ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ : Τι είναι υπεροπλία στις μέρες μας ;

Γράφει ο Κώστας Τζαναβάρας *

Ο αλησμόνητος Νίκος Καλογερόπουλος έβρι­σκε συχνά ευκαιρία να υ­ποδείξει χαμογελαστός ό­τι «Δεν μπορείς να βρεις την Φρόσω, αν δεν ξέρεις ποια είναι η Φρόσω». Ήταν μία από τις απλές κουβέ­ντες του που σε έβαζαν σε μονοπάτια της Φιλοσο­φίας –χωρίς να το πολυκα­ταλάβεις. Σε γόνιμα μονο­πάτια. 
Αντίστοιχα, για να κρί­νει κανείς τις σημερινές γεωστρατηγικές ισορροπί­ες και συσχετισμούς, χρει­άζεται επαρκή απάντηση στο ερώτημα του τίτλου. Αν δεν έχει κάτι τέτοιο, κινδυνεύει να «κρίνει» είτε καθ’ υπόδειξιν, σύμφωνα με τις επιθυμίες των προ­παγανδιστών, είτε με πε­παλαιωμένα κριτήρια. 
Είναι απλό να σκεφθού­με π.χ. ότι τα πυρηνικά ό­πλα δεν δίνουν πιά υπε­ροπλία. Η ισορροπία του τρόμου ακυρώνει την χρή­ση τους. Πώς –λόγου χά­ριν– να πυροδοτήσουν έ­ναν πύραυλο οι Αμερικα­νοί εναντίον των Ρώσων, όταν αυτό θα σημάνει ά­μεση απάντηση από την Μόσχα; 
Λίγο πιο δύσκολο είναι να σκεφθούμε εκτός των ορίων των πολέμων και των οπλισμών. Πώς μπο­ρεί να απειλήσει με πόλε­μο ένα ισχυρό κράτος, εάν –εάν!– αυτός ο πόλεμος θα σημάνει την κατάρρευ­ση του χρηματιστηρίου του; Ή αν –αν!– αυτός ο πόλεμος θα πλήξει καίρι­α μία σημαντική επιχείρη­ση της χώρας του; 
Ποιος Αμερικανός Πρό­εδρος θα κηρύξει έναν πόλεμο, αν –αν!– αυτός πρόκειται να ενισχύσει το αντίπαλο κόμμα στις προ­σεχείς εκλογές; 
Όσο κι αν –αν!– όλα αυ­τά φαίνονται θεωρητικο­λογία και υποθέσεις, οι ση­μερινοί πόλεμοι κρίνονται από τις αναμενόμενες συ­νέπειες. Στρατιές υπηρε­σιών και συμβούλων «τρέ­χουν» μοντέλα προσομοι­ώσεων που υπολογίζουν ζημίες και οφέλη ενός οι­ουδήποτε εγχειρήματος. Όχι μόνο πολέμου στρα­τιωτικής μορφής. Οποιασ­δήποτε σημαντικής αντα­γωνιστικής ενέργειας. 
Αντίστοιχες ανταγωνι­στικές αντιπαραθέσεις υ­πάρχουν στο εσωτερικό κάθε φορέα, οποιασδήπο­τε μορφής. Οποιαδήποτε ενέργεια που κατέληξε σε φιάσκο, μπορεί –μπορεί!– να ήταν μία απλή τρικλο­ποδιά ενός «Νο 2» που ε­ποφθαλμιά την θέση που θα χηρεύσει υπό το βάρος του φιάσκου. Τα λεγόμε­να «συντροφικά μαχαιρώ­ματα» –γνωστά πράγματα. 
Ζούμε –εν ολίγοις– σε έ­ναν ακραία ανταγωνιστικό κόσμο, και μάλιστα παγκο­σμιοποιημένο. Δεν είναι α­πλό σχήμα λόγου το «φαι­νόμενο της πεταλούδας». Δεν είναι μόνον σόφισμα η σκέψη «Το πέταγμα μιάς πεταλούδας στην Μογγο­λία μπορεί να προκαλέσει πλημμύρα στην Κένυα». Είναι πράγματι τόσο ευαί­σθητα τα χαοτικά συστή­ματα της εποχής μας, ώ­στε μία εξαιρετικά μικρή διαταραχή σε ένα σημείο μπορεί –μπορεί!– να προ­καλέσει πολύ μεγαλύτε­ρες επιπτώσεις σε ένα τε­λείως άσχετο σημείο. 
Ευρύτερα, πάντα στην Ιστορία της ανθρωπότητας η γνώση έδινε την υπερο­πλία. Ακόμη και η γνώση ότι ο παλιός πανίσχυρος «βασιλιάς» είναι πιά «γυ­μνός». Όλες οι Ρώμες πέ­φτουν κάποτε, ως γνω­στόν. Κυρίως από εσωτε­ρικά προβλήματα, ως επί­σης γνωστόν. 
Ως Έθνος, ως Ελλά­δα, χάνουμε μάχες την μί­α μετά την άλλη. Δυστυ­χώς. Ο αδίστακτος ευνου­χισμός του ΟΧΙ στο καλο­καιρινό δημοψήφισμα σή­μανε την ολική υποταγή στα κελεύσματα των δα­νειστών, προεξαρχούσης της Γερμανίας. Είχε προ­ηγηθεί η απερίγραπτη ο­περέτα της «σκληρής δια­πραγμάτευσης». Και η «α­ριστερή παρένθεση» είχε αναλάβει να εξαγνίσει την κραυγαλέα αποτυχία των προηγουμένων στην «δη­μοσιονομική προσαρμο­γή», στην εφαρμογή των δύο πρώτων Μνημονίων. 
Υπό αυτές τις συνθή­κες, προβάλλει γραφικό να ισχυρίζεται κανείς ότι η επόμενη υπερδύναμη του πλανήτη μας είναι η Ελλά­δα. Και μάλιστα η πιο ισχυ­ρή και ηθική υπερδύναμη που υπήρξε ποτέ. Η υπερ­δύναμη της γνώσης, στην εποχή του παγκοσμιοποι­ημένου χάους. Σωστά; 

Κόρινθος 31 Δεκ. 15 

Κώστας Τζαναβάρας / Άρ­θρο στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝ­ΘΙΑΣ. φ.1479/16.1.16 

Επαναλαμβάνεται λόγω επικαιρότητος 

* Ο κ. Κώστας Τζαναβά­ρας Α.Τ.Μ. – Ε.Μ.Π., σύμ­βουλος μηχανικός και με­λετητής δημοσίων έργων, πάροχος γενικών τεχνικών και επιστημονικών συμ­βουλών, ktzanavaras@ otenet.gr.