ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ φ.1688
Ι. ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΚΑΙ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟΦ. ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΕΓΧΡΕΩΝ κ. ΑΓΑΠΙΟ
Με αισθήματα βαθυτάτης ευθύνης έναντι στον δωρεοδότη Θεό, στην Αγία Εκκλησία Του, καθώς και στο υπερπολύτιμο δώρο της ανθρώπινης ζωής ο σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Διονύσιος, από την αρχή της εξαιρετικά κρίσιμης κατάστασης, που βιώνει όχι μόνο η χώρα μας αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα, εξαιτίας της «πανδημίας» του κορονοϊού, υψώνει ικετευτικά τα Αρχιερατικά του χέρια και δέεται υπέρ του εμπεπιστευμένου του Ποιμνίου, της Πατρίδας μας, της Εκκλησίας μας και του σύμπαντος κόσμου, ώστε ο Θεός να στείλει το έλεός Του και να μας λυτρώσει και από αυτή την δοκιμασία.
Με την σκέψη του στους σκληρά δοκιμαζόμενους από την νέα αυτή λοιμική νόσο και τις οικογένειες τους, στους συντονιστές της προσπάθειας αναχαίτισης της, στους Ιατρούς, στο Νοσηλευτικό Προσωπικό και σε όλο τον κόσμο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας τελεί καθημερινά -κεκλεισμένων των θυρών- τις προβλεπόμενες, από το πρόγραμμα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Ι. Ακολουθίες στο Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο την Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος και προσεύχεται ικετευτικά ενώπιον της Ι. Εικόνας της Παναγίας της Παραμυθίας, διαβάζοντας ευχές υπέρ υγείας του Ποιμνίου του.
Εκτός όμως από τις προαναφερόμενες Ι. Ακολουθίες προσέφερε την Αναίμακτο Ιερουργία στον Καθεδρικό Ι. Ναό του Αποστόλου Παύλου, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, την Τετάρτη 25η Μαρτίου, εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, όπου ετέλεσε και Δοξολογία για την Εθνική Επέτειο και διάβασε ευχές από το Ι. Ευχολόγιο υπέρ υγείας, ενώ εχθές Παρασκευή, 27 Μαρτίου 2020, ετέλεσε την Ακολουθία των Δ΄ Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο, ευχόμενος όπως ο Κύριος δια πρεσβειών της Παναγίας Μητέρας του και του προστάτου μας Αποστόλου Παύλου να σκεπάσει την Χώρα και την Κορινθία μας και σύντομα να άρει το σκοτεινό πέπλο της πανδημίας που σκεπάζει τις ψυχές μας!
Όλες αυτές τις ημέρες και με την ίδια ακριβώς «φιλοσοφία» και ο Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεώς μας Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος τελεί όλες τις προβλεπόμενες Ι. Ακολουθίες -κεκλεισμένων των θυρών- στην Ι. Μονή Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, που είναι και η Μονή της μετανοίας του, ενώνοντας την φωνή, τις προσευχές και τις ικεσίες του με αυτές του Σεβασμιωτάτου, ώστε όλοι μαζί να διέλθουμε ειρηνικά και υγιείς και αυτήν την δοκιμασία!
ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ
«Δέν ξέρετε τί ζητάτε» (Μάρκ. 10,35). Μέ τή φράση αύτη ό Χριστός απευθύνεται προς τους μαθητές Του, τόν Ιάκωβο καί τόν Ιωάννη, όταν του ζητάνε, λίγο πρίν άπό τό πάθος του, νά επιτρέψει ώστε νά καθίσουν ό ένας στά δεξιά του καί ό άλλος στά αριστερά του, όταν θά εγκατασταθεί στον κόσμο ή βασιλεία του. Καί ό Χριστός, θέλοντας νά τους βοηθήσει νά καταλάβουν ότι ή βασιλεία του δέν μπορεί νά έχει τόν χαρακτήρα της εξουσίας, της κυριαρχίας επάνω στους ανθρώπους, της επίδειξης δύναμης, άλλα είναι βασιλεία αγάπης, διακονίας τών ανθρώπων, μέριμνας γι’ αυτούς καί απόλυτου σεβασμού στην ελευθερία τους, τους μιλά μ’ αυτόν τόν σκληρό τρόπο.
