ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ : Η απόφαση Τραμπ πρέπει να προβληματίσει Αθήνα και Λευκωσία

Του Σάββα Καλεντερίδη*

Η απόφαση Τραμπ και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο ελήφθη, όπως αποκάλυψε η φιλική προς τον Αμερικανό Πρόεδρο ιστοσελί­δα The American Conservative και αναφερθήκαμε κι εμείς στο προ­ηγούμενο άρθρο μας– πρέπει να προβληματίσει Αθήνα και Λευκω­σία..
Η Αμερική είναι υπερδύναμη και μπορεί να λαμβάνει όποιες αποφά­σεις θέλει. Όμως πρέπει να δούμε κάτω από ποιες προϋποθέσεις έ­λαβε τη συγκεκριμένη απόφαση για απόσυρση των στρατευμάτων από τη Συρία και την έκθεση σε κίνδυνο μιας μέχρι χθες συμμαχι­κής δύναμη των ΗΠΑ, των Κούρ­δων της Συρίας.
Οι ΗΠΑ από το 1990 διατηρούν σχέσεις με τους Κούρδους του Ι­ράκ και μαζί συνεργάστηκαν και πολέμησαν στην επιχείρηση ανα­τροπής του Σαντάμ Χουσεΐν, τότε που η σύμμαχος στο ΝΑΤΟ Τουρκία όχι μόνο αρνήθηκε να συμμετάσχει στην επιχείρηση, αλλά αρνήθηκε και να παραχωρήσει άδεια διέλευ­σης των αμερικανικών στρατευμά­των από το έδαφός της.
Με τους Κούρδους της Συρίας οι ΗΠΑ ανέπτυξαν σχέσεις από το 2014, για να αντιμετωπιστεί το Ι­σλαμικό Κράτος – που σημειωτέον είχε εξελιχθεί σε μείζονα απειλή για την ασφάλεια και τη σταθε­ρότητα όχι μόνο της Μέσης Ανα­τολής, αλλά και της ίδιας της Ευ­ρώπης, για να μην πούμε ότι αν το ΙΚ πετύχαινε τους στόχους του, θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια και τη σταθερότητα στη μισή υφήλιο.
Τότε οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με τους Κούρδους του PYD/YPG, για έναν βασικό λό­γο: Ήταν η μοναδική στρατιωτική δύναμη που δεν το έβαζε στα πό­δια μπροστά στην ορμητικότητα και τη βαρβαρότητα των τζιχαντι­στών. Και αυτό το έχουν ομολο­γήσει δημοσίως όλοι ανεξαιρέτως οι στρατιωτικοί και οι διπλωμάτες που συνεργάστηκαν με τους Κούρ­δους στον αγώνα εναντίον του ΙΚ αυτά τα τέσσερα χρόνια, όπου οι Κούρδοι μετρούν 10.000 απώλειες στα πεδία των μαχών. Μόνο κατά την πολιορκία της Ιεράπολης/Μέν­πετζ, που κράτησε 72 ημέρες, οι Κούρδοι μέτρησαν 550 νεκρούς. Αυτήν την ηρωική πόλη, αυτόν τον ηρωικό αγώνα που έδωσαν μαζί Κούρδοι και Αμερικανοί, προδίδει ο Τραμπ με την προχθεσινή του α­πόφαση, και την παραδίδει στους Τούρκους, τους βασικότερους υ­ποστηρικτές των τζιχαντιστών!
Ναι, όλο αυτό το διάστημα η Τουρκία ήταν ο βασικός υποστηρι­κτής του ΙΚ και αυτό το γνωρίζουν ακόμα και οι… πέτρες. Χωρίς την Τουρκία, χωρίς τις διευκολύνσεις στα τουρκικά αεροδρόμια, χωρίς τη βοήθεια των τουρκικών υπη­ρεσιών στο εσωτερικό της Τουρ­κίας αλλά και στα σύνορα, το ΙΚ δεν θα είχε γιγαντωθεί, αφού δεν θα είχε τον οπλισμό που διέθεσε η Τουρκία με τη χρηματοδότηση του Κατάρ, ούτε θα μπορούσαν να περάσουν σεινάμενοι-κουνάμενοι περίπου 30.000 ξένοι τζιχαντιστές στη Συρία.
Όταν οι Κούρδοι ολοκλήρωσαν το έργο εξουδετέρωσης των τζι­χαντιστών του ΙΚ, η Τουρκία άρχι­σε να προετοιμάζεται να εισβάλει στα εδάφη που απελευθέρωσαν οι Κούρδοι στην Ιεράπολη και ανατο­λικά του Ευφράτη και τα κατείχαν σχεδόν από κοινού με στρατεύμα­τα των ΗΠΑ, τα οποία είχαν κατα­σκευάσει 23 στρατιωτικές βάσεις στις περιοχές αυτές, ορισμένες α­πό τις οποίες αεροπορικές.
