ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

     Είναι αξιοπρόσεκτο ότι οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων συκοφαντήθηκαν άπό τούς «έθνικούς», τούς είδωλολάτρες, ώς «φιλοσώματον γένος» έτσι ονόμαζε τούς χριστιανούς ό φιλόσοφος Κέλσος, ό όποιος ακολουθώντας τόν Πλάτωνα απαξίωνε τό σώμα ώς «φυλακή της ψυχής». Προφανώς είχε καταλάβει λίγο καλύτερα άπό κάποιους χριστιανούς τό κεντρικό μήνυμα τής χριστιανικής πίστης, πού δεν είναι νεφελώδεις ηθικολογίες, αλλά τό «προσδοκώ άνάστασιν νεκρών»·είχε καταλάβει δηλαδή ότι οι χριστιανοί πηγαίνουν στην Εκκλησία γιά νά σώσουν όχι μόνο τήν ψυχή τους, άλλα καί τό σώμα τους.

Νέκρωση ζωοποιός

     Πράγματι δέν υπάρχει άλλη θρησκευτική παράδοση πού νά τιμάει τόσο τό ανθρώπινο σώμα όσο ή ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Γιά εμάς ή κορυφαία έπί γής συνάντηση μέ τόν θεό γίνεται σέ ένα αισθητό «Δείπνο», όπου Εκείνος καταδέχεται νά ενωθεί μαζί μας διά της βρώσεως τοΰ Σώματος του καί τής πό­σεως τοϋ Αίματος του. Καί αυτό κυρίως γίνεται τήν «Κυριακή» ημέρα, πού γιορτάζουμε τήν έκ νεκρών σωματική του Ανάσταση, μέ τήν οποία μας χάρισε τή βεβαιότητα της ανάστασης καί τών δικών μας σωμάτων.

     "Ολα αυτά δέν αντιφάσκουν μέ όσα γράφει ό άπόστολος Παϋλος πρός τούς Γαλάτες -στους στίχους πρίν άπό τό σημερινό ανάγνωσμα- γιά τήν αντίθεση μεταξύ «σαρκός» καί «πνεύματος». Ή «σάρκα» έδώ δέν έχει τήν έννοια τοϋ «σώματος», άλλα τοϋ εγωιστικού φρονήματος, πού καταφρονεί τό θέλημα τοϋ θεοΰ καί τρέφει τά αμαρτωλά πάθη. Απαριθμώντας αυτά τά «έργα της σαρκός» ό Απόστολος εϊναι αξιοσημείωτο ότι έκτος άπό πορνείες, μοιχείες καί ασέλγειες περιλαμβάνει καί «έχθρες, θυμούς, διχοστασίες, αιρέσεις, φθό­νους καί φόνους». Καί λέει ότι ό υποδουλωμένος σέ τέτοια πάθη άνθρωπος δέν μπορεί νά κληρονομήσει τή Βασιλεία τοΰ θεοϋ. Μόνο άν «σταυρώσει τή σάρκα του», δηλαδή νεκρώσει τό σαρκικό φρόνημα του, μπορεί νά ανήκει στον Χριστό καί στην Εκκλησία του.

Ό καρπός του Πνεύματος

     Οι λέξεις, βέβαια, «σταύρωση» καί «νέκρωση» παραπέμπουν σέ αφασία καί ακινησία·πρόκειται όμως γιά ακινησία μόνο πρός τήν αμαρτία. Καί αυτή ή ακινησία, επειδή δέν είναι αναγκαστική, αλλά πηγάζει άπό τήν αγάπη πρός τόν Χριστό καί τήν ελεύθερη υπακοή στό θέλημα του, είναι πολύ γόνιμη·καρποφορεί τούς πιό γλυκεϊς καρπούς: Τούς καρπούς τοΰ Αγίου Πνεύματος. Πρώτος καρπός, «περιεκτικός τών άλλων, ρίζα τους καί αιτία» -κατά τόν Ζιγαβηνό- είναι ή αγάπη. Από αυτόν «φυτρώνουν» ή χαρά, ή ειρήνη, ή μακροθυμία, ή αγαθή διάθεση πρός όλους καί ή ευεργετική γι΄ αύτούς εκδήλωση της, ή αξιοπιστία, ή πραότητα καί ή εγκράτεια.

