Επικός Δημήτρης Νατσιός. Ελλάδα: το μεγάλο γαλάζιο εικονοστάσι της Αγίας Πίστης - Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Σχόλιο Γ.Θ : Συγκλονιστικός για άλλη μια φορά…

Τέτοιοι δάσκαλοι του Γένους νεκραναστένουν το θρυλικό ’21 και φέρνουν την Αγιά Ρωμανία ποιο κοντά

Το χρέος του παλληκαριού είναι να λογίζεται σφαγάδι και όχι ψοφίμι».

(Γεώργιος Καραϊσκάκης)

«Αν η οικογένεια και το σχο­λείο πάψουν να εμφυτεύουν στους νέους το θείο σπόρο της αγίας πίστης μας, τότε οι επερχό­μενες γενεές θα χάσουν παντε­λώς την ταυτότητά τους πράγμα που σημαίνει και το αυτοαφανι­σμό τους». 
Είναι λόγια της Ιωάννας Τσά­τσου, αδελφής του ποιητή Γιώρ­γου Σεφέρη, συζύγου του αεί­μνηστου Προέδρου της Δημο­κρατίας Κων. Τσάτσου. 
Στο ίδιο κείμενο το οποίο φι­λοξενείται σε συλλογικό τόμο που εξέδωσε η Ι.Μ. Κουτλουμου­σίου του Αγίου Όρους, το 2000, θα σημειώσει με τρόπο αντάξιο του σπουδαίου αδελφού της: 
«Ολόκληρη η Ελλάδα είναι έ­να μεγάλο γαλάζιο εικονοστά­σι της Ορθόδοξης Χριστιανοσύ­νης και πλανάται πολύ μακράν της πραγματικότητας – της ιστο­ρικής και της σύγχρονης – όποιος πιστεύει και ευμεθόδως διαδίδει άλλα. Ορθοδοξία και Ελληνισμός είναι ΕΝΑ». 
Κι όμως «πλανεμένοι» και εκ­κλησιομάχοι είναι τώρα και υ­πουργοί Παιδείας το μελλοντικό «τότε» της τρανής Ελληνίδας -αι­ωνία της η μνήμη- Ιωάννας Τσά­τσου έγινε «τώρα». Τώρα, τούτες οι γενιές χάνουν την ταυτότητά τους και οδηγούνται στον αφανι­σμό τους. 
Άκουγα τις προάλλες τον κ. Γαβρόγλου στο κανάλι της Βου­λής. Του τέθηκε η ερώτηση για το μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ). Φανερά εκνευρισμένος, χωρίς επιχειρήματα, ψέλλιζε τις κοινότοπες φλυαρίες, τα καντι­ποτένια αναμασήματα που εκ­στομίζουν οι αριστεροί καλοπε­ρασάκηδες. 
Βεβαίως επιτέθηκε καις τους δικαστές του ΣτΕ- «δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους» – όπως έπραξε όλος ο πλανεμένος θία­σος των πολεμίων της Πίστεως, μετά την γενναία, ρωμαίικη από­φαση του ΣτΕ. Τόνισε ότι όλα θα συνεχιστούν κανονικώς τον Σε­πτέμβριο με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, η απόφαση ου­δόλως επηρεάζει το ΜτΘ και λοι­πά λεκτικά μπαχαρικά. 
