ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ φ.1721
14η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
Σε ανάμνηση της δεκάτης τετάρτης (14) επετείου από της εγκαταστάσεώς του στον Αποστολικό θρόνο της Κορίνθου ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Διονύσιος λειτούργησε σήμερα Πέμπτη, 26 Νοεμβρίου 2020, στην Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή του Οσίου Παταπίου, στο Λουτράκι, πλαισιούμενος από τους συνοδούς του Κληρικούς. Στην Θ. Λειτουργία παρέστη η Ηγουμένη της Ι. Μονής Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη.
Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον δωρεοδότη Κύριο για όσα καλά καθώς και για όσες δοκιμασίες του έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια της Ιερατικής και Αρχιερατικής ζωής του και Τον παρεκάλεσε θερμά να συνεχίσει να του χαρίζει, για όσα χρόνια του απομένουν, την δυνατότητα να αγωνίζεται και να εργάζεται με πίστη, αγάπη, εκκλησιαστικό φρόνημα και υπομονή διακονώντας το ποίμνιό Του. Παράλληλα προέτρεψε την Ι. Αδελφότητα να μην πάψουν να προσεύχονται νύκτα και ημέρα, ώστε ο Κύριος και Θεός μας να άρει από τον κόσμο την πανδημία του κορωνοϊού, που ταλαιπωρεί ολόκληρη την οικουμένη.
Πριν το πέρας της Θ. Λειτουργίας ο Σεβ. Μητροπολίτης μας τέλεσε Μνημόσυνο υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου, των υπολοίπων Πνευματικών Πατέρων του, των γονέων του και πάντων όσοι συνετέλεσαν στην ως άνθρωπο και ιερέα εξέλιξή του.
Τέλος ο σεπτός Ποιμενάρχης μας διάβασε τις εκ του Ιερού Ευχολογίου υπέρ ασθενούντων ευχές ενώπιον του Ι. Σκηνώματος του Οσίου Πατρός Παταπίου και τον παρεκάλεσε θερμά να πρεσβεύει στον ζωοδότη Κύριο μας Ιησού Χριστό υπέρ υγείας ολόκληρης της ανθρωπότητος!
ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΣΤΗΝ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΟΡΙΝΘΟΥ
Στον Ι. Ναό Αγίας Αννης Κορίνθου, όπου υπάρχει Ι. Παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Αγιο Ιερομάρτυρα Διονύσιο Α΄, Επίσκοπο Κορίνθου, λειτούργησε χθες Κυριακή, 29 Νοεμβρίου 2020, ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος πλαισιούμενος από τους συνοδούς του Κληρικούς και τους Εφημερίους του Ι. Ναού π. Θεόδωρο Κεραμίδα και π. Αναστάσιο Ριζόγιαννη. Κατά την ημέρα αυτή, της μνήμης του Αγίου Διονυσίου, ο σεπτός Ποιμενάρχης μας τέλεσε την πρώτη του Θ. Λειτουργία, αμέσως μετά την Ενθρόνισή του ως Μητροπολίτης Κορίνθου, πριν ακριβώς από δεκατέσσερα χρόνια και δεν παρέλειψε, τηρώντας τα μέτρα για την πανδημία, να συνεχίσει την συμβολική αυτή λειτουργική σχέση με τον Αγιο και το εμπεπιστευμένο σε αυτόν Ποίμνιο. Λίγο πριν το πέρας της Θ. Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος διάβασε ενώπιον του αποτμήματος του Ι. Λειψάνου του Αγίου Διονυσίου ευχές υπέρ της αναρρώσεως των ασθενούντων εκ της λοιμικής νόσου και εδεήθη όπως ο Αποστολικός Πατήρ Αγιος Ιερομάρτυς Διονύσιος πρεσβεύει υπέρ της σωτηρίας των Κορινθίων και του κόσμου ολόκληρου!
