Αναμνήσεις του χορωδού Περικλή Καπνιστή από την δράση της Χορωδίας Κορίνθου Φ.1717
| ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ |
 |
Γράφει - Επιμελείται
Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη* |
Αναμνήσεις του χορωδού Περικλή Καπνιστή από την δράση της Χορωδίας Κορίνθου.
Οι αναμνήσεις πλημμυρίζουν τον άνθρωπο με αφορμή άλλοτε μία εικόνα, μια λέξη, ένα βλέμμα, άλλοτε την ανάγνωση ενός άρθρου, ενός βιβλίου… Για τις αναμνήσεις του Περικλή Καπνιστή, μέλους της Χορωδίας Κορίνθου (Χ.Κ.), εκπαιδευτικού και συνεργάτη της ΦτΚ, το έναυσμα δόθηκε από την ανάγνωση ενός εξαιρετικού βιβλίου-αφιερώματος στην Χορωδία Κορίνθου με τίτλο «Χορωδία Κορίνθου - Ταξίδι στη μαγεία των ήχων», που έγραψε ο Μαέστρος της, ο «Μαέστρος» της πόλης της Κορίνθου, Αλέξανδρος Παπαγιαννόπουλος, που τίμησε την πόλη του και τιμήθηκε διεθνώς για την προσφορά του στο χορωδιακό τραγούδι και στον πολιτισμό. Το βιβλίο εκδόθηκε από το Καταγράμμα, με χορηγία του Χρήστου Γ. Κωστήρη, υπό την επιμέλεια της Ευδοξίας Κουβακλή - Νάνου, εκπαιδευτικού / πολιτικού μηχανικού.
Ο Περικλής Καπνιστής διαβάζοντας το αφιέρωμα ανατρέχει στο ημερολόγιό του και θυμάται την Χ.Κ. με τον διευθυντή της, Αλέξανδρο Παπαγιαννόπουλο, στο Τορίνο της Ιταλίας, 11-15 Οκτωβρίου 2020, όπου συμμετείχε σε σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων, κυρίως θρησκευτικού περιεχομένου, συνδιοργάνωσης του Ελληνικού Προξενείου με άλλους φορείς, παρουσία 10μελούς Αντιπροσωπείας της Δημοτικής αρχής της Κορίνθου με επικεφαλής τον Δήμαρχο. Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, η Χ.Κ. πραγματοποίησε θαυμάσιες εμφανίσεις με την παρακάτω χρονολογική σειρά:
Στις 12 Οκτωβρίου, ώρα 21.00 συναυλία ορθόδοξης εκκλησιαστικής μουσικής στο Ναό του Σαν Λορέντζο. Στις 13 Οκτωβρίου, ώρα 11.30π.μ., έψαλε στα θυρανοίξια του ορθόδοξου Ναού του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, παρουσία των επισήμων αρχών της πόλης και του εκπροσώπου του Πάπα της Ρώμης. Το ίδιο βράδυ έψαλε στον Μεγάλο Ορθόδοξο Εσπερινό στην κατάμεστη από πλήθος πιστών Ντουόμο του Τορίνο, παρουσία όλων των εκπροσώπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά και της επίσημης αντιπροσωπείας της Καθολικής, Πρωτοστατούντος του Ορθοδόξου Επισκόπου Ιταλίας, κ.Γεννάδιου. Στις 14 Οκτωβρίου, Σάββατο, έδωσε δύο συναυλίες στις 6μ.μ. και 9.30μ.μ. αντίστοιχα στη μεγάλη σάλα του PALAZZO BAROLO (Ιστορικό Μουσείο της πόλης) με ρεπερτόριο Ελλήνων συνθετών (Χατζιδάκη, Θεοδωράκη, Αινιάν, Λεοντή κ.α.) αποσπώντας το ολόθερμο χειροκρότημα και τα συγχαρητήρια των εκλεκτών προσκεκλημένων της προξενικής αρχής».
