ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ : Ο Μαρξισμός και η Θρησκεία

Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΦΑΡΑΝΤΑΤΟΥ * 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ 

0 Μαρξισμός είναι ένα οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, αλλά και αθεϊστικό. 0 αθεϊσμός είναι υποχρεωτικός, δεν εί­ναι προαιρετικός. Οι μαρξι­στές είναι άθεοι. Ο μη άθε­ος δεν μπορεί να είναι μαρ­ξιστής, μέση λύσις δεν υφί­σταται. Με άλλα λόγια, οι μαρξιστές δεν παραδέχο­νται ούτε Θεόν δημιουργόν του σύμπαντος, ούτε ψυ­χήν, ούτε πνευματικόν κό­σμον. Το πνεύμα είναι α­πλώς το ανώτερον προϊ­όν της ύλης, η οποία και κινείται και σκέπτεται. Κα­τά το μαρξιστικό δόγμα «η θρησκεία είναι ο αναστε­ναγμός του καταπονημέ­νου ανθρώπου, η καρδιά ε­νός κόσμου χωρίς καρδιά, το πνεύμα της ζωής χωρίς πνεύμα-είναι το όπιον των λαών!». 
θρησκεία είναι η πίστις του ανθρώπου στην ύπαρ­ξη ενός ανωτάτου όντος, του Θεού, που ρυθμίζει την ύπαρξη και λειτουργία του σύμπαντος κόσμου. Εμείς οι Έλληνες είμεθα στο σύ­νολο μας σχεδόν ορθόδο­ξοι χριστιανοί, αποτελού­ντες το πλήρωμα της Ορ­θοδόξου Ανατολικής (ή Ελ­ληνικής) Εκκλησίας, μετά την απόσχιση της Δυτικής (Παπικής) Εκκλησίας, με το δημιουργηθέν σχίσμα των Εκκλησιών (1054). Υπάρ­χουν στον χριστιανισμό δι­άφορες άλλες ομολογίες και αιρέσεις (Διαμαρτυρό­μενοι, Αγγλικανοί, Ευαγγε­λιστές, Κόπτες κ.ά.), αλλά και άλλες θρησκείες (Μου­σουλμάνοι, Βουδδιστές, Κομφουκιανιστές, Βραχμα­νιστές κ.ά.). 
Μαρξισμός ονομάσθη η θεωρία του Γερμανοεβραί­ου οικονομολόγου και φι­λοσόφου Καρόλου Μαρξ (1818-1883), σύμφωνα με την οποία η κάθε πραγμα­τικότης είναι αυστηρώς υ­λική. 
Φιλοσοφία του Μαρξι­σμού είναι ο διαλεκτικός υλισμός. Η διαλεκτική α­ναφέρεται κατά λέξη στην τέχνη του ορθώς διαλέγε­σθαι, με ερωταποκρίσεις μέσω των οποίων οδηγού­μεθα στην εύρεση της αλη­θείας. Εφευρέτης της δια­λεκτικής ήτο ο Ζήνων ο Ε­λεάτης (5°^ αι. π.Χ.), αλ­λά δεξιοτέχνες στη χρησι­μοποίηση του όρου ήταν οι σοφιστές, οι σύγχρονοι του Σωκράτους (470-399 π.Χ.). Κατ’ αυτούς «αληθές είναι ό,τι πιστεύει έκαστος ως αγαθόν και αληθές». Κα­τά τον κορυφαίον των φι­λοσόφων Πλάτωνα (427- 347 π.Χ.) η διαλεκτική μέ­θοδος είναι ανάλυση και σύνθεση ιδεών και σημαί­νει την πορεία της σκέψε­ως από το γενικό στο μερι­κό με την διαίρεση και από το μερικό στο γενικό με την σύνθεση. 
Ο Κ. Μαρξ απεμόνωσε τον ορθολογικό πυρήνα της σκέψεως, διαβεβαιών, ότι κάθε κοινωνία συνιστά σύστημα δυνάμεων που αλληλοεπενεργούν και το οποίο σε κάποιο δεδομένο κρίσιμο σημείο της κοινωνι­κής εξελίξεως θα μεταβλη­θεί αποτόμως σε ποιοτική διαφορά και νέο σύστημα, του οποίου οι φυσικοί νό­μοι θα αποτελέσουν το α­ντίθετο των υφισταμένων κοινωνικών νόμων. 
Συνεργάτης του Μαρξ υ­πήρξε ο Γερμανός κοινω­νιολόγος Φρειδερίκος Έν­γκελς (1820-1895), όπου μαζί συνέταξαν το κομμου­νιστικό μανιφέστο (1848), περιέχον τις θεμελιώδεις αρχές του Κομμουνισμού, το οποίο τελειώνει με τη φράση «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», που απετέλεσε το παγκόσμι­ο σύνθημα του κομμουνι­σμού. 
