27 Μαΐου 2018 : ΚΥΡΙΑΚΗ Η’ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ,

ΖΩΣΑ ΠΗΓΗ ΝΟΕΡΑ

Κορυφαία η σημερινή γιορτή! Είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Επειδή το γεγονός της Πεντηκοστής δεν περιγράφεται στα ιερά Ευαγγέλια αλλά στο βιβλίο των Πράξεων, η Εκκλησία επιλέγει την ευαγγελική περικοπή με ένα περιστατικό από τη ζωή του Χριστού, που συνέβη την τελευταία ημέρα της εβραϊκής Πεντηκοστής. Εκείνη την ημέρα οι Εβραίοι πήγαιναν να αντλήσουν νερό από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, το οποίο μετά το έχυναν ως σπονδή στο θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων. Και η ευθυμία του πλήθους ήταν τέτοια, ώστε οι ραββίνοι συνήθιζαν να λένε ότι, όποιος δεν έζησε αυτή την τελετή, δεν ξέρει τι είναι χαρά.
Διψάς αληθινά;
Σ’ αυτή την τόσο χαρούμενη μέρα ο Χριστός, ενώ συνήθως δίδασκε καθιστός, όχι μόνο στάθηκε όρθιος, αλλά και φώναξε δυνατά: «Αν κάποιος διψάει, να ‘ρθει σε μένα και να πιει. Μέσα από εκείνον, που πιστεύει σε μένα, ποτάμια ζωντανό νερό θα τρέξουν». Και έξηγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης ότι «αυτό το είπε ο Ιησούς εννοώντας το Άγιο Πνεύμα, που θα ελάμβαναν όσοι θα πίστευαν σ’ αυτόν. Γιατί τότε ακόμα δεν είχαν το Άγιο Πνεύμα, επειδή ο Ιησούς δεν είχε ακόμα δοξαστεί» με την Ανάσταση και την Ανάληψή του στους ουρανούς.
Οι προφήτες, βέβαια, και όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, κατά τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας, «είχαν δεχθεί πλούσια έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος, που τους οδηγούσε σε θεογνωσία και τους αποκάλυπτε τα μέλλοντα. Με την Πεντηκοστή, όμως, μας δόθηκε η δυνατότητα, όχι απλώς να δεχθούμε κάποιο φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, αλλά την ολοσχερή και ολόκληρη κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, με αποτέλεσμα να μπορούμε να γίνουμε ναοί Θεού»!
Σ’ αυτή την τιμή και τη δόξα μας καλεί ο Χριστός, προφητεύοντας στη σημερινή περικοπή το γεγονός της Πεντηκοστής, και μας αποκαλύπτει τρείς μεγάλες αλήθειες:
Τρείς αλήθειες
Η πρώτη αλήθεια είναι ότι αυτός δίνει το Άγιο Πνεύμα, το οποίο -όπως αλλού λέει σαφέστερα-«εκπορεύεται παρά του Πατρός» αλλά «πέμπεται» δι’ αυτού, δηλαδή του Υιού (Ίω. 15,26). Αυτός παρακάλεσε τον Πατέρα του να μας δώσει «άλλον Παράκλητον» (14,16), για να μας οδηγήσει «εις πάσαν την - αλήθειαν» (16,13) και να μένει μαζί μας «εις τον αιώνα».
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι, όπως επεξηγεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «ο Χριστός δεν δίνει σε κανέναν το Άγιο Πνεύμα με τη βία. Το δίνει μόνο σε όποιον έχει πολλή προθυμία και καίγεται από τον πόθο να το λάβει». Βασική προϋπόθεση της απόκτησης της μεγάλης αυτής δωρεάς είναι η προσωπική δίψα του ανθρώπου η τελείως ελεύθερη αναζήτησή του.
Και η τρίτη αλήθεια αναφέρεται στα αποτελέσματα και στους καρπούς αυτής της δωρεάς: Όχι μόνο ξεδιψάει όποιος γεμίζει από το Άγιο Πνεύμα, αλλά ξεχύνονται από αυτόν ποτάμια ζωντανό νερό, για να ξεδιψάσουν κι άλλοι. Η ζωή της Εκκλησίας είναι γεμάτη από παραδείγματα ανθρώπων, που ξεδίψασαν από αυτό το νερό, ενώ πρίν βρίσκονταν κυριολεκτικά «στη μέση της ερήμου».
«Στη μέση της ερήμου»
Με αυτόν το τίτλο κατέθεσε σε βιβλίο πρίν από λίγα χρόνια την εμπειρία της μια Αμερικανοεβραία, η Μάρτζορυ Κόρμπμαν, η οποία σε ηλικία 18 ετών μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία. Λίγο πρίν βαπτιστεί έγραφε: «Είναι εύκολο να μας καταδικάζετε για το ότι δεν πιστεύουμε σε τίποτε και για την εκτός ελέγχου συμπεριφορά μας. Οι άνοστες ιδεολογίες και η εμπιστοσύνη στη λογική δεν μας ενδιαφέρουν πιά. Δεν πιστεύουμε στις απλές απαντήσεις. Θέλουμε κάτι περισσότερο. Τα θέλουμε όλα. Θέλουμε όχι κάτι που να μπορούμε να αναλύσουμε, αλλά κάτι που να μπορούμε να ζήσουμε. Αναζητούμε την προσωπική συνάντηση με τον Θεό και με τον άνθρωπο. Δεν πιστεύουμε στη φτηνή ευτυχία, στο λίγο καλύτερο, στις μέτριες χαρές. Ή όλα ή τίποτε! Κι αν τώρα έχουμε κολλήσει στο τίποτε, είναι ακριβώς γιατί περιμένουμε το όλα!»
Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος με τον όποιο περιγράφει τη φλογερή δίψα της για το ύδωρ το ζών. Όταν πιά ξεδίψασε μελετώντας την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας και μπαίνοντας συνειδητά μέσα στην Εκκλησία, με δυό λόγια περιγράφει τι ένιωσε: «Ήμουν νεκρή και ξανάζησα. Ήμουν χαμένη και βρέθηκα». Και καταλήγει επαληθεύοντας την προφητεία του Χριστού γι’ αύτούς που χορταίνουν το ζωντανό νερό: «Τώρα, όταν μιλάω στους συνομηλίκους μου με την ελπίδα να ξεφύγουν από την ξεραΐλα των έρημων και να στραφούν στις πηγές της αληθινής ζωής, παρατηρώ ότι ακούνε με ένταση και προσοχή. Ενδιαφέρονται με γνησιότητα για τον Θεό. Τον περιμένουν».
Πόσες ψυχές «ως γη άνυδρος» περιμένουν να ξεδιψάσουν από τη δροσιά του Αγίου Πνεύματος, η οποία θα έπρεπε να σταλάζει πλούσια από τη ζωή και τά λόγια μας, αφού σε κάθε θεία Λειτουργία χορταίνουμε από την «χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και την αγάπην του Θεού και Πατρός και την κοινωνίαν τού Αγίου Πνεύματος» (Β’ Κορ. 13,13)!

Άρχιμ. Β.Λ.