ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ φ.1697

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΣΤΗΝ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Με την δέουσα εκκλησιαστική ευπρέπεια εορτάστηκε κι εφέτος η μεγάλη Δεσποτική Εορτή της Αναλήψεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού στην Ι. Μητρόπολη μας. Συγκεκριμένα το πρωΐ της Πέμπτης, 28 Μαΐου 2020, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος λειτούργησε στον Καθεδρικό Ι. Ναό του Απ. Παύλου στην Κόρινθο, πλαισιούμενος από τους Κληρικούς του Ι. Ναού.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο μέγα γεγονός της Αναλήψεως του Κυρίου τονίζοντας ότι με αυτή την εορτή, ενώ τυπικά ολοκληρώνεται ο κύκλος της ενσάρκου παρουσίας του Κυρίου μας στην γη, ουσιαστικά αρχίζει η ζώσα Εκκλησία, αφού «Ο καταβάς αυτός εστί και ο αναβάς» (Εφεσ. 4, 10). Ο Χριστός με την Ανάληψή του ανέβηκε «όπου ην το πρότερον» (Ιω. στ΄, 62-63), όχι μόνον ως Θεός αλλά και ως τέλειος Άνθρωπος, προσφέροντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την σωτηρία στον κόσμο. Ολοκληρώνοντας, ευχήθηκε σε όλους να αξιωθούν της αιωνιότητας, της αθανασίας και της πρόσωπο προς πρόσωπο ενατένισης του Σωτήρος!

Στο πανηγυρίζον Παρεκκλήσιο της Αναλήψεως του Κυρίου, στα Εξαμίλια Κορίνθιας, χοροστάτησε στον Όρθρο και ετέλεσε την Πανηγυρική Θ. Λειτουργία ο Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως μας Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος.

Στον λόγο του προς τους πανηγυριστές ο άγιος Κεγχρεών ομίλησε με αφορμή το ιστορικό γεγονός της Αναλήψεως του Χριστού εις τους ουρανούς για τις θεολογικές προεκτάσεις του γεγονότος τούτου στην ζωή των ανθρώπων τονίζοντας 1) το Ευαγγελικό «Ὁ μεν οὖν Κύριος … ἀνελήφθη εἰς τον οὐρανόν και ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ» (Μαρ. ιστ΄, 19) ως Θεάνθρωπος κάνοντας την ανθρώπινη φύση, που προσέλαβε, ομότιμη και σύνθρονη της Θεότητας. 2) Ότι και οι πιστοί, που αποτελούν το «Σώμα» του Χριστού ένεκα «της δυνάμεως ἐξ ὕψους» (πρλβ. Λουκ. κδ΄, 49), θα ενωθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία μετά της «Κεφαλής», που είναι ο Χριστός και 3) ότι, όπως οι Απόστολοι «ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ μετά χαρᾶς μεγάλης» (Λουκ. κδ΄,52) πεπεισμένοι στην επαγγελία του Κυρίου «οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς·» (Ιω. ιδ΄. 18), έτσι και οι πιστοί οφείλουμε να ζούμε με την παρουσία της χαράς και της ειρήνης στην ζωή μας, ιδιαίτερα αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε, αφού ο Χριστός «πιστός» στις υποσχέσεις Του δεν μας άφησε ορφανούς! Εκ μέρους του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Διονυσίου ευχήθηκε σε όλους να ζουν θεοφιλώς και θεαρέστως και να αξιωθούν της ουρανίου Βασιλείας!
ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ 318 ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΣΤΗΝ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Στον Ενοριακό Ι. Ναό Αγίου Νικολάου Κορίνθου λειτούργησε χθες Κυριακή, 31 Μαΐου 2020, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος, πλαισιούμενος από τους συνοδούς του Κληρικούς και τους Εφημερίους του Ι. Ναού.