Οι θεωρίες του Μαρξ α­πετέλεσαν την πηγή του Λενινισμού. Ο Λενινισμός αποτελεί το σύνολον των θεωριών του γνωστού μας Λένιν, που είναι το ψευ­δώνυμο του ηγέτου της ρωσσικής Επαναστάσε­ως των Μπολσεβίκων (25 Οκτ. ~ 7 Νοε. 1917) Βλα­δίμηρου Ήλιτς Ουλιάνωφ (1870-1924), που έφερε τους κομμουνιστές στην ε­ξουσία, ανατραπείσης βιαί­ως της νομίμου δημοκρατι­κής κυβερνήσεως του Αλε­ξάνδρου Κερένσκυ (1881- 1970). 
Ο Βλ. Λένιν εδήλωσε, ό­τι «επέταξε τον Σταυρόν εις την κόπρον» και έκτοτε ήρ­χισαν οργανωμένοι αγώνες κατά της χριστιανικής πί­στεως, με σύνθημα «κάτω ο ουρανός!». 
Η αθεΐα είναι ο κατα­στροφεύς των ανθρώπων. Αυτή είναι το πραγματικόν όπιον του λαού. Προορι­σμός των ανθρώπων δεν είναι οι πάσης φύσεως α­πολαύσεις, είναι η ηθική, η έννομος τάξις και η 
χριστιανική ζωή. Αφού δεν υπάρχει Θεός, επιτρέ­πεται πάσης φύσεως παρα­νομία, ανυπακοή, εγκλημα­τικότης και αναρχία. 
Ο Μαρξισμός αναθεματί­ζει και πολεμά κυρίως τον χριστιανισμό, με βαρύτη­τα την ορθοδοξία, καθότι η Ρωσσία, στην οποία επε­κράτησε ο κομμουνισμός, είναι ορθόδοξος χώρα. 
Ο Κομμουνισμός ομιλεί περί αταξικής κοινωνίας και καταργήσεως των ταξικών διαιρέσεων, πράγμα, που θα πραγματοποιηθεί με την «πάλη των τάξεων» και την εγκαθίδρυση της «δικτατο­ρίας του προλεταριάτου». 
Εγνωρίσαμε τον κομμου­νισμό και ιδιαιτέρως οι δει­νοπαθήσαντες λαοί της Α­νατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων και απεδείχθη ως το επαχθέστερο και το πλέον εγκληματικό καθε­στώς της υφηλίου, αλλά ευ­τυχώς απηλλάγη ο κόσμος από την ερυθράν τυραννί­αν και την γάγγραιναν, που είχε νεκρώσει τον νουν και την καρδία των ανθρώπων, δημιουργήσασα κοινωνική σήψη και ψυχικό μαρασμό. Και έτσι τα διάφορα ΚΚ από πρωτοπόροι της εργατικής τάξεως, εξελίχθησαν σε α­παίσιους και σκληρούς δε­σμώτες της, αλλά και στυ­γνούς εκμεταλλευτές της. 
Παρά τις σκληρές εμπει­ρίες και τα παθήματα των δοκιμασθέντων λαών υφί­στανται σήμερα στην πα­τρίδα μας, δυστυχώς, άθε­οι κομμουνιστές, που συ­γκροτούν την παρούσα κυ­βέρνηση μας, οι οποίοι πα­ρέδωσαν τα όσια και ιερά του έθνους μας στους ε­χθρούς της πατρίδος, πα­ραμένοντες πιστοί στις πα­λαιές δοξασίες του ΚΚΕ, που είχε στο ενεργητικό του, πλην των άλλων, τους τρεις αιματηρούς ενόπλους γύρους δια να καταλάβει την εξουσία, με αποκορύ­φωμα τον γνωστό μας συμ­μοριτοπόλεμο (1946-’49). Και το δυστύχημα είναι, ότι τους στηρίζει και μια μικρά μερίς δήθεν ορθοφρονού­ντων πολιτικών, οι οποίοι έχουν καταστεί συνυπεύ­θυνοι, διότι με την απαρά­δεκτη στάση τους τους δια­τηρούν στην εξουσία, με α­πώτερο στόχο να απολαμ­βάνουν τα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη από την κοινή διακυβέρνηση. 

(Συνεχίζεται) 

* Ο κ. Χρίστος Φαραντά­τος, είναι Υποστράτηγος ε.α. διαμένων στην Αθή­να