Η ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ «ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ» φ.1746

ο «Κορίνθιος»

ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΞΑΣΤΕΡΑ

Πικρές αναμνήσεις από τα παλιά για τα Πομακοχώρια…

Με την άφιξή του στο αεροδρόμιο Αλεξανδρούπολης, από όπου έκανε λόγο για «τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη», ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου κατέφτασε στο τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, όπου τον υποδέχθηκαν ο Τούρκος πρόξενος Μουράτ Ομέρογλου και οι ψευτομουφτήδες Κομοτηνής Ιμπράημ Σερίφ και Ξάνθης Αχμέτ Μετέ. Στη συνέχεια, ο Τούρκος ΥΠΕΞ κατέφτασε στον επόμενο σταθμό, το Μειονοτικό Γυμνάσιο-Λύκειο Κομοτηνής Τζελάλ Μπαγιάρ, όπου συνέβη ένα απίστευτο περιστατικό. Τον Τούρκο ΥΠΕΞ συνόδευε αποστολή δημοσιογραφικών οργανισμών από την Τουρκία, στους οποίους επιτράπηκε η είσοδος μαζί με τον Τούρκο ΥΠΕΞ, ενώ την ίδια ώρα τα δεκάδες ελληνικά ΜΜΕ, περιφερειακά και πανελλαδικά, έμειναν απέξω, όπως αναφέρει ο xronos.gr. γιατί δεν τους επετράπη η είσοδος σε Ελληνικό έδαφος από Αστυνομικούς. Το επεισόδιο αυτό με έφερε 60 ολόκληρα χρόνια πίσω.

Το έτος 1959 όταν υπηρετούσα στην Ε΄ Μοίρα Καταδρομών στη Δράμα, έλαβα μέρος σε μία Άσκηση αναγνωρίσεως ορεινών δρομολογίων στα παραμεθώρια βουνά της Θράκης. Ενθυμούμαι πως ο Διοικητής της Μονάδας Ταγματάρχης τότε, αείμνηστος, Αγαμέμνων Γκράτσιος, μ΄έστειλε να ενημερωθώ, ως νέος Μόνιμος Ανθυπολοχαγός των Καταδρομών, μ΄έστειλε στο 3ο Γραφείο Εκπαίδευσης και στο 2ο Γραφείο Πληροφοριών προς ενημέρωση. Ο Επικεφαλής του 3ου Γραφείου μου παρέδωσε έναν αριθμό Στρατιωτικών χαρτών της περιοχής Άσκησης και οδηγίες για την επισήμανση ύποπτων χώρων ύπαρξης Ναρκοπεδίων. Μέχρις εκεί δεν είχα καμία απορία.

Στο 3ο Γραφείο μου έδωσαν έναν φάκελο με τις Βασικές Οδηγίες, που αφορούσαν την περιοχή της Θράκης και ειδικότερα τα λεγόμενα Πομακοχώρια της Ξάνθης και της Κομοτηνής. Διάβασα και είδα πως μου έλεγαν όταν προσεγγίζω πομακοχώρια με Έλληνες Πομάκους κατοίκους ή χωριά με Έλληνες Μουσουλμάνους να αποφεύγω με τους στρατιώτες μου να εισέρχομαι σ΄αυτά ή να πηγαίνω στις Τοπικές Αρχές και στα Καφενεία, αλλά και να αποφεύγουν όλοι οι στρατιώτες μου την επικοινωνία με τους κατοίκους της περιοχής… Μεγάλη η απορία μου τότε, αλλά και στα μετέπειτα χρόνια, που διαπίστωνα ημέρα με την ημέρα αντίθετα με την «Συνταγή του Ελληνικού ΓΕΣ», οι Τούρκοι εναγκαλίσθηκαν τους Πομάκους και τους Μουσουλμάνους με τις γνωστές σήμερα προεκτάσεις… Και όχι μόνο αυτό, αφού οι τούρκοι εκδίωξαν το Ελληνικό στοιχείο από Ίμβρο, Τένεδο και Κωνσταντινούπολη. Μεγάλη η οργή μέσα μου, που ακόμα δεν έχει ξεθυμάνει…

ΚΑΥΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Αλήθεια, ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;

Η Ελληνική κοινή γνώμη στην πλειοψηφία της έχει άγρια μεσάνυχτα σχετικά με τα Κέντρα Εξουσίας, που κυβερνούν αυτόν τον τόπο από της συστάσεώς του, ως Νεοελληνικό Έθνος. Αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται λίγο τραβηγμένο, αλλά είναι η ωμή πραγματικότητα. Τις γενικολογίες κατέχουν οι περισσότεροι Έλληνες, αναφερόμενοι σε ξένα Κέντρα Εξουσίας, χωρίς λεπτομέρειες. Μερικοί μιλάνε για το Τραπεζικό Σύστημα των Ρότσιλντ, τη Μεγάλη Βρετανία μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και εκείθεν τις ΗΠΑ. Έχουν δίκαιο για όλα αυτά, αλλά δεν είναι μόνον αυτά.

Σε όλες τις περιπτώσεις διακυβερνήσεως της χώρας και με όλες τις ιδεοπολιτικές των κομμάτων εξουσίας, οι ίδιοι και οι ίδιοι εκμεταλλεύονται το δημόσιο χρήμα και την Εξουσία, με ελαφρές παραλλαγές. Τα κόμματα άλλαζαν ονόματα, οι πολιτικοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, αλλά μία ελίτ ανθρώπων παρέμενε σταθερή στο απυρόβλητο νεμόμενη την Εξουσία από το προσκήνιο ή και το παρασκήνιο. Οι πρώτοι ήταν ο παράγοντας της διαπλοκής του ντόπιου και ξένου κατεστημένου. Γι΄ αυτό βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους να κάνουν κύκλους, αλλά να είναι πάντα σε θέσεις κλειδιά.

Βασικά το κατεστημένο, όποιο κόμμα και αν είναι στην Κυβέρνηση, θα βρει το δρόμο της διαπλοκής και της συμμετοχής στη νομή της Εξουσίας. Μοναδικές εξαιρέσεις ήταν οι περίοδοι της εκτροπής από την κατ΄ επίφαση Δημοκρατία, αλλά ό,τι έκτιζαν οι «Δικτάτορες Περίανδροι», το ξανάφερναν στα μέτρα τους οι δολοπλόκοι, οι άρπαγες, κλέφτες και απατεώνες. Σε όλες τις Κυβερνήσεις κάποια ονόματα φιγουράρουν και εκλέγονται χωρίς να τους ξέρει ούτε η Μάνα τους. Αρκεί, που τους έχουν επιστρατεύσει ντόπια και ξένα Κέντρα επιρροής.

Από το 2009 τις δικομματικές Κυβερνήσεις τις διαδέχθηκε το πολυπολικό σύστημα Εξουσίας, πάντα με τα ίδια υλικά κατεδαφίσεως, αλλά και το ίδιο κατεστημένο του Παρασκηνίου της αόρατης γνωστής – άγνωστης διαπλοκής επανήλθε υπό μορφή μονοκομματικής Κυβέρνησης, που μέσα στον χαλασμό αποτελεί την Καλύτερη λύση, τουλάχιστον υπό τη σημερινή της μορφή. Το ερώτημα, αν μπορούμε να διακυβερνηθούμε χωρίς τα κόμματα Εξουσίας και τα μεγάλα συμφέροντα, απασχολεί την κοινή γνώμη. Μπορούμε;