Εντολή Πούτιν και τα σκυλιά δεμένα!...

Η λυκοφιλία ανάμεσα σε Ρωσία και Τουρκία είναι κάτι που βρίσκεται στο προσκήνιο περισσότερο από ποτέ τα τελευταία χρόνια.
Τα επικίνδυνα σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις των δύο χωρών είναι πολλά και αυτήν την περίοδο περνάνε μέσα από την εμπόλεμη Συρία. Αυτή η σχέση...εξάρτησης της Τουρκίας απέναντι στη Ρωσία, μας λέγει ο Άρης Δημόπουλος σε άρθρο του, δεν είναι φυσικά αμφίδρομη για δύο πολύ σημαντικούς λόγους: 1. Η Ρωσία είναι υπερδύναμη και δεν χρειάζεται καμία εξάρτηση από ΚΑΜΙΑ χώρα, πόσο μάλλον σαν την Τουρκία και 2. Οι Ρώσοι ΔΕΝ εμπιστεύονται σε καμία περίπτωση την Άγκυρα για πολλούς λόγους
Στα τουρκικά και ρωσικά ΜΜΕ «παίζει» αρκετά μία δήλωση-ορόσημο του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος και μετέφερε μία καθοριστική εντολή προς την Άγκυρα: «Απεμπλακείτε από το Αφρίν της Βόρειας Συρίας και παραδώστε το στις δυνάμεις του Άσαντ». Αυτή είναι η εντολή, που έπεσε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, θυμίζοντας εκπρόθεσμα στην Άγκυρα πως ο τουρκικός στρατός μπήκε στη Συρία αποκλειστικά και μόνο επειδή η Μόσχα επέτρεψε να μπει. «Αμέσως μετά από την ολοκλήρωση της επιχείρησης στο Άφριν, η Τουρκία πρέπει να επιστρέψει τον έλεγχο της περιοχής εκεί στην συριακή κυβέρνηση. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΑΚΡ στην Τουρκία, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ποτέ δεν δήλωσε πως οι τουρκικές δυνάμεις θα παραμείνουν στο Άφριν», σημείωσε μεταξύ άλλων ο Ρώσος ΥΠΕΞ.
Μάλιστα ενδεικτικό της δυσαρέσκειας που προκάλεσε στην Τουρκία η ρωσική εντολή είναι ο τίτλος που φέρει η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Huriyet: «Δήλωση από την Ρωσία που θα προκαλέσει κρίση: Η Τουρκία πρέπει να δώσει το Άφριν στον Άσαντ!» Αντιλαμβάνεται κανείς πως οι κινήσεις του πολεμοχαρούς Ερντογάν είναι πολύ περιορισμένες και περνάνε τόσο μέσα από το Κρεμλίνο όσο και από τον Λευκό Οίκο, τουλάχιστον όσο αφορά το κουρδικό και τη Συρία. Είναι εξαιρετικά πιθανό οι Τούρκοι για άλλη μία φορά να κάνουν τα...δικά τους, παρακούοντας τις ρωσικές εντολές για τη Συρία και κρατώντας τόσο τον τουρκικό στρατό κατοχής στο Αφρίν όσο και μία ελεγχόμενο τουρκική διοίκηση. Ο μύθος εξάλλου του «κατακτητή Ερντογάν» βοηθάει τον «σουλτάνο» να παραμείνει στην εξουσία και να συσπειρώσει γύρω του όλους τους «ακραίους της Τουρκίας». Για πόσο όμως ακόμη;