολογεί την ύπαρξη του, τα υπόλοιπα, είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. 
Θα μου πείτε, πως δεν υ­πάρχει σχέδιο και στρατηγι­κή σε θέματα παιδείας, υ­γείας και κοινωνικού κρά­τους, που είναι υψίστης ση­μασίας, θα υπάρχει για το ποδόσφαιρο που υπάρχει για να σκοτώνουμε το χρό­νο μας;