Δανειζόμενος από το ημερολόγιό του κάποιες σημειώσεις, ο Π.Καπνιστής διαβάζει:
«1η Συναυλία (12/10/2000) … Ναός Σαν Λορέντζο (όπου φυλάσσεται η Αγία Σινδόνη)
Η χορωδία ενώπιον ενός πολυπληθούς ακροατηρίου, υπό την άψογη καθοδήγηση του Αλ. Παπαγιαννόπουλου, έψαλε εκκλησιαστικούς ύμνους της ορθόδοξης εκκλησίας, που κατά γενική ομολογία μάγεψαν τους τυχερούς παρευρισκόμενους, των οποίων εισέπραξε όχι μόνον το θερμότατο χειροκρότημα, αλλά και το θαυμασμό… Το εκπληκτικό κατά την κρίση των ειδικών ηχόχρωμα, η αψεγάδιαστη ευκαμψία στις εναλλαγές ήχων και έντασης, η άριστη τεχνική ενός καλογυμνασμένου συνόλου, χάιδευε απαλά τις ευαίσθητες μουσικές αισθήσεις ενός επιφυλακτικού αρχικά και μουσικά απαιτητικού κοινού, που σιγά-σιγά παρασύρθηκε στη μαγευτική αύρα των ορθόδοξων ύμνων και αφέθηκε - ανήμπορο ν΄ αντιδράσει- σε πελάγη απέραντης γαλήνης και ευτυχίας ανείπωτης.
Γιατί θαρρείς τούτη η μουσική πανδαισία δεν προερχόταν από ανθρώπινες υπάρξεις, αλλά από τα χείλη των αγγέλων, που μέσα στο υποβλητικό μισοσκόταδο τούτου του υπέροχου ναού, έμοιαζαν ζωντανοί υμνωδοί που πετούσαν, ψάλλοντας ολόγυρα στην εκκλησιά. Ναι, κάπως έτσι ένοιωθε κανείς, αφού οι γλυκόηχες μελωδίες ανέβαιναν στις οροφές του ναού και από κει με την καταπληκτική ηχητική του διαχέονταν παντού, δημιουργώντας την αίσθηση μιας εξώκοσμης ψαλμωδίας. «Αγγελικαί δυνάμεις, Εξελέξατο, Αινείτε τον Κύριον , Κύριε εκέκραξα, Σε υμνούμεν, Τρισάγιος ύμνος, ΄Αξιον εστί, Φώς ιλαρόν». Να, μερικά δείγματα από το πρόγραμμα που με τόση θέρμη καρδιάς ερμήνευσε εκείνο το βροχερό βράδυ του Οκτώβρη η Χ.Κ.. Κι ίσως ήταν η πρώτη φορά που κάποιοι άκουσαν βυζαντινά ή βυζαντινογενή μελωδήματα, ίσως ήταν η πρώτη φορά που κάποιοι αιχμαλωτίστηκαν από τη μυστηριακή μαγεία των ορθόδοξων ύμνων, δοσμένων με μια πρωτόγνωρη ηχητική ποικιλότητα, που άλλοτε έπαιρνε θριαμβική έκφραση, άλλοτε χαρακτηριζόταν από κατανυκτική γλυκύτητα, άλλοτε αποκτούσε παρακλητική χροιά ή γινόταν προσευχή, δοξαστικό ή ικεσία, ανάλογα με το περιεχόμενό τους.
Ευχαριστώντας το ένθερμο κοινό, φύγαμε ευτυχισμένοι, ανάλαφροι και κατά παράδοξο τρόπο ξεκούραστοι, έπειτα από μια κοπιαστική μέρα. Βγαίνοντας από το Ναό, χαιρετήσαμε την Αγία σινδόνη ευχαριστώντας τον Θεό, που μας αξίωσε να τον υμνήσουμε και σ’ αυτόν τον χώρο…
2η Συναυλία (13/10/2000). GRANDO ESPERO ORTHODOXO
Από νωρίς σήμερα το απόγευμα ο ουρανός της Ιταλικής πόλης είχε βάλει σκουρόχρωμη φορεσιά κι είχε τυλίξει με μια περίεργη μουντάδα τα κτίρια, τους δρόμους, ακόμα και τις καρδιές μας. Σε λίγες ώρες η Χορωδία Κορίνθου θα εμφανιζόταν στην Τορινέζικη Duomo, στον Μεγάλο Ορθόδοξο Εσπερινό, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων της χιλιετίας από την ανεύρεση της «Ιεράς Σινδόνης του Χριστού», που μεταφέρθηκε και φυλάσσεται εκεί μέχρι σήμερα.
