Header Ads

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ φ.1731

200 Χρόνια ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

Εορταστικές Εκδηλώσεις για μεταγενέστερους αγώνες του Ελληνισμού
  

Είναι η Ελλάδα μια πατρίδα που γεννά ήρωες και μορφές αξιομίμητες. Στο διάβα των αιώνων πολλοί ήταν οι αγωνιστές που θυσιάστηκαν για την ελευθερία που εμείς σήμερα απολαμβάνουμε. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, με χαμηλό ή υψηλό επίπεδο μόρφωσης ,ευεργέτησαν με το παράδειγμα και τα έργα τους , τον τόπο στον οποίο γεννήθηκαν. Δεν ήταν πάντα επιτυχημένες οι προσπάθειές τους. Ανεξάρτητα όμως από την έκβαση του αγώνα αυτών των ανθρώπων , αποτελεί διαρκεί κληρονομιά για όλους μας η γενναιότητα και η ανιδιοτέλειά τους . Ήταν άνθρωποι που δεν αποζητούσαν την προσωπική καταξίωση αλλά με διάθεση προσφοράς κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρατήσουν ζωντανό το ελληνικό στοιχείο σε όποια γωνιά της γης και αν βρέθηκαν.

Λάβαρο στον αγώνα τους είχαν αξίες και ιδανικά που πρέπει να δίνουν νόημα και να εμπνέουν κάθε άνθρωπο σε όποια εποχή και αν ζει , από όπου και αν κατάγεται. Τέτοια ιδανικά είναι η πίστη , η ελευθερία ,η ειρηνική συνύπαρξη ατόμων και λαών , η δημοκρατία , η αλληλεγγύη , και ο σεβασμός , η αγάπη για την πατρίδα και την οικογένεια Στα μάτια των ανθρώπων φαίνεται κάποιες φορές ότι χάνεται η μάχη . Η παρακαταθήκη όμως που αφήνουν οι ήρωες για τις επερχόμενες γενιές είναι ανεκτίμητης αξίας.

Ως γνωστόν, αρκετές περιοχές του ελληνισμού δεν κατέκτησαν την ελευθερία τους στα χρόνια της Επανάστασης αλλά αρκετά αργότερα με νέους αιματηρούς αγώνες . Άλλες περιοχές δεν γνώρισαν την ελευθερία , ούτε αργότερα παρά τις μεγάλες θυσίες… Οι μαθητές των Εκπαιδευτηρίων μας μέσα από θεατρικά δρώμενα γνώρισαν μορφές αγωνιστών και από αυτά τα κομμάτια του Ελληνισμού. Πιο συγκεκριμένα ,οι δασκάλες του Μακεδονικού αγώνα (1893-1908) που αντιστάθηκαν γενναία στους Βούλγαρους κομιτατζήδες, ο ποιητής της Λευτεριάς και μάρτυρας του αγώνα των ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού Ευαγόρας Παλληκαρίδης (1938-1957) και ο αγώνας των Ελλήνων του Πόντου για τη διατήρηση της ταυτότητάς τους απέναντι στις βαρβαρότητες του κινήματος των Νεότουρκων (1914-1923) αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και προβληματισμού.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Από τότε που ο πατρο-Κοσμάς με τις διδαχές του έκανε φανερό ότι το ποθούμενο δε θα ερχόταν όσο το Γένος παράδερνε στην αμάθεια ,ο ελληνισμός άρχισε να προσπαθεί να αποτινάξει τις αλυσίδες της σκλαβιάς. Στη Μακεδονία , ιδιαίτερα μετά το 1870 και την απόσχιση της βουλγαρικής εκκλησίας από το Πατριαρχείο ,άρχισε άγριος θρησκευτικός προσηλυτισμός . Τότε ο ελληνισμός αφυπνίστηκε και με όπλο της παιδείας αγωνίστηκε να προασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα έναντι της βουλγαρικής απειλής. Και όταν ξέσπασε ο ένοπλος μακεδονικός αγώνας ,οι δασκάλες των δεκαεπτά με είκοσι ετών επιτέλεσαν το χρέος τους ακέραια. Μερικές από αυτές ήταν η Βελίκα Τράικου , η Σουλτάνα Κανδηλιάρη , η Αγγελική Φιλιππίδη και η Κατερίνα Χατζηγεωργίου.

