Η ΜΟΡΙΑ ΑΝΑΜΕΤΡΑΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΩΡΙΑ ΜΑΣ φ.1711

 

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η Μόρια αναμετράται με την μωρία μας…

του Αλέξανδρου Κωστάρα*

Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πρόσφατα στην Μόρια προβάλλουν και από την δική τους σκοπιά την κατάλυση του Κράτους στην Λέσβο. Έτσι, η Μόρια δεν αναμετράται μόνο με τους λαθρομετανάστες που φιλοξενεί. Αναμετράται και με την μωρία μας ή τον εθνομηδενισμό μας. Ας θυμηθούμε. Μια ομάδα 35 Αφγανών λαθρομεταναστών – ανάμεσά τους και συνόδευτα ανήλικα ! –, επωφελούμενοι από τους ισχυρούς ανέμους που έπνεαν στην περιοχή – έτσι κάνουν πάντα όλοι οι εμπρηστές – έβαλαν φωτιά στις εγκαταστάσεις της δομής, στην οποία εφιλοξενούντο, και την έκαψαν ολοσχερώς! Και όπως ο Νέρωνας απολάμβανε υπό τους ήχους της άρπας του το τοπίο της φλεγόμενης Ρώμης, την οποία είχε προηγουμένως παραδώσει ο ίδιος στις φλόγες, έτσι και οι Αφγανοί λαθρομετανάστες αποχαιρετούσαν περιχαρείς την καιόμενη από αυτούς Μόρια τραγουδώντας το «Μπάϊ-Μπάϊ Λέσβος». Έίναι γνωστοί οι στόχοι των εμπρηστών λαθρομεταναστών. Θέλουν να εξαναγκάσουν με τον τρόπο αυτό την Κυβέρνηση να τους μεταφέρει από την Λέσβο σε περιοχές της ηπειρωτικής χώρας, για να «αλωνίζουν» καλύτερα. Και σαν να μη έφτανε αυτό, όταν έσπευσαν στην Μόρια οι δυνάμεις της Αστυνομίας, για να διαφυλάξουν την τάξη, τις αντιμετώπισαν, όπως ακριβώς οι Ρουβίκωνες: πετούσαν εναντίον των Αστυνομικών πέτρες και άλλα αντικείμενα! Έχουν και αυτοί δικαίωμα στην αναρχία, εφ’ όσον βρίσκονται στην νέα τους πατρίδα, το Έλλαδιστάν.

Τονίζω, για όσους το αγνοούν ή το παραβλέπουν: Η φωτιά που έβαλαν οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες στην Μόρια συνιστά το αδίκημα του εμπρησμού που τιμωρείται με αυστηρές ποινές στο άρθρο 264 του Ποινικού Κώδικα, ενώ ο πετροπόλεμος από αυτούς με τους Αστυνομικούς λέγεται στην γλώσσα της ποινικής επιστήμης αντίσταση κατά της αρχής (βία κατά υπαλλήλων, με την καινούργια ονομασία της στον νέο Ποινικό Κώδικα) τιμωρούμενη ομοίως κατά το άρ. 167 του Ποινικού Κώδικα. Πέρα όμως από τους φυσικούς αυτουργούς των προαναφερθέντων εγκλημάτων υπάρχουν και οι ηθικοί αυτουργοί στην τέλεση τους, τιμωρούμενοι και αυτοί, σύμφωνα με το άρ. 46 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα, με τις ίδιες ποινές των φυσικών αυτουργών. Ηθικοί αυτουργοί στην προκειμένη περίπτωση όλων αυτών των εγκλημάτων είναι τα μέλη των γνωστών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), που δραστηριοποιούνται στην Λέσβο και σε άλλες περιοχές της χώρας και χρηματοδοτούνται από τον Τζώρτζ Σόρος, τον επικεφαλής της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ (αυτής της «σφηκοφωλιάς» της παγκοσμιοποίησης), άλλως πως και σύγχρονο Μέτερνιχ αποκαλούμενον, καθώς «στάζει» την ίδια «χολή» σήμερα εναντίον της Έλλάδος με τον αλήστου μνήμης αυστριακό αξιωματούχο, που ήταν ο εφιάλτης των αγωνιστών της Έθνεγερσίας. Υπάρχουν συντριπτικά στοιχεία σε βάρος των εν λόγω ΜΚΟ, που αποκαλύπτουν τον καθοδηγητικό ρόλο τους στην συμπεριφορά των λαθρομεταναστών.