Την προηγούμενη ημέρα, Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας επισκέφθηκε τον ιστορικό, Προσκυνηματικό Ι. Ναό του Αποστόλου Ανδρέου στο Λουτράκι, ο οποίος κτίστηκε το 1345 μ.Χ. από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιωάννη τον ΣΤ΄ τον Καντακουζηνό, όπου και προσκύνησε το Ι. Εικόνισμα και το απότμημα του Ι. Λειψάνου του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, καθώς φέτος, λόγω των προληπτικών μέτρων για την πανδημία του κορωνοϊού, δεν ήταν δυνατόν να παραστεί στις πανηγυρικές Ι. Ακολουθίες, που τελούνταν κάθε χρόνο στην μνήμη Του.
ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ
ΠΙΣΤΗ & ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
(Δεκέμβριος 2020)
Να το μεγάλο μυστικό. Να το φως. Να η μεγάλη δύναμη. Μόνο η Χριστιανική πίστη έχει τη δύναμη να φτειάχνει σωστούς ανθρώπους. Η Χριστιανική πίστη όταν βιωθεί με ειλικρίνεια και συνέπεια μεταβάλλει την καρδιά, φυγαδεύει το μίσος και τα ήθη, εξευμενίζει την ψυχή και φωτίζει ορθά τη σκέψη.
Η Χριστιανική πίστη διδάσκει πως η τεχνολογική πρόοδος δεν πρέπει να ξεπερνά την πνευματική πρόοδο.
Η πολιτιστική κρίση αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του. Οι πόλεμοι, η βία, η καταπίεση των λαών, η αδικία, είναι καρποί της ασσυμετρίας.
Ηρεμία και ψυχική ικανοποίηση παρέχει μόνο η πίστη στον Χριστό.
Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει :
« Τη νύχτα που αναπνέουν τα φυτά, τότε και η ψυχή μας δέχεται τη δροσιά του ουρανού. Τα δάκρυα της νυχτερινής προσευχής είναι από κάθε δροσιά καλύτερα. Εξαλείφουν την κακή επίδραση των επιθυμιών και κάθε ψυχική φλεγμονή και δεν αφήνουν την ψυχή να πάθει κακό »
Αν τα βρεις όλα στη ζωή και δεν βρεις το Χριστό, δεν βρήκες τίποτα.
Αν βρεις το Χριστό τα βρήκες όλα σ’ αυτή την εύρεση.
Ευγενία Γ. Μαρσέλη
Αρχαία Φενεός Κορινθίας
ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΦΩΤΕΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ
Νέοι και νέες, σώστε τη γενιά σας !
Ζήσετε με ωραία ιδανικά, δεχθείτε τη Θεϊκή ακτινοβολία, αφήστε τη ν’ αγγίξει τις ψυχές σας και σύρετε το πέπλο του πόνου που σκεπάζει τη Γη μας. Η αγάπη είναι αυτή η αρετή που θα σώσει την ανθρωπότητα. Η αγάπη πρέπει να συνοδεύεται με πίστη. Μεσ’ στον ανήσυχο καιρό στείλτε γλυκιές ελπίδες.
Με θάρρος, ζήλο κι αγάπη ας βγούμε με πάθος παιδιά. Πάμε δεν μας μένει καιρός. Ο μοναδικός μας φίλος είναι ο Ιησούς. Μέσα στο φως περνά η ζωή μας. Παιδιά το φως να μεταδώσουμε και στις ψυχές χαρά να δώσουμε.
Πόσο πρέπει να προσέχουν οι γονείς τα παιδιά τους για να συνδέονται με φίλους αγνούς ! Φιλία με την αρετή και τη χριστιανική αγάπη. Ο μοναδικός μας φίλος είναι ο Ιησούς Χριστός.
