3 Ιουνίου 2018 : ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Η γιορτή των Αγίων Πάντων είναι καρποί της Πεντηκοστής. Αυτό με υπέροχο τρόπο μας το επεξηγεί το συναξάρι της σημερινής Κυριακής: «Η φωτιά από τη φύση της ανεβαίνει πρός τα πάνω, ενώ το χώμα από τη φύση του πάει πρός τα κάτω. Την ημέρα της Πεντηκοστής συνέβη το παράδοξο, το μεν Άγιο Πνεύμα έν είδει πυρός κατέβηκε κάτω, ενώ η χοϊκή ανθρώπινη φύση, εκείνων που θέλησαν να το δεχθούν, ανέβηκε πρός τα πάνω».

Ενώπιον των ανθρώπων
Αυτό το Άγιο Πνεύμα ήταν εκείνο που τούς ενίσχυσε να ομολογήσουν τον Χριστό ενώπιον των ανθρώπων. Το «έν εμοί», που είπε ο Χριστός, σημαίνει ότι μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που Εκείνος «πέμπει», μπορεί κάποιος να τον ομολογήσει. Τότε και ο Χριστός θα ομολογήσει ενώπιον του έν ουρανοίς Πατέρα του ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πιστός δούλος του. Και αντίθετα, όποιος τον αρνηθεί ενώπιον των ανθρώπων, θα τον αρνηθεί και ο Χριστός μπροστά στον Πατέρα του.
Η φράση «ενώπιον των ανθρώπων» δεν είναι λίγες οι φορές που συγκράτησε σε σταθερή ομολογία πίστης πολλούς, ιδιαίτερα νεομάρτυρες, όταν τους προκαλούσαν να αρνηθούν εικονικά και προσωρινά τον Χριστό μπροστά στους δικαστές και να φύγουν σε μέρη όπου δεν διώκεται η πίστη, για να συνεχίσουν να ζουν ώς χριστιανοί.
Παρόμοιο πνεύμα προωθείται και από τη σύγχρονη κουλτούρα, που θέλει την πίστη να είναι ιδιωτική υπόθεση, χωρίς να έχει σχέση με τη ζωή της κοινότητας. Όμως, η υγιής μαρτυρία του πιστού αποτελεί εκκλησιαστικό γεγονός, που έχει σκοπό να αγκαλιάσει όλη την κοινωνία. Είναι η μικρή ζύμη, που έχει κληθεί να ζυμώσει όλο το φύραμα.

Ένεκεν του όνόματός του
Η ομολογία, βέβαια, της πίστης στον Χριστό δεν εξαντλείται σε μιά ανέξοδη προφορική δήλωση. Προϋποθέτει αγάπη πρός Αυτόν μεγαλύτερη από την αγάπη πρός τους πιό στενούς συγγενείς: γονείς, σύζυγο, παιδιά. Προϋποθέτει τέτοια αυταπάρνηση, που να είναι κάποιος έτοιμος και τη ζωή του να δώσει για τον Χριστό. «Τί μου μιλάς», λέει ο ιερός Χρυσόστομος, «για τους γονείς, τα αδέλφια ή τη γυναίκα σου; Σε κανέναν δεν υπάρχει τίποτε πιό οικείο από την ίδια τη ζωή του. Αν, λοιπόν, κι αυτή την βάλεις πιό πάνω από την αγάπη σου για τον Χριστό, τότε είσαι πολύ μακριά από τους αληθινούς μαθητές του. Δεν αξίζεις γι’ Αυτόν».
Όλοι οι μάρτυρες αποτέλεσαν παραδείγματα μιάς τέτοιας αγάπης, όπως ο άγιος νεομάρτυρας Γεώργιος, που μαρτύρησε στα Ιωάννινα αφήνοντας χήρα τη νεαρή γυναίκα του και ορφανό τον νεοφώτιστο γιό του. Επίσης φωτεινή είναι και η χορεία των αγίων μητέρων, που ξεπερνώντας τη φυσική μητρική στοργή για τα παιδιά τους, όχι μόνο δεν τα απέτρεψαν, αλλά και τα ενθάρρυναν στο μαρτύριο: η αγία Σολομονή (μητέρα των επτά Μακκαβαίων), η μητέρα του αγίου Μελίτωνα (ενός από τους Σαράντα Μάρτυρες), η αγία Ανθία (μητέρα του αγίου Ελευθερίου), η αγία Σοφία με τις τρείς θυγατέρες της και πολλές άλλες.
Εξάλλου, ο Χριστός αναφερόμενος σ’ εκείνους που άφησαν πατέρα ή μητέρα για το όνομά του, υπαινίσσεται, κατά τους ερμηνευτές, κι εκείνους που μαρτύρησαν εξαιτίας όχι της πίστης αλλά της απιστίας των γονέων τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις αγίες Βαρβάρα, Μαρκέλλα, Χριστίνα, Κέρκυρα και Ακυλίνα, οι οποίες «εδείχθησαν τέκνα δυσσεβούντων γονέων συνετώτερα». Μάλιστα, τις τρείς πρώτες τις έστεψαν με το στεφάνι του μαρτυρίου οι παιδοκτόνοι πατέρες τους με τα ίδια τους τα χέρια!...

Οι αξιομίμητοι Απόστολοι
Κορυφαία πρότυπα τέλειας αφοσίωσης και αγάπης πρός τον Χριστό είναι οι άγιοι Απόστολοι, οι οποίοι άφησαν τα πάντα, ακολούθησαν τον Διδάσκαλό τους και αξιώθηκαν όλοι, πλην του ευαγγελιστή Ιωάννη, να σφραγίσουν την πρός Αυτόν αγάπη τους με μαρτυρικό θάνατο.
Ο Χρυσορρήμων Ιωάννης, προφανώς για να προλάβει κάποιους που θα αμφισβητούσαν την αξία της αποταγής του φτωχού ψαρά Πέτρου, κάνει τη ρητορική ερώτηση: «Ποια πάντα άφησες, Πέτρε; Τι σπουδαίο άφησες; Το καλάμι; Το δίχτυ; Τη βάρκα; Ναι, λέει αυτά ήταν τα πάντα για μένα· αυτά ήταν η ζωή μου·και τα άφησα με την καρδιά μου και από την αγάπη μου για τον Χριστό». Σημασία, επομένως, δεν έχει η υλική αξία αυτών που αφήνει κάποιος για τον Χριστό, αλλά η προαίρεσή του και το γεγονός ότι κάνει πλέον θησαυρό της καρδιάς και κέντρο της ζωής του τον Χριστό.
Αν η τέλεια αγάπη πρός τον Χριστό εκφράζεται από την ολοκληρωτική παραίτηση ακόμα και από τις θεμιτές μας αγάπες και τα ευλογημένα υπάρχοντά μας, η αρχή της μαρτυρίας και του μαρτυρίου για τον Χριστό βρίσκεται στην εκκοπή των αμαρτωλών θελημάτων μας και στην πρόθυμη άσκηση των θεοποιών αρετών. Το μαρτύριο είναι μια πραγματικότητα που δεν σχετίζεται αποκλειστικά με τον Διοκλητιανό και τον Δέκιο. Ο άγιος Συμεών ο νέος θε-ολόγος λέει χαρακτηριστικά: «Εκείνος που δεν τηρεί τις εντολές του Χριστού, ας μη νομίζει ότι δεν τον αρνείται. Καθώς κι εκείνος που τις εφαρμόζει, τον Χριστό ομολογεί».

Άρχιμ. Β.Λ.