Δίπλα στους ηγέτες
Δέν είναι μόνο ότι τό αϊτημά τους μαρτυρεί έλλειψη κατανόησης του ποιος είναι ό τρόπος ύπαρξης πού ζητά ό Χριστός. Οι δύο μαθητές, άλλα καί οι υπόλοιποι πού αγανάκτησαν μαζί τους, ϊσως γιατί δέν πρόλαβαν οι ίδιοι νά ζητήσουν κάτι αντίστοιχο πρώτοι, δείχνουν αυτό πού πολλές φορές συμβαίνει δίπλα σέ ηγετικές προσωπικότητες. «Ερχονται άνθρωποι χωρίς ταπεινότητα, πού ζητούν νά λάβουν αξιώματα κοντά στους ξεχωριστούς. «Ανθρωποι χωρίς επίγνωση τών δυνατοτήτων τους, άνθρωποι ετερόφωτοι, πού θέλουν νά δείχνουν σπουδαίοι.
Διαπιστώνουμε ότι στην κοσμική πραγματικότητα οι ηγέτες παρασύρονται, εμπιστεύονται, τέτοιους ανθρώπους είτε διότι δέν προλαβαίνουν νά εξετάσουν τις πραγματικές τους δυνατότητες, είτε διότι έχουν ανάγκη άπό συνεργάτες, είτε διότι ευχαριστιούνται μέ τήν κολακεία. Οι δύο μαθητές βεβαίως ήταν ικανοί καί είχαν διάθεση νά δώσουν όλο τους τόν εαυτό στην αποστολή πού ό Χριστός θά τους ορίσει. «Ομως ό Κύριος τους προσγειώνει στην πραγματικότητα, πού είναι πρωτίστως πνευματική. Δέν μας δοξάζει τό νά ακολουθούμε τόν Χριστό. Δέν μας δοξάζουν τά χαρίσματα μας. Αυτό πού μας καταξιώνει αληθινά είναι ή ειλικρινής μας διάθεση νά προσφέρουμε, νά θυσιαστούμε, νά παραδώσουμε τόν εαυτό μας στην αγάπη. Ή ταπεινή αγάπη, τό μοίρασμα, ή αυταπάρνηση είναι ή αληθινή μας δόξα!
Μίμηση της ταπεινότητας
Ό Χριστός δέν ήρθε στον κόσμο ώς ό υψηλός Θεός, «άλλ’ έφάνη ταπεινός άνθρωπος» (Ακολουθία των Χαιρετισμών). Σκοπός του ήταν νά ελκύσει προς τό ϋψος του ουρανού όλους εκείνους πού αποφασίζουν νά τόν μιμηθούν στην ταπεινότητα. Πού δέν ζητούν γιά τόν εαυτό τους τιμές καί αναγνώριση, άλλα επιδίδονται στον αγώνα νά τιμηθεί ό Θεός στον κόσμο καί στους ανθρώπους. Καί είναι τέτοια τά έργα τους πού δέν επιδιώκουν κανέναν έπαινο. Ή ίδια ή αρετή τους είναι ό έπαινός τους, άλλα δέν καυχώνται γι’ αύτη, οϋτε θέλουν ανταμοιβή. Αντιθέτως, ετοιμάζονται στή ζωή τους νά αντιμετωπίσουν τήν αχαριστία τών ανθρώπων, τήν απόρριψη, τή θλίψη καί τόν σταυρό, ακριβώς διότι δέν επιδιώκουν δόξες.