Ευγενία Γ. Μαρσέλη
Αρχαία Φενεός Κορινθίας
6 Δεκεμβρίου 2020 : ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ
Στηλιτεύει τήν υποκρισία του άρχισυνάγωγου ό Χριστός μετά τή θεραπεία μιας συγκύπτουσας γυναίκας ήμερα Σάββατο. Δέν χάρηκε με τό θαύμα ό επικεφαλής τής συναγωγής. Η καρδιά του δέν είχε αγάπη, άλλα έμενε προσκολλημένος στην τήρηση του νόμου καί των εντολών του κατά γράμμα. Καί αντί νά δοξάσει τόν Θεό γιά τήν ευλογία πού έδωσε σέ μία ταλαιπωρημένη ύπαρξη, μέτρησε μέ τό μέτρο τής υποκρισίας τήν κίνηση του Χρίστου. «Επρεπε νά γίνει ή θεραπεία μιά άλλη ήμερα καί όχι τό Σάββατο. Η θεραπεία ήταν γι’ αυτόν εργασία, όχι έκτακτη δωρεά του Θεου, όχι επαναδημιουργία τής ύπαρξης τής γυναίκας καί δυνατότητα νά ξεκινήσει άπό τήν αρχή τή ζωή της. Κλειστά τά πνευματικά του μάτια. Δέν μπορούσε νά δει τήν κυρτωμένη άπό τό βάρος τής ασθένειας, άλλα καί τήν ταλαιπωρία δεκαοκτώ χρονών ψυχή, δέν μπορούσε νά χαρεί γιά τή μεγάλη αλλαγή. Προκαλεί απογοήτευση γιά τήν αδυναμία του νά αγαπήσει τόν συνάνθρωπο του. Καί δίνει αφορμή γιά προβληματισμό σχετικά μέ τήν υποκρισία τοϋ νά βλέπει κάποιος καί νά άπολυτοποιει τό γράμμα του νόμου καί νά αρνείται νά δεί τό πνεύμα πού ελευθερώνει.
Τό γράμμα καί τό πνεύμα
Νόμος γιά τους ανθρώπους πού πιστεύουν στον Θεό είναι οι εντολές Του, τό Ευαγγέλιο. Οι εντολές ακολουθούνται μέ τήν ακρίβεια πού περιγράφεται στους κανόνες τής Εκκλησίας. Καί ή ακρίβεια αποτυπώνει τό γράμμα του νόμου. «Ομως στην πραγματικότητα, χωρίς τό γράμμα νά περιφρονείται, υπάρχει καί ή οδός τής οικονομίας. Η θέαση τών εντολών ύπό τό πνεύμα του Θεού πού είναι ή αγάπη, ή συγχώρεση, ή αποδοχή τής μετάνοιας. «Ετσι συχνά οι χριστιανοί πάσχουμε άπό τήν ασθένεια του άρχισυνάγωγου, τήν υποκρισία. Επειδή τηρούμε ώς προς τή συμπεριφορά μας τίς εντολές τοϋ Θεου, δέν βλέπουμε τήν καρδιά μας. Δέν βλέπουμε τους λογισμούς μας, κάποτε καί τά κρυπτά μας. Οτι θέλουμε στους ανθρώπους νά φαινόμαστε τυπικοί, όμως στον κατ’ ιδίαν βίο μας δέν τηρούμε στην πραγματικότητα τίς εντολές. «Αλλοτε συμβαίνει νά μένουμε στίς λεπτομέρειες της ακριβούς τήρησης των νόμων, στή νηστεία, στην προσευχή, στην ελεημοσύνη, στην καλή συμπεριφορά, όμως ή καρδιά μας δέν έχει αγάπη. Είναι εύκολη στην κατάκριση καί τήν απόρριψη του άλλου. Συγκρίνουμε τή συμπεριφορά μας μέ τή στάση του άλλου καί δικαιώνουμε τόν εαυτό μας, μέ αποτέλεσμα νά λείπει ή ταπείνωση άπό τή ζωή μας καί νά αδυνατούμε νά χαρούμε μέ ό,τι καλό συμβαίνει στον αμαρτωλό.
«Οπως ό άρχισυνάγωγος, κάποτε έχουμε τήν αίσθηση ότι κατέχουμε τήν αλήθεια καί φτάνουμε στό σημείο νά διεκδικούμε γιά τους εαυτούς μας τόν ρόλο του δικηγόρου του Θεού, τόν ρόλο του σταυροφόρου υπερασπιστή των «δικαίων» του Θεου έναντι όλων των άλλων. Βάζουμε δυσβάστακτα φορτία στους ώμους των ανθρώπων, γιά νά δικαιώσουμε τους εαυτούς μας. Καί όταν μας υποδεικνύεται άπό τόν Θεό μέ διάφορους τρόπους ότι ή πορεία μας δέν είναι σωστή, είμαστε έτοιμοι νά απορρίψουμε καί τόν ϊδιο τόν Θεό. Διεκδικούμε τόν ρόλο του «Μεγάλου Ιεροεξεταστή» (Ντοστογιέφσκυ) πού θέλει νά διορθώσει τόν Θεό καί τήν Εκκλησία καί νομίζουμε ότι κατέχουμε τήν αλήθεια μέ τόν φαρισαϊσμό μας.
