ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ : Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια!
Ναι, θέρισε πάνω-κάτω εκατό ανθρώπινες ζωές σ’ ένα απόγευμα και «εν μία νυκτί», που βάφτηκε «ο ήλιος κόκκινος και το φεγγάρι μαύρο».
Μαύρο, να μην βλέπει την τραγωδία συγκλονισμένο από τη φρίκη για τον οικτρό θάνατο αθώων ψυχών: μικρών παιδιών, γερόντων, νέων, κατοίκων και επισκεπτών του θέρους, Ελλήνων και ξένων που παγιδεύτηκαν στη γέαινα του πυρός.κυκλώθηκαν μεσ’ στις φλόγες και εξέπνευσαν θυσία στο Μολώχ της χρόνιας αυθαιρεσίας, ανευθυνότητας, εγκληματικής αμέλειας, απερισκεψίας, ανύπαρκτου πολεοδομικού σχεδιασμού από την κεντρική και τοπική αυτοδιοίκηση και ίσως έλλειψη ενεργειών διαχείρισης κρίσεων. Και έγινε «στάχτη και μπούρμπερη» όλη η Αττική, δηλ. ο πνεύμονας της Πρωτεύουσας, δηλ. η καρδιά της Ελλάδας.ανοχύρωτη η δόλια και εγκαταλειμμένη στις ορέξεις των καταπατητών των δασών μας, των εμπόρων γης-πού βρέθηκαν τόσοι κάτοχοι γης!-Πώς άραγε! που την έκοψαν σε οικόπεδα, πολλά μόνο διακοσάρια, πεύκο και οικόπεδο, αλλά και των εργολάβων της νύχτας και βέβαια «των ξύπνιων» sik ιδιοκτητών, που περιχαρείς έχτισαν από παράγκα και καμαρούλα, μέχρι βίλες διώροφες και πολυώροφαμεγαθήριαμε πισίνεςαυθαίρετακαι παράνομα τα περισσότερα και ιδρύματα και μοναστήρια επίσης μέσ’ στα ΔΑΣΗ. που μετέπειτα βέβαια οι εκάστοτε Κυβερνήσεις νομιμοποίησαν, άκουσον, άκουσον! Έναντι πινακίου φακής, δηλ. δραχμών ή ευρώ και «ούτε γάτα ούτε ζημιά».
-Όλα καλά και όλα ωραία…! εδώ και χρόνια«άδομεν, των οικιών ημών εμπιπραμένων (καιόμενων)». Μια ολόκληρη δεύτερη Αθήνα χτίστηκε μέσα στα δάση της Αττικής. Οικισμοί, Συνοικίες, Χωριά ολόκληρα. Δεύτερες και πρώτες κατοικίες!
Έγκλημα!Χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, χωρίς στόχαση! Και έφτασε ένας σπινθήρας, μια ανόητη ενέργεια κάποιου και ο τιμωρός φρενιασμένος άνεμος της Δευτέρας που σκόρπισε το θάνατο σε ενόχους και αθώους -φευ- αλλά και την ανεπανόρθωτη καταστροφή στο πιο όμορφο και κεντρικό κομμάτι της πατρίδας μας. Έθνική τραγωδία!
Η πυρκαγιά κατέδειξε την αφροσύνη και παραφροσύνη μας, την παρανομία και την έλλειψη σοβαρού Κράτους από το 1970 περίπου και εντεύθεν. Και έδειξε ότι «ο βασιλιάς ήταν γυμνός», ότι δεν λειτουργούσαν δηλαδή επί έτη και έτη ούτε νόμοι, ακόμη και αν υπήρχαν, ούτε… αστυνόμοι, πολεοδόμοι και (ρυμοτόμοι), παρά μόνο οικοδόμοι και… κονόμοι! Η ξέφρενη και μωρή επίδειξη και ξυπασιά μας των τελευταίων πενήντα χρόνων για δήθεν ανάπτυξη έφαγε δάση, ρέματα, αιγιαλούς, αρχαιολογικούς χώρους και ανθρώπους και άκακα ζώα, δηλαδή ΧΛΩΡΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΝΙΔΑ, που θέλει εκατό χρόνια για να ξαναγίνει αν και εφόσον δεν ξαναχτιστούν εκεί τσιμεντένιες πόλεις απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την Αττική, τώρα που δεν υπάρχει και το εμπόδιο των δέντρων.
Των δέντρων που πέθαναν όρθια φωτίζοντας τους σπασμούς και τις κραυγές των καιόμενων Ελλήνων. Θλίψη, οργή, θυμός, πόνος ανείπωτος. Ακτίνες δροσιάς οι υπεράνθρωπες προσπάθειες πυροσβεστών , αστυνομικών, νοσηλευτών και εθελοντών που έσπευσαν και βοήθησαν από ξηρά και θάλασσα για να σώσουν όσους πρόλαβαν από τη λαίλαπα του πυρός. Χωρίς αποτέλεσμα κάποιες φορές, αφού φράχτες και μάντρες έκλειναν δρόμους διαφυγής, αφού δεν υπήρχε σχεδιασμός οικιστικός και ίσως σχεδιασμός διάσωσης. Παρηγορίαη πληθώρα νεαρών ατόμων, αιμοδοτών και εθελοντών που συντρέχουν και βοηθούν τους καημένους και κατακαμένους κατοίκους της Κινέτας του Ν. Βουτζά, της Μάκρης του ωραίου παραθαλάσσιου οικισμού Μάτι, που έγινε το μάτι του κυκλώνα για εικοσιέξι σφιχταγκαλιασμένα καρβουνιασμένα θύματατης άστοχης πολιτικής μας και των πολιτικών μας! «Αιδώς αργείοι»! Επιτέλους, ας ξυπνήσουμε! Οι εχθροί είναι εντός των τειχών. Ας τους ανακαλύψουμε και ας ανασκουμπωθούμε για την επούλωση των πληγών με σύνεση και προοπτική και σωστό σχεδιασμό. Όπως μετατρέψαμε τον Παράδεισο του τοπίου σε Κόλαση στο χέρι μας και στην ευθύνη όλων είναι να το ξαναζωντανέψουμε.
Είναι χρέος που το οφείλουμε στα παιδιά μας, γιατί, τούτος ο τόπος
«είναι δικός τους και, έπειτα, δικός μας»!
-«Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε πώς έγινε τούτο το φονικό… (να θυμόμαστε) την αρπαγή, το δόλο, την ιδιοτέλεια, το στέγνωμα της αγάπης…
-Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε…» Γ. Σεφέρης.
Βασιλική Ευστρατιάδου-Δημητροπούλου
Κόρινθος, 31 Ιουλίου 2018
Αφήστε ένα σχόλιο