ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ φ.1679

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΕΓΧΡΕΩΝ κ. ΑΓΑΠΙΟ ΣΤΟΝ Ι. ΝΑΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Στον Ι. Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κορίνθου χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε την Θ. Λειτουργία ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος. Τον Θεοφιλέστατο άγιο Πρωτοσύγκελλο πλαισίωσαν ο Προϊστάμενος του Ι. Ναού και εορτάζων τα ονομαστήριά του Πανοσ. Αρχιμ. π. Αρκάδιος Ραζνύ, ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Ιωακείμ Βασιλάκος και ο Διάκονος π. Γεώργιος Μαρινάκης.

Στον λόγο του ο Θεοφιλέστατος ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή του «Ζακχαίου», η οποία προετοιμάζει τους πιστούς προς υποδοχή του Αγίου Τριωδίου. Ο άγιος Κεγχρεών τόνισε ότι, ούτε η περιφρόνηση και ο φθόνος των συντοπιτών του Ζακχαίου, ούτε η κοινωνική του θέση, αλλά ούτε και το ανάστημά του στάθηκαν εμπόδιο στην συνάντησή του με τον Κύριο. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός γνωρίζοντας «τα κρύφια της καρδίας» του αρχιτελώνου της Ιεριχούς και βλέποντας την ειλικρινή μετάνοιά του και τους «καρπούς» αυτής, τον «σώζει» και αυτόν και τον «οίκον» του. Ο Ζακχαίος, είναι το σήμαντρο εκείνο που καλεί σε μετάνοια τους πιστούς, προετοιμάζοντας τους να επιδοθούν στον αγώνα των αρετών που σηματοδοτεί το Ιερό Τριώδιο.

Ο Θεοφιλέστατος ολοκλήρωσε το κήρυγμά του με αναφορά στον εορτάζοντα Πανοσ. Αρχιμ. π. Αρκάδιο Ραζνύ και ιδιαιτέρως στο έργο που επιτελεί ως Κληρικός αλλά και ως συνεργάτης του Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου, όχι μόνο στο αγιαστικό και ποιμαντικό τομέα αλλά και στον τομέα της φιλανθρωπίας, ως υπεύθυνος του καταστήματος τροφίμων και ενδυμάτων «Η ΘΕΟΠΡΟΣΦΟΡΑ», ενώ παράλληλα μετέφερε και τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας για «έτη πολλά», ευλογημένα και αγιασμένα από τον Θεό!

Αντιφωνώντας ο π. Αρκάδιος ευχαρίστησε τον Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Διονύσιο και τον Θεοφιλέστατο Πρωτοσύγκελλο μας κ. Αγάπιο για την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους, καθώς και όλους τους συνεργάτες του στον Ι. Ναό και στην «ΘΕΟΠΡΟΣΦΟΡΑ», που έσπευσαν να του ευχηθούν.

Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας ο Θεοφιλέστατος ευλόγησε την Βασιλόπιττα των Κατηχητικών Σχολείων της Ενορίας μιλώντας πατρικά στα παιδιά για τον Μέγα Βασίλειο.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΣ

Ανακοινώνεται στους ευσεβείς Χριστιανούς της Ιεράς Μητροπόλεως μας ότι κατά το χρονικό διάστημα από 27ης Απριλίου έως και 3ης Μαΐου 2020 θα πραγματοποιηθεί Ιερά Αποδημία στα Ιεροσόλυμα Αγίους Τόπους με επικεφαλής τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Διονύσιο.

Επειδή υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι για συμμετοχή σ’ αυτήν γίνεται γνωστό ότι θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας.

Γενικός υπεύθυνος για πληροφορίες και εγγραφές στην Προσκυνηματική αυτή εκδρομή είναι ο Αιδεσ. π. Δημήτριος Στεργιόπουλος (τηλ. επικοινωνίας 2741022547-9, 6944-624773), στον οποίο μπορείτε να απευθύνεσθε.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

2 Φεβρουαρίου 2020: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

«Ενα άπό τά μεγάλα ερωτήματα πού απασχόλησαν καί απασχολούν τήν ανθρωπότητα είναι αυτό πού έχει νά κάνει με τό ποιός αληθινά είναι ό Χριστός. Τό ερώτημα αυτό τό έθεσε πρώτος ό ϊδιος ό Κύριος στούς μαθητές Του: «Έσεΐς ποιός λέτε ότι είμαι;» (Ματθ. 16,1415). Τό ερώτημα επαναλαμβάνεται. Οι άνθρωποι τόν θεωρούν μιά ξεχωριστή προσωπικότητα, πού δίδαξε τήν αγάπη καί προσέφερε κοινωνικό έργο στον κόσμο, ίδρυσε μία θρησκεία, άπό τήν οποία ό άνθρωπος λαμβάνει παρηγοριά στίς δύσκολες στιγμές τής ζωής του, χαίρεται έθιμα καί παραδόσεΐς, λαμβάνει οικονομική καί κοινωνική βοήθεια καί συμπαράσταση. Κάποιοι θεωρούν ότι ό Χριστός καί ή Εκκλησία είναι κατάλοιπα ένός παρελθόντος, τό όποιο άφορα στην ιδιωτική ζωή τοϋ καθενός καί δεν πρέπει ή Πολιτεία νά στηρίζει.

