ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ φ.1740
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Θ.ΒΑΡΔΟΥΝΙΩΤΗΣ
Ο Θεόφιλος της λαικής λογοτεχνίας μας
Ο Θεόφιλος της λαικής λογοτεχνίας μας
Την 6-4-2021, έφυγε από τη ζωή ο συμπατριώτης μας Ευάγγελος Θ. Βαρδουνιώτης, καταγόμενος από το Κεφαλάρι (Ντούσια) Στυμφαλίας, πλήρης ημερών. Ό,τι κι αν γραφεί ως επικήδειος για το Βαγγελάκι μας, δεν μπορεί να καλύψει το μεγαλείο της ψυχής του και του συγγραφικού του έργου, που οι ολοζώντανες περιγραφές για τον τόπο του είναι ένα ξεχείλισμα της αγνής ψυχής του.
Δικαίως αποκλήθηκε από τον αδερφό μου Κων/νο Π. Σπυρόπουλο ¨Θεόφιλος της λαϊκής μας λογοτεχνίας¨, στο από 20-7-2017 άρθρο του που δημοσιεύτηκε στη ¨ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ¨ , εγώ προσωπικά τον θεωρώ ¨Γκέρκι της Ελλάδας¨ . φρονώ ότι η επαναδημοσίευση του Α μέρους του άρθρου μου της 15-6-2017 , που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ¨ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ¨ , θα ήταν το ωραιότερο μνημόσυνο και κατευώδιο για τον αξιόλογο Βαγγελάκι μας. Να σημειωθεί ότι ολόκληρο το άρθρο συμπεριλαμβάνεται και στο ποίημά μου ¨Διανοήματα¨ ποικίλης ύλης που ουσιαστικά περιλαμβάνει άρθρα μου δημοσιευμένα κατά περιόδους στην ¨ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ¨ ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Έχω διαβάσει πολύ στη ζωή μου, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ποικίλης ύλης αξιόλογα βιβλία επώνυμων και μη , και συνεχίζω εντατικά. Ευχάριστη έκπληξη μου προξένησαν τα ποιήματα του συμπατριώτη μας Βαγγέλη Θ. Βαρδουνιώτη, από το Κεφαλάρι (Ντούσια) Στυμφαλίας.
Μέσα από προσωπικές εμπειρίες και με τη χρήση της τοπικής διαλέκτου, που με κανένα τρόπο δεν πρέπει να ξεχάσουμε, καταγράφονται οι ανθρώπινες σχέσεις, οι καημοί και γενικά τα ήθη και τα έθιμα μιας μικρής ορεινής κοινωνίας . Όλα τα γραπτά του Βαγγέλη Βαρδουνιώτη είναι μια κατάθεση ψυχής, βγαλμένα εκ βαθέων, και ιδίως το βιβλίο του Πικρά – Γλυκά μου χρόνια που εγώ τουλάχιστον, το χαρακτηρίζω αριστούργημα είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι οι αναγνώστες της παρούσας εφημερίδας θα ικανοποιηθούν διαβάζοντας ένα μικρό μέρος του έργου του Βαγγέλη Βαρδουνιώτη, που θα παραθέσω παρακάτω μην παραβιάζοντας τον πολύτιμο χώρο της.
Τότε – Τώρα
Ναι, όλα έγιναν τότε, τω καιρώ εκείνω.
Τότε που οι άνθρωπου ανέβαιναν την ανηφόρα της ζωής μαζί με τον ήλιο, τον αέρα, το φως . Τότε τραγουδώντας μαζί με τα πουλιά, το θρόισμα του έλατου, το φλοίσβο της θάλασσας τότε, που τον κάματο ξαλάφρωναν με τους χορούς , τα πανηγύρια, τα νυχτέρια, τα κουτσομπολιά. Τότε που ξύπναγαν με το φως τα΄αυγερινού και πλάγιαζαν με το φεγγάρι. Τότε που έτρεχαν σιγά, ανάμεσα στο πράσινο χορτάρι, στα λουλούδια, μαζί με τα πουλιά.
Τότε που έπαιρναν ζωή από το φως του ζωοδότη ήλιου και έπιναν από το νάμα της πηγής. Τότε που τον ιδρώτα τους με το αεράκι του βουνού εσκούπιζαν και καταλάγιαζαν στη θαλπωρή της νύχτας κάτω από τον ουρανό και το αχνό φως των αστρειών Αν ήθελαν να γυρίσω πίσω χρόνια μου φτωχά χρόνια μου ανέμελα, χρόνια μου όμορφα, όχι δεν θα΄λεγα ποτέ. Θα ξαναρθείτε ; ρώτησα. Δεν μου απάντησαν.