Ωραία! Επειδή εμείς εισπνέου­με, όχι τις αναθυμιάσεις του τυ­μπανιαίας αποφοράς πτώματος που αυτός υπηρετεί, αλλά το θυ­μίαμα της Ορθόδοξης Ελλάδας, και προσκυνούμε, όχι τους μνη­μονιακούς λακέδες, αλλά το γα­λάζιο εικονοστάσι του Γένους, τον Αη- Γιώργη και τον Καραϊσκά­κη, ας γνωρίζει ότι τον Σεπτέμβρι­ο θα επιστρέφονται σωρηδόν τα βλάσφημα βιβλία τα παράνομα και αντισυνταγματικά. 
Φέτος συγκέντρωσα ο ίδιος βι­βλία των μαθητών της τάξης μου (Στ’ Δημοτικού) με την σύμφωνη γνώμη σχεδόν όλων των γονέ­ων που υπέγραψαν την γνωστή δήλωση και τα επέστρεψα στον γενέθλιο χώρο τους. Στην θέση τους διδάσκω εδώ και χρόνια το Ευαγγέλιο της Κυριακής και βίους αγίων. Συνένοχος στον αφανισμό του Γένους δεν θα γίνω. 
Ο μακαριστός Επίσκοπος Φλω­ρίνης, Αυγουστίνος Καντιώτης, έ­λεγε: «Μακάρι η γενιά μας να μην γίνει ο νεκροθάφτης της Ορθόδο­ξης Ελλάδας μας». Και νεκροθά­φτες δεν είναι η άθεη αριστερή «διανόησις», αλλά όσοι δεν αντι­δρούν δυναμικά, έμπρακτα στο θάψιμο. 
Νεκροθάφτες είναι όσοι λου­φάζουν τούτη την εποχή. Δεν γί­νεται «να ανάβεις κεριά στην Πα­ναγία/ κεριά και στους αγίους», δάσκαλος ή γονέας Χριστιανός Ορθόδοξος και Έλληνας και να ανέχεσαι τους εθνομηδενιστές μπολσεβίκους που μαραζώνουν το, κατά τον Κόντογλου, ολόδρο­σο δέντρο της φυλής μας. 
Την περίοδο της Σοβιετικής Έ­νωσης κάτω από τα μαύρα σάβα­να του Κομμουνισμού οι γιαγιά­δες της Ρωσίας έκαιγαν το καντή­λι της Ορθοδοξίας, δεν βαρούσαν παλαμάκια στις κομματικές ανα­γούλες, όπως κάνουν πολλοί σή­μερα….χριστιανούληδες. 
Να παραπέμψω και σε ένα ω­ραίο επεισόδιο από τα χρόνια του μπολσεβικισμού, το οποίο εντό­πισα στο βιβλίο του σπουδαίου καθηγητή της θεολογικής σχο­λής του ΑΠΘ, του μακαριστού πια, Στέργιου Σάκκου, «Αληθώς α­νέστη ο Κύριος» (σελ. 192-193). Αναφέρεται σε έναν υπουργό «Παιδείας» της Σοβιετίας. Δυστυ­χώς ότι ξεκίνησε στην Σοβιετι­κή Ένωση συνεχίζεται στην τω­ρινή Ελλάδα. Είναι άνθρωποι χω­ρίς «ιερό και όσιο» κυριολεκτικά και πολύ δύσκολα θα φύγουν α­πό την εξουσία. Παραπέμπω στο κείμενο του Σ. Σάκκου: 
«Μετά την επικράτηση της ε­παναστάσεως των μπολσεβίκων το 1917 ο Λουνατσάρσκι Ανατό­λι Βασιλίεβιτς επίτροπος του λα­ού για την παιδεία (υπουργός Πα­δείας) και οργανωτής της σοσια­λιστικής κουλτούρας δίνει διάλε­ξη σε μια μεγάλη αίθουσα κατά­μεστη από κόσμο. Κατ’ εντολή του κόμματος μιλά με στόμφο για το μύθο της αναστάσεως του Χριστού. Διαφωτίζει το ακροατή­ριο για ώρες πολλές και με ύφος θριαμβευτικό καταλήγει. 

