ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ φ.1733

ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ 

Οι μαθητές θυμούνται

  

Μια ανάσα πριν την αλλαγή του χρόνου ,πριν ανατραπεί το μοτίβο δύο –μηδέν –δύο- μηδέν, παρατηρούμε πως ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε ένα επετειακό έτος με ισχυρό , ιστορικό και εθνικό φορτίο, και ας ελπίσουμε να πρωταγωνιστεί αυτό πλέον και όχι η επιδημιολογική λαίλαπα! Διακόσια χρόνια λοιπόν από την ελληνική επανάσταση έρχονται να συντμήσουν τις αποστάσεις μεταξύ των Ελλήνων και μας φέρνουν πιο κοντά.

Πόσοι όμως από εμάς το αναγνωρίζουμε;

Προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα αυτό και κάνοντας μια ανασκόπηση του πρόσφατου παρελθόντος , των μαθητικών μου χρόνων , συνειδητοποιώ την αξία της παιδαγωγικής προσέγγισης του ζητήματος. Στο σχολικό μου περιβάλλον , ουδέποτε εξασθένησε ο αγώνας καλλιέργειας της εθνικής και πατριωτικής ταυτότητας των νέων .

Μέσα από ένα ευρύ φάσμα δράσεων , εκδηλώσεων , αφιερωμάτων , παραστάσεων , ομιλιών , εκδρομών , επισκέψεων εκμαιεύσαμε οφέλη που στοιχειοθετούν την προσωπικότητά μας ως Ελλήνων πολιτών. Αρχικά , διευρύνεται το γνωστικό υπόβαθρο . Οι μαθητές επαυξάνουν των ενεργητικό των γνώσεών τους, το οποίο ανακλάται σε πολλές εκφάνσεις της ζωής . Η φαρέτρα των ιστορικών γνώσεων είναι ένα από τα αναγκαία εφόδια σε μια εποχή πολυεπίπεδης κρίσης . Σε μια εποχή όπου διαστρεβλώνεται η ιστορική πραγματικότητα για την εξυπηρέτηση συμφερόντων , ελάχιστοι νέοι έχουν άμυνα να μην παρασυρθούν .

Ειδικά όταν αυτές οι γνώσεις αποκτώνται βιωματικά , με τη συμμετοχή σε μια θεατρική παράσταση για παράδειγμα , αποτυπώνονται καλύτερα στη μνήμη – και συνήθως όχι στη βραχεία ! Προσωπικά μπορώ να το επιβεβαιώσω φέρνοντας προς επίρρωση τη συμμετοχή μου ως «Καρατάσαινα» στην παράσταση – αφιέρωμα στον ηρωισμό και τη μεγαλοψυχία των γυναικών της Νάουσας . Θεέ μου, τι τις πότισες και δεν αγκομαχάνε!

Ακολούθως , ενισχύεται η εθνική συνείδηση.

Πριν από κάθε εγώ είμαστε εμείς . Πριν από κάθε έναν ξεχωριστά , είμαστε Έλληνες . Και η ιδιότητα αυτή δεν είναι αυτονόητη , καθώς ποτίστηκε με αίμα για να ανθίσει , ούτε δεδομένη . Απαιτεί σεβασμό και διαρκή προσωπικό αγώνα για να ισχύει. Με άλλα λόγια ,δεν αρκεί να λέγομαι Έλληνας τυπικά , όταν οι πράξεις μου προδίδουν την ουσία. Η ελληνική παιδεία αποδεικνύει ολοένα τα χαρακτηριστικά που μας ενώνουν τις κοινές ρίζες , τους κοινούς προγόνους ,τον κοινό πολιτισμό. Όσο αυτή η αίσθηση θα εδραιώνεται , δεν θα τη λαβώνει καθετί αντίθετο.

Έτσι δεν θα υπάρχει ενδοιασμός αν μπορούμε να έχουμε ελληνική σημαία στα μπαλκόνια μας , σε « δημόσια θέα» , αν μπορούμε να πούμε τον εθνικό μας ύμ,νο και ούτω καθεξής , παρα θα είμαστε σίγουροι ότι πράττουμε σωστά ,ότι αποπληρώνουμε το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα. Και εδώ θεωρώ αξιομνημόνευτη την ευκαιρία, που παρείχε το σχολείο , στήριξης του συλλαλητηρίου για το μακεδονικό ζήτημα.

Ακόμη και αν οι πολιτικές εξελίξεις αποτύπωσαν, πως η ηχηρή αντίδραση του ελληνικού λαού εμμέσως πλην σαφώς παρασιωπήθηκε , η εθνική συνείδηση είναι καθαρή!

Τέλος , τέτοιες δράσεις αποτελούν τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην εκπαίδευση και τη αγωγή . Σμιλεύεται το ήθος και καλλιεργείται η αρετή. Διαπλάθονται νέοι «βιώσιμοι» , ικανοί κληρονόμοι του ελληνισμού.

Χρόνια πολλά Ελλάδα ! 

Χρόνια πολλά Έλληνες 

Σκούρτη Παναγιώτα φοιτήτρια Νομικής ΕΚΠΑ, Απόφοιτος των Εκπαιδευτηρίων 

Πηγή: Πυρσός Εκπαιδευτήρια’ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ (Ελένη Κ. Αρμπή)