Δύσκολος ό δρόμος. Καί ισχύει καί γιά μας ό λόγος του Κυρίου: «Δέν ξέρουμε τί ζητούμε». Συχνά ή προσευχή μας στον Θεό είναι γιά τήν επιτυχία μας, γιά τήν υγεία μας, γιά τήν αποδοχή μας άπό τους άλλους, γιά τή δόξα μας, γιά τήν αναγνώριση τών κόπων μας. Καί έκεΐ στοχεύουμε. «Οταν έρχεται ή ώρα νά πιούμε τό ποτήριο του αγώνα καί της δοκιμασίας, έκεί συχνά λυγίζουμε. Ακόμη καί τήν πίστη μας, τή ζωή της Έκκλησίας, τή θεωρούμε στον νου μας ώς αφορμή καταξίωσης. Γι’ αυτό καί δεν μπορούμε νά ερμηνεύσουμε τίς δυσκολίες πού συμβαίνουν στή ζωή μας, άπό τή στιγμή πού πιστεύουμε. Γιατί θεωρούμε ότι έχουμε δικαιώματα έναντι τοΰ Θεού καί έναντι των ανθρώπων.
«Δίδαξον με τά δικαιώματα σου»
Ή Εκκλησία ψάλλει: «Εύλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματα σου» (Ψαλμ. 118,12). Δίδαξε με, Κύριε, αυτό πού έσύ δικαιοϋσαι, δηλαδή τό πάν τής ύπαρξης μας. «Ο,τι έχω, έσύ μου τό έχεις δώσει. Έσύ έχεις κάθε δικαίωμα επάνω μου, ζωής καί θανάτου. Γιατί έσύ ανέβηκες στον Σταυρό γιά μένα καί ήπιες τό ποτήρι των παθημάτων καί τό βάπτισμα τοΰ θανάτου. Κι αυτόν σου τόν δρόμο τής διακονίας τοΰ κόσμου καί τής παραίτησης άπό τά δικαιώματα μου, δίδαξε με νά μπορώ νά τόν ακολουθώ. Μέσα στή ζωή τής Εκκλησίας. Μέσα στίς δυσκολίες τοΰ κόσμου. Καί μάθε με αυτό νά ζητώ. Γιά νά γνωρίζω τί ζητώ.
Με αισθήματα βαθυτάτης ευθύνης έναντι στον δωρεοδότη Θεό, στην Αγία Εκκλησία Του, καθώς και στο υπερπολύτιμο δώρο της ανθρώπινης ζωής ο σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Διονύσιος, από την αρχή της εξαιρετικά κρίσιμης κατάστασης, που βιώνει όχι μόνο η χώρα μας αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα, εξαιτίας της «πανδημίας» του κορονοϊού, υψώνει ικετευτικά τα Αρχιερατικά του χέρια και δέεται υπέρ του εμπεπιστευμένου του Ποιμνίου, της Πατρίδας μας, της Εκκλησίας μας και του σύμπαντος κόσμου, ώστε ο Θεός να στείλει το έλεός Του και να μας λυτρώσει και από αυτή την δοκιμασία.
Με την σκέψη του στους σκληρά δοκιμαζόμενους από την νέα αυτή λοιμική νόσο και τις οικογένειες τους, στους συντονιστές της προσπάθειας αναχαίτισης της, στους Ιατρούς, στο Νοσηλευτικό Προσωπικό και σε όλο τον κόσμο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας τελεί καθημερινά -κεκλεισμένων των θυρών- τις προβλεπόμενες, από το πρόγραμμα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Ι. Ακολουθίες στο Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο την Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος και προσεύχεται ικετευτικά ενώπιον της Ι. Εικόνας της Παναγίας της Παραμυθίας, διαβάζοντας ευχές υπέρ υγείας του Ποιμνίου του.
Εκτός όμως από τις προαναφερόμενες Ι. Ακολουθίες προσέφερε την Αναίμακτο Ιερουργία στον Καθεδρικό Ι. Ναό του Αποστόλου Παύλου, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, την Τετάρτη 25η Μαρτίου, εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, όπου ετέλεσε και Δοξολογία για την Εθνική Επέτειο και διάβασε ευχές από το Ι. Ευχολόγιο υπέρ υγείας, ενώ εχθές Παρασκευή, 27 Μαρτίου 2020, ετέλεσε την Ακολουθία των Δ΄ Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο, ευχόμενος όπως ο Κύριος δια πρεσβειών της Παναγίας Μητέρας του και του προστάτου μας Αποστόλου Παύλου να σκεπάσει την Χώρα και την Κορινθία μας και σύντομα να άρει το σκοτεινό πέπλο της πανδημίας που σκεπάζει τις ψυχές μας!
