Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΙΑ φ.1700
ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Με λύπη μου και ζητώντας συγνώμη από τους αγαπητούς αναγνώστες για την στοιχειώδη αναδρομή που επιδιώκω και πάλι με την παρούσα να κάμω στα ματωμένα αχνάρια της διχόνοιας στην μακραίωνη ιστορία μας. Διότι! Με την λογική σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείτε , όλοι μας να γνωρίζουμε το μεγάλο μας λάθος στην πολιτική και και παρ’ όλα αυτά, κανείς να μην προσπαθεί να το διορθώσει. Εδώ κάθε είδος λογικής σηκώνει τα χέρια ψηλά πλέον. Για τον λόγο αυτό παρακάτω διατυπώνω συνοπτικά την ιστορική αναδρομή της χώρας μας, μήπως και κάποιοι προβληματισθούν.
-Το 1821 για την διχόνοια, δεν μιλάει, μόνο δεν διδάσκει δεν κραυγάζει απλά, αλλά! αναθεματίζει, μαστιγώνει, εξορκίζει και την χαρακτηρίζει κατάρα κωδικοποιημένη στα χρωματοσώματα και στα γονίδιά μας.
-Άνοιξη του 1825 στο Ναύπλιο, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός λέει στον Παπαφλέσσα: «Δεν θέλουμε να εννοήσουμε ότι τίποτε δεν εκάναμε νικήσαντες τους Τούρκους, αν δεν νικήσουμε και σύντομα τα πάθη μας. Η Διχόνοια! Να ο μεγάλος εχθρός μας… αυτή θα μας φάει…».
-«Δολερή», την χαρακτηρίζει ο εθνικός μας ποιητής στον εθνικό μας ύμνο. Την παρουσιάζει να κρατάει ένα σκήπτρο, το σύμβολο της εξουσίας και χαμογελαστά να το υπόσχεται σ’ όλους.
-Κατά το ηρωϊκό έπος του ’40 και τότε υπήρχε μερίδα Ελλήνων, οι οποίοι δεν συμφωνούσαν με τον υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα σχεδόν όλων των Ελλήνων και εχαρακτήρισαν αυτόν «ιμπεριαλιστικό».
-Στην Μέση Ανατολή. Κι’ εκεί μπήκε μέσα μας το σαράκι της διχόνοιας και αντί να βλέπουμε τον εχθρό, βγάλαμε τα μάτια μας μεταξύ μας, σε σημείο που μας ξευτέλισαν οι σύμμαχοί μας. Ευτυχώς κάποιοι ψύχραιμοι και γενναίοι κατόρθωσαν να πείσουν τους συμμάχους, να μας δώσουν μια ευκαιρία για να δείξουν οι Έλληνες τα τόσα πολλά άλλα προσόντα των. Όπως και έγινε, με τους εν συνεχεία ηρωισμούς των Ελλήνων απεκατεστάθη το γόητρο του Έλληνα μαχητή.
-΄Ηλθε η κατοχή, Εθνική Αντίσταση με διαφορετικές παρατάξεις, ελληνικών αντάρτικων ομάδων, που πολλές φορές περισσότερο ενδιαφέροντο να διαλύσουν τα με διαφορετικά πιστεύω τμήματα παρά τον εχθρό.
-Απελευθέρωση, όλα τα κράτη της Ευρώπης έπιασαν δουλειά για την αποκατάσταση των καταστροφών του Β΄ Π.Π., εμείς και πάλι αντί όλοι μαζί ν’ ασχοληθούμε με την αναστύλωση της πατρίδας μας, αρχίσαμε την τελειωτική καταστροφή της πατρίδος μας. Καταστροφή πολύ χειρότερη από τον Β΄ Π.Π., που κινδύνεψε η Ελλάς, ακόμη και να ακρωτηριασθεί.