Ο κόσμος συναθροιζόταν σιγά-σιγά, χωρίς να πολυνοιάζεται για τα βρόχινα τερτίπια του καιρού. Ο ναός μεγαλοπρεπής και επιβλητικός, δημιουργούσε μια μυστηριακή ατμόσφαιρα, απόρροια κυρίως του χαμηλού φωτισμού, που αναδείκνυε ταυτόχρονα το τοποθετημένο σε δεσπόζον σημείο του και ειδικά φωταγωγημένο αντίγραφο της Ιεράς Σινδόνης. Μπροστά από τον ελαφρά υπερυψωμένο χώρο της τέλεσης του εσπερινού, είχαν τοποθετηθεί μεγάλες εικόνες της Ορθοδοξίας (αφού ο ναός ήταν καθολικός). Λίγο προ των εικόνων και δεξιά τοποθετήθηκε η χορωδία σε ημικυκλική μορφή και όλα ήταν έτοιμα για την πανηγυρική τέλεση του εσπερινού. Σε λίγο μπήκαν και τοποθετήθηκαν στις θέσεις τους ο επίσκοπος της Ελληνικής Εκκλησίας στην Ιταλία κ.Γενάδιος με την ακολουθία του και ο εκπρόσωπος της παπικής εκκλησίας με τη δική του ακολουθία.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, του εσπερινού προηγήθηκαν εγκώμια από τα πάθη του Χριστού, που έψαλε λόγω της Ιεράς Σινδόνης η χορωδία μας με τη δική της γνωστή ευαισθησία. Τα πρώτα ρίγη συγκίνησης διαπέρασαν τους πιστούς - κυρίως τους ΄Ελληνες, που εκτός από το μουσικό άγγιγμα ψυχής, ένοιωθαν και το συγκινησιακό σκίρτημα από τα λόγια του επιτάφιου θρήνου. Αμέσως μετά ακολούθησε ο εσπερινός, σε μια ατμόσφαιρα διάχυτης κατάνυξης, που δημιουργούσε η απαλόηχη απόδοση των ύμνων, εναρμονισμένη απόλυτα με την υποβλητικότητα του ναού και την πάνδημη συμμετοχή του εκκλησιάσματος.
Ήταν κάτι νεογενές και πρωτόγνωρο τούτο το άκουσμα κι όμως ευχάριστο και καθολικά αποδεκτό, τόσο από τους ορθόδοξους όσο και από τους καθολικούς πιστούς που είχαν κατακλύσει το ναό, για να συμπροσευχηθούν, σε μια κοινή, χωρίς διαχωριστικά όρια προσευχή, σε μια προσευχή, όπου η γλώσσα κι ο τόπος δεν παίζουν κανένα ρόλο, αφού ο πόνος, οι προβληματισμοί, οι ανησυχίες και τα βάσανα δεν έχουν πατρίδα, δεν γνωρίζουν σύνορα.
Η παρουσία της Χορωδίας στον εσπερινό, σχολιάσθηκε με διθυραμβικό τρόπο από τους παρισταμένους μουσικολάτρες και μουσικογνώστες, κυρίως όμως από το απλό εκκλησίασμα για το οποίο το «Φώς Ιλαρόν Αγίας δόξης» απέκτησε ιδιαίτερο προσευχητικό νόημα και ο εσπερινός μια πρωτόγνωρη διάσταση παρακλητικής τελετουργίας.
Βγαίνοντας από την εκκλησιά μάς καρτερούσε δυναμωμένη η βροχή, πεισμωμένη ίσως που δεν μπόρεσε να εμποδίσει τον κόσμο και μας σ’ αυτό το βραδινό προσευχητικό συναπάντημα, σ’αυτό το ραντεβού της ορθοδοξίας με τον καθολικισμό, σ’ αυτήν την λιτή εσπερινή λατρευτική συνάθροιση, που μέσα από ορθόδοξους μουσικούς λιβανωτούς, έστειλε ταπεινό χαιρετισμό στο Χριστό και την Αγία Σινδόνη του.
Και ούτω εγένετο η 2η μέρα στο Τορίνο πληρέστερη της προγενεστέρας. Και ούτω γεγόναμεν ημείς εν τη καταπονήσει μας ξεκούραστοι, εν τη πληρότητι του κόπου μας άκοποι και εν τη εξαντλήσει των δυνάμεών μας δυνατοί. Τώρα ο θόρυβος της βροχής μας φάνηκε τραγούδι του νερού, η ομίχλη έμοιαζε καλοβαλμένη πινελιά από θεόσταλτου ζωγράφου χέρι σε μαγευτικό νυχτιάτικο πίνακα, που μέρος του είμαστε και μεις, καθώς παίρναμε το δρόμο του γυρισμού για το μαγευτικό αγκυροβόλι μας».