Όλες αυτές τις ημέρες και με την ίδια ακριβώς «φιλοσοφία» και ο Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεώς μας Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος τελεί όλες τις προβλεπόμενες Ι. Ακολουθίες -κεκλεισμένων των θυρών- στην Ι. Μονή Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, που είναι και η Μονή της μετανοίας του, ενώνοντας την φωνή, τις προσευχές και τις ικεσίες του με αυτές του Σεβασμιωτάτου, ώστε όλοι μαζί να διέλθουμε ειρηνικά και υγιείς και αυτήν την δοκιμασία!
ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ
Το Ευαγγέλιο της Κυριακής
5 Απριλίου
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΜΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)
ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΖΗΤΑΜΕ;
«Δέν ξέρετε τί ζητάτε» (Μάρκ. 10,35). Μέ τή φράση αύτη ό Χριστός απευθύνεται προς τους μαθητές Του, τόν Ιάκωβο καί τόν Ιωάννη, όταν του ζητάνε, λίγο πρίν άπό τό πάθος του, νά επιτρέψει ώστε νά καθίσουν ό ένας στά δεξιά του καί ό άλλος στά αριστερά του, όταν θά εγκατασταθεί στον κόσμο ή βασιλεία του. Καί ό Χριστός, θέλοντας νά τους βοηθήσει νά καταλάβουν ότι ή βασιλεία του δέν μπορεί νά έχει τόν χαρακτήρα της εξουσίας, της κυριαρχίας επάνω στους ανθρώπους, της επίδειξης δύναμης, άλλα είναι βασιλεία αγάπης, διακονίας τών ανθρώπων, μέριμνας γι’ αυτούς καί απόλυτου σεβασμού στην ελευθερία τους, τους μιλά μ’ αυτόν τόν σκληρό τρόπο.
Δίπλα στους ηγέτες
Δέν είναι μόνο ότι τό αϊτημά τους μαρτυρεί έλλειψη κατανόησης του ποιος είναι ό τρόπος ύπαρξης πού ζητά ό Χριστός. Οι δύο μαθητές, άλλα καί οι υπόλοιποι πού αγανάκτησαν μαζί τους, ϊσως γιατί δέν πρόλαβαν οι ίδιοι νά ζητήσουν κάτι αντίστοιχο πρώτοι, δείχνουν αυτό πού πολλές φορές συμβαίνει δίπλα σέ ηγετικές προσωπικότητες. «Ερχονται άνθρωποι χωρίς ταπεινότητα, πού ζητούν νά λάβουν αξιώματα κοντά στους ξεχωριστούς. «Ανθρωποι χωρίς επίγνωση τών δυνατοτήτων τους, άνθρωποι ετερόφωτοι, πού θέλουν νά δείχνουν σπουδαίοι.
Διαπιστώνουμε ότι στην κοσμική πραγματικότητα οι ηγέτες παρασύρονται, εμπιστεύονται, τέτοιους ανθρώπους είτε διότι δέν προλαβαίνουν νά εξετάσουν τις πραγματικές τους δυνατότητες, είτε διότι έχουν ανάγκη άπό συνεργάτες, είτε διότι ευχαριστιούνται μέ τήν κολακεία. Οι δύο μαθητές βεβαίως ήταν ικανοί καί είχαν διάθεση νά δώσουν όλο τους τόν εαυτό στην αποστολή πού ό Χριστός θά τους ορίσει. «Ομως ό Κύριος τους προσγειώνει στην πραγματικότητα, πού είναι πρωτίστως πνευματική. Δέν μας δοξάζει τό νά ακολουθούμε τόν Χριστό. Δέν μας δοξάζουν τά χαρίσματα μας. Αυτό πού μας καταξιώνει αληθινά είναι ή ειλικρινής μας διάθεση νά προσφέρουμε, νά θυσιαστούμε, νά παραδώσουμε τόν εαυτό μας στην αγάπη. Ή ταπεινή αγάπη, τό μοίρασμα, ή αυταπάρνηση είναι ή αληθινή μας δόξα!
