Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΦΑΤΝΗ ΣΤΗ «ΝΕΑ-ΧΡΙΣΤΟ-ΓΕΝΝΕΣΗ» φ.1724

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2020

Η καρδιά μας φάτνη στη «Νέα - Χριστο - γέννεση» 

 

 

Του Παναγιώτη Καπνιστή*

Τώρα με το κλείσιμο των εκκλησιών, που δεν μπορούμε να κοινωνήσουμε «σώμα και αίμα Χριστού» λόγω περιορισμού ( 9 άτομα μόνον ως εκκλησίασμα) και με συζητήσεις γνωστών, φιλών, συγγενών, διακρίνεται ένας φόβος υπέρμετρος. Τρομοκρατούνται οι άνθρωποι από τα Μ.Μ.Ε., ομιλούν για πανδημία, θανάτους, νοσηλείες κλπ., αυτό σημαίνει πτώση έως μηδενισμού, του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε καθίσταται ο καθείς ευάλωτος στον οποιοδήποτε ιό γρίπης ή σε οποιοδήποτε άλλο μικρόβιο και ο οργανισμός δεν παράγει αντισώματα, νοσεί, με ολέθρια αποτελέσματα. Σχέδιο (αποπληθυσμού) της παγκοσμιοποίησης. Κι έτσι, δεν υπάρχει η αντίδραση των χριστιανών, που θ’ ανέτρεπε τα σχέδια τους και έρχονται στο νου κάποιες δεύτερες σκέψεις.

Εχει λέιψει η λαχτάρα της ψυχοπνευματικής επικοινωνίας του μέσου ανθρώπου με τον Χριστό. Εχει λέιψει η τάση της στενώτερης επαφής της ψυχής με τον θυσιασθέντα λυτρωτή, σφικταγκαλιαμένοι με την ύλη και τις υλικές απολαύσεις, τις αδυναμίες, τα συμφέροντα. Άφησαν τις αρετές και τις ομορφιές της ψυχής ακαλλιέργητες με αποτέλεσμα αυτών, η ψυχική ατροφία και ο μαρασμός και κάποια πίστη, μάλλον εξωτερική στείρα, άγονη και άκαρπη.

Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι, που αγνοούν τις χριστιανικές ελπίδες, προσδοκίες και επαγγελίες, γιατί δεν πλησίασαν, δεν γνώρισαν, δεν αγάπησαν αληθινά τον Χριστό. Άυτοί είναι οι θρησκευτικώς ανάπηροι, χωλοί, τυφλοί, που αρνούνται την φιλοξενία του Χριστού στο ψυχικό τους ενδιαίτημα και είναι και οι άλλοι, που τον υποδέχονται σ’ ενα ρυπαρό, σκιερό, ψυχικό κατάλλυμα.

Και η Θεία Άγάπη και Σοφία εκχέονται αεναώς μέρα και νύκτα στην ανθρωπότητα, όμως δυστυχώς δεν συντονίσαμε τον ψυχικό μας δέκτη στο Μεγαλείο του Θεού, να πάρουμε απ’ τα θεία αυτά δώρα την αρμονία, αλλά οι υποσιτισμένες από αγάπη ψυχές μας παραμένουν επιρρεπείς στην κάθε αδικία, την σκληρότητα, την πλουτομανία, την φιληδονία και εγωπάθεια. Το Πνέυμα του Θέου, όπου θέλει πνέει. Ο άνθρωπος είναι μία μικρή εικόνα του Θεού και με το Πνεύμα έχει τις ίδιες δυνατότητες, τις ίδιες ιδίοτητες, ως δημιούργημα θείας καταγωγής. «Θεοί εστέ και υιοί υψίστου πάντες» λέγει ο Χριστός «και ό,τι έκανα Εγώ, το ίδιο μπορείτε να κάνετε κι εσείς, αρκεί να έχετε πίστη έως κόκκου σινάπεως. Μπορείτε να πείτε στο όρος μετακίνηθι και να μετακινηθεί».

