ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ φ.1692
ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
Πάσχα είναι χαρμόσυνη ανάμνηση της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού, είναι το γεγονός της παλιγγενεσίας του ανθρώπου, η μετάβασή του από την παρούσα γήινη και πρόσκαιρη ζωή στην ουράνια αιωνιότητα, είναι η κορυφαία εορτή της χριστιανοσύνης. Η λαμπρή και σωτήρια αυτή ημέρα είναι η εορτή των εορτών και πανήγυρη των πανηγύρεων, είναι η βασιλίς και κυρία, την χαρακτηρίζουν οι υμνογράφοι της Eκκλησίας μας.
Το Πάσχα περιπτυσσόμεθα αλλήλους, συγχωρούμε εχθρούς και φίλους και ψάλλουμε το «Χριστός Ανέστη!» Με την Ανάσταση Του ο Κύριος επάτησε δια του θανάτου Του τον ίδιο τον θάνατο και έστειλε το μήνυμα της αιωνιότητος, της ψυχής μας.
Η λέξη Πάσχα (= διάβαση) είναι εβραϊκή και αναφέρεται στη διάβαση των Εβραίων της Ερυθράς θάλασσας, όταν έφυγαν από την Αίγυπτο υπό την ηγεσία και την καθοδήγηση του Μωυσή και διεπεραιώθησαν στη χερσόνησο του Σινά και από εκεί έφθασαν, μετά από πολυετείς περιπλανήσεις, στην έρημο Μωάβ (= Ιορδανία), πλησίον της Χαναάν.
Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος της Νικαίας (325) την 318 μ.Χ. θεοφόρων πατέρων, υπό την προεδρία του αυτοκράτορος Μεγ.Κωνσταντίνου (288-337), καθόρισε τον χρόνον εορτασμού του Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο, που ακολουθεί την εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου ), εάν δε η ημέρα αυτή συμπίπτει να είναι Κυριακή, τότε το Πάσχα θα εορτάζεται την επομένη Κυριακή. Από τότε διατηρείται ο κανόνας αυτός, από δε το 1923, που ίσχυε το Γρηγοριανό ημερολόγιο, παραμένει ο εορτασμός του Πάσχα με το παλαιό ημερολόγιο (Ιουλιανό).
Το Πάσχα είναι η κατ' εξοχή θρησκευτική εορτή των ελλήνων . Το ελληνικό Πάσχα είναι ανεπανάληπτο και μοναδικό . Όλη η ελληνική Ορθοδοξία, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ευφραίνεται επαξίως, αγάλλεται και πανηγυρίζει, δοξάζουσα με καθαρή καρδιά την λαμπροφόρα Ανάσταση του Κυρίου, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος, ο ορατός και ο αόρατος, ακόμη δε και ο καταχθόνιος.
Η μαγειρίτσα, ο πασχαλινός οβελίας, τα λαμπροκούλουρα και τα κόκκινα αυγά είναι ελληνικά πασχαλινά έθιμα, μοναδικά που συμβολίζουν τον ίδιο αναστάντα Κύριο. Δυστυχώς, το εφετινό Πάσχα το εορτάσαμε κεκλεισμένοι στα σπίτια μας, για λόγους ασφαλείας, ένεκα του επάρατου κορωνοϊού, αλλ’ οι ψυχές μας υμνούν και δοξάζουν τον Θεό με ευφροσύνη, αγαλλίαση και κατάνυξη, ψάλλοντας το « Χριστός Ανέστη» από τις κατ’ οίκον Εκκλησίες και τα μπαλκόνια μας.
«Αναστάσεως ημέρα, ψάλλει η Εκκλησία μας, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα! Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας !». Τα πάντα εγέμισαν φώς και οι πύλες του άδου άνοιξαν δια τον αναστάντα Χριστόν, ο οποίος με το τίμιο αίμα του απέπλυνε τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων.
Όσοι παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως, έστω και από τηλοψίας, απομονωμένοι στα σπίτια μας, ακούσαμε τον ανυπέρβλητο και εξαίσιο «Κατηχητικό Λόγο» του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (345- 407), ο οποίος αναφέρεται στην ημέρα της Αναστάσεως . «Εκ του στόματος Του εξέλαμψεν η χάρις καθάπερ πυρσός, φωτίζουσα τον κόσμον». Πραγματική θεία υμνωδία της θεοφόρου Θείας Αναστάσεως, ο πράγματι θερμός, αριστοτεχνικός και καλλιεπής αυτός ο Λόγος.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
*Ο κ. Χρήστος Φαραντάτος, είναι Υποστράτηγος ε.α.
Απόφοιτος του Γυμνασίου Αρρένων Κορίνθου, διαμένων στην Αθήνα.
