Βλέποντας την συμφωνία χωρίς παραμορφωτικούς φακούς : Η ΣΥΝΘΕΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΘΕΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΩΣΤΑΡΑ*

Σύμφωνα με την θεωρία του Ποινικού Δικαίου τα εγκλήματα, από την σκοπιά των πράξεων που περιέχουν, διακρίνονται σε απλά και σε σύνθετα. Απλά είναι τα εγκλήματα που περιέχουν μόνο μια πράξη, όπως είναι π.χ. η κλοπή. Αντιθέτως σύνθετα είναι τα εγκλήματα που περιέχουν δύο ή περισσότερες πράξεις, οι οποίες αποτελούν συστατικά στοιχεία του συνθέτου εγκλήματος. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας των εγκλημάτων είναι η ληστεία που περιέχει μέσα της αφ’ ενός μεν την πράξη της παράνομης βίας και αφ’ ετέρου την πράξη της κλοπής, έτσι ώστε η ληστεία να χαρακτηρίζεται με άλλα λόγια ως μια εξαναγκασμένη κλοπή. Τα σύνθετα εγκλήματα έχουν μεγαλύτερη εγκληματική απαξία από την αντίστοιχη των συστατικών τους εγκλημάτων, διότι αθροίζουν την εγκληματική τους απαξία και την προβάλλουν με ένα νέο ευρύτερο εγκληματικό μέγεθος.
Οι σκέψεις αυτές είναι χρήσιμες, διότι μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα, πόσα μερικότερα εγκλήματα σε βάρος τη Μακεδονίας περιέχει μέσα του το έγκλημα της σύνθετης ονομασίας των Σκοπίων ως «Βόρειας Μακεδονίας», όπως προβλέπει η σχετική συμφωνία που υπογράφηκε από την Ελλάδα στις Πρέσπες.
Το πρώτο έγκλημα είναι η επίσημη «βάφτιση» των Σκοπίων ως Μακεδονίας με ανάδοχο την Ελλάδα ! Μπορεί τους Σκοπιανούς να τους έχρισε Μακεδόνες ο Τίτο το 1944, αυτό όμως δεν ήταν αρκετό. Σημασία έχει η «βάπτισή» τους ως Μακεδόνων που έγινε στις Πρέσπες στις 17 Ιουνίου 2018. Και με βάση την «βάπτιση» αυτή θα συνταχθεί η «ληξιαρχική πράξη» που τους έλειπε. Για αυτό και οι Σκοπιανοί εύρισκαν κλειστές πόρτες σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις, όπως είναι π.χ. το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, μολονότι τους είχε αναγνωρίσει με την συνταγματική τους ονομασία η μισή υφήλιος, Τώρα πια θα συναλλάσσονται νόμιμα ως Μακεδόνες με όλο τον κόσμο. Ακόμη και με την ανάδοχό τους. Αυτήν που επί 75 τόσα χρόνια διακήρυττε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν αναγνωρίζει Μακεδονικό Κράτος, διότι η Μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική. Να που τώρα έρχεται η ίδια η ανάδοχος, αποκηρύσσοντας προηγούμενες θέσεις της, να μεταφέρει στα πέρατα του κόσμου το μήνυμα ότι η Μακεδονία δεν είναι πια μια. Και σίγουρα πάντως δεν είναι ελληνική. Μπορεί στο άκουσμα αυτού του μηνύματος να κλαίνε μέσα στους τάφους τους οι Μακεδονομάχοι και έξω από αυτούς να μοιρολογούν για τον άδικο χαμό τους οι ζωντανοί Μακεδόνες μαζί με τους άλλους Έλληνες, ο «νονός» όμως κ. Τσίπρας άλλα προστάζει: «Σταματείστε πια τα μοιρολόγια, πατριδοκάπηλοι. Και κατεβάστε όλοι τις μακεδονικές σημαίες σας. Σήμερα έχουμε χαρές και πανηγύρια. Παντρεύουμε την Μακεδονία, την μονάκριβη κόρη μας, με τους Σκοπιανούς» !
