ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ φ.1719

 

Η ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ & ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ κ. ΑΘΗΝΑ ΚΟΡΚΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟ

  

Επίσκεψη εργασίας πραγματοποίησε την Πέμπτη, 12 Νοεμβρίου 2020, η Αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου για την Παιδεία & τον Πολιτισμό, κ. Αθηνά Κόρκα στα γραφεία της Ι. Μητροπόλεως μας, όπου είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση και συνεργασία με τον Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Διονύσιο.

Σε θερμό κλίμα ο Σεβ. Μητροπολίτης μας και η κ. Αντιπεριφερειάρχης συζήτησαν θέματα που απασχολούν τις συνεργασίες Ι. Μητροπόλεως και Περιφέρειας Πελοποννήσου καθώς και άλλα θέματα, που άπτονται στην επικαιρότητα, στην σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία, υπηρεσιακά και φυσικά φιλανθρωπικά.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας παρέδωσε στην κ. Κόρκα συμβολικά αντίδωρα της επισκέψεώς της και την ευχαρίστησε ευχόμενος ο Θεός, δια πρεσβειών του Αγίου Αποστόλου Παύλου, προστάτου και εφόρου της πόλεως μας, να την στηρίζει και να την ενδυναμώνει στα καθήκοντα της!

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ.

Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ ΣΤΟΝ Ι. ΝΑΟ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟ

  

Την Κυριακή, 15 Νοεμβρίου 2020 και στον Καθεδρικό Ι. Ναό του Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο, ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος τέλεσε την Θ. Λειτουργία, κεκλεισμένων των θυρών, πλαισιούμενος από τους Ιερείς του Ι. Ναού και τους Διακόνους του.

Λίγο πριν το πέρας της Θ. Λειτουργίας ο σεπτός Ποιμενάρχης διάβασε τις εκ του Ευχολογίου υπέρ ασθενούντων ευχές και παρεκάλεσε τον Τρισάγιο Θεό να σπλαχνισθεί τα πλάσματα των χειρών Του και να εξαποστείλει βοήθεια εκ του Αγίου κατοικητηρίου Του, ώστε να άρει την πανδημία από τον Λαό Του!

Τέλος, στο άκουσμα της είδησης της εκδημίας του Σεβ. Μητροπολίτου Λαγκαδά κυρού Ιωάννου ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος τέλεσε Νεκρώσιμο Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής του. Ας είναι αιωνία η μνήμη του!

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ.





ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί επιθυμούν ενεργή την παρουσία της Ιεραρχίας…

  

Έίμαστε υποχρεωμένοι να εκφράσουμε την απορία μας μιας και μπήκαμε σε νέα καραντίνα για τη λεγόμενη Πανδημία.

Αν η νόσος είναι πράγματι πελώριων διαστάσεων γιατί η Ιεραρχία της Έκκλησίας δεν έχει σημάνει συναγερμό Λιτανιών και Δημόσιων προσευχών, όπως ανέκαθεν έπραξε η Έκκλησία μας, επιστρατεύοντας τους υγιείς πιστούς σε συνάθροιση προσευχής, αλλά ανέχεται να θεωρούνται όλοι οι πιστοί δυνητικά άρρωστοι, ώστε να επιτυγχάνουν οι άθρησκοι με τη σύμπραξη της εξουσίας τον σκοπό τους, το να απομακρύνουν, δηλαδή τους ανθρώπους από την εκκλησιαστική ζωή και κατήχηση;

Αν το πρόσχημα της νόσου δεν στοχεύει στο να προσβάλει «όλον τον θεσμόν της Έκκλησίας» που συγκροτεί το Πανάγιον Πνεύμα γιατί οι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν τους Ιερούς μας Ναούς όπως τους Ναούς των ειδώλων και των ψευδοθρησκειών, αδιαφορούντες ή μάλλον αρνούμενοι ότι υπάρχει Ακτιστη Θεία Χάρις ακόμη και στο φαεινότερο των Μυστηρίων της εκκλησίας, την Θεία ευχαριστία; Πως η εκκλησία μας, κλήρος και λαός ανέχεται Όρθόδοξο Πρωθυπουργό, όχι μόνο να αρνείται να ομολογήσει ότι η Έκκλησία είναι η Μόνη Αληθινή Πίστη αλλά και να παρασύρει την Διοικούσα Έκκλησία να ασπασθεί εν τη πράξη τις ολιγόπιστες απόψεις του περί παντελούς απουσίας της Θείας Χάριτος από τον κατ΄εξοχήν Τόπον ταύτης τους Ιερούς μας Ναούς, εκλαμβάνοντας όχι ως Αγιος αλλά ως κοινόν τόπον και ακολουθώντας το κοσμικό του φρόνημα που είναι αντίθετο με το φρόνημα της πίστης που ομολογούμε;

