ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Δ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ: ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ Ε.Α. φ.1743

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Δ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ Ε.Α. ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ 

Ένας Αλεξιπτωτιστής παλιός συμμαθητής ανάμεσα μας

  

Γράφει ο Κώστας Τσάτσαρης, Δάσκαλος

Αφορμή για να σχολιάσω τη Στρατιωτική και όχι μόνο πορεία, του παλιού συμμαθητή και οικογενειακού φίλου Βαγγέλη, μου έδωσε μια είδηση που διάβασα προ ημερών σε Αθηναϊκή εφημερίδα:

« Έφυγε ο μύθος της Αεροπορίας, Γεώργιος Πλειώνης, πιλότος σε ηλικία 101 ετών, που έδρασε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.». Είναι πράγματι ήρωες, οι Αξιωματικοί που υπερασπίζονται υπό σκληρές, σε πόλεμο και ειρήνη, συνθήκες την Πατρίδα μας από τους αιθέρες.

Η σκέψη μου λοιπόν, πήγε αμέσως στο συμμαθητή και φίλο μου Βαγγέλη Κόκκινο, που υπηρέτησε την Πατρίδα ως Αξιωματικός πρασινοσκούφης Καταδρομέας Αλεξιπτωτιστής στις Ειδικές Δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Θυμάμαι, πόσο τον θαυμάζαμε, όταν μάθαμε εκεί γύρο στο «60» ότι στις Ειδικές Δυνάμεις που υπηρετούσε έγινε και Καταδρομέας Αλεξιπτωτιστής. Ενώ πετούσε στον αέρα με αεροπλάνο, με ένα πήδημα βρισκόταν στους αιθέρες ελεύθερος με ένα αλεξίπτωτο στην πλάτη μόνο να προσγειωθεί στο έδαφος ακόμα και μέσα στο πυκνό σκοτάδι της νύχτας, Σε θαυμάζαμε Βαγγέλη για το θάρρος κα την τόλμη που είχες, να πηδάς να πετάς και να κατεβαίνεις από τα ύψη στη Γη. Δεν σου κρύβω δε, πόσο σε καμάρωνα όταν σε πρωτοείδα στην Κόρινθο με τη στολή του Ευέλπιδος να περπατάς καμαρωτός (λες να κρυφοζήλευα; Όλα πιθανά). Η συνέχεια όμως με την εξέλιξη σου, ήταν εντυπωσιακότερη από τη στολή του Ευέλπιδος.

Είμαι σε θέση, ως φίλος από τα μαθητικά μας χρόνια, αλλά και μετέπειτα ως οικογενειακός φίλος, να γνωρίζω πολλές πτυχές από την εξελικτική σου πορεία στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Υπηρέτησες, ως Αξιωματικός πρασινοσκούφης σε επίλεκτες μάχιμες Μονάδες με μεταθέσεις τη μια στη βόρεια Ελλάδα, άλλοτε στα Κέντρα Εκπαίδευσης Καταδρομών, σε Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, Σε Χιονοδρομικά Κέντρα, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ανορθόδοξου Πολέμου στη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης, ακόμη και στην Μαρτυρική Κύπρο σε δύσκολα χρόνια. Δεν θα ξεχάσω φίλε μου, αυτό το εβδομαδιαίο πήγαινε έλα όταν υπηρετούσες στη Θεσσαλονίκη για να έλθεις τα Σαββατοκύριακα κοντά στην αγαπημένη σου οικογένεια, στην Ελένη σου και στα τρία παιδιά σου. Και όλα αυτά, ενώ παράλληλα φοιτούσες στην ΑΣΟΕΕ.

Με την παρούσα μου, φίλε, ήθελα να σου εκφράσω τον θαυμασμό μου, γιατί είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να υποστούν, να αντέξουν και να αποδώσουν υπό τις σκληρές δοκιμασίες και το ρίσκο των κινδύνων της ειδικής εκπαίδευσης. Το να έχουν οι συνάδελφοι σου κι εσύ το ανάλογο θάρρος να πηδήξετε στον αέρα αποτελούσε αιτία θαυμασμού μας. Και μόνο που τους βλέπουμε καμιά φορά, μας κόβεται η ανάσα.

Αλλά, αν η Στρατιωτική του πορεία διακόπηκε, αφού ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στην Πατρίδα και αποφάσισε, ενώ ήταν Ανώτερος Αξιωματικός με προοπτική περαιτέρω ανέλιξης, να υποβάλλει την παραίτηση του εις Αποστρατεία, η δράση του συνεχίστηκε σε άλλους τομείς.

Τον είδαμε να εργάζεται ως διοικητικό στέλεχος σε μεγάλη Βιομηχανική Μονάδα της περιοχής μας, σε ιδιωτική επιχείρηση και τέλος, ακόμα και σήμερα να ασχολείται με τη δημοσιογραφία. Ίδρυσε, έγινε εκδότης της εφημερίδας «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ», στην οποία συνεχίζει με εξαιρετική ενέργεια και δραστηριότητα, να ενημερώνει το αναγνωστικό του κοινό με δημοσιεύσεις σε πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά, εθνικά και γενικού ενδιαφέροντος θέματα με θαυμάσια επιτυχία.

Ο φίλος Βαγγέλης Κόκκινος, όπως φαίνεται, θα συνεχίσει, με τη βοήθεια του Θεού που συχνά επικαλείται, την αξιόλογη δημιουργική του πορεία.

Ήταν και εξακολουθεί να είναι μία ζωή άνθρωπος της προσφοράς και μάλιστα από αυτούς που δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια μετάδοσης γνώσεων. Είναι μια ζωή «Εκπαιδευτής», κάτι που διαφαίνεται και στην δημοσιευόμενη ύλη της έγκριτης εφημερίδας και του εύχομαι να συνεχίσει για αρκετά χρόνια ακόμα.

Επειδή γνωρίζω τον άνθρωπο, παρακαλώ τη Διεύθυνση της εφημερίδας, να δημοσιεύσει το παρόν, που εκφράζει προσωπικές μου απόψεις.

Κώστας Τσάτσαρης 

Δάσκαλος