-Σήμερα διάγουμε ίσως την μεγαλύτερη περίοδο της Δημοκρατίας στην Νεωτέρα Ελλάδα. Πάλι το Σαράκι μόνιμα εγκατεστημένο μέσα μας. Οι Εθνικές και κοινωνικές επιτυχίες μας πρέπει να περάσουν από την πολιτική. Για να επιτευχθούν σήμερα στόχοι πρέπει να υπάρχει πολιτική ειρήνη και ομόνοια. Κι’ όμως οι πολιτικές παρατάξεις σε τίποτε δεν συμφωνούν, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, η όλη προσπάθεια εξαντλείται μεταξύ των πως θα μειώσουν, εμποδίσουν και ακόμη να καταστρέψουν την προσπάθεια του κυβερνώντος κόμματος. Δεν υπάρχει συνεργασία κομμάτων, δεν υπάρχει εθνική πολιτική, δεν υπάρχουν Ηγέτες.
Αυτό είναι το Σαράκι που κατατρώγει τους Έλληνες, ακόμη το βλέπουμε κάθε μέρα μπροστά μας, στην καθημερινότητα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. (Πανεπιστήμια, ΔΕΚΟ, Μεγάλοι Οργανισμοί, Συνδικάτα, Σχολεία, παντού). Βέβαια υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις.
Να γιατί στην θλιβερή αυτή αναδρομή, ενθυμούμεθα και πάλι τα λόγια του Μακρυγιάννη: «Τα πολλά εγώ δεν κατόρθωσαν να γίνουν εμείς».
Τρεις από τους συντελεστές που μπορούν να επαναδρομολογήσουν τον Ελληνικό λαό σε αρχές και αξίες, είναι εγκλωβισμένοι στο Κατεστημένο και στο αυταρχικά επιβληθέν σύστημα.
Πρώτον! Η Παιδεία των νέων μας. Λέει ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: “Αυτοί που μελέτησαν προσεχτικά τον τρόπο διακυβερνήσεως των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των Εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων.” Πετάξτε τα απαράδεκτα κείμενα από τα σχολεία μας και επανέλθετε δια των κειμένων στην ελληνική γνήσια παράδοση.
Δεύτερον! Ο δημοσιογράφος, είναι σπάνιο πλέον να μπορεί να αξιολογήσει ποιότητες, το ταλέντο του περιορίζεται αποκλειστικά να βγάλει «είδηση», αντί της προβολής του καλού και του ωραίου
και Τρίτον! ο επαγγελματίας πολιτικός, με το σύστημα που επικρατεί είναι αδύνατον να σκεφθεί, με προοπτική πέρα από τις προσεχείς εκλογές και την επανεκλογή του. Ένα παράδειγμα! Από επίσημους Δημοσιογραφικούς κύκλους διαρρέουν πληροφορίες για πρόωρες εκλογές. Γιατί λοιπόν μία επιτυχημένη κάπως Κυβέρνηση να θέλει πρόωρες εκλογές; Άρα! Δεν ενδιαφέρεται για συνέχιση βελτιώσεως και επιλύσεως προβλημάτων της Χώρας, επειδή εκτιμά ότι θα κερδίσει τις εκλογές, έτσι βγαίνει έξω. Αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο, το καταστροφικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας μας.
Να αποδοκιμάσουμε λοιπόν τους κάποιους ανίκανους πολιτικούς όχι όμως και την πολιτική, τι θα πάρει τότε την θέση της; Πρέπει να επιδιώξουμε τον εμπλουτισμό της πολιτικής μας, με καταξιωμένα άτομα της κοινωνίας μας, για να έλθει η ορθή πολιτική σκέψη, το πολιτικό ήθος, το εθνικό χρέος και η πολιτική λεβεντιά στον τόπο μας.
Ο ΞΕΝΟΦΩΝ λέγει: «Οποιοσδήποτε και αν είναι εκείνος ο οποίος βλέπει μια λύση, έστω και αν είναι απλός Στρατιώτης, πρέπει να την φανερώσει, διότι ο αγών είναι κοινός δι’ όλους»..
*Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης, είναι Αντγος ε.α. ,
Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ευελπίδων, από τη Δράμα, διαμένων στην Αθήνα.
Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΙΑ…
 |
του Ιωάννη Ασλανίδη*
|
Με λύπη μου και ζητώντας συγνώμη από τους αγαπητούς αναγνώστες για την στοιχειώδη αναδρομή που επιδιώκω και πάλι με την παρούσα να κάμω στα ματωμένα αχνάρια της διχόνοιας στην μακραίωνη ιστορία μας. Διότι! Με την λογική σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείτε , όλοι μας να γνωρίζουμε το μεγάλο μας λάθος στην πολιτική και και παρ’ όλα αυτά, κανείς να μην προσπαθεί να το διορθώσει. Εδώ κάθε είδος λογικής σηκώνει τα χέρια ψηλά πλέον. Για τον λόγο αυτό παρακάτω διατυπώνω συνοπτικά την ιστορική αναδρομή της χώρας μας, μήπως και κάποιοι προβληματισθούν.
-Το 1821 για την διχόνοια, δεν μιλάει, μόνο δεν διδάσκει δεν κραυγάζει απλά, αλλά! αναθεματίζει, μαστιγώνει, εξορκίζει και την χαρακτηρίζει κατάρα κωδικοποιημένη στα χρωματοσώματα και στα γονίδιά μας.
-Άνοιξη του 1825 στο Ναύπλιο, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός λέει στον Παπαφλέσσα: «Δεν θέλουμε να εννοήσουμε ότι τίποτε δεν εκάναμε νικήσαντες τους Τούρκους, αν δεν νικήσουμε και σύντομα τα πάθη μας. Η Διχόνοια! Να ο μεγάλος εχθρός μας… αυτή θα μας φάει…».
-«Δολερή», την χαρακτηρίζει ο εθνικός μας ποιητής στον εθνικό μας ύμνο. Την παρουσιάζει να κρατάει ένα σκήπτρο, το σύμβολο της εξουσίας και χαμογελαστά να το υπόσχεται σ’ όλους.
-Κατά το ηρωϊκό έπος του ’40 και τότε υπήρχε μερίδα Ελλήνων, οι οποίοι δεν συμφωνούσαν με τον υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα σχεδόν όλων των Ελλήνων και εχαρακτήρισαν αυτόν «ιμπεριαλιστικό».
-Στην Μέση Ανατολή. Κι’ εκεί μπήκε μέσα μας το σαράκι της διχόνοιας και αντί να βλέπουμε τον εχθρό, βγάλαμε τα μάτια μας μεταξύ μας, σε σημείο που μας ξευτέλισαν οι σύμμαχοί μας. Ευτυχώς κάποιοι ψύχραιμοι και γενναίοι κατόρθωσαν να πείσουν τους συμμάχους, να μας δώσουν μια ευκαιρία για να δείξουν οι Έλληνες τα τόσα πολλά άλλα προσόντα των. Όπως και έγινε, με τους εν συνεχεία ηρωισμούς των Ελλήνων απεκατεστάθη το γόητρο του Έλληνα μαχητή.
-΄Ηλθε η κατοχή, Εθνική Αντίσταση με διαφορετικές παρατάξεις, ελληνικών αντάρτικων ομάδων, που πολλές φορές περισσότερο ενδιαφέροντο να διαλύσουν τα με διαφορετικά πιστεύω τμήματα παρά τον εχθρό.
-Απελευθέρωση, όλα τα κράτη της Ευρώπης έπιασαν δουλειά για την αποκατάσταση των καταστροφών του Β΄ Π.Π., εμείς και πάλι αντί όλοι μαζί ν’ ασχοληθούμε με την αναστύλωση της πατρίδας μας, αρχίσαμε την τελειωτική καταστροφή της πατρίδος μας. Καταστροφή πολύ χειρότερη από τον Β΄ Π.Π., που κινδύνεψε η Ελλάς, ακόμη και να ακρωτηριασθεί.