Πρόταση πιστών, όσοι θέλουν να μεταλαμβάνουν Σώμα και Αίμα Χριστού να μπορούν τις Κυριακές που θα τελούνται Θείες Λειτουργίες να προσέρχονται στους Ναούς μας όσοι θέλουν και μόνο να εκκλησιάζονται να παραμένουν στις οικίες τους ακούγοντας από το ραδιόφωνο, από την τηλεόραση την Θεία Λειτουργία και να προσεύχονται. Έπίσης, αν πραγματικά μιλάμε για πίστη και Αγάπη στο πρόσωπο του Χριστού μας και της Μητέρας Παναγίας μας δε θα πρέπει μέσα στον Ιερό Ναό να χρησιμοποιούμαι αντισηπτικές γάζες «ίνα μη μιανθώσιν» φοβούμενοι για τις ζωές μας αλλά εμπιστευομένοι τον Σωτήρα μας Κύριον Ιησού Χριστό, διότι η ειλικρινής Αγάπη είναι: «η αγάπη, έξω βάλει τον φόβον»

Αλλωστε υπάρχει και ειδική ευχή στο ευχολόγιο της Έκκλησίας μας όπου λέει απωδίοξον απ΄τον δούλον σου τάδε παν πνεύμα δειλίας, φόβου και απιστίας….

Η Έκκλησία του Χριστού, είναι χώρος των πιστών και όχι των απίστων, που δεν έχουν πρόθεση μετανοίας..

Αυτές τις δύσκολες στιγμές της ανθρωπότητας με τα τόσα παράδοξα που έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους και επιβεβαιώνουν τις προφητείες των Αγίων της Έκκλησίας, θα θέλαμε την Έκκλησία της Έλλάδας προμαχώνα της Πίστης και όχι συνοδοιπόρος της αμφιβολίας…

Ταπεινή πρόταση Έυλαβών πιστών και πιστεύουμε όλων των Όρθόδοξων Χριστιανών (Έπονται υπογραφές)






  

22 Νοεμβρίου 2020 : ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΛΟΥΚΑ

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Δεν είναι τυχαία ή επιμονή της Εκκλησίας μας στό νά επιλέγει νά διαβάζονται περικοπές από τό Ευαγγέλιο πού αναφέρονται στή διδασκαλία του Χρίστου σέ σχέση μέ τόν πλούτο καί τό χρήμα. Ό Κύριος μας στόχευε νά δείξει ποιος είναι ό δρόμος τής Βασιλείας του Θεοΰ καί ποια τά εμπόδια σ’ αυτόν. Ό πλούτος είναι ένα άπ’ αυτά. Αφορμή τής παραβολής τοΰ άφρονος πλουσίου, μετά τήν παραβολή τοΰ πλουσίου καί του Λαζάρου, ήταν ή διαμάχη δύο αδελφών σχετικά μέ τή διανομή τής πατρικής κληρονομιάς. Ζήτησαν άπό τόν Χριστό νά τήν κάνει. Ό Κύριος όμως, άφοΰ τους τόνισε ότι ό ίδιος δέν ήταν δικαστής, προτρέπει τόσο τους ίδιους όσο καί τό πλήθος πού ήταν συγκεντρωμένο, νά αποφεύγουν κάθε είδος πλεονεξίας. Καί γιά νά τους βοηθήσει νά καταλάβουν τί ακριβώς εννοούσε, τους αφηγείται τήν παραβολή τοΰ άφρονος πλουσίου (Λουκ. 12,13-21).

