«Ὥσπερ πελεκὰν τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς» (Ἐγκώμ. β΄ στάσις)

Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ*

 Αγαπητοί αδελφοί και αδελ­φές, φίλοι και συνοδοιπόροι στην περιπέτεια της ζωής, έφθασε για μια ακόμη χρονιά η ώρα των Πα­θών και της Ανάστασης. Μια μυ­στηριακή ανακύκλωση του μυ­στηρίου της Ζωής, που μας απο­καλύφθηκε με τραγικό και ηρω­ικό – θυσιαστικό τρόπο από τον Κύριο του Παντός, για να μας α­νοίξει την πόρτα της ελπίδας, του αληθούς νοήματος της ζω­ής και να μας καταδείξει τη μό­νη γνήσια και ασφαλή οδό σω­τηρίας.
Έχουμε και φέτος την ευκαι­ρία να επικεντρωθούμε στα σω­τήρια αποκαλυπτικά μηνύμα­τα του Κυρίου και της Εκκλησίας των πιστών, με ανοιχτή την καρ­διά και δεκτικό πνεύμα. Στη ση­μερινή υπέροχη ακολουθία του Επιταφίου θρήνου, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τα Ε­γκώμια, μία ωραία συλλογὴ τρο­παρίων, που έχει ως θέμα την ταφὴ του Χριστού. Ο άγνωστος ποιητὴς των Εγκωμίων καλεί ό­λη τη φύση να δοξάσει το Χρι­στό· και τους ανθρώπους και τα άνθη καὶτα φυτὰκαι τα δένδρα και τα βουνὰκαι τις πεδιάδες και τις θάλασσες και τις λίμνες και τα άστρα και τη σελήνη και τον ή­λιο. Όλοι και όλα , ενωμένα σε ένα οργανικό σύνολο στο όνο­μά Του, καλούνται να τον υμνή­σουν σε μία παναρμόνια συμ­φωνία. Στα Εγκώμια, η Εκκλη­σία πενθεί, αλλά δεν μεταδί­δει φρίκη και σπαραγμό. Αποπνέ­ει τη σιγουριά της Πίστης, μιας α­νώτερης μορφής γνώσης και βί­ωσης της Αλήθειας κι εξ αυτής τη χαρά και την ελπίδα·, μεταδί­δοντας το μήνυμα της γαλήνης εν παντί και το θρίαμβο του Κυ­ρίου επί του άδη. 
Απὸτη συλλογὴ των Εγκωμί­ων ένα προκαλεί ιδιαίτερη συ­γκίνηση με τα νοήματά του:· «Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας, ἐπι­στάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρου­νούς» (Ἐγκωμ. στάσις β΄), δηλα­δή «με την πληγὴ στην πλευρά σου, Λόγε του Θεού, ζωογόνη­σες σαν πελεκάνος τα θανατω­μένα παιδιά σου στάζοντάς τους ζωογόνους κρουνούς».
Γιατί στο εγκώμιο αυτὸο ποιη­τής επιλέγει να παρομοιάσει τον Κύριο με τον πελεκάνο; Οι πελε­κάνοι φίλοι μου είναι πουλιά υ­δρόβια. Ζουν συνήθως κοντὰσε λίμνες και ποτάμια, κυνηγούν και ψαρεύουν, ενώ είναι και άριστοι κολυμβητές· μέσα στις λίμνες . Είναι φιλόστοργα πουλιά , ενώ λόγω της αγάπης τους για τα μι­κρά τους στην αρχαία Ελλάδα ή­ταν σύμβολο της μητρικής αυ­τοθυσίας. Η παράδοση λέει ό­τι, όταν λείπει απὸτη φωλιά του ο πελεκάνος, το φίδι, εξερχό­μενο της χειμερίας νάρκης του, βρίσκει την ευκαιρία και σέρνε­ται ως εκεί, βρίσκει απροστά­τευτα τα μικρὰτου, τα δαγκώ­νει, και αυτά δηλητηριασμένα απὸτο δηλητήριο ναρκώνονται και κινδυνεύουν να πεθάνουν . Όταν ο πελεκάνος επιστρέφει στη φωλιά του, το φίδι έχει φύ­γει και βρίσκει τα μικρά του ετοι­μοθάνατα. Τότε με μία πράξη συ­γκινητικής αυτοθυσίας, μία ενέρ­γεια, που με Θείο τρόπο μας πα­ρουσιάζει μέσα από τα πρότυ­πα της φύσης, τη ζωογόνο δύ­ναμη της αγάπης. τα επαναφέ­ρει στη ζωή.