Μοιραζόμαστε χαρά και λύπη
Γι’ αυτό καί λησμονούμε ότι ή χαρά του άδελφου μας, όπως καί ή λύπη του, είναι χαρά καί λύπη δική μας. «Οτι γι’ αυτό κληθήκαμε στή ζωή του Θεού καί της Εκκλησίας. Γιά νά μπορούμε νά εξερχόμαστε άπό τόν εαυτό μας, νά προσευχόμαστε καί νά στηρίζουμε τους δοκιμαζόμενους, νά τους παρηγορούμε μέ τήν αγάπη μας, άλλα καί νά μετέχουμε στή χαρά καί τήν ευλογία πού λαμβάνουν στή ζωή τους μέ γενναιόδωρη καρδιά καί όχι μέ μιζέρια καί αστερίσκους. «Αν θεωρούμε τους εαυτούς μας εντάξει έναντι τού Θεού, τότε εύκολα κλείνουμε τήν καρδιά μας καί ξεχνούμε πώς ό,τι κάνουμε στή ζωή μας μέ τή βοήθεια τού Θεού γίνεται! Γι’ αυτό χρειάζεται, γιά νά νικηθεί τό πνεύμα της υποκρισίας, νά γίνει ή καρδιά μας ανοιχτή στην αγάπη καί εύκολη στό νά συνδράμει τους άλλους στον σταυρό τους, άλλα καί στό νά συγχαρεί μέ τήν ανάσταση τους.
Νέο ξεκίνημα
Ο πολιτισμός μας τόσο έναντι του Θεού όσο καί έναντι του συνανθρώπου είναι σήμερα ένας πολιτισμός υποκρισίας. Παρουσιάζει νόμους, οι όποιοι δέν έχουν νά κάνουν μέ τή βαθύτερη ανάγκη τοΰ άνθρωπου νά μοιράζεται καί νά αγαπά, άλλα μέ τά συμφέροντα των εκάστοτε ισχυρών. Βλέπει τήν πίστη ώς χρήσιμη μόνο γιά τή μετά θάνατον ζωή ή γιά την αντιμετώπιση τών υλικών αναγκών του άνθρωπου. Αρνείται νά της αναγνωρίσει τό γεγονός ότι τρέφει πνευματικά τόν άνθρωπο καί ότι οι αξίες καί ό τρόπος ζωής πού προτείνει καί βιώνει χτίζουν μία κοινωνία στηριγμένη στην αγάπη καί τήν ελευθερία, δηλαδή στην υπαρξιακή αλλαγή του άνθρωπου μέ σκοπό νά μπορεί νά λυτρωθεί άπό τά δεσμά του εγωκεντρισμού καί του θανάτου. Αντικαθιστά τήν πίστη μέ έναν ψευτοανθρωπισμό, ό όποιος καταρρέει μπροστά στά συμφέροντα τών ισχυρών.
Η Εκκλησία μας καλεί νά ανοίξουμε τήν καρδιά μας ατό πνεύμα πού ελευθερώνει. Νά περιορίσουμε τήν υποκρισία πού μας κάνει νά μήν αναγνωρίζουμε τίς δωρεές τοΰ Θεού, αύτοαναγορευόμενοι σέ τιμητές τών πάντων. Μόνο έτσι θά μπορέσουμε νά έχουμε ένα νέο ξεκίνημα καί στή ζωή μας καί στην κοινωνία μας.
π. Θ.Μ.