Άλλο περαιτέρω έγκλημα, συσταστικό της σύνθετης ονομασίας, είναι η αναγνώριση της μακεδονικής ταυτότητας στους Σκοπιανούς. Η ταυτότητά τους δεν θα είναι ούτε καν «βόρειο-μακεδονική», αλλά σχέτη «μακεδονική» (βλ. άρ. 2 παρ. 1 της Συμφωνίας). Τέτοια ταυτότητα δεν θα υπάρχει για την δική μας, την αληθινή Μακεδονία. Όχι μόνο, διότι δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως νομιμοποιητικό έγγραφο, αλλά και διότι θα είναι θαμμένη κάτω από αστερίσκους και υποσημειώσεις (βλ. π.χ. άρ. 7 της Συμφωνίας), τις οποίες κανείς δεν θα θυμάται ή πάντως δεν θα τις λαμβάνει υπ’ όψη του, διότι το βάρος σε αυτές τις περιπτώσεις πέφτει στο κατηγόρημα και όχι στον επιθετικό του προσδιορισμό. Δεν το είδαμε αυτό να επιβεβαιώνεται στις Πρέσπες λίγο πριν από την υπογραφή της συμφωνίας, όταν ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός απευθύνθηκε προκλητικά κατ’ επανάληψη στον «μακεδονικό» και στον ελληνικό λαό υπό το βλέμμα του χάσκοντος κ. Τσίπρα; Και πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής να πιστεύει ότι στην καθημερινή, εγχώρια ή διεθνή, επικοινωνία τους θα λειτουργούν διαφορετικά οι Σκοπιανοί. Θα φύγει στην πράξη η λέξη «βόρεια», η οποία θα εμφανίζεται μόνο στα επίσημα έγγραφα, και θα μείνουν σκέτες οι λέξεις «Μακεδονία» και «Μακεδόνας». Ποιός θα τους ελέγξει άλλωστε για την ανακριβή χρήση των σχετικών όρων, όταν θα έχει εδραιωθεί διεθνώς η θέση τους; Μπορεί η συμφωνία να μη κάνει ρητή αναφορά σε «Μακεδονικό Έθνος», αλλά οι λέξεις «Μακεδονία» και «Μακεδόνας», όπως τις αντιλαμβάνονται και τις χρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί, εκεί θα παραπέμπουν. Σε ό,τι δε αφορά στο κεφάλαιο του αλυτρωτισμού, πρέπει να παρατηρηθεί ότι, ακόμη κι’ αν το απαλείψουν αυτό οι Σκοπιανοί από το σύνταγμά τους, για να διευκολύνουν την ψήφιση της συμφωνίας από την Ελληνική Βουλή, θα διατηρούν πάντα μέσα στην ψυχή τους τον αλυτρωτισμό, όπως μας έχει δείξει η μέχρι σήμερα συμπεριφορά τους. Όταν δε αργότερα βολέψει η διεθνής συγκυρία, θα τον επαναφέρουν στο προσκήνιο και ως συνταγματική ρύθμιση, αλλά και ως πολιτική πρακτική. Ποιός θα τους εμποδίσει να το πράξουν;
Ανάλογα ισχύουν και για το έγκλημα της αναγνώρισης από την Ελλάδα «μακεδονικής γλώσσας». Η σχετική διευκρίνιση στο άρ. 1 παρ. 3 στοιχ. γ΄ της Συμφωνίας ότι η γλώσσα αυτή είναι σλαβική και ότι δεν έχει καμιά σχέση με την αρχαιότητα θα έχει αξία μόνο για μας. Σε όλους τους άλλους, που θα επικοινωνούν με τους Σκοπιανούς σε αυτή την γλώσσα, θα εμπεδώσει την πεποίθηση ότι αυτή ήταν η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων, οι οποίοι άλλωστε δεν ήσαν Έλληνες, όπως παγίως ισχυρίζονται οι Σκοπιανοί που αυτοπροβάλλονται ως γνήσιοι απόγονοί τους ! Θα λείψουν βέβαια για λίγο τα «μακεδονικά πανηγύρια», για να μη χαλάσει η καλή εικόνα που θέλουν να προβάλουν οι Σκοπιανοί. Η λογική όμως μας λέει ότι θα επανέλθουν αργότερα. Και, όταν διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες, θα τα ξαναβγάλουν. Δένουν άλλωστε με την «Μακεδονία», την «μακεδονική ταυτότητα» και την «μακεδονική γλώσσα», που διασφαλίζονται στην σχετική «αγοραπωλησία».
Εξ ίσου εμφανές είναι και το άλλο έγκλημα που περιέχει η συμφωνία, το οποίο συνίσταται στην απώλεια του στρατηγικού πλεονεκτήματος που είχαμε έναντι των Σκοπιανών, αφού κρατούσαμε στα χέρια μας τα «κλειδιά» της εισόδου τους στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που λειτουργούσαν ως «μοχλός πίεσης» προς αυτούς να σταματήσουν την «πειρατεία». Τα «κλειδιά» αυτά τους τα παραδίδουμε τώρα με μόνη την επικύρωση της συμφωνίας από την Βουλή των Σκοπίων, άσχετα αν την απορρίψει η Ελληνική Βουλή (βλ. άρ. 2 παρ. 4 της Συμφωνίας) ! Τί να πει κανείς και για το άλλο πρωτάκουστο έγκλημα του μόνιμου ελέγχου από τους Σκοπιανούς των βιβλίων της ιστορίας που θα διδάσκουμε στα παιδιά μας (άρ. 8 παρ. 5 της Συμφωνίας) ! Λές και εμείς κάναμε το «πλιάτσικο» εναντίον της ιστορίας τους και όχι εκείνοι εναντίον της δικής μας.
Πουλήσαμε τελικά την Μακεδονία στους Σκοπιανούς και πήραμε ως αντάλλαγμα από αυτούς μια γραβάτα ! Όχι ως ενδυματολογικό εξάρτημα, εφ’ όσον ο αντικονφορμιστής και λαϊκιστής κ. Τσίπρας απεχθάνεται τις γραβάτες, αλλά ως ενθύμιο του μέσου, με το οποίο «στραγγαλίστηκε» στις Πρέσπες η Μακεδονία.
Τώρα λοιπόν που γνωρίζουμε και τα εγκλήματα και τους δράστες τους τον λόγο έχει ο Λαός, ο υπέρτατος κριτής όλων. Η απόφασή του, όταν έλθει η ώρα της κρίσης, θα δείξει, πόση πατριδοκαπηλία έχει στους κόλπους του, κυρίως όμως πόση λεβεντιά διαθέτει, για να αντισταθεί στους δολοφόνους της Μακεδονίας που θα επιχειρήσουν να τον ξεγελάσουν πάλι ή να εξαγοράσουν την ψήφο του με προεκλογικές παροχές. Είναι όλοι εκείνοι που ήλθαν, για να τον λυτρώσουν από τα μνημόνια και το μόνο που κάνουν πια είναι να «ματώνουν» καθημερινά την καρδιά του με τις «μαχαιριές» των μέτρων ή των συμφωνιών τους αγοώντας προκλητικά τους ανασταναγμούς και τις επιθυμίες του.


* Ο Αλέξανδρος Π. Κωστάρας, είναι ομότιμος καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης, από την Κόρινθο.