-Σήμερα διάγουμε ίσως την μεγαλύτερη περίοδο της Δημοκρατίας στην Νεωτέρα Ελλάδα. Πάλι το Σαράκι μόνιμα εγκατεστημένο μέσα μας. Οι Εθνικές και κοινωνικές επιτυχίες μας πρέπει να περάσουν από την πολιτική. Για να επιτευχθούν σήμερα στόχοι πρέπει να υπάρχει πολιτική ειρήνη και ομόνοια. Κι’ όμως οι πολιτικές παρατάξεις σε τίποτε δεν συμφωνούν, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, η όλη προσπάθεια εξαντλείται μεταξύ των πως θα μειώσουν, εμποδίσουν και ακόμη να καταστρέψουν την προσπάθεια του κυβερνώντος κόμματος. Δεν υπάρχει συνεργασία κομμάτων, δεν υπάρχει εθνική πολιτική, δεν υπάρχουν Ηγέτες.
Αυτό είναι το Σαράκι που κατατρώγει τους Έλληνες, ακόμη το βλέπουμε κάθε μέρα μπροστά μας, στην καθημερινότητα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. (Πανεπιστήμια, ΔΕΚΟ, Μεγάλοι Οργανισμοί, Συνδικάτα, Σχολεία, παντού). Βέβαια υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις.
Να γιατί στην θλιβερή αυτή αναδρομή, ενθυμούμεθα και πάλι τα λόγια του Μακρυγιάννη: «Τα πολλά εγώ δεν κατόρθωσαν να γίνουν εμείς».
Τρεις από τους συντελεστές που μπορούν να επαναδρομολογήσουν τον Ελληνικό λαό σε αρχές και αξίες, είναι εγκλωβισμένοι στο Κατεστημένο και στο αυταρχικά επιβληθέν σύστημα.
Πρώτον! Η Παιδεία των νέων μας. Λέει ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: “Αυτοί που μελέτησαν προσεχτικά τον τρόπο διακυβερνήσεως των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των Εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων.” Πετάξτε τα απαράδεκτα κείμενα από τα σχολεία μας και επανέλθετε δια των κειμένων στην ελληνική γνήσια παράδοση.
Δεύτερον! Ο δημοσιογράφος, είναι σπάνιο πλέον να μπορεί να αξιολογήσει ποιότητες, το ταλέντο του περιορίζεται αποκλειστικά να βγάλει «είδηση», αντί της προβολής του καλού και του ωραίου
και Τρίτον! ο επαγγελματίας πολιτικός, με το σύστημα που επικρατεί είναι αδύνατον να σκεφθεί, με προοπτική πέρα από τις προσεχείς εκλογές και την επανεκλογή του. Ένα παράδειγμα! Από επίσημους Δημοσιογραφικούς κύκλους διαρρέουν πληροφορίες για πρόωρες εκλογές. Γιατί λοιπόν μία επιτυχημένη κάπως Κυβέρνηση να θέλει πρόωρες εκλογές; Άρα! Δεν ενδιαφέρεται για συνέχιση βελτιώσεως και επιλύσεως προβλημάτων της Χώρας, επειδή εκτιμά ότι θα κερδίσει τις εκλογές, έτσι βγαίνει έξω. Αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο, το καταστροφικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας μας.
Να αποδοκιμάσουμε λοιπόν τους κάποιους ανίκανους πολιτικούς όχι όμως και την πολιτική, τι θα πάρει τότε την θέση της; Πρέπει να επιδιώξουμε τον εμπλουτισμό της πολιτικής μας, με καταξιωμένα άτομα της κοινωνίας μας, για να έλθει η ορθή πολιτική σκέψη, το πολιτικό ήθος, το εθνικό χρέος και η πολιτική λεβεντιά στον τόπο μας.
Ο ΞΕΝΟΦΩΝ λέγει: «Οποιοσδήποτε και αν είναι εκείνος ο οποίος βλέπει μια λύση, έστω και αν είναι απλός Στρατιώτης, πρέπει να την φανερώσει, διότι ο αγών είναι κοινός δι’ όλους»..
*Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης, είναι Αντγος ε.α. ,
Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ευελπίδων, από τη Δράμα, διαμένων στην Αθήνα.
Αφήστε ένα σχόλιο