Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ φ.1743
Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ
(ΜΑΪΟΣ 2021)
Στον μήνα Μάϊο, τον μήνα της απώλειας της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, παραθέτω μια λίγο-πολύ γνωστή πτυχή της ιστορίας της Πόλης για τον Ακάθιστο Ύμνο.
Ο γνωστός σε όλους μας ύμνος προς την Παναγία, ο Ακάθιστος Ύμνος, επιβλήθηκε στις συνειδήσεις των χριστιανών για δύο λόγους. Έναν θρησκευτικό κι έναν ιστορικό.
Ο ιστορικός αναφέρεται σε ένα σημαντικό γεγονός της Βυζαντινής ιστορίας, όταν το 626 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ηράκλειτος που ήταν γεννημένος στην Καππαδοκία και ήταν ελληνικής καταγωγής, εκστράτευε εναντίον των Περσών ευρισκόμενος μακριά από την Κωνσταντινούπολη. Ο αυτοκράτορας πολεμούσε τους Πέρσες που πήραν λάφυρα από τους Άγιους Τόπους και μαζί και τον Τίμιο Σταυρό. Τότε η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Πέρσες τους Αβάρους και συμμάχους τους Σλάβους και διέτρεξε μεγάλο κίνδυνο.
Οι Άβαροι γνωρίζοντας ότι ο στρατός ήταν μακριά επιτέθηκαν στην Πόλη. Ο Πατριάρχης Σέργιος κρατώντας την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας στα χέρια διέτρεχε τα τείχη εμψυχώνοντας του υπερασπιστές της Πόλης και το λαό. Όλοι παρακαλούσαν την Παναγία να βοηθήσει να σωθούν.
Ανεμοστρόβιλος σηκώθηκε και κατέστρεψε τα πλοιάρια των Αβάρων ενώ οι ενθαρρυμένοι υπερασπιστές τους επιτέθηκαν και προξένησαν μεγάλες απώλειες. Οι Άβαροι κι οι Πέρσες βλέποντας την καταστροφή τράπηκαν σε φυγή.
Η Πόλη είχε σωθεί από θαύμα !
Στη δύσκολη αυτή στιγμή γίνεται σύνδεση και με τον θρησκευτικό στοιχείο καθώς ο πληθυσμός της Πόλης, ευχαρίστησε την Παναγία συγκεντρωμένος στην εκκλησία των Βλαχερνών και σε «αντάλλαγμα» στέκονταν όλοι όρθιοι ψάλλοντας τον Ακάθιστο Ύμνο για να αποδώσουν τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη τους στην Υπέρμαχο Στρατηγό.
«Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια…» Στην παράδοσή μας η Παναγία κατέχει μια ξεχωριστή θέση. Η μεγάλη κι αμέριστη βοήθειά Της έχει ανά τους αιώνες σμιλεύσει τους θρύλους και την ιστορία της πατρίδας μας.
Προς τιμήν της Παναγίας μας παραθέτω τον παρακάτω εξαίρετο ύμνο που ακούσαμε σε όλους τους Ναούς κατά τη διάρκεια της Μεγάλης και Αγίας Τεσσαρακοστής του Πάσχα, κάθε Παρασκευή στο τέλος των Χαιρετισμών της Θεοτόκου.
Την ωραιότητα της παρθενίας Σου,
και το υπέρλαμπρο το της αγνείας Σου,
ο Γαβριήλ καταπλαγείς εβόα Σοι, Θεοτόκε:
«Ποιόν Σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον;
Τι δε ονομάσω Σε; Απορώ και εξίσταμαι διό, ως προσετάγην, βοώ Σοι:
Χαίρε, η Κεχαριτωμένη»
Ευγενία Γ. Μαρσέλη
Αρχαία Φενεός Κορινθίας
Αφήστε ένα σχόλιο