    Στή συνήθη ένσταση ότι τέτοιες άρετές συναντάμε καί σέ λαούς καί σέ έποχές πού ούτε καν άκουσαν περί Αγίου Πνεύματος, ό άπόστολος Παΰλος απαντάει ότι «πάν έθνος ανθρώπων» δημιουργήθηκε άπό τόν "Ενα καί μοναδικό αληθινό θεό κατ' εικόνα του·Αύτοΰ «καί γένος έσμέν» καί -είτε συνειδητά είτε άνεπίγνωστα- «έν Αύτω ζώμεν καί κινούμεθα καί έσμέν». Έπομένως, οποιαδήποτε αληθινή σοφία καί αρετή υπάρχει σέ οποιονδήποτε πολιτισμό οποιασδήποτε έποχής, «πάσα δόσΐς αγαθή καί πάν δώρημα τέλειον», κατεβαίνει άπό τόν "Ενα Πατέρα τών φώτων οπουδήποτε υπάρχει έστω καί ή πιό μικρή ακτίνα αληθινού Φωτός, άπό αυτόν τόν μοναδικό ήλιο πηγάζει. Μόνο πού τώρα τέλειωσαν «οι χρόνοι τής άγνοίας» καί ανέτειλε στον κόσμο «τό φώς τό τής γνώσεως» στό πρόσωπο τοΰ Χριστού- καί είναι τεράστια ή ευθύνη όλων τών πιστών νά ζούμε «Πνεύματι» καί νά «στοιχώμεν Πνεύματι», δηλαδή νά συμπεριφερόμαστε σύμφωνα μέ τά κελεύσματα τοΰ Αγίου Πνεύματος καί όχι μέ κενοδοξία, φιλονικία καί φθόνο, ώστε καί άλλοι άνθρωποι νά έρχονται στην επίγνωση τής Μιάς Άλήθειας, πού χαρίζεται έπίσης μόνο διά τοΰ Αγίου Πνεύματος.

«Αλλήλων τά βάρη βαστάζετε»

     Ό άγιος Σεραφείμ τοϋ Σάρωφ, τονίζοντας ότι σκοπός τής χριστιανικής ζωής δεν είναι μόνο ή απόκτηση, άλλα καί ή μετάδοση τοϋ Αγίου Πνεύματος, συμβούλευε: «Μοιράζετε τά δώρα τής Χάριτος, σε όποιον τά ζητάει. "Ενα αναμμένο κερί, χωρίς νά χάνει άπό τή λάμψη του, ανάβει καί άλλα κεριά. "Αν ή γήινη φωτιά έχει μιά τέτοια ιδιότητα, τί νά πει κανείς γιά τή φωτιά τής Χάριτος τοϋ Αγίου Πνεύματος;». Σ' αυτήν όμως τή μετάδοση τής Χάριτος χρειάζεται προσοχή καί διάκριση, γιατί πολλοί πηγαίνοντας νά ανάψουν τό κερί τοϋ άλλου ή τόν έκαψαν ή έσβησε καί τό δικό τους κερί. Τέτοιο κίνδυνο επισημαίνει ό άπόστολος Παΰλος, προτρέποντας νά διορθώνουμε τυχόν παράπτωμα τοϋ άλλου όχι χάνοντας τόν έλεγχο, άλλα μέ πραότητα, «σφόδρα ήμέρως» κατά τόν ιερό Χρυσόστομο, γιά νά μήν πέσουμε κι έμεΪς σέ πειρασμό. Τήν ίδια μακροθυμία πρέπει νά έχουμε κι όταν χρειάζεται όχι νά διορθώσουμε, άλλα άπλώς νά «σηκώσουμε» τό ελάττωμα τοϋ άλλου. «Υπάρχει άνθρωπος χωρίς ελαττώματα;» ρωτάει ρητορικά ό άγιος Ίωάννης. «Αφοϋ δέν υπάρχει, τότε υπόμεινε έσύ τό ελάττωμα τοϋ άλλου, γιά νά υπομείνει κι έκείνος τό δικό σου». «"Ετσι θά εκπληρώσετε τόν νόμο τοϋ Χριστού», καταλήγει ό Παΰλος, πού είναι ή εντολή τής άγάπης.

Αρχιμ. Β. Λ.