ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ : ΤΟ ΜΕΓΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΜΑΣ…

Του Ιωάννη Ασλανίδη *

Μυθολογικά, Προϊστο­ρικά και Ιστορικά, έχει εξα­ντληθεί τελευταία με άπει­ρες δημοσιεύσεις ότι, η Μα­κεδονία κατοικείτο ανέκα­θεν από περιφερειακά, ως επί το πλείστων, Έλληνα φύλα. Στην παρούσα θα α­παιτηθεί μια στοιχειώδης Ι­στορική αναδρομή σχετικά με την Ιστορία της Μακεδο­νίας, για να επισημανθεί το μέγα πολιτικό λάθος των η­μερών μας. 
Είναι αλήθεια μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και κατά τις περιόδους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Βυζαντινής Αυτοκρα­τορίας και της Οθωμανικής κατάληψης της Ελλάδος, μετανάστευσαν στην Μα­κεδονία πολλά ξένα προς τους Έλληνες φύλα (Σλά­βοι, Τούρκοι, Αρμένιοι, Αλ­βανοί, Ισραηλινοί, Βλάχοι κ.λπ.). Οι λαοί αυτοί ζούσαν αρμονικά με τους Έλληνες, αγωνιζόμενοι για τον επιού­σιον και με προσπάθεια ιδί­ως των Ελλήνων για την α­ποτίναξη τον τελευταίο και­ρό του Οθωμανικού ζυγού, σ’ όλη την Ελληνική Επι­κράτεια, από την Πελοπόν­νησο, Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Νησιά κ.λπ. 
Το 1878 μετά την Συνθή­κη του Αγ. Στεφάνου μετα­ξύ Ρωσίας και Τουρκίας, που προέβλεπε αν δεν κάνω λάθος, παραχώρηση στην Βουλγαρία της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης. Βέβαια διαφώνη­σαν με την συνθήκη αυτή οι Μεγάλες τότε δυνάμεις της Ευρώπης και τον ίδιο χρόνο με την συνθήκη του Βερο­λίνου καταργήθηκε η συν­θήκη αυτή και με την σύμ­φωνο γνώμη της Ρωσίας. Η Συνθήκη αυτή του Αγ. Στε­φάνου καταργήθηκε, αλλά στα Σλαβικά κράτη ενστά­λαξε πλέον το δηλητήριο, να παραμείνει η συνθήκη ως στόχος αυτών στα με­τέπειτα χρόνια. Έτσι άρχι­σε το Μαρτύριο του Ελλη­νικού λαού στην Μακεδο­νίας, από τους Σλάβους, με πρωτοστάτες τους Βούλγα­ρους Κομιτατζήδες. 
Με δολοφονίες Δεσπο­τάδων, Προυχόντων Ελ­λήνων, αρχόντων, Ιερέων, Δασκάλων και με πυρκα­γιές και άλλων εγκλημα­τικών ενεργειών, προσπα­θούσαν ν’ αφήσουν ακέφα­λους τους Έλληνες, ώστε να γίνει η Μακεδονία εύκο­λη λεία, εν όψει και της δι­αφαινόμενης κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρα­τορίας. Η κατάσταση αυτή πήρε τραγικές διαστάσεις για τον Ελληνισμό από τις αρχές τους 19ου αιώνα και μετά την αφύπνιση της υ­πολοίπου Ελλάδος άρχι­σε ο Μακεδονικός Αγώνας για την διάσωση της Μακε­δονίας (1903-1918). Οι ε­θνικιστικές αυτές διαμάχες κράτησαν μισό αιώνα, α­πό το 1878 έως το 1918 με την λήξη του Α! Π.Π. Μετά τον Α! Π.Π. με την συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) και την συνθήκη του Νεϊ­γί (1918), τα όρια της Ελ­λάδος πήραν την σημερι­νή τελική μορφή, όπως δι­αμορφώθηκε αυτή στο τέ­λος των Βαλκανικών Πολέ­μων. Ένα τμήμα της Μακε­δονίας του Φιλίππου Β΄, οι περιοχές Μοναστηρίου και Γευγελή πήγαν στην Σερ­βία και ένα άλλο μικρότε­ρο μέρος στην περιοχή του όρους Πιρίν πήγε στα όρια της Βουλγαρίας. 
