ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ : Η συμφωνία με δυο λέξεις---> Εσχάτη προδοσία

Του Σάββα Καλεντερίδη *

Διαβάστε και παρακολου­θείστε αυτά που θα συμβούν το επόμενο διάστημα στη μαρτυρική Μακεδονία 

Σε άρθρο μας της Παρα­σκευής έγινε μια προσπάθει­α περιγραφής της γεωπολιτι­κής κατάστασης που έχει δια­μορφωθεί στην περιοχή και τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί για την ενσωμάτωση και έντα­ξη των δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. 
Το 2009, για να άρουμε το βέτο μας και να γίνει η Αλβα­νία μέλος του ΝΑΤΟ, υπογρά­φηκε η συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, την ο­ποία στη συνέχεια, με δόλι­ο τρόπο πάγωσε το Συνταγμα­τικό Δικαστήριο της χώρας αυ­τής. Πάντως, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα τότε δι­απραγματεύτηκε και κάτι πήρε από την Αλβανία, το οποίο ό­μως δεν το κατοχύρωσε, πράγ­μα που πρέπει να γίνει μάθη­μα για την ελληνική διπλωμα­τία, τώρα που «παζαρεύεται» ξανά η ίδια συμφωνία, με χει­ρότερους όρους για την Ελλά­δα, για να άρουμε το βέτο και να αρχίσουν οι ενταξιακές δια­πραγματεύσεις των Σκοπίων με την Ελλάδα. 
Δυστυχώς, στη συμφωνί­α με τα Σκόπια, που υπογρά­φει ο Έλληνας πρωθυπουργός την ώρα που διαβάζει ο ανα­γνώστης αυτές τις γραμμές, η Ελλάδα όχι μόνο δεν πήρε τί­ποτα, αλλά έδωσε τα πάντα. Τη στιγμή που δεν υπάρχει γε­ωγραφική Μακεδονία, γλώσ­σα και ταυτότητα, με την επαί­σχυντη αυτή συμφωνία τα α­ναγνωρίζουμε, αποδυναμώνο­ντας την εθνική άμυνα και α­σφάλεια της Ελλάδας στη Θρά­κη και δημιουργώντας προϋπο­θέσεις ακόμα και διαμελισμού της πατρίδας μας. 
Ιδού οι αποδείξεις. 
Κατ’ αρχάς, η Ελλάδα, προ­τού υπογράψει οποιαδήποτε συμφωνία, έπρεπε να αναζη­τήσει και να βρει την απάντη­ση στο εξής ερώτημα: Γιατί οι Σκοπιανοί και όλοι εκείνοι που βρίσκονται από πίσω τους, επι­μένουν σε κάτι που και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι δεν τους ανήκει; Γιατί επιμένουν στο όνομα Μα­κεδονία, τη μακεδονική γλώσ­σα και ταυτότητα, τη στιγμή που γνωρίζουν ότι η περιοχή τους δεν είναι Μακεδονία, ότι η γλώσσα τους είναι η βουλγα­ρική και ότι οι ίδιοι είναι σλαβο­βούλγαροι; 
Η απάντηση είναι απλή. Για­τί θέλουν να διεκδικήσουν τις περιοχές που διεκδικούσαν στη διάρκεια του Μακεδονι­κού Αγώνα, στις οποίες κατοι­κούσαν πληθυσμοί που μιλού­σαν την ίδια γλώσσα μαζί τους. Πρόκειται για περιοχές των νο­μών Φλώρινας, Κοζάνης, Πέλ­λας, Ημαθίας, Πιερίας, Θεσ­σαλονίκης, Κιλκίς, Σερρών και Δράμας, όπου υπάρχουν χω­ριά των οποίων οι κάτοικοι μι­λούν τη γλώσσα που η ελληνι­κή κυβέρνηση, με την υπογρα­φή της συμφωνίας, αναγνωρί­ζει ως «μακεδονική». 
Έχω στα χέρια μου τη στιγ­μή που γράφεται αυτό το άρ­θρο, μια έκδοση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, με τίτ­λο «Αφανείς Γηγενείς Μακεδο­νομάχοι (1903-1913), των εκ­δόσεων UNIVERSITY STUDIO PRESS, στην οποία καταγράφο­νται τα βιογραφικά των σπου­δαιότερων Μακεδονομάχων α­πό αυτές τις περιοχές, οι οποίοι πολέμησαν εναντίον των κομι­τατζήδων και στο πλευρό του ελληνικού στρατού, για να α­πελευθερωθεί η Μακεδονία α­πό τους Οθωμανούς και να μην περάσει στα χέρια των Βουλγά­ρων. Είναι οι πρόγονοι των πε­ριοχών, όπου σε κάποιο βαθμό μιλιέται ακόμα από τους κατοί­κους η γλώσσα, που οι κ. Τσί­πρας και Κοτζιάς αναγνωρίζουν ως «μακεδονική». 
