ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 Δεκεμβρίου 2019

ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ...

Τήν Κυριακή πρίν άπό τά Χριστούγεννα ή Εκκλησία μας εορτάζει τή μνήμη όλων εκείνων πού εύαρέστησαν στον θεό, άπό τούς πρωτοπλάστους μέχρι τόν άγιο Ιωσήφ τόν μνήστορα τής Ύπεραγίας Θεοτόκου. Αύτός «ό θεοσύλλεκτος χορός των αγίων», όπως λέει ένα τροπάριο τής έορτής, μέ προεξάρχοντες τούς άγίους Πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ καί Ιακώβ, μάς ετοιμάζει νά υποδεχθούμε τόν νεογέννητο Χριστό. Δέν χρειάζονται, μάς λένε, πολυτελή ρούχα καί πολυδάπανοι στολισμοί. Δύο μόνο είναι τά απαιτούμενα, σύμφωνα μέ άλλο τροπάριο: «τρόπος φιλόξενος» καί "πίστίς υψηλή.."

Ή πίστη των Πατριαρχών

Μέ τίς δύο αύτές άρετές ήταν έξόχως κοσμημένος ό Πατριάρχης Αβραάμ μέ τήν πρώτη αξιώθηκε νά φιλοξενήσει τόν ϊδιο τόν άσαρκο θεό Λόγο μέ μορφή αγγέλου καί «τυπικώς» ολόκληρη τήν Αγία Τριάδα τή δεύτερη, τήν πίστη, τήν καλλιέργησε σέ τέτοιο βαθμό, ώστε αξιώθηκε νά γίνει πατέρας όλων τών πιστευόντων, καί ό παράδεισος νά ονομαστεί άπό τόν ϊδιο τόν Χριστό «κόλπος τοϋ Αβραάμ». Μάλλον δέν υπάρχει άνθρωπος όπως ό Αβραάμ, πού νά «πέρασε» μέ άριστα τόσο δύσκολες έξετάσεις πίστης. Τό σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα αρχίζει μέ μιά υπέροχη εξύμνηση τής «ύψηλής» πίστης του.

Ό Θεός τόν «ξεσήκωσε» άπό τή Μεσοποταμία καί, χωρίς κάν νά ξέρει πού πηγαίνει, τόν έφερε στην Παλαιστίνη μέ τήν υπόσχεση νά τοϋ χαρίσει αυτή τή γη. "Αφησε τήν πατρίδα του, όπου ήταν έπιφανής, άφησε όλη τήν ακίνητη περιουσία του, τούς φίλους, τούς συγγενεϊς, καθώς καί τούς τάφους τών προγόνων του, μέ τήν προοπτική νά μήν ξαναγυρίσει ποτέ. Καί μετά άπό χρόνια, οταν πέθανε ή γυναίκα του Σάρρα, αναγκάστηκε νά αγοράσει τόν τάφο της αύτός, πού ό θεός τοϋ είχε υποσχεθεί όλη εκείνη τή γη, δέν είχε ακόμα δικό του «ουδέ τριπηχυαίον τόπον», άφοϋ έμενε ακόμα σέ σκηνές. Αλλά καί οι μετά άπό αυτόν συγκληρονόμοι τής θείας ύπόσχεσης Ισαάκ καί Ιακώβ σέ σκηνές έμειναν, σάν σέ ξένη γή, χωρίς όμως ποτέ νά χάσουν τήν πίστη καί τήν εμπιστοσύνη τους στον θεό.

«Είργάσαντο δικαιοσύνην»

Τό θαυμαστό είναι ότι αυτοί οι προπάτορες, άν καί τούς είχε δοθεί υπόσχεση γιά επίγεια αγαθά, δέν τούς έδιναν σημασία, αλλά αναζητούσαν τή μέλλουσα ουράνια πόλη. Ένώ έμεΐς, παρ" όλο πού ό νεογέννητος Μεσσίας μέ όλους τούς τρόπους μάς μίλησε καί μάς άνοιξε τόν δρόμο γιά τήν άνω Ιερουσαλήμ, συνεχίζουμε νά επιζητούμε τά κάτω καί χοϊκά. «Ντροπή μας!», αναφωνεί μέ πικρία ό 'ιερός Χρυσόστομος. «Αίσχυνθώμεν», διότι ένώ «ό θεός περί τής άνω διαλέγεται πόλεως, ήμεΐς τήν ενταύθα έπιζητοΰμεν».