Στον λόγο του, λίγο πριν την Απόλυση της Θ. Λειτουργίας, ο σεπτός Ποιμενάρχης μας, εμπνεόμενος από την εορτή της ημέρας, τόνισε ότι η Εκκλησία προκειμένου να έχει ως κεφαλή Της τον Χριστό, πνοή Της το Άγιο Πνεύμα και να προσφέρει στους πιστούς Της την αιώνιο ζωή και την αθανασία, συγκροτήθηκε σε Σώμα. Η Εκκλησία μας μία Κυριακή πριν την Πεντηκοστή εορτάζει τους Αγίους Θεοφόρους Πατέρες που συγκρότησαν την Α’ Αγία και Οικουμενική Σύνοδο, η οποία συνέταξε τα πρώτα επτά άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, διδάσκοντάς μας και περιγράφοντας μας τι ακριβώς πιστεύουμε. Ανά τους αιώνες, κάθε φορά που η Εκκλησία αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα, συγκροτούσε τις Οικουμενικές Συνόδους προκειμένου να διασφαλίσει την Ορθή Πίστη. Οι Πιστοί οφείλουμε, εάν θέλουμε να ονομαζόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να σώσουμε τις ψυχές μας, να παραμένουμε εδραίοι στην Πίστη των Αγίων Πατέρων και να υπακούουμε στην Σύνοδο και στους Επισκόπους, γιατί μόνο έτσι βαδίζουμε τον δρόμο της Εκκλησίας και μένουμε ασφαλείς υπό την σκέπη της Αγίας Τριάδος. Ολοκληρώνοντας, προέτρεψε τους Πιστούς να αποφεύγουν τις «κορώνες» και τις κραυγές μισαλλοδοξίας και να στηρίζουν τις ελπίδες τους στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, γιατί Αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος και πάντοτε Αυτός έρχεται, μετά την οποιαδήποτε καταστροφή, να δώσει την λύση και την σωτηρία.

Την ίδια ημέρα ο Θεοφιλέστατος Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως μας Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος τέλεσε Αρχιερατική Θ. Λειτουργία στον Ενοριακό Ι. Ναό Αγίας Τριάδος Δερβενίου.

Ομιλήσας προς το εκκλησίασμα ο άγιος Κεγχρεών αρχικά αναφέρθηκε στο ότι η εορτή των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, καθορίστηκε να εορτάζεται αμέσως μετά την Ανάληψη του Κυρίου μας και προ της Πεντηκοστής για να επισφραγίσει όλες τις άλλες μέχρι σήμερα Δεσποτικές εορτές του Κυρίου μας και όλο το έργο του Χριστού, ως Ομολογία της Εκκλησίας, αλλά και για να μας προετοιμάσει για την Αγία Πεντηκοστή, διότι ο Ιησούς, ως Θεάνθρωπος, είναι Αυτός που θα στείλει και το Πανάγιό Του Πνεύμα να μένει αιωνίως στην Εκκλησία.

Τόνισε επίσης ότι οι 318 Πατέρες ήταν πράγματι Θεοφόροι, διότι, ενώ η παράταξις των Ορθοδόξων εφαίνετο αδύναμη σε σχέση με αυτή του Αρείου, το Άγιο Πνεύμα, που επιστατεί στην Εκκλησία, έδωσε στους ολιγώτερους και «ανίσχυρους» το χάρισμα της αληθείας και την δυνατότητα να εκφράσουν την Πίστη της Εκκλησίας, να ερμηνεύσουν σωστά το Ευαγγέλιο του Χριστού και τελικά να επικρατήσει η αλήθεια επί της πλάνης και του ψεύδους των αιρετικών.

Δεν παρέλειψε να αναφέρει ακόμη ότι και σήμερα όλος ο πόλεμος που γίνεται εναντίον της Εκκλησίας είτε φανερά ή ύπουλα είναι από «Νεο-αρειανούς», δηλαδή από ανθρώπους, οι οποίοι θέλουν τον άνθρωπο όχι όμως τον Θεάνθρωπο, δεν θέλουν τον Χριστό της Εκκλησίας που σώζει, αφού πρεσβεύουν ότι μπορεί από μόνος του ο άνθρωπος να σωθεί, να γίνει ο ίδιος «σωτήρας» του εαυτού του!

Προέτρεψε τους Πιστούς να μένουν συνεπείς στην πίστη των Αποστόλων, των Προφητών και των Πατέρων και να περιπατούμε οι πάντες αξίως της κλήσεως, όσοι δε αδελφοί κλυδωνίζονται αλλά και το Έθνος μας, που κι αυτό βαδίζει κλονιζόμενο, να επιστρέψουν στον Θεό των Πατέρων μας, ώστε όλοι μαζί να ομολογούμε «ἔργῳ καί λόγῳ» την πίστη στον Θεάνθρωπο Χριστό προς σωτηρία μας.

