ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ : Η Εθνική Επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821 !...

Η ιστορία έχει αποδείξει διαχρονικά, ότι οι Έλληνες είναι ατίθασος και ανυπόταχτος λαός, που δεν μπαίνει σε καλούπια και δεν δέχεται δυνάστες Από την Άλωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Ελλάδας της εποχής εκείνης έγιναν δεκάδες εξεγέρσεις, που κατέληγαν στο αίμα των Ελλήνων.Ίσως υπήρξαν μεμονωμένες περιπτώσεις, όπου Έλληνες και Οθωμανοί, είχαν βρει ένα ιδιότυπο ειρηνικής συνύπαρξης. Αυτό όμως δεν ίσχυε για τους πολλούς. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια ενός μπέη της Άρτας: «Αδικήσαμε τον ραγιά και από πλούτη και από τιμή και τον αφανίσαμε και μαύρισαν τα μάτια του… Και η αρχή είναι τούτη, όπου θα χαθεί το βασίλειόν μας».
Ήταν προφητικά τα λόγια του. Γιατί «Οι παντοειδείς αυθαιρεσίες μιας άδικης και τυραννικής εξουσίας με τις απαγορεύσεις, τις βαριές φορολογίες, και αγγαρείες, τις καταδιώξεις, κακοποιήσεις, φυλακίσεις και εκτελέσεις, η προσβολή των αυστηρών αντιλήψεων ηθικής των ραγιάδων με την αρπαγή και το κλείσιμο των παιδιών τους στα χαρέμια ή με άλλες ακολασίες και οι δευτερεύουσες άλλες αιτίες καταπίεζαν στον υπέρτατο βαθμό έκφρασης, καθώς και το αίσθημα της τιμής το Ελληνικό στοιχείο και φιλότιμο.
Όλα αυτά τα δεινά δημιουργούσαν μια αφόρητη κατάσταση τρομοκρατίας, γέμιζαν με αγωνία τη ζωή των Ελλήνων, τους απέλπιζαν και τους έσπρωχναν προς την εξέγερση» θα πει ο Απόστολος Βακαλόπουλος, «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821». Τα δεινοπαθήματα των Ελλήνων ήταν αυτά που προκάλεσαν τις εξεγέρσεις τους και η απελπισία τους, το κύριο ψυχολογικό ελατήριο που τους ωθούσε στον πόθο για ελευθερία.
Μπορεί σήμερα να φαίνεται υπερβολικό και κάποιοι να το παρουσιάζουν ως φαιδρό, ωστόσο οι παραδόσεις, οι θρύλοι, τα ιστορικά τραγούδια και οι προφητείες, που αναφέρονταν στην μακραίωνη ιστορία των Ελλήνων και την απελευθέρωσή τους, υπήρξαν καταφύγιο για τους υπόδουλους Έλληνες. Ιδιαίτερα ανάμεσα στους απλοϊκούς και αγράμματους χωρικούς, μεγάλη απήχηση, είχαν η «Αποκάλυψη» του Ιωάννη, οι χρησμοί του Λέοντος Στ’ του Σοφού, του επισκόπου Πατάρων Μεθόδιου και του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Ταράσιου, του Πατροκοσμά του Αιτωλού, οι αστρολογικές παρατηρήσεις του σοφού Ρηγίνου και, στα ύστερα χρόνια της τουρκοκρατίας ο «Αγαθάγγελος». Πολλοί μυστικοπαθείς, εμπνευσμένοι από ορισμένα σκοτεινά και αλληγορικά χωρία των βιβλίων αυτών προέλεγαν την επερχόμενη ελευθερία.
Παρά τα δεινά και την κολασμένη σκλαβιά οι Έλληνες αναγεννήθηκαν από την τέφρα τους, πήραν τα όπλα της εποχής εκείνης του 1821, την απόφαση για Λευτεριά ή Θάνατο και με τη βοήθεια ξένων Δυνάμεων και του θεού κατέκτησαν την πολυπόθητη Ελευθερία. Η διπλή εορτή , Πατρίδας και Θρησκείας,που καθιερώθηκε μετά από 17 χρόνια ήταν η πιο σοφή απάντηση για την Ελλάδα και τους Έλληνες!... Κάθε αντίθετη φωνή δεν προέρχεται από στόμα Ελλήνων!... 

«Ο Κορίνθιος»