Κι εμείς ευχαριστούμε τον κ.Καπνιστή που μοιράσθηκε με τους αναγνώστες της ΦτΚ τις εμπειρίες και τα συναισθήματά του από τη συμμετοχή του ως χορωδού στη Χορωδία Κορίνθου!
Ο Περικλής Καπνιστής διαβάζοντας το αφιέρωμα ανατρέχει στο ημερολόγιό του και θυμάται την Χ.Κ. με τον διευθυντή της, Αλέξανδρο Παπαγιαννόπουλο, στο Τορίνο της Ιταλίας, 11-15 Οκτωβρίου 2020, όπου συμμετείχε σε σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων, κυρίως θρησκευτικού περιεχομένου, συνδιοργάνωσης του Ελληνικού Προξενείου με άλλους φορείς, παρουσία 10μελούς Αντιπροσωπείας της Δημοτικής αρχής της Κορίνθου με επικεφαλής τον Δήμαρχο. Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, η Χ.Κ. πραγματοποίησε θαυμάσιες εμφανίσεις με την παρακάτω χρονολογική σειρά:
Στις 12 Οκτωβρίου, ώρα 21.00 συναυλία ορθόδοξης εκκλησιαστικής μουσικής στο Ναό του Σαν Λορέντζο. Στις 13 Οκτωβρίου, ώρα 11.30π.μ., έψαλε στα θυρανοίξια του ορθόδοξου Ναού του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, παρουσία των επισήμων αρχών της πόλης και του εκπροσώπου του Πάπα της Ρώμης. Το ίδιο βράδυ έψαλε στον Μεγάλο Ορθόδοξο Εσπερινό στην κατάμεστη από πλήθος πιστών Ντουόμο του Τορίνο, παρουσία όλων των εκπροσώπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά και της επίσημης αντιπροσωπείας της Καθολικής, Πρωτοστατούντος του Ορθοδόξου Επισκόπου Ιταλίας, κ.Γεννάδιου. Στις 14 Οκτωβρίου, Σάββατο, έδωσε δύο συναυλίες στις 6μ.μ. και 9.30μ.μ. αντίστοιχα στη μεγάλη σάλα του PALAZZO BAROLO (Ιστορικό Μουσείο της πόλης) με ρεπερτόριο Ελλήνων συνθετών (Χατζιδάκη, Θεοδωράκη, Αινιάν, Λεοντή κ.α.) αποσπώντας το ολόθερμο χειροκρότημα και τα συγχαρητήρια των εκλεκτών προσκεκλημένων της προξενικής αρχής».
Δανειζόμενος από το ημερολόγιό του κάποιες σημειώσεις, ο Π.Καπνιστής διαβάζει:
«1η Συναυλία (12/10/2000) … Ναός Σαν Λορέντζο (όπου φυλάσσεται η Αγία Σινδόνη)
Η χορωδία ενώπιον ενός πολυπληθούς ακροατηρίου, υπό την άψογη καθοδήγηση του Αλ. Παπαγιαννόπουλου, έψαλε εκκλησιαστικούς ύμνους της ορθόδοξης εκκλησίας, που κατά γενική ομολογία μάγεψαν τους τυχερούς παρευρισκόμενους, των οποίων εισέπραξε όχι μόνον το θερμότατο χειροκρότημα, αλλά και το θαυμασμό… Το εκπληκτικό κατά την κρίση των ειδικών ηχόχρωμα, η αψεγάδιαστη ευκαμψία στις εναλλαγές ήχων και έντασης, η άριστη τεχνική ενός καλογυμνασμένου συνόλου, χάιδευε απαλά τις ευαίσθητες μουσικές αισθήσεις ενός επιφυλακτικού αρχικά και μουσικά απαιτητικού κοινού, που σιγά-σιγά παρασύρθηκε στη μαγευτική αύρα των ορθόδοξων ύμνων και αφέθηκε - ανήμπορο ν΄ αντιδράσει- σε πελάγη απέραντης γαλήνης και ευτυχίας ανείπωτης.