Το Πάσχα των Ελλήνων…
 |
του Χρήστου Φαραντάτου*
|
Πάσχα είναι χαρμόσυνη ανάμνηση της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού, είναι το γεγονός της παλιγγενεσίας του ανθρώπου, η μετάβασή του από την παρούσα γήινη και πρόσκαιρη ζωή στην ουράνια αιωνιότητα, είναι η κορυφαία εορτή της χριστιανοσύνης. Η λαμπρή και σωτήρια αυτή ημέρα είναι η εορτή των εορτών και πανήγυρη των πανηγύρεων, είναι η βασιλίς και κυρία, την χαρακτηρίζουν οι υμνογράφοι της Eκκλησίας μας.
Το Πάσχα περιπτυσσόμεθα αλλήλους, συγχωρούμε εχθρούς και φίλους και ψάλλουμε το «Χριστός Ανέστη!» Με την Ανάσταση Του ο Κύριος επάτησε δια του θανάτου Του τον ίδιο τον θάνατο και έστειλε το μήνυμα της αιωνιότητος, της ψυχής μας.
Η λέξη Πάσχα (= διάβαση) είναι εβραϊκή και αναφέρεται στη διάβαση των Εβραίων της Ερυθράς θάλασσας, όταν έφυγαν από την Αίγυπτο υπό την ηγεσία και την καθοδήγηση του Μωυσή και διεπεραιώθησαν στη χερσόνησο του Σινά και από εκεί έφθασαν, μετά από πολυετείς περιπλανήσεις, στην έρημο Μωάβ (= Ιορδανία), πλησίον της Χαναάν.
Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος της Νικαίας (325) την 318 μ.Χ. θεοφόρων πατέρων, υπό την προεδρία του αυτοκράτορος Μεγ.Κωνσταντίνου (288-337), καθόρισε τον χρόνον εορτασμού του Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο, που ακολουθεί την εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου ), εάν δε η ημέρα αυτή συμπίπτει να είναι Κυριακή, τότε το Πάσχα θα εορτάζεται την επομένη Κυριακή. Από τότε διατηρείται ο κανόνας αυτός, από δε το 1923, που ίσχυε το Γρηγοριανό ημερολόγιο, παραμένει ο εορτασμός του Πάσχα με το παλαιό ημερολόγιο (Ιουλιανό).
Το Πάσχα είναι η κατ' εξοχή θρησκευτική εορτή των ελλήνων . Το ελληνικό Πάσχα είναι ανεπανάληπτο και μοναδικό . Όλη η ελληνική Ορθοδοξία, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ευφραίνεται επαξίως, αγάλλεται και πανηγυρίζει, δοξάζουσα με καθαρή καρδιά την λαμπροφόρα Ανάσταση του Κυρίου, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος, ο ορατός και ο αόρατος, ακόμη δε και ο καταχθόνιος.
Η μαγειρίτσα, ο πασχαλινός οβελίας, τα λαμπροκούλουρα και τα κόκκινα αυγά είναι ελληνικά πασχαλινά έθιμα, μοναδικά που συμβολίζουν τον ίδιο αναστάντα Κύριο. Δυστυχώς, το εφετινό Πάσχα το εορτάσαμε κεκλεισμένοι στα σπίτια μας, για λόγους ασφαλείας, ένεκα του επάρατου κορωνοϊού, αλλ’ οι ψυχές μας υμνούν και δοξάζουν τον Θεό με ευφροσύνη, αγαλλίαση και κατάνυξη, ψάλλοντας το « Χριστός Ανέστη» από τις κατ’ οίκον Εκκλησίες και τα μπαλκόνια μας.
«Αναστάσεως ημέρα, ψάλλει η Εκκλησία μας, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα! Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας !». Τα πάντα εγέμισαν φώς και οι πύλες του άδου άνοιξαν δια τον αναστάντα Χριστόν, ο οποίος με το τίμιο αίμα του απέπλυνε τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων.
Όσοι παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως, έστω και από τηλοψίας, απομονωμένοι στα σπίτια μας, ακούσαμε τον ανυπέρβλητο και εξαίσιο «Κατηχητικό Λόγο» του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (345- 407), ο οποίος αναφέρεται στην ημέρα της Αναστάσεως . «Εκ του στόματος Του εξέλαμψεν η χάρις καθάπερ πυρσός, φωτίζουσα τον κόσμον». Πραγματική θεία υμνωδία της θεοφόρου Θείας Αναστάσεως, ο πράγματι θερμός, αριστοτεχνικός και καλλιεπής αυτός ο Λόγος.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
*Ο κ. Χρήστος Φαραντάτος, είναι Υποστράτηγος ε.α.
Απόφοιτος του Γυμνασίου Αρρένων Κορίνθου, διαμένων στην Αθήνα.
Αφήστε ένα σχόλιο