Προ αυτής της έκνομης δραστηριότητας όλων των εμπλεκομένων στα συμβάντα της Μόριας θα περίμενε κάποιος να πράξουν οι αρμόδιοι τα δέοντα, για να δείξουν στους λαθρομετανάστες ότι η Έλλάδα δεν είναι «ξέφραγο αμπέλι», επειδή δεν τους εμπόδισε κανένας να εισέλθουν αυθαίρετα στην χώρα, αλλά ευνομούμενο Κράτος, στο οποίο οι παραβάτες του νόμου υφίστανται τις προβλεπόμενες κυρώσεις. Θα έπρεπε δηλ. να συλληφθούν άμεσα οι δράστες των προαναφερθέντων εγκλημάτων και οι συνεργοί τους και, αντί της παραπομπής τους σε δίκη να απελαθούν, άμεσα από την χώρα προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, για να μάθουν να σέβονται την φιλοξενία που τους παρέχει με τους δικούς της όρους η Πολιτεία και όχι με τους όρους που θέλουν να επιβάλουν οι λαθρομετανάστες. Έτοιμοι σε αντίθετη περίπτωση να ρίξουν στην πυρά όχι μόνο τον θεσμό της φιλοξενίας, αλλά και τα συναισθήματα που την συνοδεύουν, καθώς και τις σχετικές εγκαταστάσεις, που αποτελούν εμπόδιο στις επιδιώξεις τους. Ανάλογη θα έπρεπε να ήταν και η αντιμετώπιση των ηθικών αυτουργών των σχετικών εγκλημάτων, μόνο που αυτοί θα έπρεπε πρωτίστως να λογοδοτήσουν ενώπιον την Έλληνικής Δικαιοσύνης για τις πράξεις τους, διατασσομένης για τους εξ αυτών αλλοδαπούς, μετά την έκτιση της ποινής τους, της απέλασής τους από την χώρα και σε κάθε περίπτωση της απομάκρυνσης όλων των ΜΚΟ από τους χώρους της φιλοξενίας λαθρομεταναστών. Την λογική αυτή προσδοκία από όσους αγωνιούν για την επιβίωση της χώρας την εκάλυψε δια της σιωπής της η Έλληνική Κυβέρνηση. «Ακρα του τάφου σιωπή», κατά τον στίχο του Έθνικού μας Ποιητή! Μια σιωπή που είναι το ίδιο επώδυνη με τους εμπρησμούς (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που προξενούν στην χώρα οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες. Γιατί λοιπόν να μη μιμηθούν τα ανδραγαθήματα των πρωταγωνιστών της Μόριας και οι φιλοξενούμενοι σε δομές άλλων περιοχών λαθρομετανάστες;

Το ίδιο έργο που «παίχτηκε» πρόσφατα στην Μόρια της Λέσβου το είδαμε πριν από λίγους μήνες και στην Σάμο. Με τους ίδιους «σκηνοθέτες», τους ίδιους «πρωταγωνιστές» και τις ίδιες επιδιώξεις. Έίναι βέβαιο ότι θα επαναληφθεί και σε άλλες περιοχές. Οσο υπάρχουν δομές φιλοξενίας θα ακολουθήσουν και άλλοι εμπρησμοί (με ή χωρίς εισαγωγικά). Ολοι ανεξαιρέτως από μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, τους οποίους οι υποταγμένοι στον Σόρος διαμορφωτές της κοινής γνώμης αποκαλούν συλλήβδην «πρόσφυγες», μολονότι οι τελευταίοι εκπροσωπούν μια απειροελάχιστη μειοψηφία μεταξύ των λαθρομεταναστών. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να ευοδοθούν οι σκοποί του «συστήματος» για την άλωση ή την αλλοτρίωση της χώρας από τους άοπλους εισβολείς» Οπως έχω διευκρινίσει και με άλλη ευκαιρία, η αναφορά μας στους «μουσουλμάνους» λαθρομετανάστες δεν ενέχει απαξίωση της θρησκείας τους. Ούτε βέβαια συνιστά μισαλλοδοξία στα πιστεύματα των μουσουλμάνων. Η θρησκεία τους και οι δοξασίες τους είναι απολύτως σεβαστές από εμάς τους Ορθοδόξους. Έίναι άλλωστε επιταγή του Θεού μας, που υπαγορεύει την αγάπη ακόμη και στους εχθρούς. Συναισθήματα ασέβειας και εμπάθειας «τρέφουν» αντιθέτως αυτοί προς εμάς. Οχι μόνον εδώ στην Έλλάδα, αλλά παντού, όπου υπάρχουν μουσουλμάνοι, αφού η εχθρική στάση τους έναντι των Χριστιανών είναι συνυφασμένη με την εντολή του «Προφήτη» τους. Έπομένως μιλώντας εδώ για μουσουλμάνους λαθρομετανάστες δεν απαξιώνουμε την θρησκεία τους. Απαξιολογούμε απλά τις πράξεις τους, καθώς, ενώ μας έρχονται απρόσκλητοι στην χώρα ως όργανα εκείνων που επιδιώκουν την αλλοτρίωση και την εξαφάνιση της Έλλάδος, συμπεριφέρονται στους χώρους υποδοχής τους ως αφέντες και όχι ως φιλοξενούμενοι.

Βλέποντας τα γεγονότα υπό το πρίσμα των εξελίξεων που δρομολογούν σε βάρος μας οι μουσουλμάνοι, εντός ή εκτός της χώρας, μπορούμε, νομίζω, να παρομοιάσουμε σήμερα την θέση μας με ένα γεωμετρικό αξίωμα που μας παραπέμπει στις ίσες γωνίες: εντός, εκτός και επί το αυτό! Έτσι είναι και τα συναισθήματα που μας αφήνουν οι κάθε είδους «εμπρησμοί» τους, άσχετα αν αυτοί συντελούνται στην ημεδαπή ή αλλοδαπή. Τα γεγονότα μάς δίνουν μια ακόμη ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι με τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες εντός των τειχών δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ ειρηνική συμβίωση. Οταν οι φιλοξενούμενοι δεν έχουν κανένα δισταγμό να κάψουν σήμερα τους χώρους της φιλοξενίας τους, τί είναι εκείνο που θα τους εμποδίσει να κάψουν αύριο, εφ’ όσον το επιτρέψουν οι συνθήκες, τους φιλοξενούντας; Έκτός εάν η συγκυρία τούς υποδείξει να πράξουν κάτι πιο οικείο σε αυτούς: Να πάρουν μαχαίρια και να αρχίσουν να κόβουν κεφάλια σαν τους τζιχαντιστές, τους αδελφούς τους; Ταλαίπωρη Έλλάδα, σε ποιά μοίρα σε οδηγούν αυτοί που διαφεντεύουν σήμερα τις προοπτικές σου;

*Ο κ. Αλέξανδρος Π. Κωστάρας, είναι Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης από την Κόρινθο, διαμένων στην Αθήνα.