Τώρα ο ουρανός συννέφιασε. Πίσω απ΄τα σύννεφα κρύος ο ήλιος πήγε να κρυφτεί το φεγγάρι βιαστικά να κοιμηθεί πίσω απ΄τη ράχη του βουνού πηγαίνει. Τρομαγμένα τα πουλιά από τα βαριά να φυλαχτούνε τρέχουν. Χάθηκε η δροσιά, γεροπλάτανε κίτρινα τα φύλλα σου στο χώμα πέφτουν, στέρεψε της βρύσης τα νερά τις ρίζες σου να ξεδιψάσει. Με το θρόισμά του τα καημένα έλατα σταμάτησαν να τραγουδούν, το κύμα στην ακρογιαλιά να κλαίει .
Βιαστικοί εσείς τα χρόνια κείνα που περάσατε μη σας προλάβουν τούτα, μακριά να πάτε θέλατε. Άδεια τα στασίδια της εκκλησίας αφήσατε, μόνος του ο παππάς να ψέλνει…
«Με βλέμμα ευθυτενές, περπάτημα αγέρωχο, ματιά διεισδυτική και μια τέχνη πλαστική, που με ρυθμό δωρικό κατάφερνε σε κάθε της έκφανση να εκπλήσσει και να μετεξελίσσεται σαν μια διαχρονική και άχρονη συνομιλία ανθρώπινου και θείου. Γεμάτος ψυχή, καλλιτέχνης, στρατευμένος στον άνθρωπο και στον τόπο του. Με βαριά πολιτική άποψη και με καυτή έγνοια για την πατρίδα και τον ιδιαίτερο τόπο μας. Την Τρίπολη. Φίλος και συνεργάτης από πάντα. Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια. Εκοιμήθη ο Δημήτρης Ταλαγάνης και είθε αυτός ο ύπνος να ξυπνήσει τον τόπο από τον βαθύ και οδυνηρό του λήθαργο, ειδάλλως παραμονεύει ο θάνατος. Φίλε Δημήτρη, καλό ταξίδι! «.
Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τον εκλιπόντα Τριπολιτσιώτη, συμπατριώτη του, ο πρώην Περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης.
Ποίος ήταν ο Δημήτρης Ταλαγάνης
Βιαστικοί εσείς τα χρόνια κείνα που περάσατε μη σας προλάβουν τούτα, μακριά να πάτε θέλατε. Άδεια τα στασίδια της εκκλησίας αφήσατε, μόνος του ο παππάς να ψέλνει…
Γιώργος Π. Σπυρόπουλος
Πολιτικός Μηχανικός
Πέθανε ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας και ζωγράφος Δημήτρης Ταλαγάνης
«Με βλέμμα ευθυτενές, περπάτημα αγέρωχο, ματιά διεισδυτική και μια τέχνη πλαστική, που με ρυθμό δωρικό κατάφερνε σε κάθε της έκφανση να εκπλήσσει και να μετεξελίσσεται σαν μια διαχρονική και άχρονη συνομιλία ανθρώπινου και θείου. Γεμάτος ψυχή, καλλιτέχνης, στρατευμένος στον άνθρωπο και στον τόπο του. Με βαριά πολιτική άποψη και με καυτή έγνοια για την πατρίδα και τον ιδιαίτερο τόπο μας. Την Τρίπολη. Φίλος και συνεργάτης από πάντα. Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια. Εκοιμήθη ο Δημήτρης Ταλαγάνης και είθε αυτός ο ύπνος να ξυπνήσει τον τόπο από τον βαθύ και οδυνηρό του λήθαργο, ειδάλλως παραμονεύει ο θάνατος. Φίλε Δημήτρη, καλό ταξίδι! «.
Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τον εκλιπόντα Τριπολιτσιώτη, συμπατριώτη του, ο πρώην Περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης.
