Νότης Μαριάς στην Ευρωβουλή : Και το Βέλγιο στο πλευρό της Ελλάδας
Αυτό προκύπτει από τη βαρυσήμαντη δήλωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς την Ελλάδα την οποία έκανε την Πέμπτη 3 Μαΐου 2018 μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες ο Πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ μετά από σχετική Ερώτηση – Παρέμβασή μου.
Υπενθυμίζεται ότι προ ημερών στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αυτή τη φορά στο Στρασβούργο πάλι μετά από Ερώτηση – Παρέμβασή μου ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν είχε επίσης εκφράσει την αλληλεγγύη της Γαλλίας προς την Ελλάδα έναντι των τουρκικών απειλών.
Απευθυνόμενος λοιπόν στον Πρωθυπουργό του Βελγίου είπα τα εξής: «Κύριε Πρωθυπουργέ του Βελγίου, κύριε Μισέλ αναφερθήκατε στην Ευρωπαϊκή άμυνα και στο ΝΑΤΟ. Όμως το ΝΑΤΟ νίπτει τας χείρας του σε σχέση με την επιθετικότητα και τις απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. Επιπροσθέτως μέχρι τώρα δεν έχει συγκροτηθεί Ευρωπαϊκός στρατός που θα μπορούσε ενδεχόμενα να στηρίξει την Ελλάδα έναντι των απειλών της Τουρκίας».
Και συνέχισα: «Επομένως θα ήθελα να σας ρωτήσω κύριε Πρωθυπουργέ του Βελγίου, εάν το Βέλγιο ως κράτος είναι διατεθειμένο να συνάψει με την Ελλάδα ένα Σύμφωνο Αμυντικής Συνεργασίας με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής σε περίπτωση επίθεσης της Τουρκίας κατά της Ελλάδας. Ένα Σύμφωνο εγγύησης των Ελληνικών συνόρων τα οποία άλλωστε είναι και Ευρωπαϊκά».
Καταλήγοντας δε επισήμανα: « Ένα Σύμφωνο που θα συναφθεί άμεσα καθώς ο Ερντογάν εντείνει τις απειλές του κατά της Ελλάδας και συνεχίζει την παράνομη κράτηση των δυο Στρατιωτικών μας, για τους οποίους σας κάνω έκκληση κύριε Πρωθυπουργέ να δηλώσετε εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη συμπαράστασή σας, για άμεση απελευθέρωση των δύο Στρατιωτικών μας από τις τουρκικές φυλακές».
Απαντώντας χωρίς περιστροφές ο Πρωθυπουργός του Βελγίου είπε: ««Έχουμε πολλές φορές επαναλάβει και επιβεβαιώσει την αλληλεγγύη μας προς την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στα συμπεράσματά μας».
Παρόμοια άλλωστε ήταν και η απάντηση που μου είχε δώσει στις 17 Απριλίου και ο Μακρόν στην αντίστοιχη Ερώτηση-Παρέμβασή μου, ο οποίος τόνισε:
«Να πω ότι η Γαλλία ανά πάσα στιγμή θα είναι παραστάτης σε κάθε Κράτος Μέλος όταν απειλείται όταν υφίσταται επίθεση η κυριαρχία του. Αυτό το είπαμε και στην Μεγάλη Βρετανία και στην υπόθεση Σκριπάλ, αλλά είναι και πάγια θέση μας προς την Ελλάδα όταν απειλείται στην Ανατολική Μεσόγειο. Και τις προάλλες είχα τηλεφωνική συνομιλία με τον Πρωθυπουργό τον κ.Τσίπρα γι’ αυτό το θέμα. Είναι ακριβώς στην καρδία της κοινής μας αλληλεγγύης να υπάρχει αυτή η αλληλεγγύη μεταξύ των Κρατών».
Των δηλώσεων αυτών βέβαια είχε προηγηθεί η Απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 22ας και 23ης Μαρτίου η οποία καλούσε την Άγκυρα να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο, τις αρχές καλής γειτονίας και την Εθνική κυριαρχία Ελλάδος και Κύπρου.
Σε κάθε περίπτωση η δήλωση του Βέλγου Πρωθυπουργού ότι και το Βέλγιο θα στηρίξει την Ελλάδα σε περίπτωση τουρκικής απειλής έρχεται σε μια στιγμή κορύφωσης των τουρκικών διεκδικήσεων, καθώς η Άγκυρα δηλώνει εντελώς προκλητικά ότι τα Ίμια είναι δήθεν τουρκικά.
Πρόκειται για άλλη μία ιστορική δήλωση συμπαράστασης προς την Ελλάδα, δήλωση η οποία έρχεται να προστεθεί στην αντίστοιχη γαλλική.
Τόσο η δήλωση Μακρόν όσο και η δήλωση Μισέλ ανοίγουν τον δρόμο για ανάληψη περαιτέρω πρωτοβουλιών από την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική διπλωματία.
Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο τότε οι σημαντικές αυτές δηλώσεις της γαλλοβελγικής στήριξης θα παραμείνουν στο επίπεδο των καλών προθέσεων.
Όπως έχουμε ήδη υποστηρίξει καθώς η τουρκική επιθετικότητα έναντι της Πατρίδας μας χτυπάει κόκκινο, η Ελλάδα με ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και μεθοδικότητα οφείλει να προετοιμαστεί κατάλληλα για κάθε ενδεχόμενο.
Στο πλαίσιο αυτό οφείλει να διαμορφώσει επωφελείς διμερείς Διεθνείς Συμμαχίες μια και η πολυμερής συλλογική ασφάλεια τύπου ΝΑΤΟ δεν μπορεί να δώσει απάντηση και λύση έναντι των καθημερινών τουρκικών απειλών. Άλλωστε αυτό αποδείχθηκε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο από τις πρόσφατες δηλώσεις του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ (τα Νέα 20/4/2018), ότι η Συμμαχία νίπτει τας χείρας της έναντι της τουρκικής επιθετικότητας μια και κατά το γνωστό δόγμα, το ΝΑΤΟ είναι δήθεν αναρμόδιο να επιλύσει διαφορές μεταξύ των μελών του.
Επιπλέον μέχρις ότου δημιουργηθεί ο περίφημος Ευρωπαϊκός Στρατός στην επόμενη πενταετία και βάλε (και υπό τον όρο φυσικά ότι θα υπάρχει τότε πολιτική βούληση των Βρυξελλών για εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Στρατού υπέρ της Αθήνας και κατά της τουρκικής επιθετικότητας), η Ελλάδα οφείλει να επικεντρωθεί στην σύναψη διμερών Συμφωνιών Αμυντικής Συνεργασίας με τρίτες σύμμαχες χώρες.
Οι Συμφωνίες αυτές πρέπει να στηρίζονται στις αρχές του αμοιβαίου οφέλους και της μη επέμβασης στα εσωτερικά της χώρας.
Θα μπορούσαν δε να λάβουν τη μορφή Συμφώνου Αμυντικής Συνεργασίας με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης κατά της Ελλάδας.
Επιπλέον θα μπορούσαν να συμπληρωθούν με πρόνοιες για στενή διπλωματική και οικονομική συνεργασία, συμπεριλαμβανομένης και της αμυντικής βιομηχανίας των συμβαλλομένων μερών.
Οψόμεθα».
Αφήστε ένα σχόλιο