ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ φ.1736

ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ (Ε)

Το σπίτι των Κολοκοτρωναίων

  

Η μακρά και ένδοξη γενιά των Κολοκοτρωναίων τόσο τιμήθηκε μέσα από τη δημοτική ποίηση , έζησε και ανδρώθηκε στα δυο χωριά της Καρύταινας ,το Λιμποβίσι και το Αρκουδόρεμα:

«Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά κι ο ήλιος στα λαγκάδια , Λάμπουν και τ’ αλαφρά σπαθιά τω ν Κολοκοτρωναίων…..

Καβάλα τρώνε το ψωμί , καβάλα πολεμάνε , Καβάλα παν’ στην εκκλησιά , καβάλα προσκυνάνε , Καβάλα παίρν΄ αντίδερο απ΄ του παπά το χέρι…» Στο σπίτι αυτό έζησαν οι Κολοκοτρωναίοι για 12 γενιές . Σε αυτό το σπίτι ερχόταν συχνά κι έμενε ο ίδιος ο Γέρος του Μοριά και ανασυγκροτούσε το στρατιωτικό του σώμα, στρατολογώντας παλικάρια από τα γύρω χωριά.

‘Οσο κι αν αυτός ο τόπος είναι σήμερα ακατοίκητος και ερημωμένος, αποτελεί σύμβολο της αδούλωτης και αθάνατης Γενιάς του ΄21 . Παραμένουμε στην Πελοπόννησο ,για να επισκεφτούμε ένα τόπο που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το όνομα και τη στρατηγική ιδιοφυία του Κολοκοτρώνη: τα Δερβενάκια . Στο σημείο δόθηκε μια από τις πλέον σημαντικές μάχες του Αγώνα. Καθώς η επανάσταση κινδύνευε να καταπνιγεί ολοσχερώς από τη στρατιά των 25.000 ανδρών του Μαχμούτ Πασά , γνωστού ως Δράμαλη, ο Κολοκοτρώνης , σε αντεπίθεση με τη γενική σύγχυση που κατέλαβε τους έλληνες , έδειξε αποφασιστικότητα και πυγμή , φανέρωσε τη διορατικότητα και τη γενναιότητά του και κατάφερε καίριο πλήγμα στα αντίπαλα ισχυρά στρατεύματα . Τόσο απρόσμενο ήταν το χτύπημα που δέχτηκε ο Δράμαλης και τόσο μεγάλη η αγωνία του για τις επιπτώσεις από τη οργή του Σουλτάνου , που πέθανε λίγους μήνες από την απογοήτευσή του! Και πράγματι στη μάχη στα στενά των Δερβενακίων , στις 26 Ιουλίου 1822 , οι Τούρκοι υπέστησαν δεινή ήττα , χάνοντας πάνω από 3.000 άνδρες .

Μαζί με τη πρωταγωνιστική φιγούρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη διακρίθηκαν ο Δημήτριος Υψηλάντης , ο Παπαφλέσσας και ιδιαιτέρως ο Νικήτας Σταματελόπουλος ,γνωστότερος ως Νικηταράς ,που έλαβε το προσωνύμιο Τουρκοφάγος.

Αγία Λαύρα : Τόπος ιερός , όπου την 25η Μαρτίου 1821 και σύμφωνα με την παράδοση , ο Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει το λάβαρο της επανάστασης .

Η ημέρα ορίστηκε από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ως «ευαγγελιζόμενη την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους».

Μπαίνοντας στον χώρο της Ιεράς Μονής νιώθει κανείς στην ατμόσφαιρα την παρουσία των αγωνιστών ,οι οποίοι έχοντας πλήρη επίγνωση του σκοπού τους προσευχήθηκαν και ζήτησαν με θέρμη να ευλογηθεί η προσπάθεια τους και να επιτευχθεί η απολύτρωση του γένους.

(Πηγή:Πυρσός Εκπαιδευτήρια «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΄Κορίνθου) (Εορτολόγιο 2021)(Επιμελείται Ελένη Κ. Αρμπή)