Τα επιχειρήματα της Τουρκίας, πέραν κάθε λογικής.
Ενώ οι Κούρδοι του του PYD/YPG δεν έχουν πραγματοποιήσει καμία επίθεση εναντίον της Τουρ­κίας, μόνο και μόνο επειδή απέ­κτησαν μια ντε φάκτο αυτονομία, η οποία με την υποστήριξη των Η­ΠΑ θα μπορούσε να μετατραπεί σε ντε γιούρε, με συνταγματική ανα­γνώριση, η Τουρκία τούς βάφτισε «τρομοκράτες» και απαιτούσε από τις ΗΠΑ να σταματήσουν τη συνερ­γασία μαζί τους.
Με άλλα λόγια, επειδή η Τουρ­κία θεώρησε ότι η απόκτηση συ­νταγματικά κατοχυρωμένης αυτο­νομίας από τους Κούρδους της Συ­ρίας θα δημιουργούσε και στην ίδια πίεση για παραχώρηση ανάλογων δικαιωμάτων στους Κούρδους του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, απαιτούσε με τον πιο αναιδή και προσβλητικό τρόπο από τις ΗΠΑ να εγκαταλείψουν τους Κούρδους, για να τους ξεκληρίσει ανενόχλητος ο Ερντογάν και το τουρκικό κράτος, όπως έκανε με τους λαούς που θε­ωρούσε απειλή για την ανύπαρκτη «ενότητα του τουρκικού έθνους» – Έλληνες, Αρμένιους, Ασσύριους, αλεβίτες.
Και όσο οι ΗΠΑ δεν εγκατέλει­παν τους Κούρδους, η Τουρκία και ο Ερντογάν ταπείνωσαν και πρό­σβαλαν αλλεπάλληλες φορές τις ΗΠΑ, την ίδια στιγμή που στρεφό­ταν προς τη Ρωσία, το Ιράν και άλ­λους εχθρούς των ΗΠΑ.
Δηλαδή ο Ερντογάν, στο πε­ρίφημο τηλεφώνημα της Παρα­σκευής, απαίτησε από τον Τραμπ να προδώσει τις αρχές των ΗΠΑ, που πάντα τιμούσαν εκείνους τους συμμάχους με τους οποίους συμ­μετείχαν από κοινού σε πολέμους, και να εγκαταλείψει τους Κούρ­δους για να τους λιανίσει η πολε­μική μηχανή του Ερντογάν.
Και ο πρόεδρος των ΗΠΑ υπά­κουσε στις παράλογες εθνοκτόνες πιέσεις του Ερντογάν, τη στιγμή που όλοι οι αρμόδιοι υπουργοί αλ­λά και η στρατιωτική ηγεσία ήταν κάθετα αντίθετοι με αυτήν την α­κατανόητη απόφαση. Τρανή από­δειξη η παραίτηση του υπουργού Άμυνας Τζέιμς Μάτις, που θεωρεί­ται ένας έντιμος ανώτατος αξιωμα­τικός που και εμφορείται από κώδι­κες τιμής και πατριωτισμού. Ο Μά­τις δεν άντεξε το βάρος αυτής της απόφασης, ειδικά όταν διάβασε τις δηλώσεις Ερντογάν και Χουλουσί Ακάρ, ότι θα θάψουν στα ορύγμα­τα τους Κούρδους, μετά την απο­χώρηση των Αμερικανών από κει. Δεν μπόρεσε να αντέξει μια τέτοια προδοσία σε συμμάχους των ΗΠΑ.
Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει στο θέμα αυτό και τι θα ακολουθήσει. Πάντως η τουρκική βαρβαρότητα εκδηλώνεται με τον πιο σκληρό τρόπο μετά την απόφαση Τραμπ.
Το ερώτημα που πρέπει να απα­ντήσουμε εμείς οι Έλληνες είναι το εξής: Ασχέτως των συμφωνιών που υπογράφονται –και κυρίως των υποσχέσεων που δίνονται σε Αθήνα και Λευκωσία από την Ου­άσιγκτον –, αν σε ένα επόμενο τη­λεφώνημα του Ερντογάν προς τον Τραμπ τεθούν ανάλογα παράλογα και παράνομα διλήμματα που αφο­ρούν την Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη, ποιος μας διασφαλίζει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν θα α­ποφασίσει τα ίδια, για να κάνει τα χατίρια του Ερντογάν;
Άλλωστε, για να μην πάμε μα­κριά, η προδοσία που είναι σε εξέ­λιξη στο όνομα, τη γλώσσα και την ταυτότητα της Μακεδονίας, έχει ΚΑΙ αμερικανική σφραγίδα και δεν δικαιούμαστε να το ξεχνάμε.
Ψύχραιμα, δίκαια και πατριω­τικά, να προβληματιστούμε για να μην βρεθούμε κι εμείς με ένα μαχαίρι καρφωμένο στην πλάτη, όπως οι Κούρδοι.