ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΡΩΗΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ CIA φ.1721
Ο Τζον Κυριάκου στο Πενταπόσταγμα:
«Τουρκία-Βρετανία έχουν ήδη συμμαχήσει στο επίπεδο των μυστικών υπηρεσιών»
Του Ευάγγελου Δ. Κόκκινου , του νεώτερου*
Μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με τον άνθρωπο που «έριξε» το πρόγραμμα βασανισμού της CIA
Για την τρομοκρατία, το προσφυγικό, τη συνεργασία Βρετανίας-Τουρκίας, τις πολύπλοκες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, αλλά και γενικά για το μέλλον της σύγχρονης κατασκοπείας μεταξύ άλλων, μίλησε ο Τζον Κυριάκου, Ελληνοαμερικανός πρώην πράκτορας της CIA, συγγραφέας, δημοσιογράφος.
Στις 28 Φεβρουαρίου 2013, ο Τζον Κυριάκου άρχισε να εκτίει ποινή φυλάκισης τριάντα μηνών, αφού κατήγγειλε δημόσια τη χρήση βασανιστηρίων από τη CIA σε κρατούμενους, μέλη της Αλ Κάιντα.
Ήταν προηγουμένως αναλυτής και αξιωματικός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA), ανώτερος ερευνητής της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, αντιτρομοκρατίας και σύμβουλος της ABC News. Ήταν ο πρώτος κυβερνητικός αξιωματούχος των ΉΠΑ που επιβεβαίωσε τον Δεκέμβριο του 2007 ότι ο εικονικός πνιγμός χρησιμοποιήθηκε για την ανάκριση κρατουμένων της Αλ Κάιντα.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
- Καθώς ο αυταρχισμός αυξάνεται σε παγκόσμια κλίμακα, φαίνεται πιο δύσκολο για τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος (whistleblowers), τους δημοσιογράφους και τους ερευνητές να αποκαλύπτουν τα εγκλήματα και τις παρανομίες των πολιτικών και των υπηρεσιών πληροφοριών. Πού νομίζετε ότι οδηγεί αυτό;
Νομίζω ότι η άνοδος του αυταρχισμού και η άνοδος του λαϊκισμού είναι μια από τις πιο επικίνδυνες τάσεις που αντιμετωπίζουν οι δυτικές χώρες. Το αντιμετωπίσαμε μόλις εδώ στις Ήνωμένες Πολιτείες. Κοιτάξτε την τρομερή κατάσταση στη Βραζιλία ως άλλο ένα παράδειγμα. Βλέπουμε φασιστικά ή νεοφασιστικά κινήματα ενεργά σε μέρη όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία και η Γερμανία και η Γαλλία, για λίγο ακόμη και στην Ελλάδα, με τη Χρυσή Αυγή, και αυτές είναι πολύ επικίνδυνες τάσεις.
Νομίζω ότι αυτά τα φασιστικά και αυταρχικά καθεστώτα είναι δυνατά επειδή μεταμφιέζονται ως λαϊκιστικά. Για παράδειγμα, εδώ στις Ήνωμένες Πολιτείες, λένε ότι «υποστηρίζω πρώτα την Αμερική». Εντάξει, πρώτα απ’ όλα, όλοι υποστηρίζουν την Αμερική στην Αμερική. Δεύτερον, αυτό δεν είναι η πραγματικότητα. Δεν αφορά πρώτα την Αμερική. Ή «Αμερική πρώτα» είναι ένας κωδικός για τον αυταρχισμό. Και τότε, όταν έχουμε ηγέτες όπως ο Ντόναλντ Τραμπ και Ζαίρ Μπολσονάρο και άλλοι που αποκαλούν τα μέσα ενημέρωσης εχθρό του λαού και στη συνέχεια που κοιτάζουν από την άλλη, όταν οι δημοσιογράφοι δέχονται επίθεση σε πολιτικές συγκεντρώσεις, αυτό επιδεινώνεται, γιατί το μήνυμα που βγαίνει είναι ότι «αυταρχισμός είναι καλός», ο αυταρχικός ηγέτης συμφωνεί με τον επιτιθέμενο και ότι όταν κάποιος θέλει να εκφράσει την οργή του για το σύστημα ή/ και τους πολιτικούς, ξεσπώντας στους δημοσιογράφους, είναι εντάξει. Αυτό είναι μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη.
