ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ φ.1734

ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ Μαθητές θυμούνται

  

  
Γέρος του Μοριά : «ο κόσμος μας έλεγε τρελούς». Αυτή όμως η «τρέλα» που ισοδυναμούσε με διακαή πόθο τους για λευτεριά έγραψε το λαμπρότερο κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας κι έστειλε μήνυμα σε όλη την οικουμένη πως ραγιαδισμός δεν είναι ίδιον του έθνους μας. Αυτήν την προσπάθεια των προγόνων μας οφείλουμε να την τιμάμε και να την μεταλαμπαδεύσουμε στις νεότερες γενιές , διότι «σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν , είναι σαν να σβήνεις κι αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».

Διακόσια χρόνια συμπληρώθηκαν από τη λαμπρή επανάσταση των ελλήνων έναντι του τουρκικού ζυγού. Μια επανάσταση που έχει μείνει στην ιστορία , εμπνέοντας ποιητές και πεζογράφους ,καθώς όπως είχε πει κάποτε και ο μεγάλος Γέρος του Μοριά , «ο κόσμος μας έλεγε τρελούς».

Πράγματι , αν είχαν αναλογιστεί από λογικής απόψεως το εγχείρημά τους , δεν θα έκαναν επανάσταση. Αυτή όμως η «τρέλα» που ισοδυναμούσε με διακαή πόθο τους για λευτεριά έγραψε το λαμπρότερο κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας κι έστειλε μήνυμα σε όλη την οικουμένη πως ραγιαδισμός δεν είναι ίδιον του έθνους μας. Αυτήν την προσπάθεια των προγόνων μας οφείλουμε να την τιμάμε και να την μεταλαμπαδεύσουμε στις νεότερες γενιές , διότι «σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν , είναι σαν να σβήνεις κι αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».

Προσωπικά ,θέλοντας να γνωστοποιήσω τη δική μου εμπειρία , νιώθω ευλογημένη που επί έξι συναπτά έτη υπήρξα μαθήτρια των Εκπαιδευτηρίων «Απόστολος Παύλος». Το σχολείο αυτό «το σχολείο μου», όπως το νιώθω ακόμη , με έμαθε να βιώνω την ιστορία των σχολικών βιβλίων . Μέσα από τις γιορτές που προετοίμαζαν οι καθηγητές μας με πολύ μεράκι και προσωπικό κόπο , βιώναμε την ιστορική πραγματικότητα ,καθώς γινόμασταν ένα με τους χαρακτήρες των θεατρικών έργων. Ουσιαστικά ,οι καθηγητές με αυτή τη διαδραστική διαδικασία μας έφεραν ένα βήμα πιο κοντά στα ιστορικά γεγονότα με έναν πιο «διασκεδαστικό «τρόπο. Πέρα από αυτό όμως, η προσπάθεια αυτή μας έφερνε κοντά και με του καθηγητές μας σπάζοντας την αυστηρή σχέση ανάμεσα στον διδάσκοντα και τον μαθητή.

Πώς, λοιπόν, θα μπορούσα να μη νιώθω ευγνώμων για τις ευκαιρίες που πρόσφερε το σχολείο μου ; Πως να μη νοσταλγώ τη συμμετοχή μου για παράδειγμα , στο θεατρικό έργο «Το παιδομάζωμα ή όταν βάδισα «Στα χνάρια του παρο- Κοσμά του Αιτωλού ή όταν υπήρξα μαθήτρια στην … Κύπρο και ενεργό μέλος της ΕΟΚΑ;

Πως να μη συγκινούμαι ,όταν θυμάμαι τα τραγούδια για τον καημό της ρωμιοσύνης και τους παραδοσιακούς χορούς από όλη την Ελλάδα; Ένα ευχαριστώ θα ήταν λίγο , νομίζω , σ΄ αυτούς τους ανθρώπους που μας Έμαθαν να κάνουμε τη γνώση βίωμα. Καλή συνέχεια στο έργο σας!

(πηγή:Πυρσός Εκπαιδαιτήρια «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»Κορίνθου) (Φωτεινή-Χριστίνα Πούλου: Φοιτήτρια Φιλολογίας ΕΚΠΑ, Απόφοιτος των Εκπαιδευτηρίων)(Επιμέλεια: Ελένη Κ. Αρμπή)