Ο ελληνισμός και η ορθοδοξία

είναι μαζί ζυμωμένα...

Γράφει ο Ιωάννης Μ. Ασλανίδης *

Ενθυμούμαι κατά την ορκωμοσία της πρώην αριστερής προοδευτικής Κυβέρνησης, μερικοί Υπουργοί δεν δέχτηκαν να δώσουν, ως ήθισθε τον θρησκευτικό όρκο μαζί με τους άλλους συναδέλφους των, κατά την έναρξη λειτουργίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Αν κατάλαβα καλά τότε, οι λόγοι για την ενέργειά των ήταν ότι η πράξη αυτή αντίκειται προς τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό και στις προσωπικές των πεποιθήσεις. Κανένα πρόβλημα, ούτε σχόλιο, διότι είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα των Ελλήνων.

Στην συνέχεια, έχοντας στην μνήμη μου αυτό το γεγονός, θα προσπαθήσω να αναφερθώ, κατά την γνώμη μου, στους ιστορικούς λόγους για τους οποίους καθιερώθηκε ο Θρησκευτικός όρκος.

Μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και όχι μόνον, ένα και βασικό ήταν το σύνθημα των ηρώων της Παλιγγενεσίας του Ελληνικού λαού, αυτό! της επαναστατικής Προκήρυξης του Αλέξανδρου Υψηλάντη «Αγωνίσου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» και από αγωνιστή σε αγωνιστή ελέγετο: «Για του Χριστού την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία, πολεμώ».

Αυτοί λοιπόν, που με την θυσία των ξαναδημιούργησαν Ελληνικό Έθνος-Κράτος, όχι πόλης όπως ήταν κάποτε και σήμερα, εμείς απολαμβάνουμε τ’ αγαθά της Δημοκρατίας την οποία αυτοί ανέπτυξαν, ήξεραν καλά τι είναι για την Ελλάδα, η συμπόρευση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Για τον λόγο αυτό το βραχύλογο αλλά σαφές και περιεκτικό «άρθρο 1» του Συντάγματος της Επαναστατικής Κυβέρνησης της Ελλάδος, της Επιδαύρου (1922) όριζε: «Η Επικρατούσα Θρησκεία εις την Ελληνική Επικράτεια είναι η της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας, επιτρέπει όμως η Διοίκηση της Ελλάδος πάσαν άλλην θρησκείαν και οι τελετές και Ιερουργίες αυτών εκτελούνται ακωλύτως».

Το Σύνταγμα των Ελλήνων, του οποίου θεωρητικά είστε υπερασπιστές και εντολοδόχοι, για την εφαρμογή του όλοι οι Βουλευτές, αναφέρει στο άρθρο 16 παρ. «2» «Η παιδεία… έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της Εθνικής και Θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους Έλληνες”. Επίσης στο άρθρο 13 και στην παρ. 4 αναφέρει: «Κανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων ν’ απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του προς το Κράτος…”, όπως επίσης στο αυτό άρθρο, παρ. 5 αναφέρει «Κανένας όρκος δεν επιβάλλεται χωρίς νόμο, που ορίζει και τον τύπο του”.

Εμείς λοιπόν αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ακόμη και μέσα στην Ελληνική Βουλή, προσπαθούμε να επαληθεύσουμε και εκεί, την ρήση του ΟΘΩΝΟΣ BISMARCK που είπε: «Εάν ο Ελληνικός λαός, ο φοβερός αυτός λαός, μέσα στις τόσες αρετές του, είχε και την ομόνοια, θα ήμασταν όλοι υποτελείς του».

Ο Ευάγγελος Παπανούτσος ο παρεξηγημένος αυτός αριστερός παιδαγωγός και φιλόσοφος, ομιλών στην Βουλή ολίγον προ του θανάτου του, διακήρυξε ότι, “η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός είναι μαζί ζυμωμένα”. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι, όσοι Έλληνες δεν είναι Χριστιανοί δεν είναι Έλληνες, μπορεί και ετερόδοξος Έλληνας να είναι καλύτερος από ένα ορθόδοξο.

Αυτοί! αγαπητοί μου Πατριώτες, λίαν περιληπτικός, είναι οι λόγοι για τους οποίους στα μελή του Κοινοβουλίου, που έχουν στα χέρια τους την τύχη της Πατρίδος μας, ήθισθε ο Θρησκευτικός όρκος και δεν έχει καμία σχέση μα τα Κόμματα.

«Ποτέ δεν σταθεροποιήθηκε μια Δημοκρατία όταν εναντιώθηκε στους πόθους του λαού. Η προσήλωση στην λατρεία της θεότητας της Δημοκρατίας είναι η εγγύηση του μεγαλείου των Δημοκρατιών. Η περιφρόνηση όμως της θρησκείας είναι η αιτία και η πιο θετική της καταστροφή, διότι δεν υπάρχει ο διανοητικός έλεγχος σκέψεως, ενώπιον του Υπέρτατου Όντος». (ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ)

* Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης, είναι Αντιστράτηγος ε.α. - Επίτιμος Διοικητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων από τη Δράμα διαμένων στην Αθήνα.