Τά όρια τοϋ ΰλικοϋ πλούτου

Ή παραβολή κλείνει μέ τό δίδαγμα ότι αυτά παθαίνει όποιος συγκεντρώνει πρόσκαιρους θησαυρούς γιά τόν εαυτό του καί δέν πλουτίζει μέ ό,τι θέλει ό Θεός. Ό άφρων πλούσιος είναι τό παράδειγμα αύτοϋ πού θησαυρίζει γιά τόν εαυτό του. Νοιάζεται αποκλειστικά γιά τά αγαθά, γιά τήν αποθήκευση τους καί γιά τή χρήση τους μέ σκοπό τή δική του απόλαυση. Ό άφρων πλούσιος δέν σκέφτηκε ότι ή ευφορία τής γής δέν ήλθε ώς αποτέλεσμα μόνο κάποιου δικού του κόπου, άλλα ώς ευλογία τοϋ Θεοΰ. Δέν σκέφτηκε νά ευχαριστήσει τόν Θεό γιά τίς δωρεές πού έλαβε. Παράλληλα, δέν υπολόγισε ότι ή συσσώρευση τών αγαθών δέν ήταν αυτή πού θά τοϋ έδινε νόημα καί χαρά στή ζωή του, άλλα θά τόν έκλεινε στον

εαυτό του καί στην αυτάρκεια του. Ή διατήρηση τοϋ πλούτου όμως φέρνει πολλές μέριμνες, άγχος, σχέδια, προγραμματισμό. Έτσι ό πλούσιος παύει νά ενδιαφέρεται γιά τόν συνάνθρωπο του, ακόμη καί γιά νά χτίσει σχέσεις αγάπης μέ δικούς του, φίλους καί συγγενείς. Ό πλούτος καθιστά τόν άνθρωπο μοναχικό. Δέν σκέφτηκε ό πλούσιος νά μοιραστεί τη χαρά γιά την ευφορία της γης του, άλλα ή σκέψη του ήταν πώς θά τήν κρατήσει μόνο γιά τόν εαυτό του.

Τέλος, ό πλούσιος επέλεξε νά εγκλωβιστεί στό έγώ του, κατευθύνοντας τήν πορεία του στό τρίπτυχο «φάγε, πίε, εύφραίνου». Ή ζωή του δέν είχε κανένα άλλο ενδιαφέρον, κανέναν πνευματικό καί ψυχικό προσανατολισμό. Ό εαυτός του στηρίχτηκε στην ϋλη. Δέν υπολόγισε όμως ότι υπάρχει ό θάνατος, πού αναιρεί κάθε τέτοιο σχέδιο. «Ετσι ό ϊδιος έχασε τή δυνατότητα νά δει τόν κόσμο μέσα άπό τό πρίσμα της υπέρβασης τοϋ χρόνου καί του θανάτου, δηλαδή μέσα άπό τήν όδό της εμπιστοσύνης στον Θεό καί της αγάπης προς τόν πλησίον. Θησαύρισε γιά τόν εαυτό του ό άφρων πλούσιος. Καί έτσι, μέ τόν θάνατο του, όσα ετοίμασε έπαψαν νά τοϋ ανήκουν καί έμειναν χωρίς κάτοχο. Αυτό συμβαίνει καί μέ όσους δέν βλέπουν ότι ό αληθινός θησαυρός εΐναι νά δοξολογούμε τόν Θεό γιά ό,τι μάς δίνεται. Νά λειτουργούμε ώς διαχειριστές καί ώς οικονόμοι της χάριτος του, εϊτε πρόκειται γιά υλικά εϊτε πρόκειται γιά άλλα αγαθά, χαρίσματα, γνώσεις, επιτυχίες, αποδοχή άπό τους άλλους. Καί, παράλληλα, αντί νά παραδινόμαστε στή φιλήδονο αμαρτία, νά βλέπουμε τήν ανάγκη νά μοιραστούμε μέ τόν πλησίον μας, στό μέτρο τοϋ εφικτού, κάθε τί τό όποιο μάς δόθηκε.