Ποίος ήταν ο Δημήτρης Ταλαγάνης
Πέθανε την Πέμπτη, 15 Απριλίου 2021 ο αρχιτέκτονας, γλύπτης και ζωγράφος Δημήτρης Ταλαγάνης, ο οποίος νοσηλευόταν στη ΜΕΘ 4 του Νοσοκομείου «Σωτηρία». Ο Δημήτρης Ταλαγάνης υπήρξε αντιπροσωπευτικός πρεσβευτής του πολιτισμού και της τέχνης της Ελλάδας στο εξωτερικό. Είχε γεννηθεί το 1945 στην Τρίπολη της Αρκαδίας όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Έπειτα, μετακόμισε στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι το 1964, οπότε και έφυγε στο εξωτερικό.
Σπούδασε με υποτροφία στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας και το 1971 πήρε δίπλωμα και Master αρχιτεκτονικής.
Επίσης, έλαβε το πρώτο βραβείο για το σχεδιασμό του Νέου Μουσείου Λένιν. Η μελέτη αυτή εκτέθηκε για ένα χρόνο στην έκθεση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης, στην οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Το 1970, επίσης, διακρίθηκε στην παγκόσμια έκθεση OSAKA EXPO 1970 για το σχεδιασμό μιας πόλης 40.000 κατοίκων.
Το 1971 πραγματοποίησε μια μελέτη εκμετάλλευσης του Φαληρικού όρμου, όπου πρότεινε την κατασκευή του Νέου Αθηναϊκού Θεάτρου.
Το 1971 άρχισε, επίσης, να ζωγραφίζει. Η πρώτη του έκθεση ζωγραφικής ήταν στο salon d’automne του Grand Palais des Champs Élysées στο Παρίσι το 1973. Η δουλειά αυτή ήταν εμπνευσμένη από τον Γιώργο Σεφέρη. Συνεργάστηκε με τον Γάλλο συγγραφέα και σκηνοθέτη Ζακ Λακαριέρ για να ανεβάσουν το έργο Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου. Επίσης πραγματοποιήθηκε έκθεση με έργα του το 1974 στο Foyer Royal de l’ Odéon.
Τον Αύγουστο του 1974 γύρισε (από τη Γαλλία και την Ιταλία) στην Ελλάδα, όπου συνέχισε να εργάζεται, ως αρχιτέκτονας. Επίσης, άρχισε να εκθέτει έργα του σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα. Το 1987 εκθέτει τα έργα του στο Μητροπολιτικό Μουσείο του Τόκιο. Το 1998, ως Αντιδήμαρχος Πολιτισμού της αγαπημένης του γενέτειρας προσέφερε τεράστιο πολιτιστικό και κοινωνικό έργο.
Σπούδασε με υποτροφία στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας και το 1971 πήρε δίπλωμα και Master αρχιτεκτονικής.
Επίσης, έλαβε το πρώτο βραβείο για το σχεδιασμό του Νέου Μουσείου Λένιν. Η μελέτη αυτή εκτέθηκε για ένα χρόνο στην έκθεση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης, στην οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Το 1970, επίσης, διακρίθηκε στην παγκόσμια έκθεση OSAKA EXPO 1970 για το σχεδιασμό μιας πόλης 40.000 κατοίκων.
Το 1971 πραγματοποίησε μια μελέτη εκμετάλλευσης του Φαληρικού όρμου, όπου πρότεινε την κατασκευή του Νέου Αθηναϊκού Θεάτρου.
Το 1971 άρχισε, επίσης, να ζωγραφίζει. Η πρώτη του έκθεση ζωγραφικής ήταν στο salon d’automne του Grand Palais des Champs Élysées στο Παρίσι το 1973. Η δουλειά αυτή ήταν εμπνευσμένη από τον Γιώργο Σεφέρη. Συνεργάστηκε με τον Γάλλο συγγραφέα και σκηνοθέτη Ζακ Λακαριέρ για να ανεβάσουν το έργο Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου. Επίσης πραγματοποιήθηκε έκθεση με έργα του το 1974 στο Foyer Royal de l’ Odéon.
Τον Αύγουστο του 1974 γύρισε (από τη Γαλλία και την Ιταλία) στην Ελλάδα, όπου συνέχισε να εργάζεται, ως αρχιτέκτονας. Επίσης, άρχισε να εκθέτει έργα του σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα. Το 1987 εκθέτει τα έργα του στο Μητροπολιτικό Μουσείο του Τόκιο. Το 1998, ως Αντιδήμαρχος Πολιτισμού της αγαπημένης του γενέτειρας προσέφερε τεράστιο πολιτιστικό και κοινωνικό έργο.
Αφήστε ένα σχόλιο