- Από τότε που καταγγείλατε το πρόγραμμα βασανιστηρίων της CIA και περάσατε 23 μήνες στη φυλακή για την αποκάλυψη αυτού του εγκλήματος, παρόμοιες περιπτώσεις έγιναν πρωτοσέλιδα, όπως του Τζούλιαν Ασάνζ και τα Iraq War Logs του Wikileaks και οι διαρροές του Εντουαρντ Σνόουντεν για τα προγράμματα μαζικής παρακολούθησης. Σήμερα, πόσο ευάλωτο είναι το σύστημα μιας υπηρεσίας πληροφοριών στις διαρροές;
Στην πραγματικότητα πιστεύω ότι είναι λιγότερο ευάλωτες από ό, τι πριν από 10 χρόνια, και ο λόγος είναι εν μέρει λόγω της λογοκρισίας και εν μέρει λόγω διώξεων βάσει του νόμου περί κατασκοπείας (Espionage Act). Ξέρετε, η κατασκοπεία είναι ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα με τα οποία μπορεί να κατηγορηθεί ένα άτομο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, επιβάλλεται η θανατική ποινή. Και όταν έχουμε μια κυβέρνηση, τουλάχιστον εδώ στις Ήνωμένες Πολιτείες, και δεν έχει σημασία αν είναι Δημοκρατικός πρόεδρος ή Ρεπουμπλικανός, που αποφασίζει ότι πρόκειται να χρησιμοποιήσει έναν νόμο όπως ο νόμος κατασκοπείας για την καταπολέμηση των καταγγελιών και των διαρροών εθνικής ασφάλειας, το αποτέλεσμα στο τέλος είναι ότι θα στοχοποιούνται οι καταγγέλοντες (whistleblowers). Για παράδειγμα, ένας δημοσιογράφος των New York Times μου είπε ότι την ημέρα της σύλληψής μου, κάθε μία από τις πηγές εθνικής ασφάλειας των New York Times σιώπησε εντελώς και παρέμεινε σιωπηλή για περίπου έξι μήνες. Λέω σε ομιλίες όλη την ώρα, ότι η ουσία στην υπόθεσή μου δεν ήταν να διώξουν εμένα, αλλά να τρομάξουν οποιονδήποτε άλλο σκεφτόταν να διαρρεύσει κάποια πληροφορία.
Η CIA μπορούσε να πει «θες να δημοσιεύσεις; Κοίτα τί κάναμε στον Κυριάκου. Πτώχευσε, η οικογένειά του καταστράφηκε, δεν θα δουλέψει ποτέ ξανά», πράγμα που δεν ίσχυε αλλά αυτό ήταν το μήνυμα, «θες να είσαι σαν αυτόν ή να κλείσεις το στόμα σου;»
Και με εξαίρεση τον Εντ Σνόουντεν και τον Τζούλιαν Ασάνζ και μια μικρή χούφτα άλλων whistleblowers, έμειναν σιωπηλοί.
Ή περίπτωση του Τζούλιαν Ασάνζ είναι μοναδική και με επηρεάζει ιδιαίτερα. Υπηρετώ στην Επιτροπή Αμυνας του Τζούλιαν Ασάνζ εδώ στις Ήνωμένες Πολιτείες. Ο Τζούλιαν είναι δημοσιογράφος και εκδότης. Και είναι τόσο επικίνδυνο για οργανισμούς όπως οι The New York Times και οι The Washington Post να μην συσπειρώνονται για την υπεράσπιση του Τζούλιαν, γιατί αν ο Ασάνζ καταδικαστεί για κατασκοπεία και φυλακιστεί για το υπόλοιπο της ζωής του, οι δημοσιογράφοι που ειδικεύονται στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας στη The Washington Post και στους New York Times θα είναι επόμενοι.
Εάν ο Τζούλιαν καταδικαστεί, τι εμποδίζει το FBI από το να σπάσει την πόρτα στο σπίτι οποιουδήποτε δημοσιογράφου θεωρηθεί ότι έχει διαρρεύσει διαβαθμισμένες πληροφορίες; Δεν μπορώ καν να φανταστώ στη σύγχρονη Αμερική μια πιο επικίνδυνη εξέλιξη από τη δίωξη του Τζούλιαν Ασάνζ.
Αυτό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Τα προφανή μέρη είναι οι Ήνωμένες Πολιτείες και το Ήνωμένο Βασίλειο, το Ήνωμένο Βασίλειο, επειδή έχει το Official Secrets Act, ο οποίος είναι ένας από τους πιο δρακόντειους νόμους εθνικής ασφάλειας που υπάρχει.
Αλλά αν κοιτάξετε αλλού, σε μέρη όπως η Αυστραλία ή η Κίνα ή η Νότια Κορέα ή οποιαδήποτε από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, οι νόμοι τους είναι εξίσου κακοί, εξίσου σκληροί και εξίσου δρακόντειοι.
