6 Μαίου 2018 : ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

«ΔΕΥΤΕ ΠΟΜΑ ΠΙΩΜΕΝ ΚΑΙΝΟΝ»

Σαράντα μέρες ψάλλοντας τόν άναστάσιμο κανόνα, άκοΰμε τήν Εκκλησία νά μάς καλεί νά πιοΰμε τό «καινόν (=καινούργιο) πόμα», πού πήγασε άπό τόν τάφο τοϋ Χριστοϋ. Μέ αύτό τό ζωντανό νερό έρχεται σήμερα ό Χριστός νά ξεδιψάσει μιά πόρνη. ««Ω τοϋ θαύματος! Ό τοις Χερουβίμ έποχούμενος, πόρνη γυναικί διελέγετο» (Δοξαστικό τοϋ Εσπερινού).

Ή εΰωδία μιάς πόρνης
Κι όμως! Πέρα άπό τή δυσωδία τής ζωής της, ή γυναίκα αύτή είχε καί κάτι εύοσμο- είχε «καρδίαν διψώσαν ϋδατος σωτηρίου», επισημαίνει ό άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Καί αύτό φαίνεται άπό τό ότι γνώριζε καί ήθελε νά μάθει καλύτερα τίς θεόπνευστες Γραφές. Έδώ ό άγιος χρησιμοποιεί μιά υπέροχη εικόνα: «Όπως, αν πάνω σε κάρβουνα βάλεις κάτι εύοσμο, κρατάς κοντά σου αύτούς πού σέ πλησιάζουν, άν όμως βάλεις κάτι δύσοσμο, τούς απομακρύνει, έτσι γίνεται καί μέ αύτά πού άπαστολεΐς τόν νοϋ σου· άν μελετάς τά λόγια τοϋ θεού, κάνεις τόν έαυτό σου άξιο νά «ρθεΐ κοντά σου ό Θεός· διότι αύτή ή μελέτη δημιουργεί οσμή εύωδίας, τήν οποία όσφραίνεται ό Κύριος».
Καί είναι άξιοπρόσεκτο όχι αύτή ή οσμή εύωδίας τής Σαμαρείτιδας, ή δίψα της γιά τό «πόμα τό καινόν», δέν άναστέλλεται ακόμα καί όταν ό Χριστός τήν ελέγχει άποκαλύπτοντας όλη τή δυσωδία τής ζωής της. «Οχι μόνο δέν δυσανασχετεϊ άπό τόν έλεγχο, άλλα καί -άναγνωρίζοντας όχι εϊναι προφήτης- θέλει νά συζητήσει μαζί του ύψηλότερα ζητήματα.
Γ΄ αύτό καί ό Χριστός «έπείγεται νά αποκαλύψει τόν έαυτό του στήν ποθούσα ψυχή! Γιατί κι αύτός ποθεί τούς ποθοΰντας αύτόν», λέει πάλι ό άγιος Γρηγόριος. Καί είναι συναρπαστικός ό τρόπος, μέ τόν οποίο, όχι κοφτά καί άπότομα, άλλα «μέ γλυκιές κουβέντες τήν οδηγεί νά ζητήσει εκείνη τό άφθαρχο νερό» (Δοξαστικό έορτής)· καί έτσι τήν εισάγει στήν καινή κτίση, πού έκείνος εγκαινίασε μέ τήν άνάστασή του. Εκεί, τά πάντα είναι καινούργια!