Ολοκληρώνοντας, και αφού μετέφερε τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Διονυσίου, κάλεσε το ευσεβές Εκκλησίασμα να πράττουν και να ενεργούν στην ζωή τους σύμφωνα με τα Ευαγγελικά προστάγματα, να ομολογούν δε τον Χριστό, ως Υιό του Θεού, γιατί και με αυτόν τον τρόπο ενώνονται μετά του Χριστού, επαληθεύοντας το Ευαγγελικό «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ιω. ιζ’, 11)!
ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

7 Ιουνίου: ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ

«Έγώ ειμί τό φως του κόσμου» (Ίωάν. 8,12), διδάσκει ό Χριστός. Τό ερώτημα είναι πώς κατανοούμε τί είναι αυτό τό Φώς καί πώς τό ζούμε; Ή Εκκλησία δίνει την απάντηση της μέσα άπό τήν παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Ή κάθοδος του τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, τήν ήμερα της Πεντηκοστής «έν εϊδει πύρινων γλωσσών», άλλα καί ώς ήχος δυνατού άνεμου, αλλάζει τόν τρόπο μέ τόν όποιο βλέπουμε καί κατανοούμε τόν κόσμο. Ένώ ξεκινούμε άπό τίς αισθήσεις μας, πού είναι δώρο τοϋ Θεού, νά προσεγγίζουμε τή ζωή, τους ανθρώπους, τήν κτίση, τό «Αγιο Πνεύμα επενεργεί εντός μας καί μας κάνει νά βλέπουμε καί νά προσεγγίζουμε τόν κόσμο πνευματικά, δηλαδή μέσα άπό τήν καρδιά μας. Καί τότε ρέουν άπό μέσα μας ποτάμια ύδατος, τό όποιο δίνει ζωή (Ίωάν. 7, 38-39).

Τό ζωοποιό τρίπτυχο

Φώς, ύδωρ καί πνεύμα. Μέσα άπό αυτόν τόν συνδυασμό αποκτούμε τόν αληθινό προορισμό μας, βιώνουμε δηλαδή τό «καθ’ όμοίωσιν Θεού». «Φώς» σημαίνει ό Χριστός νά εϊναι τό υπόδειγμα της ζωής μας. Ή αγάπη καί ή ελευθερία τοΰ Θεανθρωπίνου Προσώπου νά γίνεται ή στάση ζωής καί τό βίωμα τοΰ κάθε άνθρωπου πού οδηγείται στον Θεό. «Ύδωρ» σημαίνει ό φωτισμένος άνθρωπος νά έχει ξεδιψάσει όλες τίς αγωνίες του, όλα τά ερωτήματα του καί νά μεταδίδει πίστη προς τόν Θεό καί τούς άλλους, ιδίως στους σταυρούς καί τίς δοκιμασίες. «Πνεύμα» σημαίνει τή μεταμόρφωση καί τόν αγιασμό τής ύπαρξης. Νά γνωρίζουμε ότι κλειδί γιά τήν ευτυχία στή ζωη μας δέν είναι ή ικανοποίηση κάθε επιθυμίας μας, ή αναγνώριση άπό τους άλλους, ό προσανατολισμός στό παρόν, άλλα ή μεταμόρφωση τής πνευματικότητας, τό νά κατοικεί ό Θεός στην ύπαρξη, τό νά σκεφτόμαστε τόν Θεό, τό νά ζητούμε καί νά προσδοκούμε τήν κοινωνία μ’ αυτόν, τό νά είναι στην καρδιά μας εγκατεστημένη ή πίστη ότι «αξίζει νά ζει κανείς όταν εΐναι κοντά στον Θεό».