Γιατί θαρρείς τούτη η μουσική πανδαισία δεν προερχόταν από ανθρώπινες υπάρξεις, αλλά από τα χείλη των αγγέλων, που μέσα στο υποβλητικό μισοσκόταδο τούτου του υπέροχου ναού, έμοιαζαν ζωντανοί υμνωδοί που πετούσαν, ψάλλοντας ολόγυρα στην εκκλησιά. Ναι, κάπως έτσι ένοιωθε κανείς, αφού οι γλυκόηχες μελωδίες ανέβαιναν στις οροφές του ναού και από κει με την καταπληκτική ηχητική του διαχέονταν παντού, δημιουργώντας την αίσθηση μιας εξώκοσμης ψαλμωδίας. «Αγγελικαί δυνάμεις, Εξελέξατο, Αινείτε τον Κύριον , Κύριε εκέκραξα, Σε υμνούμεν, Τρισάγιος ύμνος, ΄Αξιον εστί, Φώς ιλαρόν». Να, μερικά δείγματα από το πρόγραμμα που με τόση θέρμη καρδιάς ερμήνευσε εκείνο το βροχερό βράδυ του Οκτώβρη η Χ.Κ.. Κι ίσως ήταν η πρώτη φορά που κάποιοι άκουσαν βυζαντινά ή βυζαντινογενή μελωδήματα, ίσως ήταν η πρώτη φορά που κάποιοι αιχμαλωτίστηκαν από τη μυστηριακή μαγεία των ορθόδοξων ύμνων, δοσμένων με μια πρωτόγνωρη ηχητική ποικιλότητα, που άλλοτε έπαιρνε θριαμβική έκφραση, άλλοτε χαρακτηριζόταν από κατανυκτική γλυκύτητα, άλλοτε αποκτούσε παρακλητική χροιά ή γινόταν προσευχή, δοξαστικό ή ικεσία, ανάλογα με το περιεχόμενό τους.
Ευχαριστώντας το ένθερμο κοινό, φύγαμε ευτυχισμένοι, ανάλαφροι και κατά παράδοξο τρόπο ξεκούραστοι, έπειτα από μια κοπιαστική μέρα. Βγαίνοντας από το Ναό, χαιρετήσαμε την Αγία σινδόνη ευχαριστώντας τον Θεό, που μας αξίωσε να τον υμνήσουμε και σ’ αυτόν τον χώρο…
2η Συναυλία (13/10/2000). GRANDO ESPERO ORTHODOXO
Από νωρίς σήμερα το απόγευμα ο ουρανός της Ιταλικής πόλης είχε βάλει σκουρόχρωμη φορεσιά κι είχε τυλίξει με μια περίεργη μουντάδα τα κτίρια, τους δρόμους, ακόμα και τις καρδιές μας. Σε λίγες ώρες η Χορωδία Κορίνθου θα εμφανιζόταν στην Τορινέζικη Duomo, στον Μεγάλο Ορθόδοξο Εσπερινό, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων της χιλιετίας από την ανεύρεση της «Ιεράς Σινδόνης του Χριστού», που μεταφέρθηκε και φυλάσσεται εκεί μέχρι σήμερα.