6 Δεκεμβρίου 2020 : ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ
Ο ΑΡΧΙΣΥΝΑΓΩΓΟΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
Στηλιτεύει τήν υποκρισία του άρχισυνάγωγου ό Χριστός μετά τή θεραπεία μιας συγκύπτουσας γυναίκας ήμερα Σάββατο. Δέν χάρηκε με τό θαύμα ό επικεφαλής τής συναγωγής. Η καρδιά του δέν είχε αγάπη, άλλα έμενε προσκολλημένος στην τήρηση του νόμου καί των εντολών του κατά γράμμα. Καί αντί νά δοξάσει τόν Θεό γιά τήν ευλογία πού έδωσε σέ μία ταλαιπωρημένη ύπαρξη, μέτρησε μέ τό μέτρο τής υποκρισίας τήν κίνηση του Χρίστου. «Επρεπε νά γίνει ή θεραπεία μιά άλλη ήμερα καί όχι τό Σάββατο. Η θεραπεία ήταν γι’ αυτόν εργασία, όχι έκτακτη δωρεά του Θεου, όχι επαναδημιουργία τής ύπαρξης τής γυναίκας καί δυνατότητα νά ξεκινήσει άπό τήν αρχή τή ζωή της. Κλειστά τά πνευματικά του μάτια. Δέν μπορούσε νά δει τήν κυρτωμένη άπό τό βάρος τής ασθένειας, άλλα καί τήν ταλαιπωρία δεκαοκτώ χρονών ψυχή, δέν μπορούσε νά χαρεί γιά τή μεγάλη αλλαγή. Προκαλεί απογοήτευση γιά τήν αδυναμία του νά αγαπήσει τόν συνάνθρωπο του. Καί δίνει αφορμή γιά προβληματισμό σχετικά μέ τήν υποκρισία τοϋ νά βλέπει κάποιος καί νά άπολυτοποιει τό γράμμα του νόμου καί νά αρνείται νά δεί τό πνεύμα πού ελευθερώνει.
Τό γράμμα καί τό πνεύμα
Νόμος γιά τους ανθρώπους πού πιστεύουν στον Θεό είναι οι εντολές Του, τό Ευαγγέλιο. Οι εντολές ακολουθούνται μέ τήν ακρίβεια πού περιγράφεται στους κανόνες τής Εκκλησίας. Καί ή ακρίβεια αποτυπώνει τό γράμμα του νόμου. «Ομως στην πραγματικότητα, χωρίς τό γράμμα νά περιφρονείται, υπάρχει καί ή οδός τής οικονομίας. Η θέαση τών εντολών ύπό τό πνεύμα του Θεού πού είναι ή αγάπη, ή συγχώρεση, ή αποδοχή τής μετάνοιας. «Ετσι συχνά οι χριστιανοί πάσχουμε άπό τήν ασθένεια του άρχισυνάγωγου, τήν υποκρισία. Επειδή τηρούμε ώς προς τή συμπεριφορά μας τίς εντολές τοϋ Θεου, δέν βλέπουμε τήν καρδιά μας. Δέν βλέπουμε τους λογισμούς μας, κάποτε καί τά κρυπτά μας. Οτι θέλουμε στους ανθρώπους νά φαινόμαστε τυπικοί, όμως στον κατ’ ιδίαν βίο μας δέν τηρούμε στην πραγματικότητα τίς εντολές. «Αλλοτε συμβαίνει νά μένουμε στίς λεπτομέρειες της ακριβούς τήρησης των νόμων, στή νηστεία, στην προσευχή, στην ελεημοσύνη, στην καλή συμπεριφορά, όμως ή καρδιά μας δέν έχει αγάπη. Είναι εύκολη στην κατάκριση καί τήν απόρριψη του άλλου. Συγκρίνουμε τή συμπεριφορά μας μέ τή στάση του άλλου καί δικαιώνουμε τόν εαυτό μας, μέ αποτέλεσμα νά λείπει ή ταπείνωση άπό τή ζωή μας καί νά αδυνατούμε νά χαρούμε μέ ό,τι καλό συμβαίνει στον αμαρτωλό.
