Μέγα Σάββατο : Αυτός που θα τρέμουν για πάντα οι ψευτόμαγκες... Ο Χριστός και οι ψευτόμαγκες

Ο δρόμος της θυσίας ήταν αυτός που ξεχώριζε τα παλλη­κάρια από τους ψευτόμαγκες. Μέγα Σάββατο και η κουστωδί­α έστησε καραούλι για να βε­βαιωθεί ότι Αυτός που τα έβαλε μαζί τους, ειναι τωρα ένα άψυ­χο σώμα σε έναν σφραγισμένο τάφο. Τον έπιασαν με μπαμπε­σιά, τον χλεύασαν, τον βασά­νισαν, τον δολοφόνησαν, τον λόγχισαν ακόμα και μετά θάνα­τον για να βεβαιωθούν ότι τον ξεφορτώθηκαν. Ήταν βλέπεις ανήσυχοι, αφού ακόμα αντη­χούσαν στ’ αυτιά τους τα τε­λευταία λόγια του ληστή πά­νω στον σταυρό: «Εσείς τον δο­λοφονείτε και όμως αυτός προ­σεύχεται για εσάς»! 
Δεν τους είχε ξανατύχει βλέπεις κάτι παρόμοιο. Ένας άνθρωπος να φτύνει την εξου­σία τους, να αρνειται τα πλού­τη και τα αξιώματα που του έ­ταζαν, να κλονίζει την τυραννία τους και να μην κιοτεύει ακόμα και στα πιο φρικτά μαρτύρια. 
Και τα πλήθη να τον ακολου­θούν οχι επειδή μοίραζε αργύ­ρια και βούρδουλα. Δεν τους έ­ταζε οτι θα φάνε με χρυσά κου­τάλια, οτι θα έχουν χαρέμια και δούλους. Το αντίθετο. 
Τους έπειθε να αφήσουν τα πλούτη, την εγωπάθεια, την α­δικία. Να υποκλιθούν στον α­δύναμο, να προστατεύσουν με την ζωή τους ακόμα την γυναί­κα, το παιδί, να δώσουν τον χι­τώνα τους στον φτωχό. 
Και πως τους έπεισε; Φιλο­σοφώντας εκ του ασφαλούς σε κάποιον θρόνο ή κάποιο τηλε­παράθυρο; Όπως οι ινστρου­χτορες, τσάμπα μάγκες της αρ­παχτής; 
Όχι. Ήταν ο πρώτος που μπήκε στην φωτιά για τις ιδέ­ες του. 
Ηταν Αυτός που δίδαξε τον δρόμο της θυσίας για τα υψηλά ιδανικά του Δικαίου, της Καλο­σύνης, της Αλήθειας, της μπέ­σας, της μαγκιάς. 
Ηταν Αυτός που δεν πρόδω­σε αν και προδόθηκε. 
Ήταν Αυτός που ακόμα και αιμόφυρτος δεν απαρνήθηκε την καλοσύνη, την αγάπη, την μπέσα. 
Είναι αυτός που δίδαξε τι θα πει παλληκαριά και παρότι γυ­μνός στον σταυρό του μαρτυρί­ου, ξεβράκωσε τους ψευτόμα­γκες με τα λοφία και τα χρυσο­κέντητα άμφια. 
Και ο δρόμος του, αυθύπαρ­κτη, υπερχρονική αυταξία για όποιον θέλει πραγματικά να ζή­σει και να είναι πρώτος μεταξύ ίσων. 
Θέλεις να είσαι και ο πρώτος γονιός; Θυσιάσου για την οικο­γένεια σου. 
Θέλεις να είσαι ο καλύτερος σύντροφος; Θυσιάσου για τον σύντροφο σου. 
Θέλεις να είσαι «και ο πρώ­τος δάσκαλος»; Θυσιάσου για τους μαθητές σου. 
Θέλεις να είσαι ηγέτης; Θυ­σιάσου για τον λαό σου. 
Εκεί ξεχωρίζουν οι Μεγαλέ­ξαντροι από τους Αδόλφους, οι Χρυσόστομοι από τους Κεμά­ληδες. 
Ο Λεωνίδας πρώτος θυσιά­στηκε για να πείσει τον λαό του οτι πρέπει να θυσιαστεί. Δεν κάθησε στα ανάκτορα να τους στέλνει στον θάνατο. 
Αυτό διδάσκει λοιπόν ο Χρι­στός σε καθε έναν που θέλει να ζήσει ελευθερος. Σε καθε έναν που θέλει να ειναι πραγματικός μάγκας και όχι ψευτόμαγκας. 
Γι’ αυτό και τον πολεμούν λυσσαλέα τα λαμόγια απαντα­χού. 
Γιατί ακόμα και σήμερα, στέ­κει επάνω στον σταυρό και τους υπενθυμίζει ότι ούτε τα πόδια Του δεν είναι ικανοί να φτάσουν. 

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΡΕ ΜΑ­ΓΚΕΣ! 

Α. Νοταράς