Ο κόσμος συναθροιζόταν σιγά-σιγά, χωρίς να πολυνοιάζεται για τα βρόχινα τερτίπια του καιρού. Ο ναός μεγαλοπρεπής και επιβλητικός, δημιουργούσε μια μυστηριακή ατμόσφαιρα, απόρροια κυρίως του χαμηλού φωτισμού, που αναδείκνυε ταυτόχρονα το τοποθετημένο σε δεσπόζον σημείο του και ειδικά φωταγωγημένο αντίγραφο της Ιεράς Σινδόνης. Μπροστά από τον ελαφρά υπερυψωμένο χώρο της τέλεσης του εσπερινού, είχαν τοποθετηθεί μεγάλες εικόνες της Ορθοδοξίας (αφού ο ναός ήταν καθολικός). Λίγο προ των εικόνων και δεξιά τοποθετήθηκε η χορωδία σε ημικυκλική μορφή και όλα ήταν έτοιμα για την πανηγυρική τέλεση του εσπερινού. Σε λίγο μπήκαν και τοποθετήθηκαν στις θέσεις τους ο επίσκοπος της Ελληνικής Εκκλησίας στην Ιταλία κ.Γενάδιος με την ακολουθία του και ο εκπρόσωπος της παπικής εκκλησίας με τη δική του ακολουθία.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, του εσπερινού προηγήθηκαν εγκώμια από τα πάθη του Χριστού, που έψαλε λόγω της Ιεράς Σινδόνης η χορωδία μας με τη δική της γνωστή ευαισθησία. Τα πρώτα ρίγη συγκίνησης διαπέρασαν τους πιστούς - κυρίως τους ΄Ελληνες, που εκτός από το μουσικό άγγιγμα ψυχής, ένοιωθαν και το συγκινησιακό σκίρτημα από τα λόγια του επιτάφιου θρήνου. Αμέσως μετά ακολούθησε ο εσπερινός, σε μια ατμόσφαιρα διάχυτης κατάνυξης, που δημιουργούσε η απαλόηχη απόδοση των ύμνων, εναρμονισμένη απόλυτα με την υποβλητικότητα του ναού και την πάνδημη συμμετοχή του εκκλησιάσματος.
Ήταν κάτι νεογενές και πρωτόγνωρο τούτο το άκουσμα κι όμως ευχάριστο και καθολικά αποδεκτό, τόσο από τους ορθόδοξους όσο και από τους καθολικούς πιστούς που είχαν κατακλύσει το ναό, για να συμπροσευχηθούν, σε μια κοινή, χωρίς διαχωριστικά όρια προσευχή, σε μια προσευχή, όπου η γλώσσα κι ο τόπος δεν παίζουν κανένα ρόλο, αφού ο πόνος, οι προβληματισμοί, οι ανησυχίες και τα βάσανα δεν έχουν πατρίδα, δεν γνωρίζουν σύνορα.
Η παρουσία της Χορωδίας στον εσπερινό, σχολιάσθηκε με διθυραμβικό τρόπο από τους παρισταμένους μουσικολάτρες και μουσικογνώστες, κυρίως όμως από το απλό εκκλησίασμα για το οποίο το «Φώς Ιλαρόν Αγίας δόξης» απέκτησε ιδιαίτερο προσευχητικό νόημα και ο εσπερινός μια πρωτόγνωρη διάσταση παρακλητικής τελετουργίας.
Βγαίνοντας από την εκκλησιά μάς καρτερούσε δυναμωμένη η βροχή, πεισμωμένη ίσως που δεν μπόρεσε να εμποδίσει τον κόσμο και μας σ’ αυτό το βραδινό προσευχητικό συναπάντημα, σ’αυτό το ραντεβού της ορθοδοξίας με τον καθολικισμό, σ’ αυτήν την λιτή εσπερινή λατρευτική συνάθροιση, που μέσα από ορθόδοξους μουσικούς λιβανωτούς, έστειλε ταπεινό χαιρετισμό στο Χριστό και την Αγία Σινδόνη του.
Και ούτω εγένετο η 2η μέρα στο Τορίνο πληρέστερη της προγενεστέρας. Και ούτω γεγόναμεν ημείς εν τη καταπονήσει μας ξεκούραστοι, εν τη πληρότητι του κόπου μας άκοποι και εν τη εξαντλήσει των δυνάμεών μας δυνατοί. Τώρα ο θόρυβος της βροχής μας φάνηκε τραγούδι του νερού, η ομίχλη έμοιαζε καλοβαλμένη πινελιά από θεόσταλτου ζωγράφου χέρι σε μαγευτικό νυχτιάτικο πίνακα, που μέρος του είμαστε και μεις, καθώς παίρναμε το δρόμο του γυρισμού για το μαγευτικό αγκυροβόλι μας».
Κι εμείς ευχαριστούμε τον κ.Καπνιστή που μοιράσθηκε με τους αναγνώστες της ΦτΚ τις εμπειρίες και τα συναισθήματά του από τη συμμετοχή του ως χορωδού στη Χορωδία Κορίνθου!
*Η Εύη Κοκκίνου – Κελλάρη είναι Δικηγόρος Διαμεσολαβήτρια
Σύμβουλος Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (DPO)
Δ/νση Γραφείου: Απ. Παύλου 40 – Κόρινθος
Τηλ. 2741084568 & 6944964225
Αφήστε ένα σχόλιο