«Οπως ό άρχισυνάγωγος, κάποτε έχουμε τήν αίσθηση ότι κατέχουμε τήν αλήθεια καί φτάνουμε στό σημείο νά διεκδικούμε γιά τους εαυτούς μας τόν ρόλο του δικηγόρου του Θεού, τόν ρόλο του σταυροφόρου υπερασπιστή των «δικαίων» του Θεου έναντι όλων των άλλων. Βάζουμε δυσβάστακτα φορτία στους ώμους των ανθρώπων, γιά νά δικαιώσουμε τους εαυτούς μας. Καί όταν μας υποδεικνύεται άπό τόν Θεό μέ διάφορους τρόπους ότι ή πορεία μας δέν είναι σωστή, είμαστε έτοιμοι νά απορρίψουμε καί τόν ϊδιο τόν Θεό. Διεκδικούμε τόν ρόλο του «Μεγάλου Ιεροεξεταστή» (Ντοστογιέφσκυ) πού θέλει νά διορθώσει τόν Θεό καί τήν Εκκλησία καί νομίζουμε ότι κατέχουμε τήν αλήθεια μέ τόν φαρισαϊσμό μας.
Μοιραζόμαστε χαρά και λύπη
Γι’ αυτό καί λησμονούμε ότι ή χαρά του άδελφου μας, όπως καί ή λύπη του, είναι χαρά καί λύπη δική μας. «Οτι γι’ αυτό κληθήκαμε στή ζωή του Θεού καί της Εκκλησίας. Γιά νά μπορούμε νά εξερχόμαστε άπό τόν εαυτό μας, νά προσευχόμαστε καί νά στηρίζουμε τους δοκιμαζόμενους, νά τους παρηγορούμε μέ τήν αγάπη μας, άλλα καί νά μετέχουμε στή χαρά καί τήν ευλογία πού λαμβάνουν στή ζωή τους μέ γενναιόδωρη καρδιά καί όχι μέ μιζέρια καί αστερίσκους. «Αν θεωρούμε τους εαυτούς μας εντάξει έναντι τού Θεού, τότε εύκολα κλείνουμε τήν καρδιά μας καί ξεχνούμε πώς ό,τι κάνουμε στή ζωή μας μέ τή βοήθεια τού Θεού γίνεται! Γι’ αυτό χρειάζεται, γιά νά νικηθεί τό πνεύμα της υποκρισίας, νά γίνει ή καρδιά μας ανοιχτή στην αγάπη καί εύκολη στό νά συνδράμει τους άλλους στον σταυρό τους, άλλα καί στό νά συγχαρεί μέ τήν ανάσταση τους.
Νέο ξεκίνημα
Ο πολιτισμός μας τόσο έναντι του Θεού όσο καί έναντι του συνανθρώπου είναι σήμερα ένας πολιτισμός υποκρισίας. Παρουσιάζει νόμους, οι όποιοι δέν έχουν νά κάνουν μέ τή βαθύτερη ανάγκη τοΰ άνθρωπου νά μοιράζεται καί νά αγαπά, άλλα μέ τά συμφέροντα των εκάστοτε ισχυρών. Βλέπει τήν πίστη ώς χρήσιμη μόνο γιά τή μετά θάνατον ζωή ή γιά την αντιμετώπιση τών υλικών αναγκών του άνθρωπου. Αρνείται νά της αναγνωρίσει τό γεγονός ότι τρέφει πνευματικά τόν άνθρωπο καί ότι οι αξίες καί ό τρόπος ζωής πού προτείνει καί βιώνει χτίζουν μία κοινωνία στηριγμένη στην αγάπη καί τήν ελευθερία, δηλαδή στην υπαρξιακή αλλαγή του άνθρωπου μέ σκοπό νά μπορεί νά λυτρωθεί άπό τά δεσμά του εγωκεντρισμού καί του θανάτου. Αντικαθιστά τήν πίστη μέ έναν ψευτοανθρωπισμό, ό όποιος καταρρέει μπροστά στά συμφέροντα τών ισχυρών.
Η Εκκλησία μας καλεί νά ανοίξουμε τήν καρδιά μας ατό πνεύμα πού ελευθερώνει. Νά περιορίσουμε τήν υποκρισία πού μας κάνει νά μήν αναγνωρίζουμε τίς δωρεές τοΰ Θεού, αύτοαναγορευόμενοι σέ τιμητές τών πάντων. Μόνο έτσι θά μπορέσουμε νά έχουμε ένα νέο ξεκίνημα καί στή ζωή μας καί στην κοινωνία μας.
π. Θ.Μ.
Αφήστε ένα σχόλιο