- Η τρομοκρατία είναι πράγματι ένα ζήτημα σοβαρής σημασίας και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγάλη αύξηση σε επιθέσεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα απειλείται η ελευθερία του Τύπου ακόμα και από κυβερνήσεις και η μαζική παρακολούθηση γίνεται «τάση» για τη Δύση. Ποια είναι τα σχόλια σας για αυτό;
Εδώ στις Ήνωμένες Πολιτείες, η κυβέρνησή μας πάντα αναζητούσαμε έναν εχθρό, έναν εχθρό ενάντιο στον οποίο ο αμερικανικός λαός μπορεί να συσπειρωθεί. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν κομμουνισμός, ο μπολσεβικισμός. Αργότερα έγινε ο σοσιαλισμός και μετά η τρομοκρατία. Χρειαζόμαστε πάντα κάτι που μπορούμε να αναγνωρίσουμε ως εχθρό. Αυτή είναι μια ξένη ιδέα, ένα ξένο πλαίσιο. Στην πραγματικότητα, ο κομμουνισμός δεν αποτελούσε απειλή για τις Ήνωμένες Πολιτείες.
Σίγουρα ο σοσιαλισμός, όχι απλά δεν αποτελεί απειλή για τις Ήνωμένες Πολιτείες, αλλά τα μισά από τα προγράμματα μας έχουν σοσιαλιστικό χαρακτήρα. Αλλά αυτό είναι ένα πράγμα στο οποίο τα αυταρχικά καθεστώτα είναι πολύ καλά. Είναι πολύ καλοί στο να δαιμονοποιούν μια ομάδα ανθρώπων, μια μειονότητα ή να δαιμονοποιούν μια πολιτική ιδεολογία και στη συνέχεια να διατηρούν τη δική τους δύναμη με το να κάνουν τους ανθρώπους να συσπειρώνονται εναντίον αυτής της άλλης ομάδας. Είναι επικίνδυνο. Συνέβη στο παρελθόν. Αυτό οδήγησε στην άνοδο της ναζιστικής Γερμανίας. Και το βλέπουμε να μεγαλώνει συνεχώς και εδώ και πρέπει συνεχώς να το πολεμάμε.
Αναφέρομαι στις Ήνωμένες Πολιτείες, αλλά και στη Βραζιλία. Ο Μπολσονάρο για παράδειγμα είναι ένα τρελό άτομο. Κυριολεκτικά θέλει να κάψει τη ζούγκλα του Αμαζονίου για να δημιουργήσει φάρμες, με σκοπό να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της Βραζιλίας στην εξαγωγή γεωργικών προϊόντων. Ξέρουμε ότι αυτό είναι κάτι κακό, κακό για το περιβάλλον, για την κλιματική αλλαγή και μακροπρόθεσμα, για την οικονομία της Βραζιλίας. Και η απάντηση του Μπολσονάρο δεν είναι ένα ντιμπέιτ στον Τύπο ή στο κοινοβούλιο, αλλά η εντολή στην αστυνομία να ανοίξει τα κεφάλια πολιτών με γκλοπ και να φυλακίσει πολίτες χωρίς δίκη, μέχρι να παραιτηθούν.
Η CIA μπορούσε να πει «θες να δημοσιεύσεις; Κοίτα τί κάναμε στον Κυριάκου. Πτώχευσε, η οικογένειά του καταστράφηκε, δεν θα δουλέψει ποτέ ξανά», πράγμα που δεν ίσχυε αλλά αυτό ήταν το μήνυμα, «θες να είσαι σαν αυτόν ή να κλείσεις το στόμα σου;»
Και με εξαίρεση τον Εντ Σνόουντεν και τον Τζούλιαν Ασάνζ και μια μικρή χούφτα άλλων whistleblowers, έμειναν σιωπηλοί.
Ή περίπτωση του Τζούλιαν Ασάνζ είναι μοναδική και με επηρεάζει ιδιαίτερα. Υπηρετώ στην Επιτροπή Αμυνας του Τζούλιαν Ασάνζ εδώ στις Ήνωμένες Πολιτείες. Ο Τζούλιαν είναι δημοσιογράφος και εκδότης. Και είναι τόσο επικίνδυνο για οργανισμούς όπως οι The New York Times και οι The Washington Post να μην συσπειρώνονται για την υπεράσπιση του Τζούλιαν, γιατί αν ο Ασάνζ καταδικαστεί για κατασκοπεία και φυλακιστεί για το υπόλοιπο της ζωής του, οι δημοσιογράφοι που ειδικεύονται στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας στη The Washington Post και στους New York Times θα είναι επόμενοι.
