Συνεχίζονται οι απώλειες για την Κορινθία! Γιώργος Τζαβάρας! Φ.1745

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Συνεχίζονται οι απώλειες για την Κορινθία!

Γιώργος Τζαβάρας!

Γράφει - Επιμελείται
Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη*

Ο σκηνοθέτης, ο άνθρωπος, που τίμησε την Κόρινθο και τον πολιτισμό της, δεν είναι πια μαζί μας!

Μετά την μεγάλη οικολογική καταστροφή στα Γεράνεια από την πυρκαγιά της προηγούμενης εβδομάδας, την απώλεια δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων δασικής έκτασης ανείπωτης ομορφιάς, ζώων και περιουσιών, τη στιγμή που όλοι αναλογιζόμασταν την αιτία του κακού, που συνεχίζεται τις τελευταίες δεκαετίες, και τις δικές μας τυχόν εγκληματικές παραλείψεις και αμέλειες, βλέποντας τα αποκαϊδια στις διαδικτυακά αναρτημένες φωτογραφίες, αντικρίσαμε και μία ανάρτηση με την πιο θλιβερή είδηση…

Ο Γιώργος Τζαβάρας, ο μεγάλος θεατράνθρωπος, κατά κοινή ομολογία, ο σκηνοθέτης του Θεατρικού Εργαστηρίου Κορίνθου, έφυγε από τη ζωή την Κυριακή, 23/5/2021, ύστερα από διετή αγώνα και προσπάθεια να σηκωθεί και να διευθύνει και πάλι την αγαπημένη του θεατρική ομάδα!

Η ιστορία του Θεατρικού Εργαστηρίου Κορίνθου ξεκίνησε το 1993, με τον Γιώργο Τζαβάρα να σκηνοθετεί με πάθος, με όραμα, με πείσμα! Ήθελε να δημιουργήσει στη φτωχική τότε πολιτισμικά Κόρινθο μία Σχολή θεάτρου…. και πράγματι το κατάφερε με επιτυχία!

Ύστερα από τις σπουδές του στον κινηματογράφο και στη σκηνοθεσία στην Ελλάδα και τις σπουδές του στο θέατρο δρόμου στη Λιών (Γαλλία), τις δουλειές του στο θέατρο κούκλας, ο Γιώργος αποφάσισε να δράσει και να δημιουργήσει στη μικρή μας πόλη… Κόντρα στα δύσκολα, κόντρα στην έλλειψη επαγγελματιών του χώρου, κόντρα στην έλλειψη στέγης και εξοπλισμού, σύστησε το καλό θέατρο στους Κορίνθιους, γνώρισε τους κλασικούς στο κοινό, που διψούσε για ποιότητα και υψηλή τέχνη, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συμβιβασμούς!

Σύμμαχοί του οι ερασιτέχνες, που μαζί του διδάχθηκαν τη μεγάλη Τέχνη και τα έκαναν ΌΛΑ με συνέπεια και μεράκι!

Τον θυμόμαστε όλοι στο μικρό θέατρο της Δερβενακίων, αλλά και αργότερα στο Δημοτικό Θέατρο της Κορίνθου, όταν ολοκληρώθηκε, όχι μόνο να σκηνοθετεί, αλλά να φτιάχνει το πρόγραμμα, να το μοιράζει, να κουβαλάει καρέκλες, να στήνει σκηνικά… 25 συνεχόμενα χρόνια δημιουργικού αγώνα!

Πάντα, όμως, ζητούσε το καλύτερο! Ήθελε να δει την Κόρινθο να έχει το δικό της, πραγματικό θέατρο, μόνιμους ηθοποιούς, καλύτερες συνθήκες διδασκαλίας και πρόβας, καλύτερη και ασφαλέστερη θεατρική σκηνή, ασφαλέστερα παρασκήνια… Γι’αυτά πάλευε μέχρι την τελευταία στιγμή! Μάλιστα πριν χρόνια εκμυστηρεύθηκε και ένα ακόμη όνειρο, που δεν μπόρεσε να εκπληρώσει… Ήθελε να δημιουργήσει Παιδική Σκηνή στο θέατρο της Κορίνθου! Δεν πρόλαβε…

Ακούραστος, μας άφησε μεγάλη παρακαταθήκη, πάνω από 35 έργα και 35 βραβεία, ξεκινώντας με μονόπρακτα από το Παγκόσμιο Θέατρο και στη συνέχεια έργα από το Νεοελληνικό Θέατρο: «Οι Κουραμπιέδες» του Γ. Χασάπογλου, «Το πανηγύρι» του Δ. Κεχίδη, μονόπρακτα των Γ. Σκούρτη και Ν. Ευθυμιάδη, «7 ιστορίες και μια μοιχεία» του Τσέχωφ, «Δεσποινίς ετών 39» του Σακελλάριου, Γιαννακόπουλου, «Αντρειωμένος» των Χώλλ, Νίντλμας, «Εβραία» του Μπρέχτ, «Ζουμπούλι» του Καρρά, «Ένα ηλιόλουστο πρωινό» του Κιντέρο, «Κατά φαντασία ασθενής» του Μολλιέρου, «Εγώ στο λέω, εσύ αντέχεις να το ακούσεις» του Τσέχωφ, «Το σεργιάνι μας στον κόσμο», με επιλογή κειμένων του ιδίου, είναι μόνον μερικά από τα έργα, που ανέβασε και απολαύσαμε οι Κορίνθιοι και όχι μόνον!

Θα τον θυμόμαστε πάντα να σκέφτεται το μέλλον, να μιλά με όλους, να μοιράζεται τις σκέψεις του, τις επιθυμίες του, να μιλά πολλές φορές για τα «αυτονόητα», που για κάποιους δεν ήταν τέτοια, αλλά, κυρίως, θα τον θυμόμαστε ευαίσθητο, με αυτήν τη λάμψη στα μάτια του και το χαμόγελο στα χείλη, όταν τελείωνε η παράσταση και είχε κερδίσει το «προσωπικό του στοίχημα»!

Συλλυπούμενοι ολόψυχα την οικογένειά του για τη μεγάλη απώλεια, θα κλείσουμε το μικρό αυτό αφιέρωμα στον Γιώργο Τζαβάρα, στον Άνθρωπο, που έμαθε τους Κορίνθιους να βλέπουν θέατρο, με τους αγαπημένους στίχους του Μάνου Χατζιδάκι από τον πρόλογο της παράστασης του Pirandello “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε»:

Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό.

Είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.

Είναι οι γυναίκες που μας ρωτούν,

είναι τα παιδιά που μας κοιτούν,

έτσι, που εσείς, καθώς κι εγώ αφήνουμε την ώρα να πηγαίνει μόνη της...

Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό.

Είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.

Είναι η αδιακρισία σας στη μοναξιά μας,

είναι η αναπνοή σας στη σιωπή μας,

τέλος, είναι η αγάπη σας για μας.

Καλό σου ταξίδι, Γιώργο! Μας λείπεις ήδη!!!

*Η Εύη Κοκκίνου – Κελλάρη είναι Δικηγόρος