-Μήπως έχει κανείς να πει τί­ποτε; 
Ένας σεβάσμιος γέροντας ση­κώνεται και ζητά το λόγο. 
-Επιτρέπεται να πω και εγώ κάτι; 
-Τα ξεκαθάρισα όλα δεν υ­πάρχει απορία. Δύο λεπτά σου φτάνουν να μιλήσεις. 
-Ένα λεπτό μονάχα δυο λέ­ξεις
Ανεβαίνει στο βήμα. Ησυχί­α απλώνεται στην αίθουσα. Όλοι κρατούν την αναπνοή τους. Ένας αγράμματος σ’ ένα λεπτό πώς θα αντιμετωπίσει το ινστρούχτορα; 
Σταθερά και ήρεμα τονίζει ο γέροντας τις πανίσχυρες λέξεις του στα ρωσικά 
ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ) 
Μύρια στόματα αυθόρμητα χωρίς φόβο απαντούν 
ΒΟΪΣΤΙΝΟ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ) 

Ο Λουνατσάρσκι φανερά τα­ραγμένος διαπιστώνει την αξιο­θρήνητη κατάληξη της διαλέξε­ώς του ενώ ακόμη η αίθουσα α­ντιβουίζει από το Αληθώς ανέ­στη». 
Τι πέτυχε κι αυτός; Τα νεκρο­ταφεία γέμισαν από αξιολύπη­τους κοσμοδιορθωτές της μιας πεντάρας, μα η Εκκλησία του Χρι­στού λαμπροτέρα καθίσταται και πολεμουμένη νικά. Να επιστρέ­ψω όμως στο ΜτΘ για να σχολιά­σω, όχι της πολιτικάντηδες της ε­ξουσίας, αλλά τους πολιτικάντη­δες… της πίστεως. Είναι δυνατόν, αρμόζει σε Ορθόδοξο επίσκοπο να συνοδοιπορεί με τους σημε­ρινούς «επιτρόπους για την παι­δεία»; 
Ο Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος σχεδόν δυσαρεστήθηκε με την α­πόφαση του ΣτΕ. (Τον θυμόμαστε και στα συλλαλητήρια τα οποία απέρριπτε και λοιδορούσε. Τι γί­νεται; Διαπιστευτήρια προοδευ­τικότητας καταθέτει; από εξετά­σεις περνάει; 
Όποιος σήμερα δέχεται χειρο­κροτήματα και επιδοκιμασίες από την εξουσία και μάλιστα επίσκο­πος, οφείλει να σκεφτεί το αρχαί­ον «επαινούμενος γαρ υπό των ε­ναντίων αγωνιώ μη τι κακόν είρ­γασμαι» Το αυτό ισχύει και για τον Ύδρας. Στα χωριά μας, οι σο­φοί γέροι, μάς συμβούλευσαν ό­ταν ήμασταν νέοι. «Μην ακούσω να σε παινεύουν οι ανεπρόκοποι γιατί αλλοίμονό σου») 
Η αρχιεπισκοπή Κρήτης κατα­δίκασε απερίφραστα τα νέα βι­βλία του ΜτΘ. Η Κρήτη, τα σχο­λεία της, δεν εποπτεύεται από το υπουργείο Παιδείας; Το Άγιον Ό­ρος και οι 20 μονές, επίσης. Για­τί δεν πράττει το ίδιο και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελ­λάδος έστω και τώρα έχοντας στα χέρια της και το ισχυρό χαρτί του ΣτΕ. Τέλος πάντων. Αυτό εί­ναι πολύ θλιβερό γεγονός, το ο­ποίο πικραίνει και απογοητεύει ό­σους αγωνίζονται εναντίον του αφελληνισμού της παιδείας μας, όσους υπερασπίζονται την αγία πίστη μας. 
Να κλείσω με άρωμα λεβε­ντιάς, με ένα μνημόσυνο λόγο στον σταυραϊτό της Ρούμελης, τον αθάνατο στρατηγό Γεώργι­ο Καραϊσκάκη που τέτοιες μέρες, 23 Απρ 1827, έπεφτε «σφαγάδι» για την πατρίδα. 
«Στα 1824 ο Καραϊσκάκης άρ­ρωστος και καταδιωκόμενος από τους Τούρκους αναγκάστηκε να καταφύγει στη Δομνίτσα όπου έ­μεινε επί αρκετό χρονικό διάστη­μα φιλοξενούμενος από τους φί­λους του Γιολδασαίους. 
Κατά τις πρώτες ημέρες της ε­κεί παραμονής του ο άρρωστος στρατηγός κάλεσε κοντά του τον Ιερέα παπα -Γιάννη Φαρμάκη για να δεηθεί υπέρ της αναρρώσε­ώς του. 
Μόλις είδε τον Ιερέα να μπαί­νει μέσα στο σπίτι ο Καραϊσκάκης σηκώθηκε όρθιος και με δάκρυ­α στα μάτια του είπε: Παππούλη μου δεν με νοιάζει αν πεθάνω. Ε­γώ έκανα το κατά δύναμιν για το Έθνος. 
Παρακάλα τον Θεό να γίνω καλά γιατί ίσως με χρειασθεί ακό­μα η Πατρίδα. 

Πηγή: ΑΚΤΙΝΕΣ https:// simeiakairwn.wordpress.com