Ή έμφυτη πλεονεξία

Ή στάση τοΰ πλουσίου δέν ήταν μόνο μία επιλογή ανάμεσα στον πλούτο γιά τόν εαυτό του καί στον πλούτο κατά Θεόν. Ήρθε ώς αποτέλεσμα τής ψυχικής του, τής υπαρξιακής του κατάστασης. Ό Χριστός μας λέει ότι ό πλούσιος ήταν πλεονέκτης. Ήταν διψασμένος όχι γιά αγάπη καί γιά χαρά, όχι γιά Θεό καί πλησίον, άλλα γιά τήν ατομική του εξασφάλιση. Ή καρδιά του ήταν δοσμένη στον εαυτό του. Καί στον καιρό τοϋ πειρασμού παρέδωσε τήν ψυχή του στην πλεονεξία του. Σταδιακά νικιέται ό άνθρωπος. Σταδιακά χτίζεται ή λογική τής υποταγής στό πνεύμα τοϋ πειρασμού, στην αυτάρκεια, στό θησαύρισμα γιά τόν εαυτό μας.

Όπως σέ κάθε παραβολή, ό Χριστός αφήνει τόν καθένα μας νά κρίνει ό ίδιος μέ ποιόν ταυτίζεται. «Ετσι, παραμένει ανοιχτός ό τρόπος μέ τόν όποιο ό καθένας μας θά πλουτίσει κατά Θεόν. Θά γίνει μέ αντίθετη στάση ώς προς αυτή τοΰ πλουσίου; Θά γίνει μέ τή δοξολογία τοΰ Θεού καί τήν εμπιστοσύνη στην ευλογία του νά είμαστε διαχειριστές τόσο των αγαθών όσο καί τής χάριτος; Θά γίνει μέ τήν ελεημοσύνη; Μέ τήν προσευχή πού είναι έκφραση τής αγάπης;

Μέ τή συμπαράσταση σ’ αυτόν πού πεινά, διψά, είναι ξένος, είναι γυμνός, είναι στή φυλακή, είναι ασθενής; Μέ τήν υπέρβαση τής αυτάρκειας καί τή νίκη κατά τής πλεονεξίας, μέσα άπό τή σχέση μέ τόν Θεό καί τόν πλησίον;

Ό πειρασμός καί ό «Αγιος

Κάποτε ό πειρασμός φέρνει μπροστά στά πόδια τοΰ Μεγάλου Αντωνίου, έκεΐ πού βάδιζε στην έρημο, ένα μεγάλο, αστραφτερό, ασημένιο δίσκο. ‘0 Μέγας Αντώνιος κοντοστέκεται γιά λίγο καί λέει: «Άπό πού βρέθηκε δίσκος στην έρημο; Έδώ οϋτε δρόμος οϋτε μονοπάτι, οϋτε ϊχνος περάσματος φαίνεται πουθενά. Άλλα καί έάν έπεσε κάποιου άνθρωπου, δεν θά τόν άκουγε; Δέν θά γύριζε λοιπόν νά τόν πάρει; Δική σου τέχνη εΐναι τοΰτο, διάβολε!» είπε ό «Αγιος. «Θέλεις νά μέ εμπαίξεις. Χάρισμα σου λοιπόν. Πάρε τόν δίσκο μαζί σου στην απώλεια, στό σκοτάδι της Κολάσεως, του φρικτού βασιλείου σου». Μόλις όμως, εΐπε αυτά ό «Αγιος, ό δίσκος έγινε άφαντος! Ό δαίμονας είχε νικηθεί. Σέ λίγο θά συναντήσει άφθονο χρυσάφι, πού άστραφτε καί γυάλιζε μέ τή λάμψη του. Ό «Αγιος τό προσπερνά, ένθυμούμενος τόν λόγο της Γραφής «Πλούτος, έάν ρέη, μή προστιθεσθε καρδίαν» (Ψαλμ. 61,12). Ακόμη κι άν δείτε μπροστά σας τόν πλούτο νά ρέει άφθονος, μήν αφήνετε τήν καρδιά σας νά προσκολληθεί σ’ αυτόν. «Οπου είναι ό θησαυρός μας, έκεΐ καί ή καρδιά μας.

π. Θ.Μ.