Ο σεβασμός μου στους πλη­θυσμούς αυτούς είναι δεδομέ­νος και γνωρίζω τους αγώνες που έκαναν και το αίμα που έχυσαν, για να παραμείνουν Έλληνες, ιδιαίτερα την περίο­δο της Κατοχής, όταν οι βουλ­γαρικές αρχές γυρνούσαν από χωριό σε χωριό και ζητούσαν από τους κατοίκους να δηλώ­σουν ότι είναι «Βούλγαροι» και να γλυτώσουν τα «τάγματα ερ­γασίας», να μην γίνουν δηλαδή ντουρντουβάκια. Όσοι δήλω­ναν, έπαιρναν τρόφιμα από την βουλγαρική επιμελητεία και εί­χαν την προστασία των βουλ­γαρικών αρχών κατοχής. Ελά­χιστοι ήταν εκείνοι που δήλω­σαν και γι’ αυτό δικαιούνται τον τίτλο του ήρωα οι συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυ­τών των περιοχών, που εντοπί­ζονται ανατολικά του Στρυμό­να ποταμού, όπου και η βουλ­γαρική κατοχή. Όμως, στις πε­ριοχές δυτικά του Στρυμόνα, που ήταν γερμανοκρατούμε­νες και ιταλοκρατούμενες, παί­χτηκαν παιχνίδια στις πλάτες αυτών των ανθρώπων αυτών, κυρίως από κέντρα που είχαν ως στόχο τον έλεγχο της ευρύ­τερης περιοχής, μετά τη λήξη της Κατοχής. 
Στο πλαίσιο αυτών των γεω­πολιτικών σχεδιασμών, το Νο­έμβριο του 1943, με την υπο­στήριξη του ΚΚΕ ιδρύθηκε στη Δυτική Μακεδονία το «Σλαβο­μακεδονικό Λαϊκό Απελευθε­ρωτικό Μέτωπο», γνωστό και ως ΣΝΟΦ, το οποίο αυτοδιαλύ­θηκε τον Μάιο του επόμενου έτους για να το διαδεχθεί το ΝΟΦ, τον Απρίλιος του 1945, με έδρα τα Σκόπια και στελεχωμέ­νο από σλαβόφωνους Έλλη­νες που κατέφυγαν εκεί. Στό­χος και του ΣΝΟΦ και το ΝΟΦ, ήταν -και παραμένει- η δημι­ουργία της «ενιαίας ανεξάρτη­της Μακεδονίας», με πρωτεύ­ουσα τη Θεσσαλονίκη. Αυτή εί­ναι εξαιρετικά περιληπτικά η ι­στορία και εκεί κρύβεται το με­γάλο μυστικό, η επιμονή των Σκοπιανών και όσων κρύβονται πίσω τους να διεκδικούν κά­τι που δεν τους ανήκει, δηλα­δή τη γεωγραφική Μακεδονία και τη «μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα». 
Στόχος τους είναι να διεκδι­κήσουν «πελατεία» από τις πε­ριοχές της Μακεδονίας που κα­τοικούν πληθυσμοί που μιλούν την αναγνωρισμένη από την Ελλάδα «μακεδονική» γλώσσα, να διεκδικήσουν «μακεδονική εθνική ταυτότητα», που η Ελ­λάδα έχει ήδη αναγνωρίσει, για να δημιουργήσουν μια εθνική «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα και στη συνέχεια να δι­εκδικήσουν τα εδάφη αυτά και την Θεσσαλονίκη, αφού χρό­νια τώρα ο κ. Μπουτάρης έχει κάνει κατάλληλη προεργασία, ελπίζουμε άκων, διαλαλώντας ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια πό­λη πολυεθνική. 
Πάμε τώρα στο θέμα της ε­θνικής άμυνας. Στο παρελθόν είχαν καταγραφεί κινήσεις του πρέσβη της Τουρκίας στις περι­οχές αυτές και επαφές με κύ­κλους των σλαβόφωνων που διεκδικούν χρόνια τώρα το δι­καίωμα να λέγονται «εθνικά Μακεδόνες». Είναι γνωστή η σύμπλευση και η συνεργασί­α κύκλων της μουσουλμανι­κής μειονότητας της Θράκης με τους κύκλους που επιδιώκουν τη δημιουργία «μακεδονικής» μειονότητας στη Βόρειο Ελλά­δα. Η συμφωνία που υπογρά­φει την ώρα αυτή ο κ. Τσίπρας, διευκολύνει τα σχέδια αυτά και δημιουργεί προϋποθέσεις για να εντείνουν τη δράση τους στην Ελλάδα ντόπιοι και ξένοι κύκλοι, που έχουν στα σχέδιά τους τη δημιουργία αυτής της μειονότητας, με τελικό στόχο τον διαμελισμό της Ελλάδας. 
Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί να αντιληφθεί ο κα­θένας, χωρίς να είναι επιτελι­κός αξιωματικός, πόσο δύσκο­λη αν όχι αδύνατη θα είναι η ά­μυνα στον Έβρο και τη Θράκη. Με άλλα λόγια, γκρεμίζονται και πάνε στράφι εθνικοί αγώ­νες 120 ετών, με την συμφω­νία Τσίπρα-Καμένου-Κοτζιά με τον Ζάεφ. 
Οι αναγνώστες γνωρίζουν ό­τι ο γράφων δεν κινδυνολογεί. Και γι’ αυτό η συμφωνία αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο με μια λέξη: Εσχάτη προδοσία.

* Ο κ. Σάββας Καλεντερί­δης, είναι Ανώτ. Αξιωματικός ε.α. Στρατηγικός Αναλυτής, Δημοσιογράφος, Συγγραφέας και αρθρογράφος της «δ».