Άλλά, με το πέρασμα των αιώνων οι κήρυκες, προσπαθώντας να παρουσιάζουν οδυνηρές τις συνέπειες των παραβάσεων σε μέρους των ανθρώπων, διαφόρων θείων νόμων και εντολών, διδάξουν έναν Χριστό τιμωρό, απρόσιτο, εκδικητικό, που διατηρείται μέχρι σήμερα κι έτσι υπάρχει ένας Χριστός, που τον φοβούνται οι άνθρωποι και πως να τον πλησιασούν, αφού τον φοβούνται; Κι έχουν δίκιο. Πως να πλησιάσεις κάποιον, που φοβάσαι, αλλά αγκαλιάζεις μόνον αυτόν, που αγαπάς και τον λατρεύεις αληθινά. Άλλά τώρα, δεν είναι καιρός ν’ αποκατασταθεί η αλήθεια;

Άς δούμε τι λέει το Ευαγγέλιο. Λέει ότι, ο Κύριος φόρεσε σάρκα και κατέβηκε στη γη, περπάτησε, μπήκε σε σπίτια, συνέφαγε, συνομίλησε με τους ανθρώπους, καταδέχτηκε όλους τους ανθρώπους, εκτός τους φαρισαίους, που τους αποκάλεσε υποκριτές.

Άκόμη είπε, πως δεν ήλθε για τους δίκαιους, αλλά για τους αμαρτωλούς. Οι υγιείς είπε, δεν έχουν ανάγκη από γιατρό. Τέλος θυσιάστηκε για να σώθει ο άνθρωπος, ο κάθε αμαρτωλός άνθρωπος. Είναι ο Χριστός ο «αίρων την αμαρτία του κόσμου» και σε όλη του τη ζωή δίδαξε την αγάπη, την άπειρη αγάπη, την οποία κατέδειξε έμπρακτα στον άνθρωπο. Και επάνω στο Σταυρό δεήθηκε στον Πατέρα: «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι, τι ποιούσι». Γιατί, λοιπόν, να Τον φοβόμαστε. Ο Χριστός είναι τόσο καταδεκτικός, είναι ο Χριστός Άγάπη, είναι ο Άπειρο - Τέλειος, υπεράνω κάθε ανθρώπινης μικρότητας, είναι η ίδια η Άγάπη ενσαρκωμένη.

Άνά τους αιώνες πολλοί άνθρωποι θυσιάστηκαν για υψηλές ιδέες, αλλά για τις αμαρτίες τις δικές μας και όλων των ανθρώπων, μόνον Εκείνος θυσιάστηκε και κανένας άλλος. Εδώ και τώρα να σβήσουμε από το νου μας, από τη μνήμη μας, από την ψυχή μας τις διδαχές, που μας φοβίζουν, που μας εμποδίζουν να πλησιάσουμε τον Θεό, γιατί ο φόβος πάντοτε ενεργεί ανασταλτικά, φρενάρει και καθηλώνει κάθε μας προσπαθεία.

Να η ευκαιρία μας, με τη Νέα Χριστού - Γέννεση, η καρδιά μας προσφέρεται, ως φάτνη να γεννηθεί εντός μας και έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να μεγαλώνει μαζί μας, μέσα μας και θα μιλάμε μαζί Του, θα Του λέμε τον πόνο μας, την θλίψη μας, τα θέματά μας, να Του ζητάμε βοήθεια και λύσεις, να Του ζητάμε την ευλογία για τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, για τους συγγενείς οριζοντίως και καθέτως, για τους φίλους, τους γνώστους και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Να Του ζητάμε με σεβασμό το Φως να μας διδάξει, πως ν’ αγαπάμε τους πάντες και ό, τι άλλο η ψυχή και το πνεύμα λαχταρά, χωρίς φόβο και περιορισμούς, να νιώσουμε, να βιώσουμε αυτό, που μας λέγει ότι, «Εγώ Ειμί το Φως και η Άλήθεια και η Ζωή».

Να καθαρίσουμε την καρδιά μας, να την εξαγνίσουμε για να υποδεχτούμε τον Χριστό της Δευτέρας Παρουσίας. Άυτή είναι η ώρα της φανέρωσης Του μέσα από εμάς και λέγει «εάν τις, εμοί διακονή, τιμήσει αυτόν ο Πατήρ Μου».

Ευχές για Υπέροχες και Ευτυχισμένες γιορτές και η Νέα Χρόνια το 2021 να είναι μία ευλογία για όλους τους Ελληνες, την Ελλάδα και για όλο τον κόσμο.

Παναγιώτης Καπνιστής 

Λογοτέχνης - Συγγραφέας