ΚΗΡΥΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ Δ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ φ.1687

22 Μαρτίου: ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ) 

ΤΟ ΑΚΑΘΑΡΤΟ ΠΝΕΥΜΑ 

Αμέσως μετά τή Μεταμόρφωση του ό Κύριος, κατεβαίνοντας άπό τό όρος Θαβώρ με τους τρεις μαθητές, τόν Πέτρο, τόν Ιάκωβο καί τόν Ιωάννη, συναντά τους υπόλοιπους εννέα περιστοιχισμένους άπό κόσμο. Μαζί τους βρίσκεται κι ένας πατέρας, ό όποιος έχει φέρει τό παιδί του νά τό θεραπεύσει ό Χριστός άπό τό δαιμονικό πνεύμα, τό όποιο τό διακατέχει. Ό Χριστός του ζητά νά πιστέψει. Καί ό πατέρας άπαντα: «Πιστεύω, Κύριε! Άλλα βοήθησε με, γιατί ή πίστη μου δέν είναι δυνατή» (Μάρκ. 9,24). Τότε ό Χριστός προστάζει τό ακάθαρτο πνεΰμα νά βγει άπό τό παιδί καί νά μήν ξαναμπεί μέσα του, δείχνοντας σέ όλους τή δύναμη τοϋ Θεοΰ. Στό ερώτημα, μάλιστα, των μαθητών του, γιατί οι ϊδιοι δέν μπόρεσαν νά βγάλουν τό πνεύμα άπό τό παιδί, ό Χριστός θά απαντήσει ότι τό γένος τών δαιμόνων δέν μπορεί νά φύγει άπό τόν άνθρωπο, παρά μόνο μέ προσευχή καί νηστεία (στ. 17-31). 

«Ας αναλογιστούμε τό δράμα του πατέρα νά βλέπει τό παιδί του νά έχει καταληφθεί άπό ένα ακάθαρτο πνεΰμα, τό όποιο δέσμευε τήν ελευθερία του, δέν τό άφηνε νά ακούσει καί νά μιλήσει καί έκανε απόπειρες νά τό οδηγήσει στον θάνατο. «Οταν άκουσε γιά τόν Χριστό ό πατέρας έσπευσε νά ζητήσει ελπίδα καί βοήθεια. Άλλα, επειδή είχε αγωνία, δέν περίμενε τόν ϊδιο τόν Κύριο. Ή αγωνία καί ή αναζήτηση λύσης τόν κάνουν νά μήν τόν νοιάζει ποιος, άρκεΐ νά γίνει ή θεραπεία. Καί γι’ αυτό ό Χριστός μιλά γιά άπιστη γενιά. Δέν καταλαβαίνει ό κόσμος ποιος εΐναι ό Θεός, άλλα προσπαθεί νά βρει ελπίδα καί νόημα σέ όποιον φαίνεται νά εϊναι κοντά του. Δέν ζητά άπό εκείνον βοήθεια, άλλα άπό τους θεωρούμενους ώς εκπροσώπους του. Γι’ αυτό καί τους κατακρίνει, όταν διαπιστώσει ότι δέν θεραπεύουν άφ’ έαυτοΰ των! 

Ή στέρηση της ελευθερίας 
Τό ακάθαρτο πνεΰμα, ό διάβολος, επηρεάζει τόν άνθρωπο σέ κάθε εποχή. Πρωτίστως στερεί τήν ελευθερία. Δεν μπορεί ό άνθρωπος νά σκεφτεί καί νά δράσει με επίγνωση, νά χρησιμοποιήσει τίς αισθήσεις του γιά νά δει ποιος είναι ό Θεός, ποιος αληθινά είναι ό κόσμος καί ό συνάνθρωπος. Δέν μπορεί δηλαδή νά επικοινωνήσει, νά συνυπάρξει, νά ζήσει με αγάπη καί άνοιγμα καρδιάς. Τό ακάθαρτο πνεύμα δεσμεύει μέ τήν αμαρτία καί οδηγεί στή φθορά, στην απουσία νοήματος ζωής, στό άγχος καί τήν αγωνία, στον χωρισμό άπό τόν Θεό, τόν συνάνθρωπο, τόν κόσμο. 