Το Μακεδονικό ζήτη­μα προς στιγμήν εφάνει ό­τι έληξε, αλλά το Ελληνικό στοιχείο από τις περιπέτει­ες του μισού αιώνα και τον Μακεδονικό Αγώνα επικίν­δυνα αραίωσε. Τότε ο Βε­νιζέλος διείδε το πρόβλη­μα που μελλοντικά πάλι θα δημιουργηθεί, με ψεύτικες υποσχέσεις προώθησε ένα μέρος από τους πρόσφυγες εκ Μικράς Ασίας προς την Μακεδονία και έτσι επα­νήλθε η ισορροπία των Ελ­λήνων στην Μακεδονία. 
Με την κατάληψη της Ελλάδος το 1941 από την φασιστική Γερμανία και την παραχώρηση στην τό­τε Σύμμαχό της Βουλγαρί­α την Ανατολική Μακεδονί­α, αναζωπυρώθηκε και πάλι το Μακεδονικό ζήτημα. 
Στην συνέχεια ο παμπό­νηρος Τίτο της Γιουγκοσλα­βίας, για δικούς του λόγους καθόδου εις το Αιγαίον, χώ­ρισε το Κράτος του σε ομο­σπονδίες και το Νότιο τμή­μα της Χώρας του το 1944, που συνόρευε με την Μα­κεδονία μας, το ονόμασε «Δημοκρατία της Μακεδο­νίας». 
Την περίοδο εκείνη η χώ­ρα μας αντιμετώπιζε, άλλο πολύ σοβαρό πρόβλημα. Καθ’ όσον! Mε το πέρας του Β! Π.Π. ενώ θα έπρεπε ενω­μένοι όλες οι πολιτικές Δυ­νάμεις της χώρας μας, να διεκδικήσουν, ως νικητές, στις τράπεζες διαπραγμα­τεύσεων και να πάρουν την μερίδα που μας ανήκει από την νίκη, αυτοί διαφώνησαν στην μοιρασιά των υπουρ­γείων και άρχισε ο Εμφύλι­ος σπαραγμός μεταξύ μας. Η Ηγεσία του Κ.Κ.Ε. με την έγκριση του Στάλιν και την βοήθεια των ομόρων Κομ­μουνιστικών Κρατών, άρχι­σε τον ανταρτοπόλεμο ε­ναντίον της ίδιας της πα­τρίδας των, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Ευ­τυχώς που ηττήθηκαν από τον Ελληνικό Στρατό, διότι δυστυχώς για την βοήθεια που τους παρείχαν τα όμο­ρα Κράτη υπέγραψαν Σύμ­φωνο (Πετριτσίου, Μελισ­σοκομείου), περί ανεξαρ­τητοποιήσεως της Μακεδο­νίας. 
Με αυτά που παραπάνω στοιχειώδη ανέφερα, μπο­ρεί ο κάθε καλόπιστος Έλ­ληνας και ξένος πολίτης ν’ αντιληφθεί τι τράβηξε και τι θυσίες έκαμε σύσσωμος ο Ελληνισμός για να διατηρη­θεί η Μακεδονία μας Ελλη­νική. Ένα μόνο θ’ αναφέρω και μόνο στις Μάχες Κιλκίς- Λαχανά στον Β! Βαλκανικό Πόλεμο, μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, που ήταν έτοιμοι οι Βούλγαροι για την κατάληψη της Θεσσα­λονίκης, σκοτώθηκαν 1.480 Αξιωματικοί και 8.450 Στρα­τιώτες. 
