Μιχάλης Ιγνατίου : Ιδού γιατί κατέρρευσαν οι συνομιλίες για το Σκοπιανό…Άστραψε και βρόντηξε ο Ιβάνοφ

Η ανακοίνωση για την κατάρ­ρευση των διαπραγματεύσεων για το Σκοπιανό δεν ήταν αναμενόμε­νη, παρά το γεγονός ότι αρκετοί αναλυτές υποψιάστηκαν ότι η υ­περδραστηριότητα του προέδρου της γειτονικής χώρας, Γιόργκι Ιβά­νοφ, προδιάθεσε ότι η αντίσταση για την επίλυση του προβλήματος στο εσωτερικό των Σκοπίων ήταν υπαρκτή και ισχυρή. 
Το αδιαμφισβήτητο γεγονός εί­ναι ότι ισχύει αυτό που αναφέρει η διαρροή Έλληνα αξιωματούχου: ότι «η πλευρά της ΠΓΔΜ από ό,τι φαίνεται δεν είναι ακόμη έτοιμη να ανταποκριθεί στα όσα συμφω­νήθηκαν στις Βρυξέλλες ανάμε­σα στους δύο υπουργούς Εξωτε­ρικών». 
Τι φαίνεται ότι συμφωνήθηκε στις Βρυξέλλες; Ότι η νέα ονο­μασία θα ήταν η «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» («Severna Makedonija»). Ότι η σκοπιανή πλευρά αποδέχθηκε, μετά μεγά­λης δυσκολίας, ότι η ονομασία θα ήταν για όλες τις χρήσεις (erga omnes), υπό την προϋπόθεση ότι θα γινόταν αποδεκτό αυτό από τα πολιτικά κόμματα του γειτονικού κράτους. Ότι τα Σκόπια θα προχω­ρούσαν σε συνταγματικές αλλα­γές, όπως ζητούσε η Αθήνα. 
Ο Σκοπιανός υπουργός Εξωτερι­κών, Νικολά Ντιμιτρόφ, ένας γνω­στός εθνικιστής, ενημέρωσε τον πρόεδρο της χώρας, ο οποίος ά­στραψε και βρόντηξε. Μίλησε δη­μόσια και απέρριψε τη χρήση της νέας ονομασίας έναντι όλων, α­παιτώντας διπλή ονομασία. Να λέ­γονται, δηλαδή, τα Σκόπια στο ε­σωτερικό «Δημοκρατία της Μακε­δονίας». Με την απαίτηση αυτή α­πέρριπτε και τις συνταγματικές αλλαγές. 
Οπότε, μόνο αν ήταν τρελός ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα δεχόταν τα παράλογα αιτήμα­τα των Σκοπιανών. Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι Σκοπιανοί διέλυαν τις ελληνικές «κόκκινες γραμμές», η Αθήνα δεν είχε καμία άλλη επι­λογή παρά να πει ένα μεγαλοπρε­πέστατο όχι. Και αυτό συνέβη, αν και δεν χρειάστηκε καν να τοπο­θετηθεί η ελληνική κυβέρνηση. 
Οι Σκοπιανοί ώθησαν τη διαδι­κασία σε αδιέξοδο και τα πράγμα­τα επανήλθαν στο σημείο που ξε­κίνησαν. Βέβαια, πιστεύω πως οι ξένοι ενδιαφερόμενοι για τη λύ­ση, δεν θα καθίσουν με άδεια χέ­ρια. Σίγουρα δεν έχουν κανένα δι­καίωμα να ζητήσουν οτιδήποτε α­πό την Ελλάδα, η οποία δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να ι­κανοποιήσει τους όρους των Σκο­πίων. 
Η αλήθεια πρέπει να λέγεται: Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έκανε μί­α ειλικρινή και με καλή πίστη προ­σπάθεια, έκανε ως μη όφειλε πι­κρές υποχωρήσεις και ξεπέρασε τα όρια της. Από την πλευρά τους, οι Σκοπιανοί που καίγονται να ε­νταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ευ­ρωπαϊκή Ένωση, στο τέλος έμει­ναν ανυποχώρητοι στις ανεδαφι­κές θέσεις τους. 
Έχασαν μία μεγάλη ευκαιρί­α και δεν εξυπηρέτησαν τα συμ­φέροντα του λαού τους. Αντίθε­τα, η ελληνική κυβέρνηση ρίσκα­ρε, καθώς σε μία λύση θα έχανε τα περισσότερα. Τόλμησε όμως, έχοντας απέναντί την συντριπτι­κή πλειοψηφία του ελληνικού λα­ού. Στην πολιτική απαγορεύονται οι προβλέψεις. Παρ’ όλα αυτά πι­στεύω ότι η σκοπιανή πλευρά δέ­χεται ήδη σφοδρές πιέσεις για να επανέλθει στο τραπέζι των δια­πραγματεύσεων. Αν συμβεί αυτό, ο κ. Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να κάνει ένα βήμα πίσω για να μην «καεί» σε περίπτωση που υπάρξει νέα υπαναχώρηση των Σκοπίων. 
Το θέμα της ονομασίας είναι ε­θνικό ζήτημα για την Ελλάδα, αλ­λά πρέπει να προσπαθήσει να το βγάλει από το πιάτο των προβλη­μάτων. Πρέπει να επιμένει σε μί­α ονομασία έναντι όλων και βέβαι­α να εξαλείψει με τη συμφωνία ο­ποιαδήποτε αλυτρωτικό στοιχείο. Ουδείς αναμένει ότι τα Σκόπια θα επιτεθούν ποτέ στην Ελλάδα. 
Όμως σε μία μεγάλη αναταρα­χή στη Βαλκανική, όπου θα κοντα­ροκτυπηθούν η Ρωσία και οι Ηνω­μένες Πολιτείες, θα μπορούσαν να ξυπνήσουν αρρωστημένοι αλυ­τρωτισμοί και εθνικισμοί. Και η Ελ­λάδα πρέπει να προστατευθεί.