13 Ιανουαρίου 2019 : ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Τελειώνοντας ό Χριστός τήν «αρχιερατική» προσευχή του, τήν οποία απηύθυνε πρός τόν Πατέρα του αμέσως μετά τόν Μυστικό Δείπνο, είπε: «Πατέρα μου άγιε, προσεύχομαι όχι μόνο γιά τους μαθητές μου, άλλα καί γιά εκείνους, πού μέσω τοϋ κηρύγματός τους θά πιστέψουν σέ μένα, ώστε όλοι νά είναι ένα». Τρεις φορές επαναλαμβάνει αυτή τή φράση ό Χριστός στή συγκεκριμένη προσευχή του: «ϊνα ώσιν εν», νά είναι ένα, όλοι όσοι πιστέψουν σέ μένα. Καί αυτή τήν ενότητα τή θεωρεί βασική προϋπόθεση, γιά νά πιστέψει καί ό άλλος κόσμος στή θεία φύση του καί στή θεία αποστολή του.

Τά χαρίσματα καί ό σκοπός τους
Αυτήν τήν ενότητα συνιστά καί ό άπόστολος Παύλος στους Έφεσίους. Καί τονίζει ότι ή ποικιλία των χαρισμάτων, πού δίνει ό Χριστός έχει σκοπό νά τήν ενισχύουν καί όχι νά τή διασπούν. Εδώ ό Απόστολος δέν αναφέρεται στά γενικά καί «σπουδαιότερα» -κατά τόν Χρυσόστομο- χαρίσματα, πού είναι κοινά, δηλαδή στό βάπτισμα, στή σωτηρία πού δίνει ή πίστη, στό νά έχουμε τόν θεό πατέρα καί στό νά μετέχουμε όλοι στό «Αγιο Πνεύμα. Αναφέρεται στά ειδικότερα χαρίσματα πού είναι προσωπικά. Πρόκειται γιά δωρεάν ικανότητες, οι όποιες όμως ώς ιδιαίτερα διακονήματα δημιουργούν καί μεγαλύτερες ευθύνες. «Άπό αυτόν πού πήρε πέντε τάλαντα, ζητήθηκαν άλλα πέντε. Γι΄ αυτό μή στενοχωριέσαι, άν ό τάδε πήρε κάποιο χάρισμα περισσότερο, γιατί καί ό κόπος σ’ αυτόν θά είναι περισσότερος», επισημαίνει ό άγιος Ιωάννης. Έξαλλου, δέν πήρε άλλος περισσότερο καί άλλος λιγότερο, γιατί έτσι τοϋ άξιζε. Δέν μας χρωστάει τίποτα ό θεός! Αλλά στον καθένα έδωσε, όπως Εκείνος έκρινε. ««Αν Αύτός έτσι τά μέτρησε, πάντως καλά τά μέτρησε καί αποβλέποντας στό συμφέρον τοϋ καθενός», καταλήγει άλλος ερμηνευτής.
Γιά νά μή μένει καμιά αμφιβολία ότι όλα γιά τό συμφέρον καί γιά τή σωτηρία μας τά οικονομεί ό Χριστός, ό άπόστολος Παϋλος προσπαθεί νά περιγράψει ων άπερίγραπτο πλοΰτο τής φιλανθρωπίας του. Αύτός πού είναι ή πηγή όλων τών χαρισμάιων, είναι Έκείνος πού άνεβαίνονιας μέ τήν Ανάληψη του -ώς θεάνθρωπος πλέον- στόν ουρανό, ανύψωσε καί τήν ανθρώπινη φύση του καί τήν έκανε σύνθρονη μέ τόν Πατέρα του. Ακόμη καί οι επουράνιοι άγγελοι έξεπλάγησαν βλέποντας άνθρωπο νά ανεβαίνει πιό πάνω άπό αύτούς καί νά κάθεται στά δεξιά τού Πατρός. «Ετσι έδωσε τή δυνατότητα σέ όλους μας άνεξαιρέτως, όχι άπλώς νά ξαναβρούμε τόν χαμένο παράδεισο άλλα κάτι άσύγκριτα άνώτερο: νά ανεβούμε κι έμεϊς, άξιοποιώντας ό καθένας τά χαρίσματά του, καί νά γίνουμε σύνθρονοι μέ τόν Πατέρα του. Αύτός είναι ό τελικός σκοπός όλων τών «δομάτων» (δωρεών) καί τών χαρισμάτων του. Καί γι’ αύτό είναι τεράστια ή ευθύνη τοϋ καθενός μας γιά τή σωστή καί καρποφόρα αξιοποίηση τους.