Ό θεάνθρωπος

Γιά έμάς όμως ό Χριστος ήταν, είναι καί θά είναι παρών. «Αν θέλουμε νά πιστεύουμε σ’ αυτόν, καλούμαστε νά θυμόμαστε τρία σημεία τής δικής του ταυτότητας, τά όποια τόν καθιστούν, κατά τόν λόγο τοΰ Συμεών τοϋ θεοδόχου στην Υπαπαντή, «σημεΐον άντιλεγόμενον» (Λουκ. 2,34). Τό ίδιο καί όσους τόν ακολουθούν.

Τό πρώτο ότι ό ίδιος είναι ό θεάνθρωπος. Αυτό σημαίνει ότι ή ανθρώπινη φύση μας κοινωνεί μέ τή θεία στό πρόσωπο του. Δέν πιστεύουμε σε μιά ιδέα, σε ένα κήρυγμα, σέ μιά διδασκαλία γιά τόν θεό, άλλα στον ίδιο τόν θεό πού είναι πρόσωπο, προσέλαβε τήν ανθρώπινη υπόσταση καί μάς οδηγεί στή θέωση, στην αιώνια κοινωνία μαζί του στή ζωή τής Έκκλησίας. Γιά νά γίνει όμως αύτός ό δρόμος βίωμα, χρειάζεται νά νικήσουμε τούς πειρασμούς τής λογικής καί τών αισθήσεων. «Δέν βλέπω τόν θεό». «Ό θεός είναι δημιούργημα τοϋ ανθρώπινου νοΰ». Είναι δύο προτάσεις πού εκπορεύονται άπό τά στόματα καί τις καρδιές πολλών ανθρώπων σήμερα. Δέν βλέπουν τήν παρουσία του στή ζωή τής Έκκλησίας, στόν τρόπο τής άγιότητας, στή χαρά πού ή πίστη φέρνει καί μεταφέρουν τήν άρνηση τους.

Μαρτύριο πού εμπεριέχει τή χαρά

Τό δεύτερο ότι δέν μάς έταξε κάποια εξουσία. Μαρτύριο ήταν καί είναι ό δρόμος στόν όποιο καλούμαστε νά προχωρήσουμε, αν τόν αποδεχθούμε. Μαρτύριο άπό τίς έπιθέσεις των λογισμών τής άμφιβολίας. Άπό τό μίσος τών ανθρώπων πρός έκείνον, έξαιτίας τοϋ πονηρού, καί άπό τή μεταφορά αύτοΰ τοϋ μίσους καί πρός έμάς. Άπό τή δυσκολία τοϋ έαυτοϋ μας νά επιλέξει τόν δρόμο τής συγχώρεσης, τοϋ μή καταλογισμοϋ καί τής μή άπόρριψης τών άλλων. Άπό τίς έπιθέσεις τοϋ θανάτου πού μάς κάνουν νά άναρωτιόμαστε «πού εϊναι ό θεός;». Από τίς άγωνίες πού μάς προσθέτουν οι βιοτικές μέριμνες καί ή διάσπαση άπό τόν χρόνο. Άπό τίς έπιθέσεΐς των ισχυρών τοϋ κόσμου. Είναι μαρτύριο μοναχικότητας σέ μιά εποχή πού δέν θέλει θεό. Όμως αυτό τό μαρτύριο εμπεριέχει τή χαρά τής δικής του συμπαράστασης. Τής δικής του φώτισης. Τής δικής του παρουσίας, πού μάς δίνει τή δυνατότητα νά αντέχουμε. Άρκεΐ νά τόν ζητούμε καί νά τόν εμπιστευόμαστε.

Ή αποθέωση τοϋ «έγώ»

Τό τρίτο ότι «εχθροί τοΰ άνθρωπου οι οικιακοί αϋτοϋ» (Ματθ. 10,36). Ή αδυναμία πολλές φορές, τόσο ή δική μας όσο καί τών άλλων χριστιανών, νά κατανοήσουμε ό ένας τόν άλλο. Νά συμπαρασταθούμε. Νά έχουμε κοινή πορεία. Νά προσανατολίσουμε τή ζωή στόν Χριστό καί στήν αγάπη. Βλέπουμε ό καθένας τόν έαυτό του νά σκέπτεται διαφορετικά. Νά μήν είναι σέ θέση νά ακούσει τόν αδελφό του. Νά ένδιαφέρεται μόνο γιά τά δικά του, χωρίς νά είναι σέ θέση ή νά θέλει νά μοιραστεΐ μέ τόν άλλο ό,τι τόν βαραίνει, άλλα καί τήν ίδια στιγμή νά φορτωθεϊ λίγο άπό τό φορτίο πού βαραίνει τούς άλλους. Γιατί, έδώ βρίσκεται καί τό κέντρο τής άμαρτίας. Στό νά μεριμνούμε μόνο γιά τό «έγώ». Κι αύτή ή μέριμνα μάς γεμίζει πάθη, κακίες καί άπογοήτευση. Γιατί ξεκινάμε άπό τούς άλλους καί δέν βλέπουμε τή δική μας πτώση. Ό Χριστός τής Έκκλησίας, λοιπόν, γιά τόν καθέναν μας άποτελεΐ μιά πρόκληση. «Ας τόν άναζητοϋμε!

π. θ. Μ.