Δέν βλέπουμε τόν Θεό 
Τό ακάθαρτο πνεύμα κρύβεται σήμερα στην ψευδαίσθηση ότι μέσα στίς ηδονές, στην παντογνωσία, στην επιστήμη, στις τέχνες τοϋ πολιτισμού μας είμαστε αυτάρκεις καί ελεύθεροι. Άλλα δέν μπορούμε νά νικήσου με τόν χρόνο καί τόν θάνατο, όταν ό Θεός δέν υπάρχει στη ζωή μας. Κι έτσι, μέσα στην άμαρτωλότητά μας, μέσα στό γεγονός ότι είμαστε χωρισμένοι άπό τόν Θεό, εγκλωβιζόμαστε στό «έγώ» μας. Δέν άκουμε τόν Θεό. Γινόμαστε αναίσθητοι μπροστά στον πλησίον μας, στίς ανάγκες του, στους προβληματισμούς του, στίς θλίψεις του. Γινόμαστε άλαλοι μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης, τοΰ υπολογιστή, τοϋ τηλεφώνου, ανίκανοι νά μοιραστούμε συναισθήματα, προβληματισμούς, αγωνίες μέ τους άλλους, γιατί δέν έχουμε χρόνο καί διάθεση, κάποτε ούτε καί γιά τά παιδιά μας. Τό ακάθαρτο πνεύμα τοΰ αιώνος τούτου μας όδηγεΐ στή νεκρωμένη καρδιά, παραδίδοντας μας σέ ένα πνεύμα στενού ορθολογισμού. «Οταν μόνη έγνοια είναι ό εαυτός μας, τότε έχουμε κλειστεί σ’ αυτόν και δεν μπορούμε νά ανοιχτούμε. «Κι όταν δεν πεθαίνει ό ένας γιά τόν άλλον, είμαστε κιόλας νεκροί», όπως λέει ένας ποιητής. 

Ό Χριστός θεραπεύει 
Ό Χριστός είναι ό μόνος πού μπορεί νά θεραπεύσει τόν άνθρωπο, τόν καθέναν μας άπό τό ακάθαρτο πνεύμα του αιώνος τούτου. Μας δείχνει ότι χωρίς αυτόν ή καρδιά μας αφήνει χώρο στό κακό. Τό παράδοξο τοΰ άνθρωπου βεβαίως σήμερα είναι ότι δέν βλέπει, δέν ακούει, δέν πιστεύει ότι υπάρχει ακάθαρτο πνεύμα. Καί ή ζωή μας κινείται στή δούλεψη του, χωρίς εκείνο νά αποκαλύπτεται. 

«Ας αντισταθούμε εντός της Εκκλησίας, χωρίς νά περιμένουμε άπό τους άλλους νά προσεύχονται, νά μιλούν, νά αγωνιούν γιά μας, άλλα απευθυνόμενοι ό καθένας μας προσωπικά στον Χριστό. Γιατί δέν συναντάμε εκπροσώπους στην Εκκλησία, άλλα τόν ϊδιο Χριστό. Εκκλησία είμαστε όλοι μας. Καί τό ακάθαρτο πνεύμα φεύγει μόνο μέ τή δική μας προσωπική συνάντηση μέ τόν Κύριο. «Ας είναι αυτό τό μήνυμα τό κλειδί γιά νά εντείνουμε τίς πνευματικές μας προσπάθειες στό δεύτερο μισό της Σαρακοστής. Καί ό Κύριος θά μάς ανεχθεί, θά μάς βοηθήσει στην αδυναμία της πίστης μας καί θά μάς θεραπεύσει. 

π. Θ. Μ.