Σχίζει με το ράμφος το στή­θος του , στάζει με το ράμφος του από το αίμα του στα ανοιχτά στόματα των μικρών του, που α­νεπίγνωστα για τον κίνδυνο που διέτρεχαν, υπέστησαν τη δηλη­τηρίαση εκ του δήγματος του ό­φεως και αυτά ζωντανεύουν! Τι εξαίσια εικόνα εκ της ίδιας της φύσεως, μια και τα πάντα εν Σο­φία Εποίησε!
Όλοι φίλοι μου είμαστε σε αυτήν την κατηγορία, έναντι του Δημιουργού, μικρά, απροστά­τευτα και αδύναμα πουλάκια. Μας χτυπούν οι αντιξοότητες και τα βάσανα της ζωής και δεν γνω­ρίζουμε πώς να προστατευθού­με. Κάνουμε απίστευτα πράγμα­τα και δεν θέλουμε καν να σκε­φτούμε τις συνέπειές τους σε ε­μάς και στους συνανθρώπους μας. Εγκληματούμε με επίγνω­ση και χωρίς και παρά το γεγονός ότι έχουμε πλούτο πλέον σοφί­ας και διδασκαλίας, ακόμη κι ό­ταν τα δεινά επαναλαμβανόμε­να μας πλήττουν, εμείς αρνού­μαστε να λάβουμε το μήνυμα.
Στην τόσο συμπυκνωμένη περίοδο της φετινής Σαρακο­στής, παρατηρούσα τα όσα συμ­βαίνουν στον τόπο μας. Με θλί­ψη είδα παιδάκια την ημέρα της 25ης Μαρτίου να γιουχάρουν άλλα παιδάκια, γιατί ανήκουν σε άλλη αθλητική ομάδα της περι­οχής μας και αυτό με συγκλόνι­σε. Κανείς δεν τα μάλωσε, κα­νείς δεν τους είπε ότι αυτό δεν είναι ορθό. Άλλα βλέπουν στην καθημερινότητά τους και απρο­στάτευτα πίνουν το δηλητήριο, που εμείς τους προσφέρουμε με το ανήθικο και βλαβερό παρά­δειγμά μας και αυτά, αθώα, απλά πεθαίνουν πνευματικά. Δηλητη­ριάζονται από πολιτικούς και επι­φανείς προσωπικότητες του τό­που, που χρησιμοποιούν μεθό­δους χειραγώγησης για ψήφους και μάλιστα το θεωρούν και κα­τόρθωμα, όταν διχάζουν με τέ­τοιο απαράδεκτο τρόπο την κοι­νωνία, φτιάχνοντας ομάδες για πολιτικές σκοπιμότητες, αντί για να ενώσουν τον κόσμο σε έναν καλό κοινό σκοπό! Δηλητηριά­ζονται από γονείς που αγνοούν πώς να τα αναθρέψουν, έχοντας απομακρυνθεί κι οι ίδιοι από τους ζωογόνους κρουνούς. Δηλητηρι­άζονται από ένα σχολείο που α­νερμάτιστο και ακυβέρνητο πε­ριστρέφεται στις τρικυμισμένες θάλασσες σκοτεινών και ψυχο­φθόρων πειραματισμών!
Βλέπετε φίλοι μου ότι στην περίπτωση των ανθρώπων ο Ο­ΦΙΣ δεν έρχεται απέξω, αλλά α­πό μέσα, όταν εμείς ανοίγου­με τη θύρα αντί στους ζωογό­νους κρουνούς, στα πάσης φύ­σεως δηλητήρια, που μας φαίνο­νται ευχάριστα και χρήσιμα. Κάθε φορά που επιλέγουμε να πράτ­τουμε με τρόπο ασύμβατο στις πνευματικές αρχές, που έχου­με όλοι διδαχθεί και γνωρίζουμε, χωρίς να χρειαζόμαστε κανέναν πλέον να μας τις υποδείξει, κά­νοντας κακή χρήση της ελευθε­ρίας μας, μεγαλώνουμε την πλη­γή στην ανθρωπότητα και σπρώ­χνουμε το δηλητήριο για να πλή­ξει ακόμη περισσότερους.
Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, είναι η ημέρα για να τα σκεφτού­με αυτά. Ακολουθώντας και συμ­μετέχοντας ενεργά, με σώμα, ψυχή και πνεύμα στην Επιτάφι­α Ακολουθία, μπορούμε να κλεί­σουμε την πληγή και να μην δε­χθούμε, αλλά και να μην μετα­δώσουμε οποιασδήποτε φύσης και έντασης δηλητήριο. Θα την κλείσουμε ανοίγοντας το στόμα διάπλατα, σαν τα μικρά πουλά­κια, στους ζωογόνους κρουνούς Του!!!
Σας εύχομαι ολόψυχα Ευλο­γημένη Ανάσταση!

*Του Κυριάκου Ε. Κόκκινου Δικηγόρος-Πρόεδρος Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ-Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλή­νων Βατραχανθρώπων, από την Κόρινθο, διαμένων στην Αθήνα