Κριτικές για «Το Πάρκο -15 υπερβατικές ιστορίες μυστηρίου και φαντασίας» της Δήμητρας Παπαναστασίου

Βιβλιοκριτική 1:

Έκανα τη βόλτα μου στο «Πάρκο», όπως μου έγραψε στην αφιέρωση η συγγραφέας, οπότε βγαίνοντας ας γράψω δυο σκέψεις για αυτήν την βόλτα.
Το «Πάρκο» της Δήμητρας Παπαναστασίου (εκδ. Πηγή 2018) αποτελείται από δεκαπέντε μικρά διηγήματα. Τα δεκαπέντε αυτά διηγήματα των περίπου 7-8 σελίδων είναι υπερβατικά, δηλαδή κάποια στιγμή αποχωρούν από την ζώσα πραγματικότητα, την εικόνα δηλαδή που δημιουργεί και αντιστοιχεί ένας αναγνώστης στην πραγματική ζωή, στον πραγματικό χρόνο, και τοποθετούνται στο φαντασιακό, το αδύνατο, στο ενδεχόμενο που κανείς δεν περιμένει. Και αν συνέβαινε έτσι; Οι νεκροί, για παράδειγμα, στην πραγματικότητα δεν (δέχονται ότι) έχουν πεθάνει. Συνεχίζουν. Όλα είναι μια ακολουθία, οι δυνατότητες είναι που αλλάζουν. Και σίγουρα η οπτική των ανθρώπων. Αδικίες αποκαθίστανται προσωρινά στη φαντασία των ανθρώπων, ένας τρόπος σκέψης και μια προσδοκία που υπάρχει στο μυαλό όλων των ανθρώπων τελικά. Ποιος δεν έχει πλάσει διαλόγους και φανταστικές ιστορίες με ανθρώπους που δεν υπάρχουν πια ή που δεν γίνεται να βρίσκονται τόσο κοντά ή έτσι όπως τους θέλουμε;
Κάθε κεφάλαιο πραγματεύεται και διαφορετικά πράγματα: την εκδίκηση, την απάτη, τον δειλό έρωτα, την απογοήτευση, τον χρόνο, το μεθύσι, την ανημποριά, τα γεράματα, τις τύψεις, την παχυσαρκία, το πάθος για τη μουσική κλπ. Αν και περιέχει αρκετά λυπηρά συμβάντα (τα περισσότερα βγαλμένα από την πραγματική ζωή γενικά), δεν το είδα ως ένα βαρύ βιβλίο. Το είδα, όπως περιγράφω παραπάνω (και παρακάτω).
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Πάρκο είναι ιστορίες από την πραγματική ζωή που μετατράπηκαν σε παραμύθια. Και στα παραμύθια, τα ζώα και τα πνεύματα έχουν ανθρώπινες δυνατότητες, παρεμβαίνουν και αλλάζουν τις καταστάσεις. Λείπει το άμεσο διδακτικό μέρος που διακρίνεται στα παραμύθια, είναι γενικό: Η ζωή συνεχίζεται, παρά τις ανατροπές. Η λύτρωση έρχεται. Όποια κι είναι αυτή. Ή τουλάχιστον την δημιουργούμε στο μυαλό μας μέχρι να έρθει- αν έρθει πραγματικά.
Είναι το πρώτο βιβλίο που γράφει η συγγραφέας, δηλαδή είναι η ΑΡΧΗ, ελπίζω.

Μιχάλης Παπαχατζάκης- Πολιτικός Μηχανικός

Ηράκλειο Κρήτης