ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ φ. 1673

Αγαπώ τη γιορτή των Χριστουγέννων!

Αγαπώ τον Χριστουγεννιάτικο Στολισμό των πόλεων!

 Γράφει - Επιμελείται

Η Εύη Κοκκίνου *

Αγαπώ τη γιορτή των Χριστουγέννων! Αγαπώ τον Χριστουγεννιάτικο Στολισμό των πόλεων! Αυτό απαντώ σε όλους όσοι με ρωτούν «αν μου αρέσει ή όχι ο στολισμός της Αθήνας και της Κορίνθου».

Χαμός έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες από δημοσιεύματα στον τύπο και σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με το είδος στολισμού, που επελέγη εν όψει του εορτασμού των Χριστουγέννων στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας μας! Άλλοι μιλούν για θερμάστρες στη Βασιλίσσης Σοφίας, άλλοι για μυγοσκοτώστρες, άλλοι υποστηρίζουν την επιλογή τους ως κάτι «σύγχρονο», «μεταμοντέρνο», «που ξεφεύγει από τα τετριμμένα» και το αγκαλιάζει η νέα γενιά, ενώ ακόμη και ο στολισμός της Κορίνθου βγήκε από την αφάνεια των τελευταίων ετών και σχολιάστηκε σκωπτικά σε τηλεοπτικό κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας.

Προσωπικά θεωρώ έναν στολισμό επιτυχή, εάν επιτυγχάνει τον στόχο του και ο στολισμός για τα Χριστούγεννα είναι επιτυχής, όταν παραπέμπει στα Χριστούγεννα. Διότι, τα Χριστούγεννα εορτάζουμε κι όχι κάτι άλλο! Ο στολισμός –κατά τη γνώμη μου- είναι χριστουγεννιάτικος, όταν διεγείρει τις αισθήσεις μας θετικά, ζεσταίνει τις καρδιές μας, μας κάνει να χαμογελάμε αυθόρμητα σαν τα μικρά παιδιά, να νιώθουμε ότι μοιραζόμαστε κάτι κοινό, μας προετοιμάζει εντέλει για την μεγάλη εορτή της Γέννησης του Χριστού δημιουργώντας και τα σχετικά  συναισθήματα. Τα λαμπάκια στα δέντρα, στους δρόμους, στα σπίτια, απαραίτητο στοιχείο του εορτασμού, φωτίζουν όχι μόνον τις πόλεις, αλλά και τις καρδιές μας, που με έναν μαγικό τρόπο –έστω και για λίγες μέρες- αφήνονται ελεύθερες να νιώσουν τη χαρά της ζωής, την αγάπη, τη θαλπωρή της μοιρασιάς και της ενότητας. Οι καμπανούλες, τ’αστεράκια, τ’αγγελάκια, τα σπιτάκια, όλα τα στολίδια της παιδικής μας ηλικίας σε -άκια, γεμάτα χρώμα, είναι μέρος ενός τελετουργικού που μας προετοιμάζει τουλάχιστον αισθητικά γι’αυτήν τη γιορτή.

Θεωρώ ότι όλοι όσοι έχουμε ζήσει Χριστούγεννα σε προηγούμενες δεκαετίες, τα θυμόμαστε με νοσταλγία. Κυρίως, βέβαια, θυμόμαστε με αγάπη την τελετουργία του στολισμού του δέντρου, όταν η μητέρα μας έβγαζε με απίστευτη προσοχή από τα κουτιά τους, τυλιγμένα σε χαρτιά, τα εύθραυστα στολίδια, που με ευλάβεια τοποθετούσαμε στο δέντρο και μη τυχόν και σπάζαμε ένα, το δάκρυ δεν σταματούσε! Κυρίαρχο στοιχείο, φυσικά, ήταν η παρουσία της φάτνης. Ακόμη και στο κέντρο της πόλης, θυμάμαι, ως παιδιά, αναζητούσαμε πάντα την φάτνη ως σημείο αναφοράς του στολισμού της. Μάλιστα σχολιάζαμε την κατασκευή του καλλιτέχνη, το μέγεθος, την ποιότητα και ήμασταν υπερήφανοι όταν η φάτνη της πόλης μας ήταν πιο ωραία και πιο πλήρης από των γειτονικών πόλεων του νομού μας.

Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι παρωχημένα, ανιαρά, vintage κατά την προσφιλή έκφραση, άσε που απευθύνονται μόνον σε Χριστιανούς και όχι στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες που ζούμε τώρα. Αγαπητοί μου, εμείς τα Χριστούγεννα εορτάζουμε. Γιατί να αποποιηθούμε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτού του εορτασμού. Και γιατί να ενστερνιστούμε την επιβολή της παγκοσμιοποιημένης ομοιογενοποίησης; Εξάλλου, ως χώρα που παίζει πλέον κυρίαρχο ρόλο στον τομέα του τουρισμού παγκοσμίως, θα μπορούσαμε να αναδείξουμε τις ιδιαιτερότητές μας, αντί να παραμένουμε θύματα ενός άγονου και καταστροφικού μιμητισμού στα πρότυπα της Δύσης. Ίσως, έτσι, καταφέρουμε να δημιουργήσουμε και πόλους έλξης τουριστών και για τον χειμώνα, οι οποίοι θα έρχονται να βιώσουν τα «ΔΙΚΑ ΜΑΣ, ΜΟΝΑΔΙΚΑ, ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ» και όχι τα αντίγραφα των άλλων χωρών!

Ο στολισμός, λοιπόν, θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει τα τοπικά ήθη και έθιμά μας κι αφού δεν έχουμε έλατα στις παραλιακές μας πόλεις, γιατί να προσπαθούμε να μιμηθούμε τις πόλεις του βορρά ή των ορεινών περιοχών, που στολίζουν έλατα; Θα μπορούσαμε κάλλιστα να στολίζουμε ένα από τα υπέροχα καραβάκια των λιμανιών μας, έθιμο που σιγά σιγά εκλείπει.

Θα μου πείτε, και με τον Αϊ-Βασίλη τι γίνεται; Αυτόν τον «ξενόφερτο» Αϊ-Βασίλη με τη μεγάλη κοιλίτσα και την κόκκινη στολή, μέρος του καταναλωτικού μοντέλου της Δύσης, θα τον εξαφανίσουμε; Μπορεί η κοιλίτσα και η στολή να μην υπήρξε, αλλά Αϊ-Βασίλης υπήρξε και υπάρχει και αυτό που μόνον έκανε ήταν να δίνει απλόχερα και να μοιράζεται, υπάρχοντα, γνώσεις, ΑΓΑΠΗ! Ας κρατήσουμε, λοιπόν, την ουσία της ύπαρξης του δικού μας Αϊ-Βασίλη κι ας ζήσουμε –έστω για λίγο- τη μαγεία του παραμυθιού της Δύσης, που μόνον χαρά δίνει στα παιδιά –μικρά και μεγάλα-, αρκεί να μην πέφτουμε θύματα του άμετρου καταναλωτισμού.

Όσο για τον στολισμό της πόλης μας; Ναι, θα ήθελα το καραβάκι στο λιμάνι, στο Φλοίσβο, αφού δεν έχουμε φυσικά έλατα στην Κόρινθο, θα ήθελα μία μεγάλη φάτνη, καλλιτεχνημένη από κάποιον από τους ιδιαίτερα προικισμένους καλλιτέχνες της περιοχής μας, θα ήθελα να βλέπω «ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ» αντί για το γενικό κι αόριστο «ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ», θα ήθελα να υπάρχει στολισμός και να ακούγεται χριστουγεννιάτικη μουσική και σε άλλους κεντρικούς δρόμους, κυρίως θα ήθελα να δημιουργηθεί η ζεστασιά που χρειάζεται για να κυκλοφορήσει ο κόσμος έξω στους δρόμους, να συναντηθούν οι Κορίνθιοι, να μιλήσουν, να τραγουδήσουν, να μοιρασθούν αγάπη, χαρά, ζωή, θα ήθελα …..

Όμως, μόνον «ευχαριστώ» μπορώ να πω στη Δημοτική Αρχή και στον Δήμαρχο, που στον λίγο χρόνο που διέθεταν, κατάφεραν να δώσουν ζωντάνια και εορταστική λάμψη στην πόλη μας, με την ευχή να γίνονται όλο και καλύτεροι δίνοντας σημασία στη λεπτομέρεια και ταυτότητα στην πόλη μας, που τόσο πολύ τη χρειάζεται!

*Η Εύη  Κοκκίνου είναι Δικηγόρος

Διαμεσολαβήτρια 

Υπεύθυνη Προστασίας  Δεδομένων - DPO

Δ/νση Γραφείου:  

Απ. Παύλου 40 – Κόρινθος

Τηλ. 27410 84568  & 6944964225