Σταδιακά! μετά το τέ­λος του Α! Π.Π., του Β! Π.Π. που ηττήθηκε ο Χίτλερ και το τέλος του Ελληνικού Εμ­φυλίου Σπαραγμού, κάτοι­κοι της Μακεδονίας Σλα­βόφωνοι και όχι μόνο, που δεν είχαν ποτέ ελληνική συνείδηση, έφυγαν στα ό­μορα Κράτη (Σερβία, Βουλ­γαρία και Τουρκία με την α­νταλλαγή). Την όλη αυτή κατάσταση, δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουρ­γούν, οι Σλαβόφωνοι κα με­ρικοί Ελληνόφωνοι χωρίς ό­μως Ελληνική συνείδηση, που έφυγαν στην Γιουγκο­σλαβία. Συμπεραμαρτού­ντες δυστυχώς προς αυ­τούς και ένας πολύ μικρός αριθμός Σλαβοφώνων και Ελληνοφώνων που έμειναν στην Ελλάδα, χωρίς βέβαια και αυτοί να έχουν Ελληνι­κή Συνείδηση( ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟ­ΞΟ). 
Έτσι λοιπόν φθάσα­με σήμερα στο σημείο ώ­στε το Κράτος των Σκοπί­ων που δημιουργήθηκε από την κουτοπονηριά του Τίτο, που ο Γεωγραφικός χώρος του μέχρι το 1944 ελέγετο Μισσία ή Δαρδανία ή Βαρ­τάρσκα, που ομιλεί την πα­ραφθαρμένη κάπως Βουλ­γαρική γλώσσα και είναι κα­τά βάση εθνικότητος Σλά­βοι και Αλβανοί, διότι το Ελ­ληνικό Στοιχείο που υπήρχε εκεί ξεκληρίστηκε ολοσχε­ρώς, να επιμένει στον Άθλι­ο Σφετερισμό της Μακεδο­νίας, της Αρχαίας Μακεδο­νικής γλώσσας και εθνότη­τας. 
Μέχρι σήμερα, παρά τις υπάρχουσες προς την Ελ­λάδα μεγάλες πιέσεις των Ισχυρών, οι Ελληνικές Κυ­βερνήσεις, χωρίς να παίρ­νουν συγχωροχάρτι, δεν ε­νέδωσαν και πολύ καλά έ­καναν. Σήμερα ευρέθη δυ­στυχώς ένας ανέλπιστος σύμμαχος των συμφερό­ντων των Μεγάλων και του Κράτους των Σκοπίων, η ί­δια η Ελληνικής Κυβέρνη­ση, που σε πρώτη φάση ι­κανοποίησε όλες τις απαι­τήσεις των Σκοπίων, για να δεχθεί το Κράτος αυτό να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. 
Έτσι! Φθάσαμε στο ση­μείο παρά την θέληση του Ελληνικού λαού, εν μέσω πανηγύρεως, να παραχω­ρεί και με υπογραφή της, το όνομα «Μακεδονία» σε μια χώρα που δεν έχει καμί­α σχέση με αυτήν, να ανα­γνωρίσει σ’αυτήν ως αρχαία Μακεδονική γλώσσα (αιολι­κή), μια ολίγον παραφθαρ­μένη Βουλγαρική γλώσσα και τέλος να χαρακτηρίσει ένα Σλαβοαλβανικό Λαό, με εθνότητα των αρχαίων Μα­κεδόνων. Να λοιπόν! το με­γάλο Πολιτικό και Ιστορικό λάθος, που ανοίγει πλέον τους ασκούς του Αιόλου, για νέες περιπέτειες για την Μακεδονία και γενικότερα για την Πατρίδα μας. 
Δυστυχώς! είμαστε η μο­ναδική χώρα στον κόσμο, που ο λαός της, με διαμαρ­τυρίες, συλλαλητήρια και δημοκρατικές συγκεντρώ­σεις, προσπαθεί να απο­τρέψει από μια, κατά γενι­κή ομολογία, προδοτική ε­νέργεια, την ίδια του την Κυβέρνηση. Από πού, Θεέ μου, να φυλαχτεί ο Έλλη­νας και h Πατρίδα μας ; 

* Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλα­νίδης, είναι Αντ/γος ε.α. Ε­πίτιμος Δ/κτης της Σ.Σ.Ε. α­πό τη Δράμα διαμένων στην Αθήνα.