Εάν ο Τζούλιαν καταδικαστεί, τι εμποδίζει το FBI από το να σπάσει την πόρτα στο σπίτι οποιουδήποτε δημοσιογράφου θεωρηθεί ότι έχει διαρρεύσει διαβαθμισμένες πληροφορίες; Δεν μπορώ καν να φανταστώ στη σύγχρονη Αμερική μια πιο επικίνδυνη εξέλιξη από τη δίωξη του Τζούλιαν Ασάνζ.
Αυτό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Τα προφανή μέρη είναι οι Ήνωμένες Πολιτείες και το Ήνωμένο Βασίλειο, το Ήνωμένο Βασίλειο, επειδή έχει το Official Secrets Act, ο οποίος είναι ένας από τους πιο δρακόντειους νόμους εθνικής ασφάλειας που υπάρχει.
Αλλά αν κοιτάξετε αλλού, σε μέρη όπως η Αυστραλία ή η Κίνα ή η Νότια Κορέα ή οποιαδήποτε από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, οι νόμοι τους είναι εξίσου κακοί, εξίσου σκληροί και εξίσου δρακόντειοι.
- Η τρομοκρατία είναι πράγματι ένα ζήτημα σοβαρής σημασίας και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγάλη αύξηση σε επιθέσεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα απειλείται η ελευθερία του Τύπου ακόμα και από κυβερνήσεις και η μαζική παρακολούθηση γίνεται «τάση» για τη Δύση. Ποια είναι τα σχόλια σας για αυτό;
Εδώ στις Ήνωμένες Πολιτείες, η κυβέρνησή μας πάντα αναζητούσαμε έναν εχθρό, έναν εχθρό ενάντιο στον οποίο ο αμερικανικός λαός μπορεί να συσπειρωθεί. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν κομμουνισμός, ο μπολσεβικισμός. Αργότερα έγινε ο σοσιαλισμός και μετά η τρομοκρατία. Χρειαζόμαστε πάντα κάτι που μπορούμε να αναγνωρίσουμε ως εχθρό. Αυτή είναι μια ξένη ιδέα, ένα ξένο πλαίσιο. Στην πραγματικότητα, ο κομμουνισμός δεν αποτελούσε απειλή για τις Ήνωμένες Πολιτείες.
Σίγουρα ο σοσιαλισμός, όχι απλά δεν αποτελεί απειλή για τις Ήνωμένες Πολιτείες, αλλά τα μισά από τα προγράμματα μας έχουν σοσιαλιστικό χαρακτήρα. Αλλά αυτό είναι ένα πράγμα στο οποίο τα αυταρχικά καθεστώτα είναι πολύ καλά. Είναι πολύ καλοί στο να δαιμονοποιούν μια ομάδα ανθρώπων, μια μειονότητα ή να δαιμονοποιούν μια πολιτική ιδεολογία και στη συνέχεια να διατηρούν τη δική τους δύναμη με το να κάνουν τους ανθρώπους να συσπειρώνονται εναντίον αυτής της άλλης ομάδας. Είναι επικίνδυνο. Συνέβη στο παρελθόν. Αυτό οδήγησε στην άνοδο της ναζιστικής Γερμανίας. Και το βλέπουμε να μεγαλώνει συνεχώς και εδώ και πρέπει συνεχώς να το πολεμάμε.
Αναφέρομαι στις Ήνωμένες Πολιτείες, αλλά και στη Βραζιλία. Ο Μπολσονάρο για παράδειγμα είναι ένα τρελό άτομο. Κυριολεκτικά θέλει να κάψει τη ζούγκλα του Αμαζονίου για να δημιουργήσει φάρμες, με σκοπό να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της Βραζιλίας στην εξαγωγή γεωργικών προϊόντων. Ξέρουμε ότι αυτό είναι κάτι κακό, κακό για το περιβάλλον, για την κλιματική αλλαγή και μακροπρόθεσμα, για την οικονομία της Βραζιλίας. Και η απάντηση του Μπολσονάρο δεν είναι ένα ντιμπέιτ στον Τύπο ή στο κοινοβούλιο, αλλά η εντολή στην αστυνομία να ανοίξει τα κεφάλια πολιτών με γκλοπ και να φυλακίσει πολίτες χωρίς δίκη, μέχρι να παραιτηθούν.
(συνέχεια στο επόμενο φύλλο).
*Ο κ. Ευάγγελος Κόκκινος, νεώτερος, του Δημητρίου είναι επί πτυχίο Δημοσιογραφίας από την Κόρινθο.
*Ο κ. Ευάγγελος Κόκκινος, νεώτερος, του Δημητρίου είναι επί πτυχίο Δημοσιογραφίας από την Κόρινθο.
Αφήστε ένα σχόλιο