Έκτός όμως άπό τό λαμπρό παράδειγμα τών αγίων Πατριαρχών, μνημονεύει ό άπόστολος Παΰλος καί πολλούς άλλους άθλητές τής πίστης, πού μπορεί νά μήν έλαμψαν μέ τόν φωτεινό βίο τους άλλα ακτινοβολούσαν μέ τήν πίστη τους. Ή πίστη δέν είναι επιβράβευση καθαρού βίου, άλλα δώρο σέ ταπεινές ψυχές. Καί κάποτε ή αμαρτία όδηγεί στην ταπείνωση καί σέ ανυψωτική συντριβή. Ή πίστη δέν είναι καρπός άναμάρτητης πολιτείας, άλλα -άν τό θελήσει ό «πνεύματι συντετριμμένω» μετανοών- μπορεί νά γίνει έναυσμα καί άφυπνιστική δύναμη γιά ενάρετη πολιτεία καί στεφάνι άγιότητας. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί ό ϋπό τοϋ Παύλου μνημονευόμενος προφητάναξ Δαβίδ, πού τιμήθηκε καί ώς κατά σάρκα γενάρχης τοϋ Χρίστου. Καί είναι κορυφαίο παράδειγμα πίστης ό Δαβίδ, διότι περισσότερο άπό όλα τά άλλα κατορθώματα πίστης, τίς νίκες κατά των έχθρων, τή χαλιναγώγηση λιονταριών, τή λύτρωση άπό φωτιά, άπό μαχαίρι φονικό ή καί άπό άρρώστιες, περισσότερο άπό μαρτυρικό θάνατο, άπό υπομονή σε κάθε είδους στερήσεΐς καί κακουχίες, περισσότερο άπό όλα αυτά, βασική προϋπόθεση άλλα και άσφαλής καρπός πίστης είναι «ή εργασία τής δικαιοσύνης» τοϋ θεοϋ, δηλαδή ή ύγιής καί σταθερή μετάνοια.

Προϋποθέσεις συμμετοχής στήν τελική επαγγελία

Ό παρά λίγο Ίερομάρτυς Σαπρίκιος, έστω κι άν ύπέμεινε μαρτύρια γιά τήν πίστη του στον Χριστό, έχασε τελικά καί τό στεφάνι τής άγιότητας καί τήν ψυχή του, καί «διχοτομήθηκε» άπό τήν ίερωσύνη του, γιατί δεν θέλησε νά συγχωρήσει τόν φίλο του Νικηφόρο, ό όποίος επίμονα ζητούσε τή συγγνώμη του μέχρι τήν τελευταία στιγμή τή δόξα τοϋ μαρτυρίου τήν κέρδισε ό Νικηφόρος, γιατί αποδείχθηκε πιό ταπεινός καί πιό ελεήμων. Αυτή ή ταπείνωση καί ή ευσπλαχνία είναι τό άσφαλές εισιτήριο εισόδου στή Βασιλεία τοϋ θεοϋ, άφοϋ καί ό Χριστός έκρουσε τόν κώδωνα τοϋ κινδύνου γιά πολλούς χαρισματούχους καί θαυματουργούς ότι, αν βρεθοϋν γυμνοί άπό αύτές τίς άρετές, θά ακούσουν τήν έσχατη ημέρα τό «ούκ οϊδα ύμάς» καί θά μείνουν έξω τοϋ νυμφώνος του.

Ή ανυπέρβλητη τιμή, πού μάς κάνει ό σέ λίγες μέρες έν φάτνη άλογων άνακλινόμενος Χριστος, άλλα καί ή εξαιρετική ευθύνη γιά έμάς τούς πιστούς τής Καινής Διαθήκης είναι τό ότι όλοι οϊ άγιοι προπάτορες τής Παλαιάς Διαθήκης περιμένουν έμάς, γιά νά απολαύσουμε μαζί τήν ύψιστη τελική πρός όλους μας επαγγελία του. Μάς περιμένουν νά γίνουμε συνοδοιπόροι τους πρός τή Βηθλεέμ, γιά νά προσκυνήσουμε τόν Υιό καί Λόγο τοϋ θεοϋ σαρκωθέντα, πού ήλθε γιά νά μας συνανυψώσει στην άνω Ιερουσαλήμ, στην έσχα­τη δόξα τής έπουράνιας Βασιλείας του.

Άρχιμ. Β. Λ.