Τά πάντα καινά
Καινούργια ή σχέση ανάμεσα σε έθνη και φυλές. «Ολοι οι άνθρωποι είναι μιά οικογένεια. Δέν υπάρχουν κανενός είδους τείχη.
Καινούργια καί ή ζωή, μέ τήν όποια χορταίνει μιά γιά πάντα τή βαθύτερη δίψα του ό άνθρωπος καί όχι απλώς ξεδιψάει μέ «περισσόν ζωής», άλλά καί γίνεται ό ίδιος πηγή, γιά νά ξεδιψάσουν κι άλλοι.
Καινούργια καί ή ομορφιά, τήν οποία αποκτάει μέσα σ’ αυτό τό ξεχείλισμα άληθινής ζωής ή ευλογημένη συζυγία ένός άνδρα μέ μιά γυναίκα, μακριά άπό τήν ακαταστασία καί τή «σκλαβιά των ελευθέρων σχέσεων».
Καινούργιος καί ό τρόπος της άληθινής λατρείας τοΰ θεοϋ, πού δέν έχει πιά καμιά σχέση μέ τήν αποκλειστικότητα γεωγραφικών περιοχών, στους όποίους δήθεν εύαρεστεΐται ό θεός. Ή καινούργια λατρεία θά γίνεται «έν πνεύματι καί άληθεία».
Μέ τέτοιες αποκαλύψεις, πού αξιώθηκε νά δεχθεϊ ή Σαμαρείτιδα, είναι πιά έτοιμη νά γνωρίσει αυτόν πού κάνει τά πάντα καινούργια, τόν «αίτιον της άλλης βιοτής, της αιωνίου».

Ή αυγή καί ό «Ηλιος
Μέ απαράμιλλο τρόπο τό διατυπώνει ό θεσσαλονίκης άγιος Γρηγόριος: ««Οπως στό Ασμα Ασμάτων ή ψυχή πού νυμφεύεται τόν θεό, έτσι κι αυτή αναπτερωμένη άπό τή φωνή του Νυμφίου, πού ακόμα δέν της έχει φανερωθεί, φέρνει στον νοϋ της τόν ποθούμενο, καί Του λέει: Γνωρίζω ότι ό Μεσσίας, ό λεγόμενος Χριστός, έρχεται- καί όταν έλθει έκεϊνος, θά μας τά διδάξει όλα. Καί εμένα -καταλήγει ό άγιος- βλέποντας τόν πόθο της γιά τόν Χριστό, μοϋ έρχεται νά πώ πάλι γι’ αυτή τά λόγια τοΰ «Άσματος εκείνου: Ποια είναι αυτή πού προβάλλει σάν τήν αυγή καί είναι ωραία σάν τή σελήνη καί εκλεκτή σάν τόν ήλιο»!
«Αν ένας «Αγιος βλέπει τόση πνευματική ομορφιά σ’ αυτή τήν πόρνη, πώς ό Χριστός νά μήν τήν αναμένει έκεΐνο τό μεσημέρι στό πηγάδι τοΰ «Ιακώβ μόνο καί μόνο γιά νά τής πεΐ: «Ναί, έγώ, πού σοΰ μιλάω, είμαι ό Μεσσίας». Εγώ, δηλαδή, ήρθα σήμερα έδώ γιά σένα· γιά νά σέ σώσω· γιά νά χορτάσω τή δίψα σου γιά αληθινή καί άφθαρτη ζωή.
Καί μιά λεπτομέρεια, τήν οποία, όχι χωρίς λόγο, καταγράφει ό εύαγγελιστής Ίωάννης: Ή σωτήρια συνάντηση τοϋ Χριστού μέ τή Σαμαρείτιδα έγινε τήν «έκτη ωρα», πού γιά τούς Έβραίους ήταν περίπου καταμεσήμερο. Είναι ή ίδια ώρα, κατά τήν οποία ή Εύα μέ τήν παρακοή της έχασε τόν παράδεισο καί κληρονόμησε φθορά καί θάνατο. Τώρα, μιά άπόγονος τής Εύας, μέ τήν υπακοή της στό κάλεσμα του Χριστού, τόν κέρδισε καί κληρονόμησε αιώνια ζωή.
Μιά πρώην πόρνη καί έπειτα ίσαπόστολος Σαμαρείτιδα άφενός μάς δίνει ζωντανή μαρτυρία γιά τήν αναγεννητική δύναμη τοϋ «καινού πόματος», πού άνέβλυσε άπό τόν τάφο τοϋ Χριστού, καί αφετέρου μας θυμίζει ότι, όσο έμεΐς μέ τήν απροκατάληπτη μελέτη καί τή σπουδή τοΰ λόγου τοΰ θεού τόν αναζητούμε, τόσο έκεΐνος σπεύδει νά μας χορτάσει μέ τό «ύδωρ τό ζών».

Άρχιμ. Β.Λ.