Με την πένα στο χέρι και το περίστροφο κρυμμένο στον κόρφο, αντιμετώπισαν τους κομιτατζήδες που θέλανε να τις εξοντώσουν γιατί ήξεραν πως, αν αποκεφάλιζαν πνευματικά τον τόπο , η Μακεδονία θα έπεφτε στα χέρια τους . Οι δασκάλες του μακεδονικού αγώνα ήταν πραγματικά ανδρείες και την αντρειοσύνη αυτή μετάγγισαν και στις ψυχές όχι μόνο των μικρών μαθητών τους ,αλλά και των φοβισμένων Ελλήνων . Και πήραν θάρρος οι κατατρεγμένοι από Βούλγαρους χωρικοί και αντιστάθηκαν. Και ήρθε, με αγώνες και θυσίες από πολλούς γνωστούς και αφανείς ήρωες ,η πολυπόθητη λευτεριά στη μακεδονική γη.

ΚΥΠΡΟΣ: Στις 14 Μαρτίου 1957 απαγχονίστηκε στη Λευκωσία από τους Άγγλους ο αγωνιστής της Κυπριακής αντίστασης Ευαγόρας Παλληκαρίδης . Ήταν ο τελευταίος αλλά και νεότερος σε ηλικία από τους ήρωες Κύπριους αγωνιστές που δολοφονήθηκαν από τους Άγγλους αποικιοκράτες .Όταν τον ανέβασαν στην κρεμάλα , ο Ευαγόρας συμπλήρωσε μόλις τα 19 του χρόνια . Είχε συλληφθεί τρείς μήνες νωρίτερα να μεταφέρει οπλισμό για τον αγώνα της ΕΟΚΑ (ΕΘΝΙΚΗ Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών). Στη δίκη του δεν άφησε κανένα περιθώριο υπεράσπισής του ,καθώς παραδέχτηκε την ενοχή του λέγοντας προς τους δικαστές :Ξέρω ότι θα με κρεμάσετε. Ότι έκαμα, ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο» Η Καταδίκη σε θάνατο ενός νεαρού παιδιού ξεσήκωσε παγκόσμια θύελλα διαμαρτυριών, όμως οι Άγγλοι δεν πτοήθηκαν Ο ίδιος ο Βαγορής , όπως ήταν το χαϊδευτικό του, στο τελευταίο θρυλικό γράμμα που έγραψε τη βραδιά πριν το θάνατό του , αναφέρει: «Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να’ ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το καθετί. Μια φορά κανείς πεθαίνει . Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα ,τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα . Ώρα 7:30 . Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».

Πατριωτισμός , νεανική αψηφισιά , ηρωισμός. Τον απαγχόνισαν και ανέδειξαν έναν ακόμα ήρωα του Κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Το όνομα των Κυπρίων που έδωσαν τη ζωή τους στον αντιαποικιακό αγώνα κατά των Βρετανών.

Του Καραολή , του Δημητρίου, του Αυξεντίου , του Χαραλάμπους και τόσων άλλων . Ο Τάφος του είναι στα φυλακισμένα μνήματα στη Λευκωσία . Είκοσι μόλις μήνες μετά το θάνατό του , η Κύπρος έπαψε να είναι έδαφος της Βρετανικής Επικράτειας. Φρόντισαν όμως οι δυνάστες βρετανοί να βάλλουν από την κερκόπορτα συμμέτοχο την Τουρκία στα πανάρχαια Ελληνικά εδάφη με την ¨πράσινη γραμμή¨ και να την εντάξουν στις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, που οδήγησαν τη Μεγαλόνησο στο διαμελισμό της… 

(Πηγή: Πυρσός Εκπαιδευτήρια «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ» (Ελένη Κ. Αρμπή)

Δεν υπάρχουν σχόλια