«Πλήρης ό ούρανος καί ή γη τής δόξης σου»
Αύτή όμως ή κατά χάριν ίσοθεΐα πού μάς χάρισε μέ τήν Ανάληψη του δέν ήταν γιά τόν Ίδιο κάτι ανέξοδο. Τοΰ κόστισε πολύ ακριβά. Γιά νά δώσει καί σέ έμάς ώς δώρο, αύτό πού Έκεϊνος είχε κατά φύση, χρειάστηκε νά κατεβεϊ πολύ χαμηλά. ««Αδειασε τόν έαυτό του άπό τή θεϊκή του δόξα, πήρε μορφή δούλου καί έγινε όμοιος μέ τούς άνθρώπους. Καί ταπείνωσε τόν έαυτό του δείχνοντας τέλεια υπακοή στόν Πατέρα του μέχρι θανάτου, καί μάλιστα θανάτου σταυρικοΰ» (Φιλ. 2,7). Καί μέ τή θεόσωμη ταφή του κατέβηκε «είς τά κατώτερα μέρη τής γής», «έως άδου κατωιάτου». Κανείς πιά δέν μπορεί νά τολμήσει, μαζί μέ τόν βλάσφημο σύγχρονο τραγουδοποιό, νά του πει: «Καλά κάθεσαι εκεί πάνω. Ρίξε καί μιά ματιά δώ χάμω».
Δέν έριξε άπλώς μιά ματιά- άλλα κατέβηκε ό Ίδιος στον «λάκκο τής ταλαιπωρία» μας (Ψαλμ. 39,3). Πάλεψε μέ τούς πραγματικούς έχθρούς μας, «τόν διάβολο, τόν θάνατο, τήν κατάρα καί τήν αμαρτία» (άγιος θεοφύλακτοί) καί τούς αιχμαλώτισε. «Βλέπεις λάφυρα καί όπλα;», ρωτάει μέ θαυμασμό ό Χρυσόστομοϊ. Λάφυρα είναι οι ψυχές μας πού ελευθέρωσε άπό τά χέρια τους. Καί κατεξοχήν όπλο είναι ή τέλεια έως θανάτου υπακοή στον Πατέρα του, τής όποίας έμπρακτο πρότυπο έγινε ό Ίδιος.
« Εχοντας λοιπόν κατεβεί τόσο χαμηλά γιά τή σωτηρία μας καί έχοντας άνεβεί «υπεράνω πάντων τών ουρανών», γέμισε τά πάντα μέ τή θεία του δόξα·καί μάς έδωσε τή δυνατότητα σέ κάθε θεία Λειτουργία μαζί μέ τόν θεόπτη προφήτη Ησαΐα νά ψάλλουμε: ««Αγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ό ούρανός καί ή γη τής δόξης σου»!

Οι έργάτες τής οϊκοδομής
Ή μετοχή όμως σ’ αυτή τήν πληρότητα τής δόξας τοϋ Χριστού, στό «πλήρωμα τοϋ Χρίστου», όπως τό ονομάζει ό Άπόστολος, δέν μπορεί νά γίνει άπό τή μιά μέρα στην άλλη. Χρειάζεται ενηλικίωση. Καί γιά νά μεγαλώσουμε, χρειαζόμαστε συνεχή καταρτισμό καί πνευματικό χτίσιμο. Γιά τό «οικοδομικό» αυτό έργο ό Χριστός μάς εξασφάλισε πεπειραμένοι έργάτες: τούς άποστόλους, τούς προφήτες, τούς κήρυκες τοϋ Ευαγγελίου, τούς ποιμένες καί διδασκάλου τής Έκκλησίας του. Οι απόστολοι είναι οι Θεμελιωτές τής οίκοδομής καί οι στύλοι οι προφήτες είναι οι «λύχνοι τοϋ Φωτός», οι πρώτοι πού άνοιξαν τά «παράθυρα» γιά νά φωταγωγηθεί τό κτίριο- οι κήρυκες του Ευαγγελίου είναι τά «στόματα του Λόγου», πού καλούν συνδαιτυμόνες στό βασιλικό Δείπνο καί οι ποιμένες καί διδάσκαλοι είναι οί πιστοί οικονόμοι τοϋ Οίκου τοϋ Πατρός, πού φροντίζουν γιά τή θεραπεία καί επαρκή τροφή των ενοίκων. Άπό έμάς εξαρτάται, αν θά αξιοποιήσουμε όλους αύτούς τούς πολύτιμους εύεργέτες, πού μάς χάρισε ή φιλανθρωπία του θεού, γιά νά μπορέσουμε νά φθάσουμε στην ενότητα πού ευχήθηκε ό Χριστός νά αποκτήσουμε στην αρχιερατική προσευχή του· μιά ενότητα πού δέν είναι ενότητα απόψεων γιά θρησκευτικά θέματα άλλα ενότητα ζωντανής πίστης καί έπίγνωσης τοϋ μόνου αληθινού θεού.

Αρχιμ. Β.Λ.