Μίμηση της ταπεινότητας
Ό Χριστός δέν ήρθε στον κόσμο ώς ό υψηλός Θεός, «άλλ’ έφάνη ταπεινός άνθρωπος» (Ακολουθία των Χαιρετισμών). Σκοπός του ήταν νά ελκύσει προς τό ϋψος του ουρανού όλους εκείνους πού αποφασίζουν νά τόν μιμηθούν στην ταπεινότητα. Πού δέν ζητούν γιά τόν εαυτό τους τιμές καί αναγνώριση, άλλα επιδίδονται στον αγώνα νά τιμηθεί ό Θεός στον κόσμο καί στους ανθρώπους. Καί είναι τέτοια τά έργα τους πού δέν επιδιώκουν κανέναν έπαινο. Ή ίδια ή αρετή τους είναι ό έπαινός τους, άλλα δέν καυχώνται γι’ αύτη, οϋτε θέλουν ανταμοιβή. Αντιθέτως, ετοιμάζονται στή ζωή τους νά αντιμετωπίσουν τήν αχαριστία τών ανθρώπων, τήν απόρριψη, τή θλίψη καί τόν σταυρό, ακριβώς διότι δέν επιδιώκουν δόξες.
Δύσκολος ό δρόμος. Καί ισχύει καί γιά μας ό λόγος του Κυρίου: «Δέν ξέρουμε τί ζητούμε». Συχνά ή προσευχή μας στον Θεό είναι γιά τήν επιτυχία μας, γιά τήν υγεία μας, γιά τήν αποδοχή μας άπό τους άλλους, γιά τή δόξα μας, γιά τήν αναγνώριση τών κόπων μας. Καί έκεΐ στοχεύουμε. «Οταν έρχεται ή ώρα νά πιούμε τό ποτήριο του αγώνα καί της δοκιμασίας, έκεί συχνά λυγίζουμε. Ακόμη καί τήν πίστη μας, τή ζωή της Έκκλησίας, τή θεωρούμε στον νου μας ώς αφορμή καταξίωσης. Γι’ αυτό καί δεν μπορούμε νά ερμηνεύσουμε τίς δυσκολίες πού συμβαίνουν στή ζωή μας, άπό τή στιγμή πού πιστεύουμε. Γιατί θεωρούμε ότι έχουμε δικαιώματα έναντι τοΰ Θεού καί έναντι των ανθρώπων.
«Δίδαξον με τά δικαιώματα σου»
Ή Εκκλησία ψάλλει: «Εύλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματα σου» (Ψαλμ. 118,12). Δίδαξε με, Κύριε, αυτό πού έσύ δικαιοϋσαι, δηλαδή τό πάν τής ύπαρξης μας. «Ο,τι έχω, έσύ μου τό έχεις δώσει. Έσύ έχεις κάθε δικαίωμα επάνω μου, ζωής καί θανάτου. Γιατί έσύ ανέβηκες στον Σταυρό γιά μένα καί ήπιες τό ποτήρι των παθημάτων καί τό βάπτισμα τοΰ θανάτου. Κι αυτόν σου τόν δρόμο τής διακονίας τοΰ κόσμου καί τής παραίτησης άπό τά δικαιώματα μου, δίδαξε με νά μπορώ νά τόν ακολουθώ. Μέσα στή ζωή τής Εκκλησίας. Μέσα στίς δυσκολίες τοΰ κόσμου. Καί μάθε με αυτό νά ζητώ. Γιά νά γνωρίζω τί ζητώ.
π. Θ. Μ.
Αφήστε ένα σχόλιο