ΜΑΡΙΑ ΘΕΛΕΡΙΤΗ, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Κορινθίας : ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι και απλή αναλογική στην τοπική αυτοδιοίκηση - Η αφετηρία μιας νέας εποχής για την εκπροσώπηση των πολιτών, την δημιουργία συναινέσεων και τον έλεγχο των αποφάσεων

Μετά την μεταπολίτευ­ση, ποτέ δεν εφαρμόστη­κε η απλή αναλογική στην τοπική αυτοδιοίκηση με στόχο την πιστή αποτύπω­ση της λαϊκής βούλησης. Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, αν και θε­σμοθέτησε πολλά θετι­κά βήματα, όπως για πα­ράδειγμα την περιφερεια­κή αυτοδιοίκηση, διατήρη­σε το έλλειμμα δημοκρατι­κής λειτουργίας που χαρα­κτήριζε και συνέχισε να χα­ρακτηρίζει την τοπική αυτο­διοίκηση, λόγω του ακραία πλειοψηφικού ισχύοντος ε­κλογικού συστήματος το ο­ποίο ενίσχυσε το δημαρχο­κεντρικό μοντέλο. Παράλ­ληλα, η δημιουργία λιγότε­ρων σε αριθμό, και μεγαλύ­τερων σε πληθυσμό και σε έκταση δήμων, δεν περιεί­χε τα θεσμικά αντίβαρα για την ενίσχυση της αντιπρο­σωπευτικότητας των πολι­τών και των συνενωμένων τοπικών κοινωνιών, οδηγώ­ντας σε τοπικούς και περι­φερειακούς συγκεντρωτι­σμούς και δημιουργώντας ένα διογκωμένο δημοκρα­τικό έλλειμμα. 
Η κυβέρνηση με την κα­θιέρωση της απλής αναλο­γικής, στοχεύει να καλύψει αυτό το δημοκρατικό έλ­λειμμα. Άλλωστε η καθιέ­ρωση της απλής αναλογι­κής δεν αποτελούσε πάγι­ο αίτημα μόνο της Αριστε­ράς, αλλά συνολικότερα των δημοκρατικών και σο­σιαλιστικών κομμάτων, αλ­λά και της ΚΕΔΕ η οποία μέ­χρι το 2003 είχε με πλειο­ψηφία αποφασίσει υπέρ της απλής αναλογικής. 
Η απλή αναλογική δεν εί­ναι απλώς ένα δίκαιο εκλο­γικό σύστημα που αποτυ­πώνει με αυθεντικό τρόπο τους πραγματικούς συσχε­τισμούς. Διασφαλίζει μεγα­λύτερη διαφάνεια, δυνατό­τητα ελέγχου και την δυνα­τότητα οι όποιες επιλογές γίνονται, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο, να έχουν ευρύτερες συναινέσεις. Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι ένας συνδυασμός, ο οποί­ος μπορεί στον πρώτο γύρο να πάρει 25% ή 30%, (και να περάσει στον δεύτερο γύρο ο υποψήφιος δήμαρχος), να ελέγχει το 60% του δημοτι­κού συμβουλίου. 
Γι’ αυτό άλλωστε και η πλειονότητα της αντιπο­λίτευσης παραδέχθηκε ό­τι το ισχύον εκλογικό σύ­στημα δεν είναι δίκαιο. Δι­ότι ανεξάρτητα από τα πο­σοστά που έπαιρνε ένας δήμαρχος, το εκλογικό σύ­στημα απέδιδε στον συνδυ­ασμό του τα 3/5 των εδρών του Δημοτικού Συμβουλίου ή Περιφερειακού Συμβουλί­ου. Αυτό από μόνο του δη­μιουργούσε σοβαρές στρε­βλώσεις στην εκπροσώπη­ση και υποβάθμιζε την τοπι­κή δημοκρατία. 
Στόχος της κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την οι­κοδόμηση μιας πολιτικής κουλτούρας συνθέσεων, συνεργασιών και πολιτικών συγκλίσεων για την αντιμε­τώπιση των τοπικών προ­βλημάτων και ταυτόχρονα μια κουλτούρα που θα συμ­βάλλει αποφασιστικά στην ενεργοποίηση των προο­δευτικών μειοψηφιών οι ο­ποίες με το παρόν σύστη­μα παροπλίζονται. Διότι εί­ναι πλέον ώριμες οι συνθή­κες για να απαλλαγούμε α­πό πρακτικές και αντιλήψεις που περιορίζονται σε στενά μονοπαραταξιακά πλαίσια. 
Όσοι και όσες διαφω­νούν, διαφωνούν διότι θα δυσκολευτούν ή σωστότε­ρα θα ξεβολευτούν από την ευκολία της μονοδιάστατης σκοπιάς. Γι’ αυτό και εκτός από τους αιρετούς που εί­ναι αντίθετοι με την προω­θούμενη δημοκρατική αλ­λαγή, οι τοπικές κοινωνί­ες, τα προοδευτικά και ρι­ζοσπαστικά σχήματα και τα κινήματα πολιτών, αλ­λά και όσοι ασχολούνται με την Αυτοδιοίκηση, τάσσο­νται συντριπτικά υπέρ της απλής αναλογικής. 
Εξάλλου η κυβερνησι­μότητα και η επί της ουσίας διασφάλιση της πλειοψηφί­ας του δημοτικού συμβου­λίου για τις τοπικές υποθέ­σεις με σκοπό την κυβερνη­τική σταθερότητα και απο­τελεσματικότητα, δεν μπο­ρεί να υπάρξει και να λει­τουργήσει ανεξάρτητα α­πό τις ίδια την δημοκρατι­κή αρχή της ισότιμης κα­τανομής των ψήφων σε έ­δρες. Η απλή αναλογική εί­ναι το πρώτο και ουσιαστικό βήμα, προκειμένου να αντι­μετωπιστούν χρόνιες παθο­γένειες της τοπικής αυτοδι­οίκησης οι οποίες συνδέο­νται άμεσα με τις πελατεια­κές σχέσεις των δημάρχων. Με τον τρόπο αυτό επίσης ανοίγει ο δρόμος για να δη­μιουργηθούν συμμαχίες με­ταξύ των διαφορετικών δη­μοτικών παρατάξεων. 
Για την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ η επίτευξη της κυβερνησιμότητας με ό­ρους δημοκρατίας και ισο­νομίας σημαίνει δύο πράγ­ματα. Αφενός την δημιουρ­γία νομοθετικού πλαισίου που θα προωθεί και θα ε­νισχύει την διαβούλευση, και τις ουσιαστικές προϋ­ποθέσεις για την άσκηση της Δημοκρατίας και αφετέ­ρου την σταδιακή καλλιέρ­γεια μιας διαφορετικής πο­λιτικής κουλτούρας η οποί­α θα προκρίνει και θα προά­γει την συνεργασία, την συ­ζήτηση, την επιχειρηματο­λογία και την διαπραγμά­τευση.