Ό κόσμος της άρνησης

Ό κόσμος σήμερα αρνείται αυτό τό τρίπτυχο. Αντί γιά τό φως της παρουσίας τοϋ Χρίστου έχει επιλέξει τήν πεφωτισμένη σκέψη της γνώσης καί της θεοποιημένης επιστήμης, τής επιθυμίας γιά έλεγχο της ζωής μέ κριτήριο τό «έγώ τά ξέρω όλα». Αντί γιά τό ϋδωρ τής πίστης έχει επιλέξει τό καταλάγιασμα των υπαρξιακών προβληματισμών καί τήν πλήρη ενασχόληση μέ τά βιοτικά. Έχοντας θεοποιήσει τήν οικονομία, κατά τό δόγμα «ό άνθρωπος είναι ό,τι καταναλώνει», δέν μπορεί νά δώσει αληθινή χαρά οϋτε στον εαυτό του ούτε στον πλησίον του, εγκλωβισμένος στά δικά του. Καί κρίνει τόν κόσμο όχι μέ κριτήριο τί χωρίζει τόν άνθρωπο άπό τόν Θεό, άλλα πώς θά μπορέσει νά χρησιμοποιήσει καί τους συνανθρώπους του καί τά υλικά πράγματα γιά τή δική του καλοπέραση καί αυτάρκεια. Αντί γιά τό πνεΰμα έχει επιλέξει τό πρόσκαιρο, μέ τή βεβαιότητα ή τόν φόβο ότι δέν υπάρχει αιωνιότητα καί, επομένως, «πρέπει νά ζήσει τή μία ζωή πού του έχει δοθεί».

Ή άρνηση του τριπτύχου αύτοΰ υποδηλώνει, στην καλύτερη περίπτωση, τήν παραμόρφωση τών πνευματικών δωρεών πού έχει λάβει ό άνθρωπος έκ της δημιουργίας του κατ’ εικόνα Θεού καί στην ουσία τήν απουσία τοϋ Αγίου Πνεύματος άπό τόν πολιτισμό της εποχής μας. Ό δυτικός πολιτισμός στον όποιο ανήκουμε καί τόν όποιο θαυμάζουμε καί πού τοΰ δίνουμε τά πάντα, ακόμη καί τήν ελευθερία μας, προκειμένου νά παραμείνουμε εντός του, αποτελεί μέ τόν εγκλωβισμό τών λαών στον Μαμωνά τήν απόδειξη ενός προσανατολισμού πού έχει εκδιώξει ουσιαστικά τόν Τριαδικό Θεό άπό τήν ανθρώπινη καθημερινότητα. Εργασία, εκμετάλλευση, χρήμα, φιληδονία, εικόνα, πληροφορία, εξαγορά τών αγαθών καί τών συνειδήσεων, υποδούλωση τών πολλών χάριν τών λίγων καί ισχυρών καί ταυτόχρονα, αδιέξοδο εναλλακτικής λύσης αποτελούν τά σημεία εκείνα μιας έκκοσμίκευσης, άπό τήν οποία δεν φαίνεται νά υπάρχει έξοδος.

Ή ελευθερία ξεκινά εντός μας

Δέν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Μπορούμε όμως νά ξεκινήσουμε άπό τόν εαυτό μας καί τους δικούς μας ανθρώπους. Νά υιοθετήσουμε, αν θέλουμε νά είμαστε στην πράξη χριστιανοί, τό τρίπτυχο «φώς, ύδωρ, πνεύμα». Περισσότερο φώς Χριστού στή ζωή μας, μέ τήρηση τών εντολών τοΰ ευαγγελίου, μέ ελπίδα στον Θεάνθρωπο, μέ προσευχή σ’ αυτόν, περισσότερο ύδωρ πίστης, πού μας κάνει νά ξεδιψούμε καί μοίρασμα τής χαράς πού αυτό φέρει στους αδελφούς μας, περισσότερο πνεύμα, μέ άσκηση, εγκράτεια καί αγάπη. Καί τότε ή χάρη τοϋ Αγίου Πνεύματος θά συμπληρώσει τά ελλείποντα καί θά θεραπεύσει τά ασθενή μας. Άπό τίς αισθήσεις θά πορευτούμε προς τήν καρδιά. Καί ή ελπίδα μας καί τό νόημα μας θά γίνουν αφορμή νά φωτιστούν καί άλλοι. Ή ελευθερία, άλλωστε, ξεκινά πρώτα άπό τό εντός τής ύπαρξης. Ή παραμονή στην υποδούλωση, όπως τήν εννοεί καί τή βιώνει ό έκκοσμικευμένος πολιτισμός μας, θά έχει σπάσει τότε. Καί αυτή θά είναι ή πρώτη νίκη. Ισως δέν χρειάζεται άλλη.

πΘ.Μ.